30 Σεπ 2011

Πως να δώσετε αυτοπεποίθηση στα παιδιά σας



Τα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί σχηματίζει εικόνα εαυτού και αυτή η εικόνα θα αποτελέσει την βάση για να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του. Τόσο οι γονείς όσο και οι δάσκαλοι πρέπει να βοηθήσουν ώστε αυτή η αυτοεικόνα να είναι θετική και το παιδί να έχει αυτοπεποίθηση και σεβασμό στον εαυτό του, δηλαδή αυτοεκτίμηση.
Για να χτιστεί η αυτοπεποίθηση πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να νιώσουν όμορφα με τον εαυτό τους. Γι' αυτό χρησιμοποιούμε τον έπαινο και την ενθάρρυνση. Αυτό ωθεί τα παιδιά να δοκιμάσουν καινούρια πράγματα. Όταν γνωρίζουν ότι έχουν κι αυτά κάτι να προσφέρουν, είτε στο σπίτι είτε στην σχολική τάξη, είτε στο παιχνίδι, αναπτύσσουν ένα αίσθημα ικανοποίησης και αξίας του εαυτού τους, που βοηθά σημαντικά στο να αναπτύξουν την αυτοπεποίθησή τους.
Για να πετύχουμε την αύξηση της αυτοπεποίθησης, μπορούμε να κάνουμε τα εξής...

1. Στο σπίτι να αναθέτουμε στα παιδιά απλά καθήκοντα, όπως να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να κρεμούν τα ρούχα τους και να μας βοηθούν σε κάτι που κάνουμε, όπως μαγείρεμα, άπλωμα ρούχων, μάζεμα ρούχων, τακτοποίηση των πραγμάτων που φέραμε από το σούπερ μάρκετ κ.α
Όταν τα παιδιά συμμετέχουν πρέπει να τα επαινούμε ακόμη και αν στη διάρκεια της προσπάθειάς τους κάνουν λάθη.

2. Θα πρέπει να τους επιτρέπουμε όποτε είναι δυνατόν να παίρνουν αποφάσεις για πράγματα που τα αφορούν. Για παράδειγμα να αποφασίσουν τι θα φορέσουν διαλέγοντας ανάμεσα σε μία σειρά από ρούχα κατάλληλα για την στιγμή που θα φορεθούν και όχι να τους επιβάλλουμε εμείς το τι ακριβώς θα φορέσουν σετάροντας μόνοι μας τα ρούχα και επιβάλλοντας την άποψή μας στο παιδί.
Ή να διαλέξει το παιδί ποιο παραμύθι θα ακούσει πριν κοιμηθεί ή ακόμη και αν θα πιει πρώτα το γάλα του και μετά θα ακούσει την ιστορία, ή θα ακούσει πρώτα την ιστορία και θα πιει μετά το γάλα του.

3. Να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις ανάμεσα στο παιδί και στα αδέρφια του ή στο παιδί και σε άλλα παιδιά ή στο παιδί και στον εαυτό μας όταν είχαμε την ηλικία του. Η προσπάθεια είναι πολύ πιο σημαντική από το αποτέλεσμα κι αυτήν θα πρέπει να ενθαρρύνουμε.

4. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε συχνά επαίνους και επιβραβεύσεις για την καλή συμπεριφορά του παιδιού και να προσέχουμε την αρνητική κριτική και τις επιπλήξεις. Οι επιπλήξεις και οι αρνητικές κριτικές κάνουν το παιδί να νιώθει ότι δεν αξίζει, ότι δεν τα καταφέρνει, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα σωστό και έτσι παύει να πιστεύει στον εαυτό του και χάνει την αυτοπεποίθησή του.

5. Τέλος θα πρέπει να ξεκινάμε οποιαδήποτε παρατήρηση ή νουθεσία στο παιδί αναφέροντας τα καλά, δυνατά και θετικά του στοιχεία μέσα από τα οποίο θα το καλούμε να διορθώσει τα όποια λάθη ή αδυναμίες έχει.


Τα λάθη που κάνεις και ακυρώνεις την αυτοπεποίθηση του μικρού σου!

1. Δεν λέμε ποτέ στα παιδιά ότι είναι κακά. Κακή είναι μόνη η συγκεκριμένη πράξη.
 
 
2. Δεν λέμε στα παιδιά ότι είναι καλά μόνο όταν φέρονται σωστά. Ένα παιδί είναι καλό πάντα. Μερικές φορές φέρεται λάθος.
 
 
3. Δεν κάνουμε διαρκώς παρατηρήσεις σχετικά με τα λάθη που κάνουν.
 
 
4. Δεν δίνουμε ποτέ στα παιδιά παρατσούκλια που εμείς θεωρούμε αστεία, αλλά γι' αυτά είναι μειωτικά.
 
 
5. Δεν θεωρούμε τα παιδιά μωρά, ανολοκλήρωτα, μελλοντικές προσωπικότητες, αλλά τα αντιμετωπίζουμε με σεβασμό για την μοναδικότητά τους και γιατί έτσι τους αξίζει.
 
 
6. Σύγκριση μεγάλο λάθος. Δεν τα συγκρίνουμε ποτέ με άλλα παιδιά.
 
 
7. Δεν τα αντιμετωπίζουμε σαν μικρά, ανίκανα, αδύναμα ή αδέξια αποφεύγοντας να τους αναθέτουμε καθήκοντα και υπευθυνότητες.
 
 
8. Δεν ασκούμε συνεχώς αρνητική κριτική. Για παράδειγμα δεν του λέμε “το περίμενα από εσένα, πάντα έτσι κάνεις, όλο απροσεξίες είσαι” κλπ.
 
 
9. Δεν μιλάμε για λογαριασμό τους, αλλά τα αφήνουμε να εκφράσουν αυτά που θέλουν να πουν με τον τρόπο που μπορούν να το κάνουν.
 
 
10. Δεν μιλάμε για τα παιδιά μπροστά τους σαν να είναι αόρατα και απόντα. Τα παιδιά καταλαβαίνουν όταν μιλάμε γι' αυτά, κυρίως δε όταν μιλάμε αρνητικά, ακόμα και αν είναι σε πολύ μικρή ηλικία.
 
 
11. Δεν κρατάμε ψυχρή και ελάχιστα εκδηλωτική στάση απέναντί τους, αντίθετα τα αγκαλιάζουμε, τα φιλάμε και τους δείχνουμε τρυφερότητα και στοργή.
Μην ξεχνάς ότι ένα παιδί σχηματίζει εικόνα εαυτού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του και αυτή η εικόνα θα αποτελέσει την βάση για να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του!

Πηγή: tlife.gr

Επίσης:

29 Σεπ 2011

Το σύνδρομο της μαθητικής αϋπνίας



Ξέρετε πόσες ώρες κοιμούνται τα παιδιά σας και πόσες θα έπρεπε να κοιμούνται; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι πολλά παιδιά του Δημοτικού και τα περισσότερα του Γυμνασίου και του Λυκείου δεν κοιμούνται αρκετά, γεγονός που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, διαταράσσοντας τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και αυξάνοντας τον κίνδυνο παχυσαρκίας, κατάθλιψης και άλλων δεινών.

Αν και είναι αλήθεια πως οι ανάγκες σε ύπνο ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, υπάρχουν ορισμένες λογικές βασισμένες στην επιστήμη οδηγίες που μπορούν να σας βοηθήσουν να καταλάβετε εάν το παιδί σας κοιμάται όσο χρειάζεται για να λειτουργεί σωστά εντός και εκτός σχολείου, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Αν μάλιστα είναι στην εφηβεία, συγκρίνοντας τις ώρες που κοιμάται με τις ώρες που θα έπρεπε να κοιμάται, πιθανώς θα καταλάβετε καλύτερα γιατί δυσκολεύεται κάθε πρωί τόσο πολύ να ξυπνήσει και να ετοιμαστεί για το σχολείο.

Οι αριθμοί
Σύμφωνα με το Εθνικό Ιδρυμα Υπνου (NSF) των ΗΠΑ, τα νεογέννητα μωρά πρέπει να κοιμούνται 12-18 ώρες το 24ωρο με μια σταδιακή μείωση στις 12-14 ώρες για τα νήπια ηλικίας 1-3 ετών. Κατά την προσχολική ηλικία, το παιδί πρέπει να κοιμάται 11-13 ώρες, ενώ στις ηλικίες 5-10 ετών οι ανάγκες σε ύπνο κυμαίνονται από 10 έως 11 ώρες το 24ωρο.
Τα δύσκολα, πάντως, αρχίζουν στην εφηβεία και συνεχίζονται μέχρι την ενηλικίωση. Οι έφηβοι όχι μόνον χρειάζονται περισσότερες ώρες ύπνου απ’ ό, τι οι ενήλικοι (δηλαδή 8.30 - 9 ώρες κάθε βράδυ, σύμφωνα με το NSF), αλλά οι ώρες που νυστάζουν και οι ώρες που μπορούν να ξυπνήσουν μόνοι τους δίχως να… κουτουλάνε, δεν έχουν καμία σχέση με τις ώρες έναρξης των σχολείων.
Η μία μελέτη μετά την άλλη αποκαλύπτει πως ο μέσος έφηβος σπανίως πηγαίνει για ύπνο πριν από τις 11, κι ας έχει να σηκωθεί στις 6 ή στις 6.30' για να ετοιμαστεί για το σχολείο, στο οποίο πρέπει να αρχίσει το μάθημα φρέσκος και σε πλήρη εγρήγορση γύρω στις 8.

Επακόλουθο: την πρώτη ώρα και μερικές φορές τη δεύτερη πολλά κεφάλια γέρνουν από τη νύστα και ακόμα περισσότερα κοιτάζουν απλώς τον πίνακα αδυνατώντας να μάθουν το παραμικρό.
Σε μία από τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, περισσότερο από το 90% των εφήβων είπαν πως κοιμούνται λιγότερο από 9 ώρες κάθε βράδυ ενώ το 10% δήλωσαν πως κατά μέσον όρο κοιμούνται λιγότερες από 6 ώρες.
Οπως θέτει το όλο θέμα ο δρ Τζέιμς Μπ. Μάας, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης και κορυφαίος ερευνητής του ύπνου, «οι περισσότεροι έφηβοι είναι κινούμενα ζόμπι, διότι κοιμούνται υπερβολικά λίγο».

«Παθολογικά κουρασμένοι»
Σε μια άλλη μελέτη, η δρ. Μαίρη Α. Καρσκέιντον, από το Πανεπιστήμιο Μπράουν, διαπίστωσε πως σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές που φτάνουν στο σχολείο γύρω στις 7.30 είναι «παθολογικά κουρασμένοι» μία ώρα αργότερα.

Με άλλα λόγια, «αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι όρθια και στα θρανία τους στις 8.30, αλλά είμαι απολύτως πεπεισμένη πως ο εγκέφαλός τους βρίσκεται ακόμα στο μαξιλάρι τους», λέει.
Η έλλειψη ύπνου έχει «σοβαρές συνέπειες στη μάθηση», προσθέτει. «Οι μαθητές δεν είναι αρκετά ξύπνιοι ώστε να δεχτούν τις πληροφορίες που υποτίθεται ότι ακούν, η αποθήκευση αυτών των πληροφοριών είναι διαταραγμένη, ενώ η ικανότητά τους να τις θυμηθούν αργότερα είναι μειωμένη».
Το χειρότερο είναι πως ό,τι μαθαίνουμε στη διάρκεια της ημέρας το εμπεδώνουμε όταν κοιμόμαστε – και στην περίπτωση των άυπνων εφήβων απλούστατα δεν υπάρχει χρόνος το βράδυ για να συμβεί η διαδικασία αυτή, κατά τη δρα Καρσκέιντον.
Οσον αφορά την προσπάθεια των εφήβων να αναπληρώνουν τα Σαββατοκύριακα τον ύπνο που τους λείπει, η δρ Καρσκέιντον λέει πως ούτε αυτό είναι λύση, διότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να διαταράσσουν ακόμα περισσότερο το βιολογικό τους ρολόι και να δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να ξυπνήσουν εγκαίρως τις καθημερινές.
Μόνη λύση, καταλήγει, είναι ο καλός προγραμματισμός μέσα στη μέρα, ούτως ώστε 10 η ώρα να βρίσκονται στο κρεβάτι τους.

Πηγή: ygeia.tanea.gr

27 Σεπ 2011

Αγαπάμε το ίδιο όλα τα παιδιά μας;



"Ο Γιώργος μίλησε πιο γρήγορα από την αδελφούλα του"
"Η Μαρία μου μοιάζει, είναι πιο ήσυχη". 

Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι φράσεις; Ναι, όλοι οι γονείς κάποια στιγμή συγκρίνουν τα πιτσιρίκια τους, ίσως και να δείχνουν ανοιχτά την προτίμηση τους σε ένα από αυτά. Μοιράζεται τελικά η αγάπη εξίσου ή κάποια αδερφάκια παίρνουν... τη μερίδα του λέοντος;

Οι διακρίσεις μεταξύ των παιδιών είναι ένα θέμα ταμπού που συνήθως δεν το συζητούν οι γονείς. Πολλές φορές, τις περισσότερες ίσως, δεν γίνεται γνωστό ή δεν συζητιέται ούτε καν στο οικείο περιβάλλον της οικογένειας.

Προτιμήσεις και... αδυναμίες. Είναι φυσιολογικές!
Υπάρχει περίπτωση η μαμά ή ο μπαμπάς με τον ερχομό ενός δεύτερου ή και τρίτου παιδιού να διχαστεί όσον αφορά στα συναισθήματα του απέναντι στα παιδιά του. Σίγουρα, η γονική αγάπη δεν μοιράζεται, δεν είναι ένα δοχείο που αδειάζει. Πολλαπλασιάζεται και δεν στερεύει ποτέ, όσα παιδιά κι αν έρθουν στην οικογένεια. Για αυτό, λοιπόν, δεν συζητάμε για ακραίες περιπτώσεις, αλλά για αυτές τις μικρές αδυναμίες που είναι πολύ λογικό να νιώθει κάθε γονιός για ένα από τα παιδιά του. Αδυναμίες που μπορεί να οδηγήσουν σε τύψεις κι ενοχική συμπεριφορά.

  • Μετά τη γέννηση ενός δεύτερου ή τρίτου παιδιού, οι συγκρίσεις που γίνονται είναι αναπόφευκτες και προέρχονται κυρίως από το άμεσο περιβάλλον. Και ο γονιός ασυνείδητα ακολουθεί την ίδια συμπεριφορά. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει μια μαμά ή έναν μπαμπά να λέει: "Το πρώτο μου παιδί μίλησε σε πολύ μικρότερη ηλικία από το δεύτερο" ή "Το δεύτερο παιδί μας είναι πολύ πιο ήσυχο από το μεγάλο." Υποσυνείδητα αυτές οι σκέψεις μπορεί να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάσταση και δημιουργήσουν πρόβλημα.
  • Ο γονιός με ένα παιδάκι τριών ή τεσσάρων ετών έχει ήδη χτίσει μια πολύ καλή σχέση επικοινωνίας μαζί του, το έχει ζήσει σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης του κι έχει μπροστά του ένα πλασματάκι που τον καταλαβαίνει, μπορεί να τον βοηθήσει και τον κάνει να γελάει με τα σκέρτσα του. Από την άλλη μεριά, μπορεί να έχει κι ένα μωράκι που ακόμη δεν έχει βρει τη θέση του στον κόσμο και νιώθει την ανάγκη να είναι όλη την ημέρα στην ασφάλεια της αγκαλιάς του. Τώρα, ίσως ο γονιός νιώσει πως στερείται την ελευθερία που είχε πριν από τον ερχομό του μωρού, όταν μπορούσε να είναι με το μεγάλο παιδάκι του και να παίζει μαζί του, αφού ο νέος του ρόλος είναι πολύ απαιτητικός και τον περιορίζει.
  • Σε άλλη περίπτωση, ο γονιός μπορεί σε ένα από τα παιδιά του να βλέπει πιο πολλά στοιχεία του εαυτού του και να ταυτίζεται περισσότερο μαζί του. Ή μπορεί να προτιμά την παρέα του παιδιού που είναι πιο τρυφερό κι εκδηλωτικό ή την παρέα του παιδιού που είναι πιο λογικό και ψύχραιμο.
Αυτά τα συναισθήματα είναι απολύτως φυσιολογικά και σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνουν άδικο μοίρασμα της αγάπης προς τα παιδιά. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους κι αυτή είναι η ομορφιά του να έχει κανείς πολλά παιδιά. Οι προτιμήσεις στον ένα ή τον άλλο χαρακτήρα είναι κάτι καθημερινό που βιώνουμε όλοι σε κάθε πλευρά της ζωής μας: από τις παρέες μας μέχρι με ποιον μιλάμε περισσότερο στο γραφείο. Και η οικογένεια αποτελεί το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας. Ναι αλλά-θα σκεφτείτε-μπορεί να συγκριθεί η συμπάθεια προς έναν συνάδελφο με την αγάπη προς το παιδί σου; Κι ο αντίλογος: μπορεί να συγκριθεί η προτίμηση στο χαρακτήρα του ενός ή του άλλου παιδιού με την άπλετη αγάπη προς όλα μας τα παιδιά εξίσου; Δεν πρέπει, λοιπόν, να μπερδεύουμε τα συναισθήματα μας και να οδηγούμαστε σε άσχημους συνειρμούς και τύψεις.

Δείξτε σε όλα το ενδιαφέρον σας
Τι μπορείτε να κάνετε από τη στιγμή που υποψιαστείτε ότι νιώθετε κάποια προτίμηση σε ένα από τα παιδιά σας;
  • Καταρχάς, να αναγνωρίσετε το συναίσθημα σας. Ίσως το συγκεκριμένο παιδί να σας στηρίζει συναισθηματικά περισσότερο σε αυτή τη φάση, όπως μπορεί σε κάποια άλλη στιγμή γενικά. Έτσι θα μπορέσετε να εκτιμήσετε τα μικρά σας ξεχωριστά ως προσωπικότητες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η καθεμία, θα διακρίνετε καλύτερα τα χαρίσματα του καθενός και θα αναγνωρίσετε ευκολότερα τι είναι αυτό που εσείς προτιμάτε και θαυμάζετε στο καθένα από τα παιδιά σας.
  • Μια πολύ καλή κίνηση είναι να εκφράζετε στα παιδιά τα συναισθήματα σας και να τους δείχνετε ότι αναγνωρίζετε στο καθένα διαφορετικές πτυχές που αγαπάτε ξεχωριστά κι εξίσου. Έτσι, δεν θα νιώσετε ποτέ τύψεις όταν καμαρώνετε το ένα σας παιδί που είναι ιδιαίτερα χαρισματικό, πχ στη μουσική, γιατί ξέρετε ότι το αδερφάκι του, που είναι πχ καλό στα σπορ και συνάμα πολύ καλός συζητητής έχει ακούσει από εσάς ότι θαυμάζετε και εκείνο για αυτά του τα χαρίσματα.
  • Κάθε παιδί μας δημιουργεί με το χαρακτήρα του τη διάθεση για διαφορετικά πράγματα. Γιατί, λοιπόν, να μην αξιοποιείτε το χρόνο που περνάτε με το κάθε παιδί σας με διαφορετικό τρόπο; Με το ένα να πηγαίνετε μαζί στην προπόνηση, με το άλλο να διαβάζετε βιβλία και να συζητάτε ή με το τρίτο να φτιάχνετε όμορφες κατασκευές. Έτσι, θα έχετε απολαύσει το κάθε παιδί με τις δικές του χάρες-μα κυρίως-το ίδιο θα νιώθει ότι το αγαπάτε για το δικό του χαρακτήρα. Κι αυτό θα ισχύει για το καθένα ξεχωριστά. 
Να είστε σίγουροι πως αν ένα παιδί αισθανθεί αδικημένο, θα το πει αμέσως. Τα παιδιά δεν κρύβουν τα συναισθήματα τους και πολλές φορές μας "ξεμπροστιάζουν". Και καλά κάνουν, γιατί έτσι μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε κατάματα τις καταστάσεις και να τις χειριζόμαστε σωστά όσο έχουμε ακόμη καιρό.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να συγκρίνουμε τα παιδιά μας, αφού η σκέψη γίνεται σχεδόν αυτόματα. Δεν είναι κακό, αρκεί να έχετε πάντα στο νου σας πως το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και το αγαπάτε εξίσου, μα διαφορετικά, για αυτήν ακριβώς τη μοναδικότητα του.

Πηγή: περιοδικό Το παιδί μου κι εγώ.

26 Σεπ 2011

Του παιδιού μου τα κακά είναι δυο φορές.... κακά μου!


Μπορεί να μην σας φαίνεται σοβαρό το θέμα τώρα, αλλά από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό σας, θα έχετε να ασχολείστε με τις..... σωματικές του εκκρίσεις αρκετές φορές την ημέρα. Καλό είναι λοιπόν να γνωρίζετε μερικά πράγματα σχετικά με τα.... κακά του!


1. Τα πρώτα κόπρανα του μωρού θα είναι σκουρόχρωμα, κολλώδη στην υφή και θα αποτελούνται στο μεγαλύτερο μέρος από μηκώνιο. Το μηκώνιο στην ουσία είναι βλέννες, αμνιακό υγρό και μικροσκοπικές τριχούλες, τα οποία ο οργανισμός του αποβάλλει σιγά-σιγά. Μοιάζει με πίσσα και δεν καθαρίζεται εύκολα-σας προειδοποιούμε για να μην βρεθείτε απροετοίμαστες!


2. Αν θηλάζετε, τα κόπρανα του μωρού σας θα είναι μαλακά και υδαρή, στο χρώμα της μουστάρδας. Τα καλά νέα είναι ότι δεν θα μυρίζουν πολύ έντονα.


3. Αν ταίζετε το μωρό σας με μπιμπερό, τα κόπρανα του θα είναι πιο σκουρόχρωμα, πρασινωπά, περισσότερο συμπαγή και αρκετά πιο... δύσοσμα.


4. Το μωρό σας θα χρειαστεί από 4.000 μέχρι 5.000 πάνες μέχρι να εκπαιδευτεί σε θέματα τουαλέτας (κάτι που συνήθως συμβαίνει γύρω στην ηλικία των δύο με δυόμισι ετών!)


5. Τα περισσότερα μωρά έχουν την τάση να.... ανακουφίζονται αμέσως μόλις τους βγάλετε τη λερωμένη πάνα-ίσως λόγω της ελευθερίας κινήσεων που αισθάνονται ή της αλλαγής θερμοκρασίας. Φροντίστε λοιπόν να στρώσετε κάποιο απορροφητικό κάλυμμα πάνω στη αλλαξιέρα ή το έπιπλο που χρησιμοποιείτε για την αλλαγή της πάνας, για να προλάβετε τυχόν ατυχήματα!


Πηγή: περιοδικό 9 μήνες Plus


Τα πάντα για την αλλαγή της πάνας



Η αλλαγή της πάνας

Το άλλαγμα της πάνας είναι τόσο απλό, όμως στην αρχή προβληματίζει όλους τους νέους γονείς. Σκεφτείτε όμως οτι ένα μωρό μέχρι να ‘καθαρίσει’, δηλαδή να σταματήσει να φοράει πάνα, θα φτάσει σίγουρα περίπου μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων. Με μια συχνότητα 4 φορές τη μέρα σε αυτά τα 2-3 χρόνια θα το αλλάξετε περίπου 3.500 φορές. Που σημαίνει οτι πραγματικά θα έχετε τη δυνατότητα να εξασκηθείτε πολύ!

Αυτό που πρέπει να ξέρετε στην τοποθέτηση της πάνας είναι ότι τα αυτοκόλλητα ‘αυτάκια’ τοποθετούνται από κάτω ώστε όταν τα ξεκολλήσετε τα φέρνετε μπροστά αγκαλιάζοντας τη μέση του μωρού και τα κολλάτε στο μπροστινό και επάνω μέρος της πάνας.

Η επιλογή της πάνας είναι σημαντική δεδομένου ότι είναι σε διαρκή επαφή με το ευαίσθητο δέρμα του μωρού σας. Θα πρέπει να αλλάζετε τη πάνα του συχνά, για να αποφύγετε όσο είναι δυνατό την βρεφική δερματίτιδα, δηλαδή τον ερεθισμό ή κάποια κοκκινίλα. Ωστόσο, να περιμένετε ότι τον πρώτο χρόνο το μωρό σας πολλές φορές θα ερεθίζεται ή θα συγκαίγεται. Γι’ αυτό μπορεί να ευθύνεται: α)η διατροφή του β) οι συχνές διάρροιες, γ)η δυσκοιλιότητα δ) η ιδιαίτερα μεγάλη ευασθησία του ή και η μεγάλη παραμονή με λερωμένη πάνα.

Για να περιορίσετε τη βρεφική δερματίτιδα θα πρέπει κάθε φορά που το αλλάζετε πάνα να πλένετε την περιοχή με χλιαρό νερό και βρεφικό σαπούνι.

Εάν είναι κοριτσάκι θα πρέπει να το πλένετε από μπροστά προς τα πίσω με απαλές κινήσεις, ρίχνοντας αρκετό νερό στα γεννητικά του όργανα και τον ποπό.

Εάν είναι αγοράκι πλένετε το μόριο του προσεχτικά. Δεν τραβάτε το πετσάκι παρά μόνο ελάχιστα. Καλύτερο πλύσιμο μπορείτε να κάνετε την ώρα του βραδινού μπάνιου που το δέρμα του έχει μαλακώσει.

Μετά το πλύσιμο στεγνώνετε καλά τη περιοχή με πετσέτα. Πριν βάλετε την καινούργια πάνα εάν το μωρό είναι συγκαμένο μπορείτε να βάλετε αντισηπτική επουλωτική βρεφική κρέμα γύρω από τα γεννητικά όργανα και περιμετρικά στον ποπό του. Πολλές μαμάδες προτιμούν προληπτικά, αντί κρέμας, να βάζουνε λαδάκι, κατά προτίμηση σπαθόλαδο το οποίο είναι επουλωτικό.

Κάποιοι βάζουν εναλλακτικά ταλκ. Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία όμως υποστηρίζει ότι θα πρέπει να αποφευχθεί η χρήση του ταλκ στο άλλαγμα της πάνας. Σε αντίθετη περίπτωση το ταλκ θα πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή γιατί υπάρχει κίνδυνος να το εισπνεύσει το μωρό και να δημιουργηθούν βλάβες στους πνεύμονες του.

Πηγή: www.babyonline.gr


Μικρά μυστικά για την αλλαγή της πάνας

Το πρώτο μάθημα που ίσως πάρετε από τη μητέρα ή την πεθερά σας, μόλις γίνετε μανούλα είναι η αλλαγή της πάνας του παιδιού. Υπάρχουν μικρά μυστικά για την αλλαγή της πάνας, έτσι ώστε να γίνεται γρήγορα, καθαρά και υγιεινά.

Το πρώτο που θα πρέπει να οργανώσετε είναι ο χώρος που γίνεται η αλλαγή της πάνας. Επειδή θα αλλάζετε πάνες τουλάχιστον 10 με 12 φορές τη μέρα, φροντίστε ο χώρος να είναι οργανωμένος και γρήγορα προσβάσιμος. Θα πρέπει να είναι άνετος και ζεστός και να διαθέτει όλα τα απαραίτητα. Βασικά προϊόντα είναι φυσικά πάνες, αλαξιέρα για το μωρό, πετσέτες, μωρομάντηλα και κρέμες για τα συγκάματα. Προμηθευτείτε και ειδικές σακούλες για να πετάτε τις λερωμένες πάνες.



Όταν έρθει η ώρα για την αλλαγή της πάνας, η σωστή στάση του μωρού παίζει σημαντικό ρόλο. Ξαπλώστε το μωρό ανάσκελα και ξεντύστε το από τη μέση και πάνω. Ελέγξτε αν τα ρούχα είναι καθαρά και αν είναι, μην το γδύσετε σε καμία περίπτωση για να μην κρυώσει και αρχίσει να γκρινιάζει.

Ήρθε η δύσκολη ώρα της αφαίρεσης της βρώμικης πάνας. Ξεκολλήστε τις πλαϊνές ταινίες, απομακρύνετε την με προσοχή για να μην λερωθεί το μωρό ή εσείς και πετάξτε την στον ειδικό κάδο.

Καθαρίστε το μωρό με νεράκι ή μωρομάντηλο κρατώντας τα πόδια του ψηλά. Η κατεύθυνση πρέπει να είναι από μπροστά προς τα πίσω για να μην έρθουν οι ακαθαρσίες σε επαφή με τα γεννητικά όργανα. Στο τέλος βάλτε ειδική κρέμα για τα συγκάματα.

Κρατώντας τα πόδια του με το ένα χέρι ψηλά, ανασηκώστε ελαφριά το μωράκι για να βάλετε την καθαρή πάνα. Κολλήστε σφιχτά τις πλαϊνές ταινίες, ενώ εάν ο ομφάλιος λώρος δεν έχει πέσει ακόμα, διπλώστε την πάνα χαμηλότερα από τον αφαλό.



Πηγή: zougla.gr

24 Σεπ 2011

Σπίλοι στα παιδιά



Σπίλος είναι ένα αμάρτωμα του δέρματος, δηλαδή περίγραπτη δυσπλασία εμβρυϊκής προέλευσης που αφορά σε ένα ή περισσότερα στοιχεία του δέρματος. Οι σπίλοι διακρίνονται σε υπερπλαστικούς και απλαστικούς.
Οι υπερπλαστικοί (υπερπλασία ενός ή περισσότερων στοιχείων) αφορούν:
  1. Στην επιδερμίδα (μυρμηγκιώδης, επιδερμικός, φλεγμονώδης, γραμμοειδής).
  2. Στον θύλακο τριχών (τριχωτός σπίλος, σπίλος θυλάκου τριχών, φαγεσωρικός σπίλος).
  3. Στους σμηγματογόνους αδένες (σπίλος σμηγματογόνων αδένων).
  4. Στους εκκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες (σπίλος εκκρινών αδένων).
  5. Στον συνδετικό ιστό (σπίλος συνδετικού ιστού, κολλαγόνο, ελαστίνη).
  6. Στο λίπος (επιπολής λιπώδης ιστός).
  7. Στα μελανοκύτταρα [σπιλομελανοκυτταρικός, επιδερμικός και χορίου (αποτελούνται από διαφοροποιημένα κύτταρα - σπιλοκύτταρα) και μελανοκυτταρικός, επιδερμίδος και χορίου].
Οι απλαστικοί είναι εντοπισμένη δυσπλασία η οποία οφείλεται στην έλλειψη εξέλιξης ενός ή περισσότερων στοιχείων.
Συγγενής σπιλομελανοκυτταρικός σπίλος
Είναι μελαχρωματική βλάβη του δέρματος που εμφανίζεται συνήθως με τη γέννηση ή σπανίως εβδομάδες ή μήνες μετά. Για την ανάπτυξή της ενοχοποιούνται γενετικοί μηχανισμοί. Η συχνότητα εμφάνισης συγγενούς μελανοκυτταρικού σπίλου ποικίλλει από 0,25% στις μεγάλες σειρές μέχρι 5,9% στις πιο μικρές. Περίπου το 2,6% του πληθυσμού έχει έναν τουλάχιστον συγγενούς τύπου σπίλο. Η συχνότητα των μεγάλων ποικίλλει από 1:1160 έως 1:2050 ανάλογα με τη μελέτη.
Οι μεγάλοι σπίλοι είναι συχνότεροι στα κορίτσια, και ιδίως οι γιγάντιοι. Οι συγγενείς σπιλομελανοκυτταρικοί σπίλοι δημιουργούνται κατά τα πρώτα στάδια της εμβρυογένεσης, μεταξύ 5ης και 24ης εβδομάδας. Τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία σε σχέση με τους γενετικούς παράγοντες που καθορίζουν την εμφάνισή τους, ή με συμβάντα κατά την εγκυμοσύνη τα οποία μπορεί να προδιαθέσουν, είναι περιορισμένα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι τα μελανοκύτταρα προέρχονται από τη νευρική ακρολοφία - έχουν δηλαδή την ίδια προέλευση με τα νευρικά κύτταρα και από εκεί μεταναστεύουν στο δέρμα και στις λεπτομήνιγγες. Διαταραχή στη ρύθμιση αυτής της μετανάστευσης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα παθολογική υπερπλασία των μελανοκυττάρων -δημιουργία σπίλων- και την παθολογική εναπόθεση μελανίνης στις λεπτομήνιγγες, μία κατάσταση γνωστή ως νευροδερματική μελάνωση.
Η νευροδερματική μελάνωση είναι σπάνια και συνήθως αφορά σε έναν μεγάλο ή σε περισσότερους από τρεις μικρότερου μεγέθους συγγενείς μελανοκυτταρικούς σπίλους. Τα συμπτώματα της νευροδερματικής μελάνωσης εκδηλώνονται πριν από τον 3ο χρόνο ζωής και οφείλονται στην αύξηση της πίεσης του ΕΝΥ και στη δημιουργία υδροκεφάλου λόγω της απόφραξης των αποχετευτικών οδών από τα υπερπλαστικά πολλαπλασιαζόμενα μελανοκύτταρα.
Η καλύτερη μέθοδος για τον έλεγχο ατόμων με συγγενή σπιλομελανοκυτταρικό σπίλο για νευροδερματική μελάνωση είναι η μαγνητική τομογραφία. Οι συγγενείς μελαχρωματικοί σπίλοι ταξινομούνται σύμφωνα με τη μεγαλύτερη διάμετρο σε:
  1. Μικρούς (<1,5 cm).
  2. Μεσαίους (1,5 - 10 cm).
  3. Μεγάλους (10 - 20 cm).
  4. Γιγάντιους (>20 cm).
Η σχέση μελανώματος και γιγάντωσης είναι εξακριβωμένη. Το 6,3% των ατόμων με γιγαντιαίο σπίλο εμφανίζει πιθανότητα 5% να αναπτύξει μελάνωμα. Επειδή το μελάνωμα είναι δυνατόν να αναπτυχθεί τόσο σε γιγαντιαίο σπιλομελανοκυτταρικό σπίλο όσο και σε μικρό σπίλο ακόμη και στα πρώτα χρόνια της ζωής, συνιστάται η αφαίρεση προ του 12ου έτους.
Ύποπτος σπίλος πρέπει να θεωρείται ο πολύ βαθυχρωματικός, που εντοπίζεται στις παλάμες και στα πέλματα, καθώς και ο σπίλος με μπλε, γκρίζες, κόκκινες ή λευκές περιοχές. Το μέγεθος, η απουσία ή η παρουσία τριχών είναι λιγότερο ενδεικτικά στοιχεία κακοήθειας ή ατυπίας.
Οι συγγενείς μελαχρωματικοί σπίλοι είναι δυνατόν να προκαλέσουν:
  • Αισθητική δυσμορφία.
  • Εμφάνιση μελανώματος.
  • Νευροδερματική μελάνωση.
Η ακολουθητέα θεραπευτική αγωγή πρέπει να προσαρμόζεται τόσο για τον κάθε ασθενή όσο και για τον κάθε σπίλο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν:
  1. Τον κίνδυνο ανάπτυξης μελανώματος.
  2. Τον κίνδυνο ανάπτυξης νευροδερματικής μελάνωσης.
  3. Κοσμητικές επιπτώσεις από την παραμονή του σπίλου.
  4. Κοσμητικές επιπτώσεις από τις μετεγχειρητικές ουλές.
  5. Ψυχοκοινωνικές διαταραχές που είναι δυνατόν να προκαλέσει η παραμονή του σπίλου.
  6. Ψυχοκοινωνικές διαταραχές από τη συχνή μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Βεβαίως, χρειάζεται να εξηγηθεί στους ασθενείς ή στους γονείς τους ότι δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε ποιος από τους σπίλους θα εμφανίσει μελάνωμα, και εν πάση περιπτώσει οι περισσότεροι δεν θα εμφανίσουν μελάνωμα. Πλην όμως, αν και οι μεγάλοι, οι γιγάντιοι σπίλοι πρέπει να παρακολουθούνται διά βίου, έχει παρατηρηθεί ότι το μεγαλύτερο ρίσκο ανάπτυξης μελανώματος είναι πριν από την ήβη, ενώ για τους μικρούς είναι μετά την ήβη.
Οι θεραπευτικές δυνατότητες
Η απόφαση για θεραπευτική αγωγή ή για καμία αγωγή είναι πολλές φορές αντιφατική. Παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση αυτή είναι:
  1. Το μέγεθος του σπίλου.
  2. Η θέση του.
  3. Η κλινική εικόνα του.
  4. Η δυνατότητα παρακολούθησης και ελέγχου του σπίλου.
  5. Η πιθανότητα εξαλλαγής του.
Εάν αποφασιστεί επιθετική θεραπευτική αγωγή, θα πρέπει να έχει στόχο:
  1. Την πρόληψη κακοήθους εξαλλαγής.
  2. Το κατά το δυνατόν καλό κοσμητικό αποτέλεσμα.
  3. Και βεβαίως το ικανοποιητικό λειτουργικό αποτέλεσμα.
Οι προτεινόμενες και εφαρμοζόμενες θεραπευτικές μέθοδοι είναι οι εξής:
  • Ολικού πάχους αφαίρεση.
  • Μερικού πάχους αφαίρεση.
  • Dermabrasion.
  • Curettage.
  • Laser treatment.
  • Χημική απολέπιση.
Προκειμένου να έχουμε ένα ικανοποιητικό αισθητικά αποτέλεσμα, πολλές φορές θα πρέπει να εφαρμόσουμε συνδυασμό των μεθόδων αυτών. Ο στόχος είναι να μειώσουμε την πιθανότητα εμφάνισης μελανώματος, γι’ αυτό όλες οι θεραπείες στοχεύουν στη μείωση του αριθμού των μελανοκυττάρων και επομένως περιορίζουν την πιθανότητα εξαλλαγής (λιγότερα μελανοκύτταρα - λιγότερα κύτταρα που πιθανόν θα εξαλλαγούν). Με εξαίρεση την ολικού πάχους αφαίρεση, όλες οι άλλες μέθοδοι δεν είναι ικανοποιητικές, δηλαδή δεν προφυλάσσουν επαρκώς από την εμφάνιση μελανώματος, το οποίο εξορμάται είτε από τις βαθύτερες στοιβάδες της επιδερμίδας είτε από το χόριο και τον υποδόριο ιστό.
Οι ασθενείς πρέπει να ξέρουν ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούν εύκολα από τον σπίλο, διότι οι ουλές που θα σχηματιστούν από την αφαίρεσή του θα είναι το ίδιο ενοχλητικές, πλην όμως οι ασθενείς προτιμούν τις ουλές από τον σπίλο.
Η χειρουργική θεραπεία
Για τους μικρούς σπίλους, η χειρουργική αφαίρεση και η συρραφή του τραύματος είναι συνήθως αρκετές. Για τους μεγαλύτερους, η χειρουργική θεραπεία εξατομικεύεται και εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση και το βάθος.
Serial αφαίρεση, διατατήρες δέρματος (τα γνωστά μπαλονάκια), μοσχεύματα δέρματος, καλλιέργειες δέρματος - κερατινοκύτταρα, όλα έχουν θέση στη χειρουργική θεραπεία.
Το χημικό peeling με παράγωγα φαινόλης χρησιμοποιείται για ελαφρύτερου χρώματος σπίλους, πλην όμως θεωρούνται τοξικά για την καρδιά και τους νεφρούς και πρέπει να εφαρμόζονται με μεγάλη προσοχή.
Θεραπεία με laser, κυρίως ruby και αλεξανδρίτη, βελτιώνει την εμφάνιση, αλλά είναι επαναληπτική και η επανεμφάνιση του σπίλου είναι πιθανή. Χρησιμοποιούνται laser κυρίως για την υπερτρίχωση των σπίλων, η οποία είναι πολύ ενοχλητική.
Πρέπει να συζητηθούν όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι θεραπείας (Dermabrasion, Curettage, Lasertreatment, χημική απολέπιση). H τελική όμως απόφαση, ως προς το εάν θα ακολουθηθεί συντηρητική θεραπευτική αγωγή ή χειρουργική θεραπεία, ανήκει στον ασθενή και ίσως στην οικογένειά του.
Εν πάση περιπτώσει, οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται διά βίου και να σημειώνουν τα πιθανά σημάδια εμφάνισης μελανώματος, όπως αλλαγές στο χρώμα, στο μέγεθος και στο σχήμα, καθώς και άλλα συμπτώματα όπως κνησμό κ.λπ., και να ενημερώνουν τον ιατρό τους.
Όλοι οι ασθενείς θα πρέπει να αποφεύγουν την ηλιακή ακτινοβολία και όσοι έχουν μεγάλους μελαχρωματικούς σπίλους χρειάζεται να παρακολουθούνται διά βίου, είτε αφαιρέθηκε ο σπίλος είτε όχι.
Τέλος, στους ασθενείς και στους γονείς τους θα πρέπει να εκτεθούν ο κίνδυνος ανάπτυξης μελανώματος καθώς επίσης και τα μετεγχειρητικά κοσμητικά αποτελέσματα, διότι πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι η πλαστική χειρουργική δεν αφήνει ουλές.

23 Σεπ 2011

Διατροφή και βέλτιστη ανάπτυξη βρέφους


Όσο ο άνθρωπος διατηρούσε με τη φύση δεσμούς σεβασμού και εξάρτησης, όπως τα λοιπά θηλαστικά, η διατροφή κάθε νεογνού και βρέφους αποτελούσε μια εξατομικευμένη διαδικασία που ρυθμίζονταν από τους νόμους του ενεργειακού ισοζυγίου και τη διαθέσιμη τροφή στο περιβάλλον. Η ρήξη των δεσμών αυτών κατά τον παρελθόντα αιώνα είναι αναμφισβήτητη. Ιδιαίτερα οι αναπτυγμένες χώρες «σύρθηκαν σ’ ένα τεράστιο διατροφικό πείραμα που προέκυψε από τις αλλαγές που επέφερε η βιομηχανοποίηση».








Οι στόχοι που καλείται να καλύψει η διατροφή του βρέφους κατά τον 1ο χρόνο είναι:

  • η βέλτιστη ανάπτυξη σωματική και ψυχοκινητική  (επάρκεια θερμιδική, πρωτεϊνική, απαραίτητων λιπαρών οξέων, βιταμινών, ιχνοστοιχείων σύμφωνα με τις συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις για τον παιδικό πληθυσμό κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ή τις Εθνικές Διατροφικές συστάσεις σε κάθε τόπο)
  • θέματα ασφάλειας κατά την κατανάλωση καθώς και
  • αποφυγή αρνητικών επιδράσεων που θα μπορούσαν να επιβαρύνουν την απώτερη υγεία του βρέφους κατά την ενήλικη ζωή. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται επιδράσεις τοξικές ή επιδράσεις στα συστήματα του βρέφους που το εκθέτουν σε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης χρόνιων προβλημάτων υγείας, όπως αλλεργίας, παχυσαρκίας, αγγειακών προβλημάτων, σακχαρώδη διαβήτη κ.α.
Παρ’ όλες τις τεχνολογικές προόδους, παραμένει ανυπέρβλητη η αξία του θηλασμού, αναντικατάστατα τα πλεονεκτήματά του και -όσον αφορά το μητρικό γάλα- επιστήμη και τεχνολογία έχουν από καιρό περιλάβει στους στόχους τους την παραγωγή υποκατάστατων βρεφικών γαλάτων με σημείο αναφοράς τη σύστασή του.

Πλήθος στοιχείων υποστηρίζουν την αξία του θηλασμού ως ιδεώδους τρόπου για τη σίτιση των βρεφών ιδιαίτερα στη διάρκεια των πρώτων 6 μηνών της ζωής και αντισταθμίζουν πλήρως τη συζητούμενη περιβαλλοντική επιβάρυνση  του από τα εντομοκτόνα και τις διοξίνες.
Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στη μελέτη τρόπων για την προαγωγή του θηλασμού, που φαίνεται ότι επηρεάζεται θετικά από την αυξανόμενη γνώση για τις τροφές και τη διατροφή,  τη μόρφωση των γυναικών και την κοινωνική κινητοποίηση.

Πλεονεκτήματα του θηλασμού

  • Η ποιότητα της διατροφής είναι εξασφαλισμένη. Όλα τα συστατικά βρίσκονται στην καταλληλότερη μορφή. Δεν υπάρχει κίνδυνος λάθους.
  • Η θερμοκρασία της τροφής είναι με ακρίβεια ρυθμισμένη.
  • Ο κίνδυνος βακτηριακής μόλυνσης του γάλακτος είναι ελάχιστος.
  • Το μητρικό γάλα είναι πλούσιο σε προστατευτικούς παράγοντες, ‘όπως λυσοζύμη, λακτοσφαιρίνη, κυτταρικά στοιχεία, αλλά επίσης αντιβιοτικές και αντιπαρασιτικές πρωτεΐνες, αντιφλεγμονώδεις ουσίες, αυξητικούς παράγοντες και ορμόνες που προάγουν την εντερική χλωρίδα και αναστέλλουν την ανάπτυξη παθογόνων μικροβίων.
  • Τα βρέφη που θηλάζουν προστατεύονται από λοιμώξεις και από αλλεργίες. 

Κατά τη διάρκεια των 6 πρώτων μηνών της ζωής οι ανάγκες του βρέφους καλύπτονται από το θηλασμό κατά βούληση.

Σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που ο θηλασμός είναι αδύνατος, η σίτιση των βρεφών γίνεται αποκλειστικά με το τροποποιημένο γάλα αγελάδας. Το γάλα αγελάδας για να γίνει κατάλληλο για τη χορήγηση σε βρέφη τροποποιείται, δηλαδή υφίσταται συγκεκριμένη επεξεργασία, όπως: θερμική ή άλλη επεξεργασία της πρωτεΐνης, απομάκρυνση του λίπους και αντικατάσταση με φυτικής προέλευσης λιπίδια, εμπλουτισμός με σίδηρο και βιταμίνες καθώς και ρύθμιση του νεφρικού φορτίου.

Μετάβαση στη στερεά τροφή
Ο απογαλακτισμός θα πρέπει να ξεκινά όταν η νευρομυϊκή ανάπτυξη του βρέφους είναι σε στάδιο συμβατό με τη λήψη τροφών απογαλακτισμού. Όσο το βρέφος έχει φτωχά αντανακλαστικά κατάποσης, μπορεί να έχει δυσκολία στην αποδοχή τροφής από το κουτάλι.
Ακόμη, ο πρώιμος απογαλακτισμός μπορεί να οδηγήσει στον περιορισμό του γάλακτος από την μητέρα, καθώς η ποσότητα γάλακτος που εκκρίνεται από το μαστό εξαρτάται από τη συχνότητα του θηλασμού.
Επιπλέον, ο πρώιμος απογαλακτισμός μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση αλλεργικών αντιδράσεων και τροφικών δυσανεξιών ή παχυσαρκίας.

Κίνδυνοι όμως υπάρχουν και από τον καθυστερημένο απογαλακτισμό. Καθώς το βρέφος μεγαλώνει και γίνεται πιο δραστήριο, οι ενεργειακές ανάγκες μεγαλώνουν. Συνεπώς, το μητρικό ή βρεφικό γάλα δεν μπορούν να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες για αύξηση και ανάπτυξη. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να εμφανιστεί υποθρεψία και αναστολή της ανάπτυξης, σωματικής και ψυχοκοινωνικής, μέχρι να
χορηγηθούν τροφές απογαλακτισμού.

Σε αυτή την περίοδο αναπτύσσονται διατροφικές συνήθειες που παραμένουν για όλη τη ζωή και έτσι η σίτιση με σωστή τροφή σε σωστή ποσότητα είναι σημαντική. Οι επιλογές κατά το στάδιο αυτό της διατροφής φαίνεται να επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες όλης της ζωής.
Οι τροφές απογαλακτισμού γίνονται δεκτές ικανοποιητικά από το βρέφος περίπου στους  6 μήνες ζωής. Η ικανότητα κατάποσης στερεάς τροφής σε ηλικία περίπου 9-12 μηνών οδηγεί πλέον σε σίτιση από το φαγητό της οικογένειας.

Εισαγωγή συμπληρωματικών τροφών στη δίαιτα απογαλακτισμού

  • Όταν εισάγονται νέες τροφές πρέπει μεσολαβούν διαστήματα 5 με 7 μέρες ανάμεσα σε κάθε νέα τροφή, ώστε να μπορεί το βρέφος να προσαρμοστεί στην κάθε νέα γεύση και υφή.
  • Ένα σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι όλες οι καινούριες τροφές θα πρέπει να εισάγονται μια-μια και σταδιακά, ώστε να μπορούν να αναγνωριστούν συμπτώματα τροφικής αλλεργίας και δυσανεξίας.
  • Είναι απαραίτητος ο σωστός συνδυασμός των τροφών απογαλακτισμού, ώστε το βρέφος να λαμβάνει μια ισορροπημένη διατροφή.
  • Η εισαγωγή πιθανώς αλλεργιογόνων τροφών όπως τα αυγά και τα ψάρια θα πρέπει να καθυστερείται. Σε βρέφη που υπάρχει οικογενειακό ιστορικό αλλεργίας, τροφές με υψηλό αντιγονικό φορτίο θα πρέπει να αποφεύγονται αυστηρά τον πρώτο χρόνο. Αποφύγετε τροφές που μπορεί να έχουν μεγάλες ποσότητες νιτρικών, όπως το σπανάκι και τα παντζάρια τους πρώτους μήνες.
  • Αποφύγετε τροφές που μπορεί να έχουν μεγάλες ποσότητες νιτρικών, όπως το σπανάκι και τα παντζάρια τους πρώτους μήνες.
  • Ανακεφαλαιώνουμε τα διατροφικά χαρακτηριστικά των κυριοτέρων ομάδων τροφών απογαλακτισμού:
  • Τα δημητριακά συμβάλλουν σημαντικά στο ενεργειακό περιεχόμενο της τροφής και είναι κατάλληλα για εμπλουτισμό με σίδηρο.
  • Συνιστάσται ορισμένη ποσότητα πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας ζωικής προέλευσης, όπως οι πρωτεΐνες του γάλακτος, κρέας, ψάρι ή αυγό.
  • Το κρέας αποτελεί σημαντική πηγή σιδήρου.
  • Φρούτα και λαχανικά περιέχουν βιταμίνες και μέταλλα. Τα φρούτα και τα λαχανικά επίσης περιέχουν φυτικές ίνες που είναι σημαντικές και συμβάλλουν στη γεύση και την υφή των γευμάτων και παίρνουν μέρος στη ρύθμιση της κινητικότητας των εντέρων.
  • Το γάλα θα πρέπει να δίνεται σε ποσότητα τουλάχιστον 500ml ημερησίως
  • Το γάλα από άλλα οικόσιτα θηλαστικά (κατσίκας, πρόβειο) θεωρείται διατροφικά  ανεπαρκές και ακατάλληλο για τη σίτιση βρεφών.
Αποκλείονται από το διαιτολόγιο του παιδιού «αποβουτυρωμένα γάλατα» μέχρι τη συμπλήρωση του 2ου έτους. 


Πηγή: diaitologias.blogspot.com