3 Δεκ 2013

Είναι λάθος να διαβάζετε τα παιδιά σας!


Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που ταλανίζουν το πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης είναι και η στάση των γονέων όσον αφορά τη προετοιμασία των παιδιών (διάβασμα) για το σχολείο. Το φαινόμενο αυτό όσο περνάνε τα χρόνια τείνει να γίνει πιο έντονο. Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα ,όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί ,έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα.

 Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις . Καταρχάς έχουμε ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου του δασκάλου ή του καθηγητή. Τα παιδιά αντί να σκέφτονται « πρέπει να προσέξω στο μάθημα γιατί εδώ είναι το μόνο μέρος για να μάθω» επαναπαύονταν στην ιδέα ότι στο σπίτι τα περιμένει το μεσημέρι η μαμά ή ο μπαμπάς για να τους τα πούνε καλύτερα. Έτσι τελικά φτάνουμε σε αυτό τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επικρατεί σήμερα όπου τα παιδιά διδάσκονται στο σπίτι και εξετάζονται στο σχολείο. Από την άλλη μεριά δημιουργείται στον εκπαιδευτικό μια εικονική πραγματικότητα της τάξης όπου όλοι σχεδόν οι μαθητές ¨τραβάνε¨ ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα σύστημα ¨βαριάς βιομηχανίας¨ από πίσω από γονείς που αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για να έχουν τα παιδιά τους σε αυτό το επίπεδο. Έτσι ό εκπαιδευτικός ξεγελιέται από την γενική εικόνα της τάξης του και ανεβάζει κι άλλο το πήχη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου οι αδυναμίες του κάθε μαθητή δεν φτάνουν ποτέ στον εκπαιδευτικό αλλά μπαλώνονται όπως-όπως από τον γονέα. 

Επίσης πολλοί γονείς μπαίνουν και στον πειρασμό να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα χαλώντας ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης : το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο. Μετά μάλιστα αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους βαριέται κατά την παράδοση. Οι γονείς αυτοί έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους το διάβασμα του παιδιού τους, αφού διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι χρησιμοποιώντας και τα σχολικά βοηθήματα που κυκλοφορούν(τα οποία ,όχι τυχαία , απευθύνονται σε αυτούς παρά στα ίδια τα παιδιά) .Φυσικό επακόλουθο ,υποκαθιστώντας τον εκπαιδευτικό του σχολείου ,είναι να συγκρίνονται με αυτόν και να καταφεύγουν συνήθως σε επικριτικά σχόλια για την επάρκεια του και μάλιστα μπροστά στο παιδί τους , ¨πυροβολώντας¨ το παιδαγωγικό πρότυπο από κοντινή απόσταση. Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις απαιτούν από τον εκπαιδευτικό αυτόν να προσαρμοστεί ¨στο δικό τους τρόπο¨ και στη δική τους νοοτροπία για το διδασκαλία του μαθήματος. 

Και φυσικά ένας γονέας που έχει καταναλώσει τόσο χρόνο ,κόπο και συναίσθημα σε μια τέτοια επένδυση περιμένει και την ανάλογη ανταμοιβή, οπότε γίνεται ιδιαίτερα σκληρός όταν αυτή για κάποιους λόγους δεν αποδίδει. Τότε αφού μοιράσει ευθύνες ( στον εκπαιδευτικό και στο παιδί του) καταλήγει να ανεβάσει στροφές στην εκπαίδευση του παιδιού οδηγώντας το ,πολλές φορές, στην εξάντληση και στην απέχθεια για μάθηση. Η μητέρα ή ο πατέρας παίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού καταργεί ,έστω και προσωρινά ,τον ουσιαστικό του ρόλο , του γονιού. Έτσι γίνεται άσκοπη κατανάλωση χρόνου και ενέργειας που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην ανάπτυξη της σχέσης γονέας –παιδί .Υπάρχουν πολλοί γονείς όπου ολόκληρη η σχέση τους με το παιδί εξαντλείται στην κατ’ οίκον εκπαίδευσή του .Οπότε η σχέση αυτή δεν καλλιεργείται σωστά και δεν ωριμάζει. Ο απογαλακτισμός του παιδιού εμποδίζεται με αυτόν τον τρόπο. 

Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του , να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι το εξής: Πως γίνεται και όλοι σχεδόν οι γονείς να φτάνουν σε τέτοιο γνωστικό επίπεδο που να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους και μάλιστα και σε μαθήματα που είναι πολύ απαιτητικά όπως τα μαθηματικά ,η φυσική και τα αρχαία; Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όταν κυριαρχούν η αποστήθιση και οι φροντιστηριακού τύπου αυτοματισμοί τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και για έναν ανειδίκευτο γονέα αφού παπαγαλίσει το μάθημα και με τη χρήση ενός σχολικού βοηθήματος να ζητήσει και από το παιδί του να τον μιμηθεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν είχαμε διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα όπου η μάθηση θα στηριζότανε στην κριτική σκέψη τότε ο γονέας δεν θα μπορούσε εύκολα να υποκαταστήσει τον εκπαιδευτικό. Είναι ,λοιπόν, άκρως επιτακτικό στα αναλυτικά προγράμματα να υπάρχει συμμετοχή κυρίως των μάχιμων εκπαιδευτικών ¨που μπαίνουν σε τάξη ¨ και που γνωρίζουν καλύτερα τα εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο των γραφειοκρατών που απέχουν από την παιδαγωγική πραγματικότητα. 

Έχοντας μιλήσει με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα ) καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:1) τα παιδιά το θεωρούν αναγκαίο κακό. Νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου.2) Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους.3)Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή.4)δεν έχουν αναπτύξει αρκετά τη κριτική σκέψη και έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τη χρήση της αποστήθισης και της μίμησης.5)Έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη στα όσα μαθαίνουν από τους γονείς τους 6)παραπονιούνται ότι οι γονείς ¨θέλουν και το και¨ για να είναι ευχαριστημένοι.7)βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους.8)τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους.9)δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους .10)το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι ¨για να μη φωνάζουν οι γονείς τους¨. Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι γονείς είναι ότι δημιουργούν μια εξάρτηση στο παιδί τους και ουσιαστικά το μαθαίνουν να περπατάει υποβασταζόμενο από εκείνους. 

Έτσι αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις .Στα παιδιά αυτά υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αυτενέργειας και νιώθουν ότι καταρρέουν στη παραμικρή σχολική ή μη αποτυχία. Η σωστή διαχείριση μιας ενδεχόμενης μελλοντικής αποτυχίας μαθαίνεται στο σχολείο κανονικά. Προϋποθέτει όμως ότι στο παιδί έχει επιτραπεί να αποτύχει μερικές φορές. Οι γονείς που δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους και καταρρέουν οι ίδιοι όταν συμβαίνει ας γνωρίζουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Είναι πολύ επικίνδυνη για τη ψυχική ισορροπία του παιδιού τους η στάση τους αυτή. Καμουφλάροντας συνεχώς τις αδυναμίες των παιδιών τους ,εκείνα ουσιαστικά δεν τις ξεπερνούν ποτέ. Οι γονείς οφείλουν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική καταξίωση και σε πρώτη την ψυχική ισορροπία και ευτυχία του παιδιού τους. Τέλος οφείλουν να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και στους εκπαιδευτικούς. Ίσως τότε να εκπλαγούν από την βελτίωση των επιδόσεων και των δύο. 

Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός.

11 Νοε 2013

Πρώιμη εφηβεία-Σοβαρές παθήσεις.


Σοβαρά προβλήματα υγείας μπορεί να κρύβονται πίσω από την πρώιμη εφηβεία των παιδιών (αγοριών και κοριτσιών), γι αυτό οι γονείς θα πρέπει να απευθύνονται έγκαιρα σε εξειδικευμένο Παιδίατρο Ενδοκρινολόγο.

Αυτό τονίστηκε στο ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παιδοενδοκρινολογίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο της Ιταλίας, καθώς σύμφωνα με επιστημονικές  μελέτες η πρώιμη εφηβεία οφείλεται σε σοβαρές παθήσεις που μπορεί να απειλήσουν την υγεία των παιδιών!

«Η έναρξη της εφηβείας καθορίζεται από πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ γενετικών, διατροφικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικο-οικονομικών παραγόντων» αναφέρει η κ. Ευαγγελία Χαρμανδάρη, Αν. Καθηγήτρια Παιδιατρικής και Εφηβικής Ενδοκρινολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπεύθυνη του Τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία».

«Πρόσφατες ερευνητικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε μέλη οικογενειών με ιστορικό κεντρικής πρώιμης ήβης ανέδειξαν μεταλλάξεις σε νέα γονίδια ως αιτία της πρώιμης ήβης. Η πιθανότητα αυτή είναι πιο μεγάλη όταν η ηλικία του παιδιού είναι μικρή και το οικογενειακό ιστορικό υποδηλώνει ότι και άλλα μέλη της οικογένειας είχαν παρουσιάσει πρώιμη ήβη», συμπληρώνει η κ. Χαρμανδάρη.

Με βάση μελέτες που προσδιόρισαν το φυσιολογικό εύρος της ηλικίας έναρξης της εφηβείας, φυσιολογική θεωρείται η εφηβεία όταν αρχίζει μεταξύ των 8 και 13 χρόνων στα κορίτσια και μεταξύ 9 και 14 χρόνων στα αγόρια. Έτσι, πρώιμη χαρακτηρίζεται η ήβη όταν εκδηλώνεται πριν από την ηλικία των 8 χρόνων στα κορίτσια και των 9 χρόνων στα αγόρια.

Σύμφωνα με διεθνείς δημογραφικές μελέτες , η συχνότητα της πρώιμης ήβης ανέρχεται σε 0.2% στα κορίτσια και < 0.05% στα αγόρια. Στα κορίτσια, η έναρξη της εφηβείας χαρακτηρίζεται από ανάπτυξη στήθους, ενώ στα αγόρια υποδηλώνεται από την αύξηση του μεγέθους των όρχεων ³ 4 mL.

                      ΔΥΟ    ΜΟΡΦΕΣ   ΠΡΩΙΜΗΣ   ΗΒΗΣ
Υπάρχουν δυο μορφές πρώιμης εφηβείας: η Κεντρική και η Περιφερική. Η κεντρική πρώιμη ήβη μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή να οφείλεται σε γενετικά αίτια, διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος (όγκοι, φλεγμονές, ακτινοβολία ή τραυματισμοί του εγκεφάλου), ή χρόνια έκθεση σε αυξημένες συγκεντρώσεις οιστρογόνων ή ανδρογόνων.

Η περιφερική πρώιμη ήβη μπορεί να οφείλεται σε όγκους των ωοθηκών ή των όρχεων, παθήσεις των επινεφριδίων, όπως η συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων και οι επινεφριδιακοί  όγκοι, εξωγενείς παράγοντες, ή σοβαρού βαθμού υποθυρεοειδισμό.

                   ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΗΒΗΣ
Οι στόχοι της αντιμετώπισης της πρώιμης ήβης είναι:
·     Διάγνωση και θεραπεία της υποκείμενης αιτίας
·     Καθυστέρηση της εξέλιξης της εφηβείας μέχρι την φυσιολογική για την έναρξη της εφηβείας ηλικία του παιδιού
·    Καταστολή της επιτάχυνσης του ρυθμού σωματικής αύξησης και σκελετικής ωρίμανσης και η βελτίωση του τελικού αναστήματος
·      Πρόληψη των συναισθηματικών διαταραχών του παιδιού,
·      Ανακούφιση του άγχους των γονέων
·      Καθυστέρηση της έναρξης της σεξουαλικής δραστηριότητας
·      Πρόληψη ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης
·      Ελάττωση του κινδύνου σεξουαλικής κακοποίησης.

Η θεραπεία με GnRH ανάλογα (GnRHa, Gonadotropin-releasing hormone analogues, Ανάλογα της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών) αποτελεί την θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση της εξελισσόμενης κεντρικής πρώιμης ήβης. Η θεραπεία αυτή συνίσταται σε χορήγηση ενέσεων κάθε 4 ή 12 εβδομάδες και μπορεί σπάνια να συνοδεύεται από τοπικές επιπλοκές, όπως πόνο, ερύθημα ή φλεγμονώδης αντίδραση στα σημεία των ενέσεων.

Η θεραπεία με GnRHa συμβάλλει σημαντικά στην βελτίωση του τελικού αναστήματος του ασθενούς. Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν το ύψος που κερδίζουν οι ασθενείς με την θεραπεία (συγκριτικά με το ύψος που θα είχαν αν δεν χορηγούνταν η θεραπεία) περιλαμβάνουν την οστική ηλικία κατά την αρχική αξιολόγηση, το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ διάγνωσης και έναρξης της θεραπείας, την χρονολογική ηλικία κατά την έναρξη της θεραπείας και την διάρκεια της θεραπείας. Έτσι, το τελικό ανάστημα του παιδιού είναι περισσότερο αυξημένο όσο πιο σύντομα αρχίζει η θεραπεία μετά την διάγνωση, όσο πιο μικρή είναι η χρονολογική και η οστική ηλικία κατά την έναρξη της θεραπείας, και όσο πιο μεγάλη είναι η διάρκεια της θεραπείας.

Η αντιμετώπιση της περιφερικής πρώιμης ήβης συνίσταται στην αντιμετώπιση της  αιτίας που την προκαλεί.

3 Απρ 2013



Τα μωρά που γεννιούνται μεταξύ της 34ης και της 37ης εβδομάδας κύησης και αποκαλούνται όψιμα πρόωρα, μοιάζουν καθ’ όλα φυσιολογικά. Όμως, η εμφάνισή τους ξεγελά, σε βαθμό που να χαρακτηρίζονται 'the great imposters' (οι μεγάλοι απατεώνες!), γιατί συνολικά εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά νοσηρότητας. Ποια προβλήματα, λοιπόν, παρουσιάζουν συνήθως και πώς τα αντιμετωπίζουμε;

'Τα νερά μου έσπασαν στις 36 εβδομάδες και 4 ημέρες έπειτα από μια εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα. Μετά τη γέννα, η μικρή μου δυσκολευόταν να αναπνεύσει και έμεινε 9 ημέρες στη μονάδα νεογνών. Χρειάστηκε 2 φορές θεραπεία με επιφανειοδραστικό παράγοντα, καθώς και φωτοθεραπεία για ίκτερο. Όταν την πήραμε στο σπίτι, δεν ξυπνούσε για να θηλάσει. Έτσι, κάποιες φορές έβγαζα γάλα με το θήλαστρο και την τάιζα με το μπιμπερό. Ήταν μεγάλο μωρό παρότι γεννήθηκε πρόωρα, 3.840 γραμμάρια και 52 εκατοστά. Τώρα είναι 23 μηνών και δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αλλά οι πρώτες εβδομάδες στο σπίτι ήταν πολύ δύσκολες' (πηγή: preemies.about.com).

Αν και το δικό σας μωράκι γεννήθηκε μεταξύ της 34ης και της 37ης εβδομάδας κύησης, τότε ανήκει σε μια ιδιαίτερη ομάδα νεογνών, που ονομάζονται όψιμα πρόωρα.

Για πολλά χρόνια τα όψιμα πρόωρα νεογνά αντιμετωπίζονταν σαν μικρότερα τελειόμηνα νεογνά. Με ώριμα εξωτερικά χαρακτηριστικά, βάρος 2.300 – 3.000 gr και ύψος μεταξύ 45 - 48 cm, η εμφάνισή τους ξεγελά. Ωστόσο, η διεθνής κλινική πείρα και η έρευνα των τελευταίων ετών επισημαίνουν ότι τα νεογνά αυτά είναι στην πραγματικότητα πρόωρα και παρουσιάζουν σημαντικά ποσοστά νοσηρότητας. Γι’ αυτό και έχουν χαρακτηριστεί ως 'the great imposters', οι μεγάλοι απατεώνες!

Ο αριθμός των όψιμα πρόωρων νεογνών έχει αυξηθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Αποτελούν τα 2/3 των πρόωρων τοκετών και το 1/3 περίπου των εισαγωγών στις Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών.

Οι πρώτες 12 ώρες μετά τη γέννηση είναι σημαντικές, καθώς το νεογνό δίνει τη δική του μάχη για να προσαρμοστεί με επιτυχία στο εξωμήτριο περιβάλλον. Αν και τα περισσότερα όψιμα πρόωρα τα καταφέρνουν πολύ καλά, σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζονται επιπλοκές ακόμα και αν δεν υπήρξαν προβλήματα κατά τη διάρκεια της κύησης ή του τοκετού.

Τα κύρια προβλήματα
Τα κυριότερα προβλήματα που μπορεί να εμφανίσει ένα όψιμα πρόωρο νεογνό είναι τα εξής:
  • Αναπνευστική δυσχέρεια: Η σχετική απουσία του επιφανειοδραστικού παράγοντα και η ανεπαρκής απομάκρυνση του υγρού που υπάρχει φυσιολογικά στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της κύησης, θα οδηγήσουν σε αναπνευστική δυσχέρεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπια και το μόνο που χρειάζεται είναι χορήγηση οξυγόνου για λίγες ώρες. Σε βαρύτερες περιπτώσεις, όμως, θα χρειαστεί ακόμη και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.
  • Θερμική αστάθεια: Το δέρμα του όψιμα πρόωρου νεογνού είναι πιο λεπτό και τα αποθέματα υποδόριου λίπους ελαττωμένα, άρα με μικρότερη θερμομονωτική ικανότητα. Αντιμετωπίζεται με παραμονή του νεογνού σε θερμοκοιτίδα.
  • Υπογλυκαιμία: Η γλυκόζη αποθηκεύεται στο σώμα του εμβρύου με τη μορφή γλυκογόνου στο τελευταίο τρίμηνο της κύησης. Τα φτωχότερα αποθέματα γλυκογόνου στα όψιμα πρόωρα νεογνά προδιαθέτουν στην εμφάνιση υπογλυκαιμίας, ιδιαίτερα σε έκθεση σε ψυχρό περιβάλλον ή σε σωματικό stress.
  • Προβλήματα σίτισης: Τα όψιμα πρόωρα νεογνά κουράζονται εύκολα, παρουσιάζουν συχνά αναγωγές και δυσκολεύονται να προσλάβουν την απαραίτητη ποσότητα γάλακτος για ικανοποιητική πρόσληψη βάρους με το θηλασμό ή με το μπιμπερό. Τα παραπάνω οφείλονται σε ανωριμότητα του γαστρεντερικού συστήματος ή και σε δυσκολία συντονισμού των θηλαστικών κινήσεων και της κατάποσης. Συνήθως η τοποθέτηση ενός ρινογαστρικού καθετήρα μέχρις ότου ωριμάσει η σύνθετη λειτουργία της σίτισης είναι αποτελεσματική, ενώ σε δυσκολότερες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί και ενδοφλέβια χορήγηση υγρών. Οι μητέρες των όψιμα πρόωρων νεογνών πρέπει να εκπαιδεύονται στην τακτική χρήση του θήλαστρου, καθώς οι ανεπαρκείς θηλαστικές κινήσεις ενός όψιμα πρόωρου νεογνού θα ελαττώσουν την παραγωγή μητρικού γάλακτος.
  • Ίκτερος: Αντιμετωπίζεται κατά κανόνα εύκολα και αποτελεσματικά με φωτοθεραπεία.
  • Λοιμώξεις, λόγω ανωριμότητας του ανοσολογικού συστήματος: Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορούν να απειλήσουν τη ζωή του μωρού και αντιμετωπίζονται με την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών.
  • Μακροπρόθεσμα, η νευροαναπτυξιακή εξέλιξη του νεογνού αναμένεται φυσιολογική. Έχει μελετηθεί το ενδεχόμενο τα όψιμα πρόωρα νεογνά να παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά αναπτυξιακής καθυστέρησης, μαθησιακών δυσκολιών και διαταραχών συμπεριφοράς, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έχει τεκμηριωθεί μέχρι σήμερα.

Η σύγχρονη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον προκειμένου ένα όψιμα πρόωρο νεογνό να ξεπεράσει τις πρώτες δύσκολες ώρες της ζωής του. Μετά την έξοδό του από τη μονάδα και από το μαιευτήριο, είναι σκόπιμο να υπάρχει μια τακτική παρακολούθηση ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή νευροαναπτυξιακή εξέλιξη του παιδιού.

Πηγή: iatronet.gr

28 Μαρ 2013

Το κατάλληλο σπορ για το παιδί σας!

Όλα τα αθλήματα είναι καλά για τα παιδιά, γιατί δεν αρκεί η μάθηση και το σχολείο για να αναπτυχθούν τα μικρά μέλη της οικογένειας, αλλά το κάθε παιδί έχει έφεση και επιθυμία για συγκεκριμένα αθλήματα. 


ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Τα πλεονεκτήματα της κολύμβησης.

  • Δυναμώνει και βελτιώνει τις αναπνευστικές λειτουργίες.
  • Βοηθά στην αρμονική ανάπτυξη του σκελετού του ανθρώπινου σώματος.
  • Βελτιώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και σκληραγωγεί τον οργανισμό.
  • Αναπτύσσει αρμονικά το σώμα αφού κατά την διάρκεια της κολύμβησης συμμετέχουν ενεργά όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματος.
  • Γυμνάζει την καρδιά-βελτιώνει την αερόβια ικανότητα.
  • Προφυλάσσει από πνιγμούς (η χώρας μας δυστυχώς κατέχει την δεύτερη θέση παγκόσμια σε πνιγμούς).
Βέβαια μπορείτε να ξεκινήσετε κολύμβηση στο παιδί σας από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα από όταν είναι βρέφη για να εξοικειωθούν με το νερό. Τα μαθήματα είναι κατάλληλα για βρέφη 6 μηνών μέχρι 3 ετών και συνοδεύονται από ένα οικείο τους άτομο, συνήθως έναν από τους γονείς του. Γίνονται μία φορά την εβδομάδα διάρκειας 45 λεπτών. Ο δάσκαλος εξηγεί την άσκηση και οι γονείς την μεταφέρουν στα παιδιά. Ο στόχος των μαθημάτων είναι να εξοικειωθούν με το νερό και να αναπτύξουν τις αρχικές δεξιότητες και σωστές κινήσεις μέσα στο νερό.

Τα οφέλη των μαθημάτων αυτών είναι μοναδικά, καθώς συνεισφέρουν θετικά στην ανάπτυξη του παιδιού. Ειδικότερα:
  • Η μυϊκή δύναμη που αναπτύσσουν τα παιδιά από την κολύμβηση βοηθάει στο να περπατήσουν πιο γρήγορα. Προάγεται η μυϊκή συναρμογή και η καρδιοαναπνευστική λειτουργία.
  • Το κολύμπι από τόσο μικρή ηλικία βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τις κινητικές και νοητικές τους δεξιότητες. Έρευνες, επίσης, έχουν αποδείξει ότι η αναζωογονητική επίδραση των μαθημάτων μπορεί να βοηθήσει στην καλλιέργεια της εξυπνάδας, της συγκέντρωσης καθώς και των άλλων αντιληπτικών ικανοτήτων των παιδιών.
  • Ακόμη, αξιοσημείωτη είναι η συμβολή αυτών των μαθημάτων στη βελτίωση των συνηθειών ύπνου και διατροφής. Χάρη στην καταπραϋντική ιδιότητα του νερού τα μωρά ηρεμούν μέσα στην πισίνα και τελικά γίνονται πιο ήσυχα στην καθημερινότητα τους.
  • Επιπλέον, η συμμετοχή σε τέτοια προγράμματα βοηθά στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και στην ισχυροποίηση του δεσμού γονέα-παιδιού (καθώς ουσιαστικά το παιδί εκπαιδεύεται στα χέρια της πιο οικείας και αγαπημένης του μορφής, της μητέρας ή του πατέρα). Τα μωρά σταδιακά αντιδρούν καλύτερα στα ερεθίσματα της μητέρας. Τα μωρά αντιγράφουν άλλα μωρά. Το νερό είναι ένα φυσικό περιβάλλον για τα μωρά στο οποίο αισθάνονται ασφαλή και ήρεμα ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται εντονότερα το μητρικό ένστικτο δίνοντας τη δυνατότητα στην μητέρα να παρατηρεί το μωρό της να εξελίσσεται.
  • Επίσης, το ευχάριστο περιβάλλον της πισίνας σε συνδυασμό με το χαρακτήρα παιχνιδιού που έχουν τα μαθήματα, προσφέρει μια διασκεδαστική και απολαυστική εμπειρία στα παιδιά.

ΤΕΝΙΣ

Το τένις είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα παγκοσμίως. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι διασκεδάζουν με το τένις:

Αγωνιστικός:
Πολλοί παίκτες διασκεδάζουν με το τένις ως αγωνιστική δραστηριότητα, όπου μπορούν να συμμετέχουν σε πρωταθλήματα και να παίζουν αγώνες. Όσο γρηγορότερα αυτοί μπορούν να σερβίρουν, ανταλλάσσουν και σκοράρουν, τόσο νωρίτερα είναι έτοιμοι να αγωνιστούν.

Κοινωνικός:
Πολλοί παίκτες βλέπουν το τένις ως ένα θαυμάσιο μέσο να συναντήσουν άλλους ανθρώπους σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.

Υγείας και φυσικής κατάστασης:
Η ανάγκη για άσκηση γίνεται ιδιαίτερα σημαντική παγκοσμίως και πολλοί άνθρωποι βλέπουν το τένις ως ένα θαυμάσιο δρόμο να παραμείνουν ενεργοί και υγιείς. Μόλις οι παίκτες μπορούν να σερβίρουν και να ανταλλάσσουν, το τένις προσφέρει μια άριστη άσκηση για όλες τις ηλικίες.

Βελτίωση παιχνιδιού:
Πολλοί παίκτες θέλουν να βελτιώσουν το παιχνίδι τους και παρακολουθούν προπονητικά μαθήματα που τους βοηθούν να παίζουν περισσότερο αποτελεσματικά. Το τένις είναι υπέροχο για όλες τις ηλικίες, οι άνθρωποι βλέπουν το τένις ως ένα άθλημα που μπορούν να εξασκούν ανεξαρτήτως της ηλικίας τους. Το τένις συνεχίζει να αναπτύσσεται. Ωστόσο σε μερικές από τις μεγάλες χώρες ο αριθμός συμμετοχής στο τένις, ο αριθμός των ατόμων που παίζουν τένις, μειώνεται.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό:
Το τένις ανταγωνίζεται με πολλές άλλες νέες και παλαιές δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες είναι εύκολες στο να τις ασκήσει κάποιος επιτυχημένα. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν το τένις ως ένα δύσκολο για εκμάθηση παιχνίδι, συχνά γιατί οι χρησιμοποιούμενες μπάλες το κάνουν πολύ γρήγορο για τις βασικές ικανότητες των καινούργιων παικτών. Παίκτες που βρίσκονται στο αρχικό στάδιο συχνά βρίσκουν δύσκολο το να κοντρολάρουν την μπάλα, γιατί λείπει η σταθερότητα για να αναπτύξουν την ικανότητα ανταλλαγής. 

Μερικοί προπονητές χρησιμοποιούν μια πολύ τεχνική μέθοδο για να διδάξουν το τένις. Αυτό κάνει το παιχνίδι λιγότερο ενδιαφέρουν για μάθηση, ενώ συχνά οι παίκτες περιμένουν αντί να παίζουν. Τις περισσότερες φορές οι καινούργιοι παίκτες θέλουν να μάθουν να παίζουν σε κατάλληλο για αυτούς επίπεδο, αντί να προσπαθούν να μάθουν τεχνικές που ίσως δεν θα εξασκηθούν ποτέ. Οι άνθρωποι που επιθυμούν να αναπτύξουν τη φυσική τους κατάσταση (fitness) και να διάγουν υγιές τρόπο ζωής συχνά έλκονται από άλλες δραστηριότητες και αθλήματα. Είναι επομένως ξεκάθαρο ότι όλοι οι παίκτες έχουν τις δικές τους ανάγκες και λόγους που επιλέγουν να παίξουν τένις. Ωστόσο είναι σημαντικό όλοι οι προπονητές να είναι ενήμεροι αυτών των αναγκών.


ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ

Η θεραπευτική αξία της ιππασίας για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν γνωστή στους Έλληνες από τον 5ο αιώνα π.Χ. Μάλιστα μια φράση που οι ιστορικοί αποδίδουν στον Ιπποκράτη μας λέει ότι "η ιππασία στον καθαρό αέρα δυναμώνει τους μυς και τους κρατά σε καλή κατάσταση". Η θεραπευτική ιππασία άρχισε να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα από το 1983 με πρωτοβουλία της Aideen Lewis με μια ομάδα παιδιών της "Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών" στο Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης. Από το 1992 συγκροτήθηκε και ο "Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας"-ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και μη κυβερνητικό που στηρίζεται στην εθελοντική ενίσχυση για τα έξοδα οργάνωσης και λειτουργίας του.

Το 1993 μάλιστα αναγνωρίστηκε και ως αθλητικό σωματείο με συμμετοχές σε αθλητικούς αγώνες και σημαντικές διακρίσεις σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, όπως οι Παραολυμπιακοί, τα Special Olympics κλπ.

Η Θεραπευτική ιππασία είναι μια δραστηριότητα η οποία συμβάλλει στη βελτίωση της υγείας των ατόμων με φυσική, συναισθηματική ή νοητική διαταραχή.
Παρ' όλες τις δυσκολίες, από το 1983 μέχρι σήμερα περισσότερα από 300 παιδιά και ενήλικες ωφελήθηκαν από τα προγράμματα της Θεραπευτικής ιππασίας είναι να δοθεί η ευκαιρία για ιππασία σε οποιαδήποτε ανάπηρα άτομα που θα μπορούσαν να ωφεληθούν γενικά από αυτήν.


ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

Οφέλη των πολεμικών τεχνών για τα παιδιά και τους εφήβους.
Η κοινωνία μας τείνει να παράγει γενιές από έξυπνα ανθρώπινα ρομπότ. Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες είναι ένας τρόπος να κρατούμε ανοιχτή την πόρτα (που έχει κάθε παιδί) σε διαστάσεις διαφορετικής ποιότητας. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Ως ενήλικοι, θα αναλάβουν σημαντικές υπεύθυνες θέσεις είτε ως επικεφαλής επιχειρήσεων, είτε ως γονείς.

Η εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες βοηθά τους ανθρώπους να είναι κοινωνικά και ψυχολογικά ικανοί να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις της ζωής, και αναπληρώνει τεράστια κενά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, που τις περισσότερες φορές προσφέρει μόνο "ξερές" γνώσεις χωρίς υποδομή.

Οι πολεμικές τέχνες δίνουν στα παιδιά τα εφόδια ώστε να έχουν άριστες επιδόσεις στο σχολείο, στην κοινωνία και στον ανταγωνιστικό κόσμο της εργασίας που τα περιμένει. Ακόμα και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες όπως έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, με υπερκινητικότητα ή με προβλήματα συμπεριφοράς συνήθως δείχνουν σαφή βελτίωση με το δομημένο πρόγραμμα που προσφέρει η πρακτική των πολεμικών τεχνών, αποκτώντας μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία, αυτοσεβασμό και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους. 

Γιατί γίνεται όμως αυτό; Όπως και η συμμετοχή σε οποιοδήποτε είδους αθλητική δραστηριότητα, η πρακτική τους προάγει τις υγιεινές συνήθειες και κρατά μακριά από καταχρήσεις διαφόρων ειδών, αλλά (πολύ περισσότερο από τα συνήθη αθλήματα, επειδή οι τέχνες αυτές δεν είναι μόνο ένα άθλημα) και διδάσκει στα παιδιά σημαντικά μαθήματα, που μπορούν να γίνουν τρόπος ζωής.

Αυτά που προσφέρει μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
  • Καλή σωματική κατάσταση και υγεία.
  • Δύναμη στους μύες και τους τένοντες.
  • Ευλυγισία.
  • Ισορροπία.
  • Ικανότητα συντονισμού.
  • Αρμονία στην κίνηση.
  • Καλές συνήθειες τακτικής εκγύμνασης.
  • Ικανότητα λειτουργίας μέσα στην ομάδα.
  • Ικανότητα αυτοάμυνας.
  • Αυτοεκτίμηση.
  • Ασφάλεια.
  • Αυτοπεποίθηση.
  • Αυτοπειθαρχία.
  • Συναίσθηση των γύρω και του εαυτού.
  • Ικανότητες δημιουργίας στόχων.
  • Ισχυρό σύστημα αξιών.
  • Σεβασμό για τους μεγαλύτερους.
  • Καλούς τρόπους.
Πηγή: περιοδικό "Όλα για το παιδί"

14 Φεβ 2013

Το μυστήριο της πρώιμης εφηβείας


Τριχοφυΐα στα 8, στήθος στα 9… Πού οφείλεται η πρώιμη εφηβεία σε αγόρια και κορίτσια; Στις αλλαγές του περιβάλλοντος, στην καθιστική ζωή, σε κάποια προϊόντα ή σε όλα αυτά μαζί;

Λένε πως τα σημερινά παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν πρόωρα, και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, μιας που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα μικρά παιδιά, συνήθως κορίτσια, εμφανίζουν πολύ νωρίς σημάδια ανάπτυξης. Η νέα κατάσταση ονομάζεται πρώιμη ήβη, και οι ειδικοί αποτείνονται πως οφείλεται στις περιβαλλοντικές αλλαγές, αλλά και στον καθιστικό τρόπο ζωής που υιοθετούν όλο και περισσότερο τα παιδιά. Μια πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από το κέντρο «Breast Cancer Fund», επισημαίνει ότι τα τελευταία 30 χρόνια η ευρεία πρόσβαση στους υπολογιστές και στην τηλεόραση έχει περιορίσει σημαντικά την άσκηση στη ζωή των παιδιών. Η έρευνα μάς πληροφορεί πως, ενώ τα δραστήρια παιδιά παράγουν περισσότερη μελατονίνη, μια φυσική ορμόνη που έχει το ρόλο του βιολογικού ρολογιού στον ανθρώπινο οργανισμό, στα πιο νωχελικά η ορμόνη αυτή υπολειτουργεί. Όσο περισσότερη μελατονίνη παράγει ο οργανισμός, τόσο περισσότερο καθυστερεί και η έναρξη της εφηβείας. Ένα ακόμη καταστροφικό αποτέλεσμα της καθιστικής ζωής είναι και η παιδική παχυσαρκία, η οποία έχει αυξηθεί με ραγδαίους ρυθμούς και δρα καταλυτικά στην πρώιμη εφηβική ωρίμανση.

Χημικός πόλεμος με… ανήλικα θύματα
Πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου «Mount Sinai» στη Νέα Υόρκη, σε 1.151 κορίτσια προεφηβικής ηλικίας, μας πληροφορεί πως διάφορες χημικές ουσίες που υπάρχουν στις συσκευασίες τροφίμων, τα σαμπουάν και τα βερνίκια νυχιών, μπορεί να πυροδοτούν πρώιμη εφηβεία στα κορίτσια. Ερευνητές που εξέτασαν τη χρήση των φαινολών, των φθαλικών αλάτων και των φυτοοιστρογόνων βρήκαν ότι οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι επιβλαβείς, καθώς επηρεάζουν την ορμονική λειτουργία του σώματος. Στη συγκεκριμένη μελέτη εντάχθηκαν κορίτσια 6-8 ετών και αναλύθηκαν για την παρουσία των παραπάνω ουσιών. Σύμφωνα με μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Environmental Health Perspectives», και οι τρεις αυτές κατηγορίες χημικών ήταν ευρέως ανιχνεύσιμες και η υψηλή έκθεση σε ορισμένες από αυτές σχετίζεται με πρώιμη ανάπτυξη μαστών. Τα φθαλικά άλατα που υπάρχουν σε προϊόντα προσωπικής υγιεινής, όπως λοσιόν και σαμπουάν, ιδίως όσα έχουν άρωμα, ενοχοποιήθηκαν για πρώιμη ανάπτυξη μαστών και τριχοφυΐας στην ηβική περιοχή. Τα φυτοοιστρογόνα, τα οποία βρίσκονται σε διάφορα έλαια, προϊόντα σόγιας, δημητριακά και σιτηρά, είναι ύποπτα επίσης για την πρώιμη ανάπτυξη, κυρίως των κοριτσιών. Παράλληλα, η κατανάλωση κρέατος είναι ένας ακόμα παράγοντας που ενοχοποιείται για την πρώιμη εφηβεία. Όπως προκύπτει από μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Public Health Nutrition», τα κορίτσια που καταναλώνουν συχνά κρέας έχουν νωρίτερα εμμηναρχή. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπράιτον συνέκριναν τις διατροφικές συνήθειες 3.000 περίπου κοριτσιών 12 ετών και διαπίστωσαν ότι η υψηλή κατανάλωση κρέατος σε ηλικία τριών και εφτά ετών συσχετιζόταν άμεσα με την πρώιμη εμμηναρχή.

Μήπως φταίνε τα γονίδια;
Πρόσφατα, διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε τουλάχιστον 30 γονίδια, τα οποία φαίνεται να παίζουν ρόλο στην ηλικία έναρξης της εφηβείας και της σεξουαλικής ωρίμανσης στα κορίτσια. Οι 175 ερευνητές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία ανέλυσαν το γενετικό κώδικα 100.000 νεαρών γυναικών και εντόπισαν 30 γονίδια που σχετίζονται και με το μεταβολισμό του λίπους και τη ρύθμιση του βάρους. Μία ακόμη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γενετικής «Nature Genetics», επίσης υποστηρίζει ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στη χρονολογία εκδήλωσης της εφηβείας και στο βάρος των κοριτσιών. Η ερευνήτρια Άνα Μάρεϊ του Πανεπιστημίου του Έξετερ εκτίμησε ότι η ύπαρξη μεγαλύτερης ποσότητας λίπους σε ένα κορίτσι μπορεί να στέλνει σήμα στον εγκέφαλό του ότι έχει ο οργανισμός του ήδη τη δυνατότητα να ξεκινήσει την αναπαραγωγική ζωή.

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις
Ανεξάρτητα από τον παράγοντα υγεία, η πρώιμη εφηβεία επηρεάζει τόσο την ψυχολογία όσο και την κοινωνική ζωή των παιδιών. Καθώς η επιτάχυνση της βιολογικής ανάπτυξης δεν συμβαδίζει πάντα με ανάλογη πνευματική και κοινωνική ωρίμανση, το παιδί καλείται να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του σε κοινωνικές καταστάσεις με τελείως διαφορετικούς κανόνες από εκείνους της παιδικής ηλικίας. Οι μελέτες μάς διαβεβαιώνουν πως όσο νωρίτερα φτάνουν τα κορίτσια στην εφηβεία, τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος εκδήλωσης κατάθλιψης και άγχους. Και για τα δύο φύλα, η πρώιμη εφηβεία ενοχοποιείται συχνά για τη δημιουργία ροπής προς το κάπνισμα, την παραβατική συμπεριφορά, καθώς και την πρώιμη σεξουαλική επαφή.

Πότε να ανησυχήσουμε;
Πρώιμη ήβη υπάρχει πραγματικά, όταν κάποιες από τις ορατές αλλαγές της εφηβείας -μαζί με ορισμένες που δεν «βλέπουμε» (π.χ. ορμονικές)- εμφανίζονται σε ένα κορίτσι κάτω των 8 ή ένα αγόρι κάτω των 9 ετών. Ο κατάλληλος γιατρός για την εκτίμηση αυτού του προβλήματος είναι ο παιδοενδοκρινολόγος. Θα προτείνει τις απαραίτητες εξετάσεις, ενώ η χορήγηση ή όχι φαρμακευτικής αγωγής αποφασίζεται κατά περίπτωση. Η πρώιμη ήβη μπορεί να έχει ως συνέπεια την απώλεια κατά μέσο όρο 6,5 εκατοστών στο τελικό ανάστημα του παιδιού. Ωστόσο, η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη αγωγή μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να φτάσει στο γενετικά καθορισμένο ύψος. Σε γενικές γραμμές, λίγα μόνο κορίτσια που επισκέπτονται ενδοκρινολογικό ιατρείο με σημεία πρώιμης ήβης, χρειάζονται τελικά θεραπεία, καθώς η συνηθέστερη περίπτωση είναι να πρόκειται είτε για πρώιμη αργά εξελισσόμενη ήβη είτε για μεμονωμένη καλοήθη πρώιμη θηλαρχή (δηλαδή έναρξη του στήθους χωρίς επίσημη έναρξη της ήβης) είτε για ιδιοσυστασιακή (ιδιοπαθή δηλαδή) επιτάχυνση της αύξησης και της ενήβωσης (δηλαδή μια παραλλαγή του φυσιολογικού τρόπου ανάπτυξης), καταστάσεις που δεν χρειάζονται γενικά αντιμετώπιση, αλλά σωστή αναγνώριση και εκτίμηση.

Πότε να μην ανησυχήσουμε;
Τα κορίτσια μετά τα 8 και -αντίστοιχα- τα αγόρια μετά τα 9 εμφανίζουν τρίχωση στο εφηβαίο και τις μασχάλες. Η συγκεκριμένη κατάσταση ονομάζεται αδρεναρχή και, εφόσον δεν συνοδεύεται από άλλα σημάδια εφηβικής ανάπτυξης (ανάπτυξη μαστών στα κορίτσια και αύξηση μεγέθους του πέους και των όρχεων στα αγόρια), είναι μία απολύτως φυσιολογική διεργασία, που μπορεί να συνοδεύεται από εφηβικής οσμής ιδρώτα, σμηγματόρροια και ήπια ακμή, και προηγείται περίπου κατά 1 έτος της έναρξης της ήβης. Η πρώιμη αδρεναρχή (έναρξη πριν από τα 8 στα κορίτσια και πριν από τα 9 στα αγόρια) είναι πολύ συχνότερη σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά. Συνήθως, είναι μια καλοήθης κατάσταση, όμως θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση από παιδοενδοκρινολόγο, για να αποκλειστούν άλλες παθολογικές καταστάσεις.


Με τη συνεργασία του δρ. Δημήτρη Θ. Παπαδημητρίου(παιδοενδοκρινολόγος, π. λέκτορας του Πανεπιστημίου Joseph-Fourier, Grenoble, Γαλλία).

Πηγή: imommy.gr

4 Ιαν 2013

Μπαμπάδες vs Μαμάδες = 1 - 0 !!!!!!


Οι μπαμπάδες είναι διαφορετικοί από τις μητέρες και αντιδρούν διαφορετικά στα καλέσματα και στις προκλήσεις των παιδιών. Οι τεχνικές των μπαμπάδων κάποιες φορές είναι πιο αποτελεσματικές ή πιο φιλικές στο παιδικό περιβάλλον. Έστω και για μια φορά, λοιπόν, ας παραδεχτούμε ότι κάπου κάπου είναι καλύτεροι από εμάς.



1. Οι μπαμπάδες παίζουν με τα παιδιά, την ώρα που οι μαμάδες τα προσέχουν μη χτυπήσουν. Είναι αυτοί που τα γαργαλάνε, παλεύουν μαζί τους, τα ρίχνουν κάτω ή τα πετάνε στον αέρα παίζοντας. Παίζουν μαζί τους κυνηγητό και τα «μαρκάρουν» στο ποδόσφαιρο. Όταν οι μαμάδες αναζητάνε ήρεμα, ασφαλή και «σοφιστικέ» παιχνίδια, οι μπαμπάδες προτείνουν ό,τι πιο ζωηρό, άγριο και φωνακλάδικο. Μια έρευνα μάλιστα έδειξε ότι το 70% των παιχνιδιών που παίζουν οι μπαμπάδες με τα παιδιά βασίζεται στην κίνηση και στη δράση, τη στιγμή που αυτά τα παιχνίδια τα κάνει μόνο το 4% των μαμάδων. Τα παιχνίδια των μπαμπάδων, όπως λένε οι ειδικοί, ενθαρρύνουν τον ανταγωνισμό και την ανεξαρτησία, ενώ αυτά των μαμάδων την ισότητα και την ασφάλεια. Και τα δυο βέβαια είναι εξίσου απαραίτητα.

2. Οι μπαμπάδες βοηθάνε το παιδί να ξεπεράσει τα όριά του.Ποιος είναι εκείνος που του φωνάζει ενθαρρύνοντάς το να σκαρφαλώσει ψηλότερα, να τρέξει πιο γρήγορα, να βάλει όλη του τη δύναμη σε αυτό που κάνει; Κι ακόμα, ποιος είναι εκείνος που το κρατάει για να ανεβεί πιο πάνω στο μονόζυγο της παιδικής χαράς ή κάθεται δίπλα του στα συγκρουόμενα του λούνα παρκ; Οι μπαμπάδες είναι εκείνοι που ενθαρρύνουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τους φόβους τους, να ρισκάρουν λίγο περισσότερο, να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.

3. Οι μπαμπάδες μαλακώνουν και αλλάζουν γνώμη πιο εύκολα μπροστά στα νάζια και στις γλύκες των παιδιών, τα οποία ξέρουν καλά πως αν ζητήσουν κάτι από τη μαμά και αυτή πει όχι, ό,τι κι αν κάνουν, δύσκολα θα καταφέρουν να της αλλάξουν γνώμη. Η μαμά δεν θα παρασυρθεί εύκολα από τα παιδικά τεχνάσματα και θα μείνει σταθερή στην αρχική της απόφαση. Με τους μπαμπάδες όμως τα πράγματα, τις περισσότερες φορές, είναι αρκετά διαφορετικά. Μπορεί και αυτοί να αρνηθούν, τα παιδιά όμως έχουν αντιληφθεί ότι τα γλυκόλογα, τα νάζια κι οι αγκαλιές είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταφέρουν ό,τι έχουν βάλει στο μυαλό τους. Μπορεί μερικές φορές να δείχνουν σκληροί, αλλά συνήθως είναι (από μέσα) πιο μαλακοί κι από λιωμένο βούτυρο.

4. Οι μπαμπάδες δεν θέλουν πολλές εξηγήσεις όταν τα παιδιά τους ζητάνε κάτι. Θα ρωτήσουν σίγουρα το λόγο, αλλά θα αρκεστούν στην απάντηση που θα πάρουν και δεν θα συνεχίσουν να βομβαρδίζουν τα παιδιά με ερωτήσεις, προσπαθώντας να ανακαλύψουν κάποιο κρυφό μυστικό πίσω από τα λόγια τους.

5. Οι περισσότεροι μπαμπάδες αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στα παιδιά εξαιτίας της δουλειάς τους. Ακριβώς γι' αυτό, προσπαθούν ο χρόνος που περνάνε μαζί τους να είναι πλούσιος και εποικοδομητικός. Μοιράζονται διάφορες δραστηριότητες, παίζουν μαζί τους και προσπαθούν να κάνουν όσα περισσότερα ευχάριστα και διασκεδαστικά πράγματα μπορούν, για να καλύψουν κάπως το κενό της απουσίας τους.

6. Οι μπαμπάδες δεν αγχώνονται (τουλάχιστον πολύ) ζητώντας από τα παιδιά να ακολουθούν αυστηρά το πρόγραμμα με τις καθημερινές τους υποχρεώσεις. Ακριβώς γι' αυτό δεν θυμώνουν όταν το πρόγραμμα δεν τηρείται κατά γράμμα. Ίσως επειδή βλέπουν τα παιδιά λιγότερες ώρες, μοιάζουν να αγχώνονται κι οι ίδιοι όταν αναλογίζονται τα βάρη που έχουμε φορτώσει στις μικρές τους πλάτες. Παρόλο που καταλαβαίνουν ότι είναι απαραίτητο, δείχνουν να μην κατανοούν απόλυτα γιατί η καθημερινότητα των παιδιών πρέπει να είναι τόσο οργανωμένη. Έτσι, δεν ζουν με το άγχος και δεν ενοχλούνται τόσο πολύ όταν τα παιδιά, για δικούς τους λόγους, βγαίνουν (για λίγο) εκτός προγράμματος.

7. Οι περισσότεροι μπαμπάδες δεν έχουν εμμονή με την τάξη και την καθαριότητα. Έτσι, δεν αντιδρούν αυστηρά στις όποιες σκανταλιές λερώνουν το μόλις σφουγγαρισμένο πάτωμα, στα παιχνίδια που κάνουν μαύρα τα ρούχα και στην ακαταστασία των παιδικών δωματίων, πράγματα που συνήθως φέρνουν απελπισία στις μαμάδες. Όντας κι οι ίδιοι παιδιά (αρκετά συχνά ακόμα και σε αυτή την ηλικία) είναι πιο επιρρεπείς στην τεμπελιά μπροστά στο ξεσκονόπανο και πιο χαλαροί με την τάξη και την καθαριότητα. Αποτέλεσμα; Δείχνουν μεγαλύτερη επιείκεια στην αδυναμία των παιδιών να είναι τακτικά και προσεκτικά στη βρομιά και στους λεκέδες. Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι συνήθως δεν είναι εκείνοι που καθαρίζουν και δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη και κουραστική είναι η συντήρηση ενός σπιτιού. Αυτό τους κάνει λιγότερο αγχώδεις και επίμονους και, κατά συνέπεια, λιγότερο αυστηρούς όταν τα μικρά κάνουν την επανάστασή τους στη «νοικοκυρά σε απόγνωση» μαμά.

8. Οι μπαμπάδες είναι πιο αθώοι και ανυποψίαστοι, κι έτσι τα παιδιά μπορούν να τους χειριστούν και να τους ξεγελάσουν πιο εύκολα. Δεν περνούν πολύ χρόνο μαζί τους κι έτσι δεν έχουν μάθει να διαβάζουν τον τρόπο με τον οποίο αυτά σκέφτονται. Τα θεωρούν αθώα πλάσματα, χωρίς ίχνος πονηριάς και πολλές φορές τους το δείχνουν. Και τα παιδιά, από τη μεριά τους, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι μπορούν να τους ξεγελάσουν εύκολα και να κάνουν το δικό τους. Πράγμα που δείχνουν να απολαμβάνουν, με μεγάλη ευχαρίστηση μάλιστα. Δεν είναι και λίγο να τουμπάρεις έναν μεγάλο με τον τρόπο σου.

9. Οι μπαμπάδες βλέπουν τα παιδιά τους σε σχέση με τον υπόλοιπό κόσμο, ενώ οι μαμάδες βλέπουν τον υπόλοιπο κόσμο σε σχέση με τα παιδιά τους. Ακριβώς γι' αυτό οι μπαμπάδες είναι εκείνοι που τα προετοιμάζουν καλύτερα για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο να απομακρύνουν από τη ζωή τους τα πράγματα που μπορούν να τα πληγώσουν, όσο να τα μάθουν να αντιδρούν και να τα αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία. Είναι εκείνοι που ζητάνε από το παιδί να βασιστεί στις ικανότητές του για να τα βγάλει πέρα, κι αυτοί που του δείχνουν πως η συμπεριφορά του κάθε φορά έχει συνέπειες (καλές ή κακές ανάλογα) τις οποίες θα βρει μπροστά του. Οι μπαμπάδες με τον μοναδικό τους τρόπο προετοιμάζουν τα παιδιά για τον σκληρό κόσμο που τα περιμένει αύριο.
       
10. Δεν κάνουν τον καβγά να μοιάζει με το τέλος του κόσμου. Οι μπαμπάδες αποφεύγουν τη συναισθηματική εμπλοκή σε μια διαφωνία. Αν για τη μαμά το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο επειδή την αγαπά και με τον τρόπο αυτό (με το σαπούνι και το σφουγγάρι) θα αποδείξει την αγάπη του, για τον μπαμπά το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο αμέσως μετά το νέο γύρο γαργαλητών που αρχίζει… τώρα. Ίσως επειδή γνωρίζουν ότι σε αυτού του είδους τις διενέξεις θα νικηθούν κατά κράτος, προσπαθούν να είναι πιο ευέλικτοι και να πετυχαίνουν αυτό που θέλουν παραχωρώντας κάτι άλλο, ζητώντας απλώς μια αγκαλιά ως απόδειξη της αγάπης.

Πηγή: imommy.gr

10 Δεκ 2012



του Νικόλα Γεωργιακώδη 

Η προσχολική ηλικία θεωρείται από τους ειδικούς ως το κομβικό σημείο κατά το οποίο «χτίζεται» η οριοθέτηση από την πλευρά του γονιού και διαμορφώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. Μπορεί να ακούγεται παράλογο, όμως σε αυτή την ηλικία το παιδί περνάει μια πρώτη… εφηβεία. Έτσι λοιπόν, οι γονείς έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με απίστευτες ψυχολογικές μεταπτώσεις στην συμπεριφορά του και αδυνατούν να καταλάβουν το «γιατί» το αγγελούδι τους την μια στιγμή χοροπηδάει γεμάτο χαρά και αμέσως μετά θυμίζει ταύρο junior σε υαλοπωλείο. 


«Πηγές» των ψυχολογικών αυτών μεταπτώσεων είναι, μεταξύ άλλων, οι εμμονές των παιδιών οι οποίες ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία και παρουσιάζουν την ίδια συμπτωματολογία με αυτή των ενηλίκων. Ποιες είναι όμως αυτές οι εμμονές και πώς θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουν οι γονείς; 


«Οι συμπεριφορές αυτές ξεκινούν από ‘κολλήματα’ που έχουν τα παιδιά. Για παράδειγμα, θέλουν να βλέπουν το ίδιο DVD κάθε μέρα, θέλουν να έχουν μαζί τους το τάδε παιχνίδι ή την πιπίλα τους συνέχεια ή μια κουβερτούλα», λέει η κ. Ερμίνα Γάκη, συμβουλευτική ψυχολόγος. «Πρόκειται για αντικείμενα με τα οποία το παιδί είναι συναισθηματικά δεμένο και είναι πολύ φυσιολογικό να τα παίρνει μαζί του γιατί νιώθει μια ανακούφιση με αυτά. Η δυσφορία όμως, συνήθως δημιουργείται όταν οι γονείς ζητούν από τα παιδιά να σταματήσουν μια συγκεκριμένη δραστηριότητα», προσθέτει. 

Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παιδιά γκρινιάζουν, μπορεί να αρχίσουν να ουρλιάζουν, να κοπανιούνται στο πάτωμα και γενικά να είναι σε έξαλλη κατάσταση. «Εμμονικές συμπεριφορές, εκτός από τις προαναφερθείσες μπορεί να είναι η άρνηση των παιδιών να αλλάξουν μια συνήθεια, για παράδειγμα να πίνουν το γάλα τους με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να κάθονται σε μια συγκεκριμένη θέση ή να θέλουν να φορούν συγκεκριμένα ρούχα», αναφέρει σχετικά η κ. Γάκη. Επίσης, μπορούν να έχουν δυσκολία στο να προσαρμοστούν σε νέες καταστάσεις ή να συναντήσουν καινούργια πρόσωπα. Σε ακραίες περιπτώσεις όπως λέει, το παιδί και ιδιαίτερα τα κορίτσια μπορεί ακόμα και να αυνανίζεται μπροστά σε κόσμο, κάτι που υποδηλώνει άγχος και συσσωρευμένη ένταση στο παιδί. 

«Όλες αυτές οι συχνές ψυχολογικές μεταπτώσεις κατά την διάρκεια της ημέρας, οι απότομες αλλαγές και συμπεριφορές, δεν σημαίνουν πάντοτε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα προβληματικό παιδί», επισημαίνει η κ. Γάκη, «απλά θα πρέπει ως γονείς να το χειριστούμε σωστά». 

Αντιμετώπιση από τους γονείς 

Τα παιδιά στην προσχολική ηλικία δυσκολεύονται να χειριστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, αφού δεν ξέρουν να εκφράζονται. Εδώ έρχεται η υποχρέωση των γονιών να τους μάθουν πώς να το κάνουν. «Δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν το αίσθημα της κόπωσης για παράδειγμα ή ακόμα και της πείνας, και να πουν τώρα κουράστηκα πρέπει να σταματήσω μια ασχολία. Αν τους αρέσει ένα παιχνίδι και αντλούν ευχαρίστηση από αυτό δεν ξέρουν πώς να βάλουν φρένο και θα το συνεχίσουν όσο περισσότερο μπορούν, ακόμα και αν κουράζονται», λέει σχετικά. 



Χαρακτηριστικό παράδειγμα, περιπτώσεις παιδιών τα οποία αν και η ώρα είναι περασμένη και… κοιμούνται όρθια, αντιδρούν με κλάμα και φωνές όταν οι γονείς προσπαθούν να τους πάρουν το παιχνίδι από τα χέρια. «Εκεί θα πρέπει να παρέμβει ο γονέας, να του μάθει τα όρια και να εκπαιδεύσει την κρίση του σιγά σιγά έτσι ώστε το παιδί να μπορέσει να αναγνωρίσει τις ανάγκες του και να αποκτήσει συναισθηματική νοημοσύνη, δηλαδή να έχει ενσυναίσθηση των συναισθημάτων των γύρων του, αλλά και των δικών του», τονίζει η κ. Γάκη. 

Ένας από τους τρόπους για να γίνει αυτό, είναι ο γονιός να «βάλει» σε λόγια τις αντιδράσεις του παιδιού, έτσι ώστε αυτό να ακούσει πως συμπεριφέρεται. Να του καθρεφτίσει, με άλλα λόγια, την εικόνα του και έτσι να το εκπαιδεύσει ώστε να έρχεται αντιμέτωπο με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Για παράδειγμα: «Μάρκο, φαίνεσαι πολύ κουρασμένος και τα ματάκια σου κλείνουν, νομίζω είναι καλύτερα να σε πάω στο κρεβάτι σου να κοιμηθείς. Αν θέλεις, μπορείς να πάρεις και το αγαπημένο σου παιχνίδι παρέα και αύριο που θα είσαι ξεκούραστος μπορείς να παίξεις πάλι με αυτό». 

«Με αυτόν τον τρόπο βάζουμε ένα φρένο στα παιδιά, διότι μια τέτοια συμπεριφορά όσο την αφήνουμε και εξελίσσεται τόσο αποδιοργανώνει το παιδί, το πελαγώνει και θολώνει την σκέψη του. Δεν ξέρει πώς να το αναχαιτίσει, πώς να το σταματήσει», επισημαίνει η κ. Γάκη και προσθέτει: «Αυτή η βοήθεια από τον γονιό ανακουφίζει το παιδί, ακόμα και αν στην αρχή αντιδρά. Αν τα προσεγγίσουν με αυτόν τον τρόπο και τα μάθουν να εξοικειώνονται με τα συναισθήματά τους, τα εκπαιδεύουν ώστε όταν γίνουν ενήλικες να μπορούν να το κάνουν μόνα τους. Το γεγονός ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε έγκειται στο ότι οι σημερινοί ενήλικες δεν εκπαιδεύτηκαν ποτέ στην συναισθηματική νοημοσύνη». 



Η διαχείριση αυτή από την πλευρά των γονιών απαιτεί ψυχραιμία, αλλά και να είναι και οι ίδιοι εκπαιδευμένοι στο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να διαχειρίζονται το άγχος τους και τις δύσκολες συγκρουσιακές καταστάσεις. Η μέθοδος «πινγκ πονγκ» σε αυτή την συμπεριφορά, δηλαδή φωνάζει το παιδί, φωνάζει και ο γονιός ή χειροδικεί ή βάζει τιμωρία, κάνει τα πράγματα χειρότερα. «Η συμπεριφορά σε αυτές τις περιπτώσεις θα επαναληφθεί, ενώ υπάρχει κίνδυνος το παιδί να γίνει εσωστρεφές, να μην ανοίγεται και να μην εκφράζεται», σημειώνει η κ. Γάκη . 

Σε κάθε περίπτωση, αν οι συμπεριφορές των εμμονών είναι επαναλαμβανόμενες, δηλαδή τα παιδιά κλαίνε για πολύ ώρα, δεν βγαίνουν από το δωμάτιό τους ή συμπεριφέρονται επιθετικά και δεν προσαρμόζονται, τότε οι γονείς θα πρέπει να ζητήσουν την βοήθεια ενός ειδικού. «Κάθε περίπτωση είναι εξειδικευμένη. Ο γονιός θα πρέπει να δει γιατί συμβαίνει αυτό στο παιδί, είναι μια εμμονή με περιβαλλοντικό ή γενετικό αίτιο; Έχει παρατηρηθεί ότι σε παιδιά που παρουσιάζουν εμμονές, συνήθως ένας από τους δύο γονείς ή και οι δύο είναι εμμονικοί. Επομένως εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείρηση, ακόμα και φάρμακα σε ακραίες περιπτώσεις», τονίζει.


Πηγή: in2life.gr

7 Δεκ 2012

Πότε μπορεί ένα παιδί να έχει κινητό τηλέφωνο;

Όλες μας κάποια στιγμή, μπορεί να έχουμε αναρωτηθεί, αν πρέπει τα παιδιά μας να έχουν κινητό τηλέφωνο. Όταν τα παιδιά της οικογένειας, βρίσκονται εκτός σπιτιού, είτε σε διαφορετικές δραστηριότητες, είτε για να παίξουν με κάποιον φίλο τους, πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να επικοινωνήσεις μαζί τους, για να τα παραλάβεις για παράδειγμα. 

Η αλήθεια είναι ότι το κινητό, μπορεί να κάνει τη ζωή της οικογένειας, πολύ πιο άνετη και εύκολη. 
Πρέπει όμως να έχουν τα παιδιά μας κινητά τηλέφωνα;
 

Πριν να προκείψουν στη ζωή μας τα κινητά, υπήρχε η αρχική συννενόηση “θα πας εκεί... και την τάδε ώρα θα είσαι εκεί”. Σήμερα όμως, που έχουμε ήδη ζήσει περισσότερο από μια δεκαετία με την χρήση του κινητού, οι παλιές αυτές συνήθειες έχουν ανατραπεί. Μ’ ένα τηλεφώνημα, ο γονιός ξέρει που είναι το παιδί του και πότε θα επιστρέψει.
 

Πολλές οικογένειες  έχουν ενστερνιστεί τις παροχές της τεχνολογίας κι έχουν υιοθετήσει την λύση του κινητού. 
Άλλες όμως οικογένειες πάλι, πιστεύουν ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν είναι ακριβώς “ανάγκη”, όταν πρόκειται για την παρακολούθηση των παιδιών τους.
 

Σε τι ηλικία πρέπει να βρίσκεται το παιδί;
Πότε ένα παιδί είναι πραγματικά έτοιμο για να του εμπιστευθείς ένα κινητό τηλέφωνο; Πιστεύουμε ότι πραγματικά δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο όριο. Όμως, τα κινητά τηλέφωνα είναι κάτι περισσότερο από ένα παιχνίδι. 

Πέρα από το κόστος της συσκευής, υπάρχει και το κόστος της χρήσης. Έτσι, εάν αποφασίσετε να πάρει το παιδί σας ένα κινητό τηλέφωνο, θα πρέπει να είστε σίγουρες ότι είναι πραγματικά έτοιμο για να διαχειριστεί και την ευθύνη, που απαιτείται για να το έχει..
Για μερικά παιδιά, μπορεί να είναι μια πολύ απλή και φυσιολογική πρακτική κι εύκολα να την εντάξουν στις καθημερινές τους λειτουργίες. Για κάποια όμως άλλα, ίσως χρειαστεί να μεγαλώσουν κάπως περισσότερο.


 
Πολύ πιθανόν, να μην είναι η λύση για όλους
Ενώ πολλοί γονείς χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνεί η οικογένειά τους, κάποιοι άλλοι έχουν επιφυλάξεις. Μιλώντας με κάποια φίλη, που ζει σε κάποιο νησί, μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε αγοράσει στην επτάχρονη κόρη της ένα τηλέφωνο, που σύντομα το έχασε. "Ήταν περίπου επτά, και όταν το έχασε, συνειδητοποίησα ότι ήταν μια χαρά χωρίς αυτό και ότι ήταν ένα άχρηστο εργαλείο στα χέρια της. Ήταν το πρώτο μου παιδί και ήταν η πρώτη μου εμπειρία με την παιδική της ικανότητα να το φροντίσει. Προτιμώ τα παιδιά μου να μην έχουν τηλέφωνα. Μου αρέσει να ξέρουν από μόνα τους πού βρίσκονται και να έρχονται σ’ επαφή με τον κόσμο."


Επίπεδο άνεσης
Οι γονείς που αποφασίζουν να επιτρέψουν στα παιδιά τους να έχουν κινητά τηλέφωνα, ομολογούν ότι νιώθουν εξαιρετικά άνετα και πιο ήρεμα, όταν το παιδί δεν βρίσκεται σπίτι.
 «Ήμουν κάθετα αντίθετη, μου έλεγα μια άλλη φίλη, αλλά βρήκα πραγματικά την ησυχία μου ξέροντας ότι θα μπορούσα να επικοινωνήσω με την κόρη μου, ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι ακόμα τόσο μεγάλη, για να νιώθω ασφαλής όταν λείπει από το σπίτι. Το κινητό τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μια μεγάλη βοήθεια κι αγωνία μου πια είναι πολύ λιγότερη.»


 
Τι γίνεται όμως με την ακτινοβολία;
Είναι ένα ερώτημα, που λίγοι μπορούν να βάλουν το χέρι στη φωτιά και να πουν 100%, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Βέβαια, όσες έρευνες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καταλήγουν ότι η λελογισμένη χρήση, δεν εμπεριέχει κανένα κίνδυνο ακόμα και για τα παιδιά μας. 
Άλλωστε οι ακτινοβολίες στις οποίες έτσι κι αλλιώς είναι εκτεθειμένα, είναι πάμπολλες. 
Είναι πάντως καλό, να τους μιλάμε διαρκώς γι’ αυτό και να τα προτρέπουμε να τα χρησιμοποιούν μόνο σε περίπτωση ανάγκης.



Πότε να τα χρησιμοποιούν
Από τη στιγμή που θα δώσετε στο παιδί σας το προνόμιο να έχει ένα κινητό τηλέφωνο, θα πρέπει αντίστοιχα να του εξηγήσετε ότι υπάρχουν κανόνες για τη χρήση του. 

Άλλωστε τα περισσότερα ήδη ξέρουν, ότι δεν μπορούν να τα χρησιμοποιούν όλη την ώρα. Για παράδειγμα, στα σχολεία συνήθως δεν επιτρέπεται η λειτουργία του τηλεφώνου την ώρα του μαθήματος. 
Επιπλέον, θα πρέπει να τους εξηγήσετε ότι τα παιχνίδια που έχουν τα τηλέφωνα, δεν είναι για όλη την ώρα, χρειάζεται μέτρο.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα, κυρίως σε παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία, είναι η μάστιγα που ακούει στο όνομα «αθόρυβο». 
Μια πρακτική που ακολουθούν τα περισσότερα παιδιά και μια εύκολη δικαιολογία, όταν - για τους δικούς τους λόγους – δεν θέλουν να δώσουν στίγμα. 
Ναι-ναι, ξέρω δεν είμαι η μόνη που το αντιμετωπίζω κι έδωσα μάχη για να το καταλάβει και η δεκαεξάχρονη κόρη μου.


Μια συμβουλή: Εάν τα παιδιά σας βρίσκονται στην εφηβεία, είναι προτιμότερο το τηλέφωνό τους να είναι καρτοκινητό. 
Θα ελέγχετε πιο εύκολα το λογαριασμό του και δεν θα αγωνιάτε κάθε φορά που θα φτάνει ο νέος λογαριασμός του κινητού του στο σπίτι! 


Πηγή: fe-mail.gr