Αγαπάμε το ίδιο όλα τα παιδιά μας;

"Ο Γιώργος μίλησε πιο γρήγορα από την αδελφούλα του"
"Η Μαρία μου μοιάζει, είναι πιο ήσυχη". 

Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι φράσεις; Ναι, όλοι οι γονείς κάποια στιγμή συγκρίνουν τα πιτσιρίκια τους, ίσως και να δείχνουν ανοιχτά την προτίμηση τους σε ένα από αυτά. Μοιράζεται τελικά η αγάπη εξίσου ή κάποια αδερφάκια παίρνουν... τη μερίδα του λέοντος;

Οι διακρίσεις μεταξύ των παιδιών είναι ένα θέμα ταμπού που συνήθως δεν το συζητούν οι γονείς. Πολλές φορές, τις περισσότερες ίσως, δεν γίνεται γνωστό ή δεν συζητιέται ούτε καν στο οικείο περιβάλλον της οικογένειας.

Προτιμήσεις και... αδυναμίες. Είναι φυσιολογικές!
Υπάρχει περίπτωση η μαμά ή ο μπαμπάς με τον ερχομό ενός δεύτερου ή και τρίτου παιδιού να διχαστεί όσον αφορά στα συναισθήματα του απέναντι στα παιδιά του. Σίγουρα, η γονική αγάπη δεν μοιράζεται, δεν είναι ένα δοχείο που αδειάζει. Πολλαπλασιάζεται και δεν στερεύει ποτέ, όσα παιδιά κι αν έρθουν στην οικογένεια. Για αυτό, λοιπόν, δεν συζητάμε για ακραίες περιπτώσεις, αλλά για αυτές τις μικρές αδυναμίες που είναι πολύ λογικό να νιώθει κάθε γονιός για ένα από τα παιδιά του. Αδυναμίες που μπορεί να οδηγήσουν σε τύψεις κι ενοχική συμπεριφορά.

• Μετά τη γέννηση ενός δεύτερου ή τρίτου παιδιού, οι συγκρίσεις που γίνονται είναι αναπόφευκτες και προέρχονται κυρίως από το άμεσο περιβάλλον. Και ο γονιός ασυνείδητα ακολουθεί την ίδια συμπεριφορά. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει μια μαμά ή έναν μπαμπά να λέει: "Το πρώτο μου παιδί μίλησε σε πολύ μικρότερη ηλικία από το δεύτερο" ή "Το δεύτερο παιδί μας είναι πολύ πιο ήσυχο από το μεγάλο." Υποσυνείδητα αυτές οι σκέψεις μπορεί να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάσταση και δημιουργήσουν πρόβλημα.
• Ο γονιός με ένα παιδάκι τριών ή τεσσάρων ετών έχει ήδη χτίσει μια πολύ καλή σχέση επικοινωνίας μαζί του, το έχει ζήσει σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης του κι έχει μπροστά του ένα πλασματάκι που τον καταλαβαίνει, μπορεί να τον βοηθήσει και τον κάνει να γελάει με τα σκέρτσα του. Από την άλλη μεριά, μπορεί να έχει κι ένα μωράκι που ακόμη δεν έχει βρει τη θέση του στον κόσμο και νιώθει την ανάγκη να είναι όλη την ημέρα στην ασφάλεια της αγκαλιάς του. Τώρα, ίσως ο γονιός νιώσει πως στερείται την ελευθερία που είχε πριν από τον ερχομό του μωρού, όταν μπορούσε να είναι με το μεγάλο παιδάκι του και να παίζει μαζί του, αφού ο νέος του ρόλος είναι πολύ απαιτητικός και τον περιορίζει.
• Σε άλλη περίπτωση, ο γονιός μπορεί σε ένα από τα παιδιά του να βλέπει πιο πολλά στοιχεία του εαυτού του και να ταυτίζεται περισσότερο μαζί του. Ή μπορεί να προτιμά την παρέα του παιδιού που είναι πιο τρυφερό κι εκδηλωτικό ή την παρέα του παιδιού που είναι πιο λογικό και ψύχραιμο.

Αυτά τα συναισθήματα είναι απολύτως φυσιολογικά και σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνουν άδικο μοίρασμα της αγάπης προς τα παιδιά. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους κι αυτή είναι η ομορφιά του να έχει κανείς πολλά παιδιά. Οι προτιμήσεις στον ένα ή τον άλλο χαρακτήρα είναι κάτι καθημερινό που βιώνουμε όλοι σε κάθε πλευρά της ζωής μας: από τις παρέες μας μέχρι με ποιον μιλάμε περισσότερο στο γραφείο. Και η οικογένεια αποτελεί το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας. Ναι αλλά-θα σκεφτείτε-μπορεί να συγκριθεί η συμπάθεια προς έναν συνάδελφο με την αγάπη προς το παιδί σου; Κι ο αντίλογος: μπορεί να συγκριθεί η προτίμηση στο χαρακτήρα του ενός ή του άλλου παιδιού με την άπλετη αγάπη προς όλα μας τα παιδιά εξίσου; Δεν πρέπει, λοιπόν, να μπερδεύουμε τα συναισθήματα μας και να οδηγούμαστε σε άσχημους συνειρμούς και τύψεις.

Δείξτε σε όλα το ενδιαφέρον σας

Τι μπορείτε να κάνετε από τη στιγμή που υποψιαστείτε ότι νιώθετε κάποια προτίμηση σε ένα από τα παιδιά σας;

• Καταρχάς, να αναγνωρίσετε το συναίσθημα σας. Ίσως το συγκεκριμένο παιδί να σας στηρίζει συναισθηματικά περισσότερο σε αυτή τη φάση, όπως μπορεί σε κάποια άλλη στιγμή γενικά. Έτσι θα μπορέσετε να εκτιμήσετε τα μικρά σας ξεχωριστά ως προσωπικότητες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η καθεμία, θα διακρίνετε καλύτερα τα χαρίσματα του καθενός και θα αναγνωρίσετε ευκολότερα τι είναι αυτό που εσείς προτιμάτε και θαυμάζετε στο καθένα από τα παιδιά σας.
• Μια πολύ καλή κίνηση είναι να εκφράζετε στα παιδιά τα συναισθήματα σας και να τους δείχνετε ότι αναγνωρίζετε στο καθένα διαφορετικές πτυχές που αγαπάτε ξεχωριστά κι εξίσου. Έτσι, δεν θα νιώσετε ποτέ τύψεις όταν καμαρώνετε το ένα σας παιδί που είναι ιδιαίτερα χαρισματικό, πχ στη μουσική, γιατί ξέρετε ότι το αδερφάκι του, που είναι πχ καλό στα σπορ και συνάμα πολύ καλός συζητητής έχει ακούσει από εσάς ότι θαυμάζετε και εκείνο για αυτά του τα χαρίσματα.
• Κάθε παιδί μας δημιουργεί με το χαρακτήρα του τη διάθεση για διαφορετικά πράγματα. Γιατί, λοιπόν, να μην αξιοποιείτε το χρόνο που περνάτε με το κάθε παιδί σας με διαφορετικό τρόπο; Με το ένα να πηγαίνετε μαζί στην προπόνηση, με το άλλο να διαβάζετε βιβλία και να συζητάτε ή με το τρίτο να φτιάχνετε όμορφες κατασκευές. Έτσι, θα έχετε απολαύσει το κάθε παιδί με τις δικές του χάρες-μα κυρίως-το ίδιο θα νιώθει ότι το αγαπάτε για το δικό του χαρακτήρα. Κι αυτό θα ισχύει για το καθένα ξεχωριστά. 

Να είστε σίγουροι πως αν ένα παιδί αισθανθεί αδικημένο, θα το πει αμέσως. Τα παιδιά δεν κρύβουν τα συναισθήματα τους και πολλές φορές μας "ξεμπροστιάζουν". Και καλά κάνουν, γιατί έτσι μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε κατάματα τις καταστάσεις και να τις χειριζόμαστε σωστά όσο έχουμε ακόμη καιρό.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να συγκρίνουμε τα παιδιά μας, αφού η σκέψη γίνεται σχεδόν αυτόματα. Δεν είναι κακό, αρκεί να έχετε πάντα στο νου σας πως το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και το αγαπάτε εξίσου, μα διαφορετικά, για αυτήν ακριβώς τη μοναδικότητα του.

Πηγή: περιοδικό Το παιδί μου κι εγώ.

Posted in αγάπη, αδυναμίες, γονείς, παιδιά, προτιμήσεις, σύγκριση