30 Σεπ 2009



Τα παιδιά των εργαζομένων γυναικών είναι αυτά που τρώνε συχνότερα fast food και ανθυγιεινό φαγητό, τρώνε λιγότερα λαχανικά και φρούτα, πίνουν αναψυκτικά, ασκούνται από λίγο έως καθόλου και μένουν κολλημένα μπροστά στην τηλεόραση για πολλές ώρες, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 12.500 παιδιά ηλικίας 5 ετών: Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα παιδιά που οι μητέρες του ήταν καριερίστες, ήταν αυτά που πήγαιναν στο σχολείο με αυτοκίνητο και όχι με το ποδήλατό τους ή περπατώντας, αυτά που δεν είχαν πολλές υγιεινές επιλογές διατροφής, αλλά και αυτά που ξόδευαν περισσότερο χρόνο μπροστά στην τηλεόραση ή το κομπιούτερ.

Εύλογο και το ερώτημα που γεννήθηκε στα στόματα πολλών εργαζομένων μητέρων, προς τους ερευνητές «Δηλαδή; Πρέπει να σταματήσουμε να δουλεύουμε;».

«Όχι, βέβαια», είπαν οι υπεύθυνοι της έρευνας, αλλά την ίδια στιγμή ανέφεραν ότι τα αποτελέσματα της έρευνάς τους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν, προκειμένου να δοθεί περισσότερος χρόνος στις εργαζόμενες μητέρες να φροντίσουν τη διατροφή και την καλή υγεία των παιδιών τους.





Η έρευνα, σίγουρα, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και στην Αυστραλία όπου τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας έχουν «χτυπήσει κόκκινο» εδώ και κάμποσα χρόνια.

Με το γεγονός ότι οι μητέρες είναι αυτές που στην ουσία κρατούν την υγεία των παιδιών τους στα χέρια τους, συμφώνησε η δρ. Τζο Σάλμον, ειδική διατροφολόγος από το Πανεπιστήμιο Deakin, η οποία πρόσθεσε, όμως, ότι η σωστή διατροφή των παιδιών δεν είναι μόνο θέμα διαθέσιμου χρόνου των εργαζομένων μητέρων αλλά και του εκπαιδευτικού τους επιπέδου.

«Αν η μητέρα γνωρίζει τι κάνει καλό στο παιδί της και ποιες διατροφικές συνήθειες είναι οι σωστές και ωφέλιμες, θα φροντίσει να τις εφαρμόσει», είπε η δρ. Σάλμον.

www.kathimerini.gr 

Τα παιδιά δεν ξεχνούν τα ψέματα των γονιών

Ακόμη και τα αθώα ψέματα που λένε οι γονείς κάνουν κακό στα παιδιά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας αμερικανικής έρευνας. Ακόμη και οι γονείς που λένε ψέματα «για καλό», χάνουν την εμπιστοσύνη των παιδιών τους. 









«Αν δεν πλένεις τα αυτιά σου, θα φυτρώσει σπανάκι»· «αν δεν αφήσεις την πιπίλα, θά ΄ρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας»: ο κόσμος των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι αρκετά σουρεαλιστικός και γεμάτος φανταστικά πλάσματα. Είναι η πραγματικότητα που δημιουργούν τα ψέματα των γονιών που λένε ολοένα και περισσότερο ψέματα στα παιδιά, όπως έδειξε μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο και του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Μoral Εducation» και, σύμφωνα με την Αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν που την υπογράφει, όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τα ψέματα αυτά, χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη μαμά και στον μπαμπά. Όμως υπάρχουν και θετικές επιπτώσεις. «Το να καταλάβεις ότι οι γονείς λένε ψέματα, βοηθάει στην ανάπτυξη του σκεπτικισμού, πράγμα που έχει ουσιαστική σημασία για να διαμορφώσει το παιδί κριτικό πνεύμα», λέει ο Ντιεμ Λούου, ο οποίος συνυπογράφει τη δημοσίευση. Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν μια ομάδα φοιτητών και ο ένας από τους γονείς καθενός εξ αυτών. Από τους πρώτους, ζητήθηκε να θυμηθούν ψέματα που τους είπαν κατά την παιδική ηλικία τους και 88% θυμήθηκαν περισσότερα από ένα. 









«Τα παιδιά θυμούνται τα ψέματα που ξεσκεπάζονται», εξηγεί ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Έρευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Το 79% είπε ότι είχε ακούσει τους γονείς να λένε ότι είναι κακό να λες ψέματα. Μόνο 21% είπαν ότι είχαν με τους γονείς τους έναν έντιμο διάλογο κατά τον οποίο τους εξηγήθηκε ότι μερικές μισές αλήθειες είναι αποδεκτές. 





Από τους γονείς που ρωτήθηκαν, 78% παραδέχθηκαν ότι είπαν ψέματα στα παιδιά τους, οι περισσότεροι- κι αυτό είναι το εντυπωσιακό- για εγωιστικούς λόγους. Το να πεις σ΄ ένα παιδί πως, αν συνεχίσει να ανοίγει το ψυγείο, αυτό θα εκραγεί, είναι απλούστερο από το να του εξηγήσεις πώς λειτουργεί η συσκευή. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, εξηγούν οι ερευνητές, το ψέμα δεν λέγεται για να μην πονέσει το παιδί ή για να ηρεμήσει, αλλά για να επιτευχθεί κάτι ταχύτερα. Αν λοιπόν, εξηγεί η Χέιμαν, είναι εντελώς αθώο (ακόμη και ενδεδειγμένο) να πεις ότι ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει, μπορεί αντίθετα να είναι επικίνδυνο να πεις ψέματα για να διαμορφώσεις μια συμπεριφορά. «Το να πεις σ΄ ένα παιδί ότι τα ορνιθοσκαλίσματά του είναι άσχημα θα ήταν άσπλαχνο», εξηγεί η ερευνήτρια, «όμως συχνά οι γονείς λένε ψέματα ελαφρά τη καρδία... Η καλύτερη λύση είναι πάντα η ειλικρίνεια». 







ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ

Έρευνα από δύο Πανεπιστήμια: χάνεται η εμπιστοσύνη στη μητέρα και τον πατέρα όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια





Πηγή: TANEA online 



Τα παιδιά κάτω των 10 ετών χρειάζονται δύο δόσεις του εμβολίου για τον H1N1, όπως ισχύει εξάλλου και για το εμβόλιο της εποχικής γρίπης, διευκρίνισε η αμερικανική κυβέρνηση, την ώρα που η Κίνα ξεκίνησε πρώτη τους μαζικούς εμβολιασμούς.



Στην Ουάσινγκτον, οι αρχές ανακοίνωσαν ότι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δοκιμών με το εμβόλιο της Sanofi-Pasteur, η αντίδραση των παιδιών είναι ίδια με την αντίδραση στο εμβόλιο της εποχικής γρίπης.





Αυτό σημαίνει ότι οι ηλικίες κάτω των 10 ετών χρειάζονται δύο δόσεις που απέχουν 21 ημέρες, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά μία δόση είναι αρκετή για να προσφέρει προστασία μέσα σε οκτώ με δέκα ημέρες.



«Όπως ελπίζαμε, το εμβόλιο του 2009 Η1Ν1 δρα στα παιδιά ακριβώς όπως το εμβόλιο της εποχικής γρίπης» ανέφερε ο Δρ Αντονι Φάουτσι, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων.



H Sanofi-Pasteur είναι ένας από τους πέντε προμηθευτές της αμερικανικής κυβέρνησης και μια από τις 25 φαρμακοβιομηχανίες σε όλο τον κόσμο που αναπτύσσει εμβόλιο κατά της γρίπης των χοίρων.



Τα εμβόλια έχουν ήδη λάβει έγκριση στις ΗΠΑ και την Κίνα, ενώ στην ΕΕ το πράσινο φως αναμένεται μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.



Η Κίνα έγινε μάλιστα η πρώτη χώρα του κόσμου που ξεκίνησε μαζικούς εμβολιασμούς, όπως δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Βίβιαν Ταν, εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Κίνα.



Πρώτοι που εμβολιάστηκαν είναι 100.000 μαθητές που έλαβαν μέρος στους εορτασμούς για την Εθνική Ημέρα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στις 10 Οκτωβρίου.





Πηγή: in.gr

Γονείς σε… Αντίδραση





Αλήθεια, πόσο διαφορετικός μπορεί να είναι ο «τρόπος» του μπαμπά απ’ αυτόν της μαμάς; Αν υποθέσουμε πως η αγάπη για τα παιδιά είναι αυτό που σας ενώνει όσον αφορά την ανατροφή τους, τότε τι μπορεί να είναι αυτό που φέρνει τον έναν απέναντι απ’ τον άλλο



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ







Μαμάδες προσοχή!  



Από τη μία οι δικές σας υποδείξεις, από την άλλη η «αδιαφορία» του συζύγου σας, η ρήξη χτύπησε την πόρτα της οικογενειακής σας γαλήνης. Καλύτερα να προσπαθήσετε να την πολεμήσετε παρά να κηρύξετε πόλεμο μεταξύ σας!



  1. Σκεφτείτε πριν απαντήστε: Οι συζητήσεις εν βρασμώ ψυχής πολλές φορές οδηγούν σε μια ακόμα μάχη.

  2. Συζητήστε: Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να καταλάβει ο/η σύζυγός σας πώς νιώθετε και τι σκέφτεστε από το να του το πείτε;

  3. Αναλάβετε το μερίδιο της ευθύνης που σας αναλογεί: Σε καμία περίπτωση δεν ωφελεί να ρίχνετε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι.

  4. Επισημάνετε τις διαφορές και τις ομοιότητές σας: Πού διαφωνείτε και πού συμφωνείτε; Υπάρχει μέση λύση;

  5. Εκτιμήστε ο ένας τον άλλο: Σίγουρα θα υπάρχουν και καλά στοιχεία όσον αφορά τον τρόπο σκέψης του ενός και του άλλου. Μην ξεχνάτε να… σας τα αναγνωρίζετε!

  6. Μην αδιαφορείτε: Αν καταλάβετε πως κάνατε κάτι που πείραξε τον άλλο, συζητήστε το. Δεν θα περάσει «από μόνο του», απλά θα «συσσωρευτεί» μαζί με άλλα…

  7. Συμβιβαστείτε: Προσπαθήστε να βρείτε μια μέση λύση που να ικανοποιεί και τους δυο σας. Άλλωστε, αυτό που πραγματικά σας ενδιαφέρει είναι το καλό των παιδιών και της οικογένειάς σας.

Πηγή: Παιδί και νέοι γονείς

Κρυολόγημα: Ο εχθρός προ των πυλών

Αν και τα αντισώματα σας βοηθούν στην προστασία του μωρού σας εφόσον το θηλάζετε, μέχρι τον 6ο μήνα της ζωής του, παρ' όλα αυτά, το μωρό είναι ακόμη εκτεθειμένο και "ευάλωτο" στο κοινό κρυολόγημα. Για αυτό, πρέπει να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:







Το μωρό σας μπορεί να κρυώσει σοβαρά. Μέχρι τη στιγμή που το ανοσοποιητικό του σύστημα θα αναπτυχθεί πλήρως και θα εκτεθεί σε διάφορους ιούς, τα συμπτώματα του μπορεί να είναι πιο σοβαρά από αυτά των μεγαλύτερων παιδιών.

Η κοιλίτσα του μπορεί να αντιδράσει άσχημα. Μην εκπλαγείτε αν το μωρό σας κάνει εμετό ή έχει διάρροια. Η υπερβολική παραγωγή βλέννας μπορεί να ερεθίσει το οτομαχάκι του και να αντιδράσει.



Μπορεί να έχει καταρροή. Επειδή οι ρινικές οδοίτων βρεφών είναι πολύ μικρές, ακόμα και με την παραμικρή μόλυνση μπορεί να κλείσει η μύτη του από τη βλέννα.

Η αναπνοή είναι δύσκολη. Το βούλωματης μύτης μπορεί να περιορίσει τους μικροσκοπικούς αεραγωγούς του μωρού σας, κάνοντας την αναπνοή δύσκολη. Ο ιός του κοινού κρυολογήματος μπορεί να προκαλέσει πυρετό, βήχα και μπούκωμα, αλλά μετά από δύο μέρες ο βήχας επιδεινώνεται και η αναπνοή είναι γρήγορη και δύσκολη.



Αυτός ο ιός μπορεί να οδηγήσει σε βρογχίτιδα -μόλυνση του κατώτερου αναπνευστικού. Σε σοβαρές χρειαστεί να νοσηλευτεί.  περιπτώσεις, το παιδί σας μπορεί να

Πρέπει οπωσδήποτε να τηλεφωνήσετε στο γιατρό:

Αν το μωρό σας είναι κάτω των 3 μηνών και η θερμοκρασία του είναι 37°C ή και περισσότερο.

Αν είναι 3-6 μηνών και έχει 38 ° C ή περισσότερο.

Αν το μικρό σας έχει πρόβλημα αναπνοής(παρακολουθήστε αν έχει σφύριγμα, αν τα ρουθούνια του είναι βουλωμένα και

χειροτερεύουν ή αν το στήθος του ανεβοκατεβαίνει γρήγορα).



Αν έχει πυρετό που κρατάει περισσότερο από 12 ώρες ή άλλα συμπτώματα που κρατάνε περισσότερο από 3 ημέρες, αν ανεβάσει θερμοκρασία μερικές μέρες μετά το κρύωμα, αν δεν τρώει κανονικά ή αν η συμπεριφορά του είναι ασυνήθιστη.



  Τρεις σημαντικές κινήσεις

Να πλένετε συχνά τα χέρια του. Το πλύσιμο των χεριών είναι το Νο1 όπλο κατά των μικροβίων. Σαπουνίστε καλά τα χεράκια του, τρίψτε τα και μετά ξεβγάλτε τα καλά με ζεστό νερό.

Να πετάτε αμέσως τα χαρτομάντιλα. Μπορεί να φιλοξενούν πολλά ύπουλα μικρόβια.

Μην του δίνετε συμπληρώματα. Έχει γίνει πολλή κουβέντα για τη χρήση του ζινκ και της βιταμίνης C, που αντιμετωπίζουν το κρυολόγημα, αλλα δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα συμπληρώματα είναι αποτελεσματικά και -το πιο βασικό- απαγορεύονται σε αυτή την ηλικία.



Πως να νιώσει καλύτερα πιο γρήγορα

Η βουλωμένη μύτη. 

Βάλτε φυσιολογικό ορό στα ρουθούνια του, περιμένετε ένα λεπτό και μετά τραβήξτε τη βλέννα με τη βοήθεια παιδικής σύριγγας (κυρίως πριν το τάισμα). Μπορείτε να ξεκινήσετε να μαθαίνετε στο παιδί σας όταν φτάσει στην ηλικία του ενός έτους να φυσάει τη μύτη του, αλλά θα πρέπει να κρατάτε εσείς το χαρτομάντιλο. Χρησιμοποιήστε έναν υγραντήρα στην κρεβατοκάμαρα του παιδιού σας (να τον έχετε σε απόσταση τριών μέτρων περίπου από το κεφάλι του), για να διευκολύνετε την αναπνοή του. Φροντίστε το κεφαλάκι του να είναι πιο ψηλά από το υπόλοιπο σώμα. Προσέξτε όμως! Όχι με μαξιλάρι, αλλά φροντίστε να έχει κλίση το κρεβάτι ή η κούνια που κοιμάται. Βάλτε ξύλο ή πλαστικό ύψους περίπου 5 εκατοστών στα ποδαράκια του κρεβατιού που βρίσκονται στην πλευρά του κεφαλιού. Αυξήστε τα υγρά. Στα μωρά να δίνετε πολύ γάλα είτε μητρικό είτε υποκατάστατο «βρεφικό.

Μιλήστε με το γιατρό σας για τα ρινικά σπρέι, αντο βούλωματου μωρού σας είναι σοβαρό -ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας- αλλά να μην του το δώσετε ποτέ χωρίς την άδεια του γιατρού, γιατί μπορεί να αυξήσει τη βλέννα και να είναι δύσκολο να την καθαρίσετε. Συνήθως το προτείνουν σε παιδιά άνω των 2 ετών για να τα βοηθήσουν να κοιμηθούν τη νύχτα.



Βήχας και πονόλαιμος.

Για να ανακουφίσετε τους αεραγωγούς και να μειώσετε τον επίμονο βήχα του παιδιού σας, χρησιμοποιήστε έναν υγραντήρα ή δημιουργήστε ατμούς στο μπάνιο με ζεστό νερό. Μιλήστε με το γιατρό σας πριν δώσετε στο μωρό οποιοδήποτε φάρμακο. Μπορεί να του προκαλέσουν σοβαρές πιο αθώα. παρενέργειες, ακόμη και τα



Οι επιπλοκές του κρυολογήματος.



Αν ο βήχας του παιδιού σας, το φτάρνισμα και το μπούκωμα δεν καλυτερεύουν μετά από 7-10 μέρες ή αν βελτιωθεί η κατάσταση του και μετά πάλι επιδεινωθεί, μπορεί το παιδί να έχει κάτι πιο σοβαρό. Ας δούμε μερικές από τις πλέον σοβαρές επιπλοκές.



Πνευμονία. Εμφανίζεται όταν ο ιός του κοινού κρυολογήματος μπαίνει βαθιά στους πνεύμονες. Υποψιαστείτε την πνευμονία αν το παιδί ανεβάσει κι άλλο πυρετό μετά από μία εβδομάδα που είναι ήδη άρρωστο, αν ο βήχας του χειροτερέψει, αν όταν αναπνέει σφυρίζει, αν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα αναπνοής ή αν συμπεριφέρεται περίεργα. Η πνευμονία μπορεί να χτυπήσει σε οποιαδήποτε ηλικία. Όμως τα μωρά και τα παιδιά με πνευ μονικές δυσλειτουργίες, όπως το άσθμα, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών.



Λαρυγγίτιδα. Στα μωρά αυτής της ηλικίας, ο ιός του κρυολογήματος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στο λάρυγγα και στην τραχεία. Μια-δυο μέρες μετά το κρυολόγημα του -συνήθως μόλις μερικές ώρες αφού το βάλετε για ύπνο τη νύχτα- θα ακούσετε κάτι περίεργους ήχους. Μπορεί να δυσκολεύεται να αναπνεύσει, να «σφυρίζει» και να κλαίει όταν βήχει. Τι πρέπει να κάνετε άμεσα; Να του κάνετε ζεστό μπάνιο και να καθίσετε μαζί στον γεμάτο ατμούς χώρο. Αν το παιδί σας δυσκολεύεται ακόμα να αναπνεύσει μετά από 10-20 λεπτά, τηλεφωνήστε στο γιατρό. Το μικρό μπορεί να χρειάζεται θεραπεία με στεροειδή ή επινεφρίνη για να μειωθεί η φλεγμονή της αναπνευστικής οδού.



Μόλυνση στα αυτιά. Αν το παιδί σας ρουφάει τη μύτη του για μερικές μέρες και μετά ξαφνικά παρουσιάζει πυρετό και δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, σκεφτείτε τη μόλυνση στα αυτιά. Τα κρυολογήματα προκαλούν γενικά φλεγμονές στις αναπνευστικές οδούς. Μπορούν να βουλώσουν τους μικροσκοπικούς σωλήνες που βοηθούν να περνά το υγρό στο εσωτερικό των αυτιών. Όταν το υγρό δεν κυκλοφορεί, τα βακτηρίδια εμφανίζονται, διατηρούνται και αναπτύσσονται. Οι μολύνσεις στα αυτιά μπορούν να θεραπευτούν με παρακεταμόλη καθώς και με αντιβίωση που θα σας δώσει ο γιατρός. Ευτυχώς, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν κι αυτοί οι σωλήνες. Οι συγκεκριμένες μολύνσεις παρουσιάζουν έξαρση στην ηλικία των 6 μηνών με 2 ετών.



Πηγή: Το παιδί μου κι εγώ.



29 Σεπ 2009

Αδέρφια: Σκανταλιές και αγάπη!

Μια χαρακτηριστική κινέζικη παροιμία αναφέρει: "Τα αδέρφια μεταξύ τους είναι όπως τα πόδια με τα χέρια!". Πράγματι, τα αδέρφια μας είναι τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα μετά ή μαζί με τους γονείς μας. Ακολουθούμε κοινή διαδρομή ζωής μαζί τους και έχουμε τις ίδιες καταβολές. Ειδικά όταν πρόκειται για δίδυμα ή αδέρφια με μικρή ηλικιακή διαφορά μεταξύ τους οι σχέσεις είναι ακόμη πιο ιδιαίτερες. Είναι αξιοσημείωτο ότι συνήθως μας θλίβει πολύ περισσότερο όταν ακούμε ότι αδέρφια τσακώνονται μεταξύ τους παρά απ' ότι με τους γονείς. Από την άλλη, όσοι από μας έχουν  αδέρφια αισθάνονται πολύ συχνά ευγνώμονες που έχουν έναν ανιδιοτελή φίλο και συμπαραστάτη στη ζωή. Οι σχέσεις των αδερφών μεταξύ τους, όμως, καθορίζονται ως ένα μεγάλο βαθμό από το πως αντιμετωπίζονται από τους γονείς τους. Συχνά παρατηρούμε ότι οι γονείς δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση σε ένα από τα δύο παιδιά τους και αδικούν το άλλο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια κόντρα ανάμεσα στα παιδιά. Πως πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζονται τα αδέρφια μέσα σε μια οικογένεια;





Τέλος στους καβγάδες!



Οι τσακωμοί δεν είναι ευχάριστοι μέσα στην οικογένεια. Μικροκαβγάδακια υπάρχουν πάντοτε, ειδικά σε μια μεγάλη οικογένεια και ειδικά μεταξύ των παιδιών. Από το μολύβι που κάποιος πήρε κατά λάθος μέχρι το ποιος θα φάει το πιο μεγάλο κομμάτι τούρτα, οι μικροπροστριβές είναι το "αλατοπίπερο" στις αδερφικές σχέσεις. Όταν, όμως, οι καβγάδες και οι προστριβές είναι καθημερινό φαινόμενο τότε πίσω από αυτούς κρύβεται, συνήθως, κάποιο γενικότερο πρόβλημα της οικογένειας και ακόμη συνηθέστερα κρύβεται κάποιος κακός χειρισμός των γονέων, που πυροδοτεί τη σύγκρουση μεταξύ των παιδιών. Τα αδέρφια, ακόμη και τα δίδυμα, ναι μεν έχουν στενούς δεσμούς αίματος, δεν είναι όμως ίδια στο χαρακτήρα. Οι γονείς συχνά αρνούνται να το παραδεχτούν, με αποτέλεσμα ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους να είναι η αιτία που τσακώνονται τα αδέρφια. Πως, λοιπόν, μπορείτε να εξομαλύνετε τις σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια και το κυριότερο πως θα καλλιεργήσετε από νωρίς την αρμονική τους συνύπαρξη;





Ενθαρρύνετε τα παιδιά να δουλεύουν σαν ομάδα. Φροντίστε να τους δίνετε κοινές δραστηριότητες στις οποίες πρέπει να συνεργαστούν για να πετύχουν. Για παράδειγμα, διοργανώστε διαγωνισμό πίτσας. Τα παιδιά θα φτιάξουν τη δική τους και εσείς μια δική σας. Όλοι μαζί θα απολαύσετε ένα υπέροχο γεύμα! Μπορείτε ακόμη να τους αναθέσετε να συλλέγουν από κοινού κουτάκια αλουμινίου και να μοιραστούν τα λεφτά μεταξύ τους.





Μην μπαίνετε ανάμεσα τους όταν τσακώνονται! Δώστε τους το χώρο και το χρόνο να λύσουν μόνα τους το πρόβλημα που δημιουργήθηκε χωρίς να έρθουν σε εσάς. Ακόμη όμως και όταν έρθουν σε εσάς, ζητώντας να κάνετε το διαιτητή, αρνηθείτε με τρόπο και φυσικά μην πάρετε το μέρος κανενός. Να ένας έξυπνος τρόπος να το πετύχετε: όταν έρθουν σε εσάς για βοήθεια, κλειδώστε τις πόρτες των δωματίων τους και βάλτε τα να σταθούν έξω από αυτές μέχρι να αποφασίσουν να συζητήσουν το πρόβλημα. Εξηγήστε τους ότι δεν θα πάνε στα δωμάτια τους αν δεν λύσουν το πρόβλημα. Το να καθίσουν αντικριστά και να υποχρεωθούν να μιλήσουν μέχρι να φιλιώσουν είναι ο καλύτερος τρόπος να σταματήσουν να τσακώνονται, χωρίς γονεϊκή παρέμβαση που μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα.





Η αγάπη μεταξύ των αδερφών δεν είναι μια πράξη αυτονόητη. Ως εκ τούτου, εκφράσεις όπως "Πρέπει να τον αγαπάς, είναι ο αδερφός σου" δεν βοηθούν στο να καλλιεργείται η σχέση μεταξύ τους. Το να περάσουμε στο παιδί το μήνυμα ότι η αδερφική αγάπη είναι υποχρεώση και όχι προνόμιο δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιωθούν ή να γεφυρωθούν οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια.





Περάστε χρόνο με κάθε παιδί ξεχωριστά. Αυτό δινει το μήνυμα στα παιδιά σας ότι ναι μεν είστε όλοι μια ομάδα, το κάθε μέλος της όμως είναι ιδιαίτερο και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.





Προσπαθήστε να ανταποκρίνεστε στις ξεχωριστές ανάγκες κάθε παιδιού και να μην τα αντιμετωπίζετε σαν ενιαία οντότηα. Για παράδειγμα όταν ενα από τα δύο παιδιά είναι άρρωστο μπορεί να θέλει σούπα και παραμύθια ενώ το άλλο φιδέ και ύπνο. Θα ήταν άδικο να δώσετε στο ένα παιδί αυτό που θέλει και το άλλο να πάρει ό, τι και το αδερφάκι τους!





Πως θα τους φέρομαι το ίδιο;



Πολύ συχνά οι γονείς παραδέχονται ότι δυσκολεύονται να φερθούν δίκαια στα παιδιά τους γιατί αποκαλύπτουν με τον τρόπο συμπεριφοράς τους την αδυναμία που έχουν σε κάποιο. "Δεν είναι δίκαιο!" Αυτή είναι σίγουρα μια φράση που θα έχετε ακούσει από το παιδί σας όταν βλέπει ότι συμπεριφέρεστε ευνοϊκότερα στο αδερφάκι του. Διαφορετικές ώρες ύπνου, διαφορετικές τιμωρίες και προνόμια είναι συνήθως οι αιτίες που θυμώνουν ή αναστατώνουν τα παιδιά. Από την πλευρά τους, αρκετοί γονείς νιώθουν μεγάλη πίεση προσπαθώντας να κρατήσουν τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, ενώ κάποιοι δεν το θεωρούν καν πρακτικό. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ρούχα! Πόσες φορές τα μικρότερα αδέρφια δεν έχουν υποχρεωθεί να φορέσουν τα ρούχα των μεγαλύτερων, διαμαρτύρονται για τη μόδα ή για το γεγονός ότι είναι δεύτερο χέρι; Ακόμη κι αν το κάνετε για λόγους οικονομίας, είναι καλό έστω ένα μέρος από τα ρούχα του μικρότερου παιδιού να είναι καινούργιο. Να μερικές πρακτικές συμβουλές για να πετύχετε δικαιοσύνη μεταξύ των αδερφών:





Αντί να τους δίνετε την ίδια ποσότητα, πχ φρούτου ( "Να πάρε, όσο και η αδερφή σου" ) δώστε τους με βάση το πόσο θέλουν ( "Θέλεις ένα κομμάτι ή ολόκληρο το μήλο;").





Αντί να τους λέτε: "Σε αγαπώ όσο και τον αδερφό σου" πείτε: "Είσαι μοναδικός σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση σου".





Αν καμιά φορά περνάτε περισσότερο χρόνο με το ένα από τα δύο παιδιά για κάποιον συγκεκριμένο λόγο αντί να πείτε: "Παίξαμε 10 λεπτά παραπάνω με την αδερφή σου, τώρα θα παίξω τόσο και με σένα", πείτε: "Ξέρω ότι αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στην αδερφή σου, αλλα έπρεπε να τη βοηθήσω στα μαθήματα της. Μόλις τελειώσουμε θα μου πεις ό,τι θέλεις!" 





Όταν τα παιδια αντιληφθούν ότι οι διαφορές στη συμπεριφορά των γονιών έχουν κάποια λογική αιτία θα τρέφουν λιγότερο αρνητικά συναισθήματα και θα μάθουν να το αποδέχονται. Το σημαντικό είναι να τα αφήνετε να εκφραστούν και να δείχνετε την ίδια προσοχή στα προβλήματα τους. Εξηγήστε στα παιδιά, ειδικά αν έχουν αρκετή διαφορά ηλικίας, ότι ναι μεν οι ανάγκες τους είναι διαφορετικές, όμως, εσείς θα προσπαθήσετε να ανταποκριθείτε σε όλες με την ίδια ευχαρίστηση. Επιπλέον, εξηγήστε τους ότι αυτό μπορεί να μη συμβαίνει ταυτόχρονα αλλά έχετε πάντα στο μυαλό σας ποιος έχει σειρά και δεν πρόκειται να ξεχάσετε κανένα παιδί!





Εκπαιδεύστε τους παππούδες.

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι αιτία προστριβών ανάμεσα στα αδέρφια μπορεί να μην είναι οι γονείς αλλά ο παππούς και η γιαγιά. Οι μεγάλοι άνθρωποι συχνά δεν έχουν συναίσθηση του πόσο κακό κάνουν με το να δείχνουν αδυναμία ή να ξεχωρίζουν τα εγγόνια τους. Εάν, λοιπόν, παρατηρήσετε ότι αιτία προστριβών ανάμεσα στα αδέρφια είναι κάτι που έκανε ο παππούς ή η γιαγιά, ξεκινήστε σεμινάρια! Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσετε στους παππούδες ποια γραμμή ακουλουθείτε και με διακριτικότητα να τους παρακινήσετε να κάνουν το ίδιο!





Το θέμα της ηλικίας.

 Σημαντικό ρόλο στις σχέσεις μεταξύ των αδερφών παίζει η ηλικία. Τα παιδιά που είναι κοντά ηλικιακά είναι πιο συχνά ανταγωνιστικά και τσακώνονται για παιχνίδια και προνόμια. Από την άλλη, όμως, είναι πιο πιθανό ότι θα έχουν στενή σχέση ως ενήλικες, ακόμη και κοινά ενδιαφέροντα. Καθώς τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία, οι μικροκαβγάδες περιορίζονται και τα παιδιά προτιμούν να λύνουν μεταξύ τους τα προβλήματα. Τα παιδιά με μεγάλη διαφορά ηλικίας έχουν άλλου είδους αντιμετώπιση μεταξύ τους και συνήθως το μεγαλύτερο παιδί δείχνει υπερπροστατευτικότητα στο μικρότερο, γεγονός που ενδέχεται να αποτελέσει αιτία για προστριβές.





Πηγή: Γονείς εν δράση

Κατάθλιψη-Ψυχολογική πάθηση και των παιδιών

Από επιδημιολογικές έρευνες υπολογίζεται ότι το 6% περίπου του γενικού πληθυσμού πάσχει από κατάθλιψη, δηλαδή περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και 550 χιλιάδες στη χώρα μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχεις επεξεργαστεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα του ΟΗΕ, με βάση το δείκτη βαρύτητας που μετρά τη συνολική επιβάρυνση στην προσωπική επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Πέντε από τις δέκα αρρώστιες με τον υψηλότερο δείκτη είναι ψυχικές. Η κατάθλιψη καταλαμβάνει σήμερα την τέταρτη θέση και υπολογίζεται ότι θα αναρριχηθεί στην 2η θέση της κατάταξης μέχρι το 2020. Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα στους άγαμους, τους διαζευγμένους και τους κατοίκους αγροτικών περιοχών.





Τι είναι η κατάθλιψη;

Η κατάθλιψη είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των εφήβων. Το βασικό χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι το επίμονο και διαρκές συναίσθημα θλίψης, η ευερεθιστότητα και η απουσία ενδιαφέροντος ή ικανοποίησης από οποιαδήποτε δραστηριότητα.

Τα συμπτώματα αυτά συνοδεύονται από μια σειρά άλλων συμπτωμάτων που επηρεάζουν την όρεξη, τον ύπνο, τα επίπεδα δραστηριότητας και συγκέντρωσης, την αυτοπεποίθηση του ατόμου και την εικόνα του για τον εαυτό του.

Η κλινική κατάθλιψη είναι πολύ διαφορετική από το αίσθημα κακής διάθεσης, ή από τα αισθήματα λύπης ή πένθους που συνήθως συνοδεύουν την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Η κατάθλιψη δεν οφείλεται σε προσωπική αδυναμία του ατόμου ούτε σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του. Πρόκειται για μια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει όλο το σώμα και έχει αντίκτυπο στον τρόπο που ένα άτομο αισθάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται.

Τα παιδιά και οι έφηβοι με κατάθλιψη είναι συνήθως θλιμμένα, ενώ σε γενικές γραμμές βιώνουν την ασθένεια με παρόμοιο τρόπο με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η κατάθλιψη που δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη σχολική αποτυχία, την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών, αλλά και την αυτοκτονία.





Συμπτώματα

1. Θλίψη και απελπισία (τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας και για αρκετές ώρες της ημέρας το παιδί κλαίει και είναι θλιμμένο).

2. Απομάκρυνση από φίλους και από δραστηριότητες από τις οποίες το παιδί αντλούσε χαρά και ικανοποίηση στο παρελθόν (το παιδί δεν επισκέπτεται πια τους φίλους του ή δεν κάνει καθόλου φίλους και περνά τον περισσότερο χρόνο του μόνο, ενώ δραστηριότητες που το ευχαριστούσαν στο παρελθόν δεν έχουν πλέον ενδιαφέρον για το παιδί).

3. Αυξημένος εκνευρισμός και ευερεθιστότητα (ακόμα και οι πιο μικρές δυσκολίες φέρνουν εκνευρισμό και θυμό που το παιδί δεν μπορεί να διαχειριστεί).

4. Πολλές απουσίες από το σχολείο και σημαντική μείωση στη σχολική επίδοση (το παιδί χάνει πολλά μαθήματα και η επίδοση του στα μαθήματα μειώνεται σε σημαντικό βαθμό).

5. Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες (αύξηση ή ελάττωση της όρεξης).

6. Προβλήματα στον ύπνο (το παιδί μπορεί να ξυπνά πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας, ή να μην μπορεί να ξυπνήσει το πρωί).

7. Αναποφασιστικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης (παιδιά που ήταν καλά οργανωμένα στο παρελθόν φαίνεται να ξεχνούν, να μην μπορούν να οργανώσουν τον χρόνο και τις δραστηριότητες τους ή να συγκεντρωθούν σε ότι κάνουν).

8. Υπερβολικά συναισθήματα ενοχής και ανικανότητας, απουσία ενθουσιασμού ή κινήτρου και χαμηλή αυτοεκτίμηση (φράσεις όπως "Είμαι χαζός" ή "Εγώ φταίω για όλα" είναι συχνές στο καταθλιπτικό παιδί).

9. Συχνά παράπονα για κεφαλαλγίες και πόνους στο στομάχι (τα συμπτώματα αυτά συνήθως απορρέουν από την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών).

10. Χαμηλή ενεργητικότητα και χρόνια κόπωση.

11. Κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών.

12. Επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου και αυτοκτονίας. (Αρκετές φορές ένα παιδί που είναι θυμωμένο μπορεί να πει τη φράση "Μακάρι να πέθαινα". Η αυτοκτονία όμως είναι μια πραγματικότητα ακόμη και για τα παιδιά. Όταν μια τέτοια φράση προέρχεται από τα χείλη ενός παιδιού με κατάθλιψη, θα πρέπει πάντα να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη).





Στοιχεία για την κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους

α) Περίπου 2-3% των παιδιών μπορεί να εμφανίσει κατάθλιψη.

β) Η θεραπευτική αντιμετώπιση της κατάθλιψης στα παιδιά και στους εφήβους είναι το ίδιο αποτελεσματική με την αντιμετώπιση της κατάθλιψης στους ενήλικες.

γ) Η κατάθλιψη κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι κληρονομική, αν και τα βιώματα του κάθε παιδιού μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο.

δ) Όσο μικρότερο είναι το παιδί κατά την έναρξη της νόσου, τόσο πιο δύσκολη είναι η πρόγνωση.





Παράγοντες κινδύνου

Τα παιδιά που βρίσκονται σε κατάσταση έντονου στρες, που έχουν βιώσει μια σημαντική απώλεια, έχουν μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα συμπεριφοράς έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Η εφηβεία είναι ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για τα κορίτσια σε σύγκριση με τα αγόρια. Τα παιδιά που εμφανίζουν κλινική κατάθλιψη, συνήθως προέρχονται από οικογένειες με ιστορικό κατάθλιψης.





Επιπτώσεις

Τα παιδιά που έχουν περάσει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο είναι πολύ πιθανό στα επόμενα πέντε χρόνια να εμφανίσουν ένα δεύτερο επεισόδιο.

Η κατάθλιψη στην παιδική ηλικία μπορεί να προοιωνίζει σοβαρότερες καταστάσεις κατά την ενήλικη ζωή.

Η κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους είναι συνδεδεμένη με τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας.





Πηγή: Όλα για το παιδί.