24 Ιουν 2010

Θέλω αυτό κι αυτό κι αυτό......

Θέλει το καινούργιο Gormiti, την εικοστή Barbie και όλα τα πλαστικά νεροπίστολα από το περίπτερο. Αυτό που πρέπει να του μάθετε είναι πως, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και η κατανάλωση θέλει μέτρο.



Είστε στο σουπερ μάρκετ και ο τρίχρονος γιος σας τσιρίζει και κλαίει σπαρακτικά επειδή δεν ικανοποιείτε την επιθυμία του. Ουρλιάζει, κυλιέται στο πάτωμα μόνο και μόνο επειδή αρνηθήκατε να του πάρετε τα αγαπημένα του γαριδάκια. Οι υπόλοιποι πελάτες τον κοιτούν με οίκτο και εσάς με ύφος αγανάκτησης και απαξίωσης για τη συμπεριφορά σας απέναντι του. Όσο για εσάς; Εύχεστε να ανοίξει η γη να σας καταπιεί και τον παίρνετε να φύγετε άρον άρον αφήνοντας τα ψώνια στη μέση.

Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά ξέρετε ότι όταν έρθει η ώρα για τα "καπρίτσια" ή τις "διεκδικήσεις" του το αγοράκι σας γίνεται αγνώριστο. Σας φέρνει σε δύσκολη θέση μπροστά στους άλλους με τις αδιάκοπες ιδιοτροπίες του, ενώ εσείς νιώθετε ότι η υπομονή σας έχει φτάσει στα όρια της. Αυτό βέβαια είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα, για αυτό δεν πρέπει να αισθάνεστε ντροπή ή αμηχανία.

Τα περισσότερα παιδιά από την ηλικία των δύο ετών θέλουν τα πάντα. Οτιδήποτε φανταχτερό, εντυπωσιακό, δελεαστικό τραβήξει την προσοχή τους στην τηλεόραση, στο κατάστημα των παιχνιδιών κι όπου σταθούν. Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να μιλήσουμε και να μάθουμε στο παιδί μας την αξία των χρημάτων, πως θα το μάθουμε να χαλιναγωγεί τις επιθυμίες, να αξιολογεί τις ανάγκες του και να κατανοεί ότι οι γονείς δεν μπορούμε να του προσφέρουμε οτιδήποτε λαχταρίσει ή όλα όσα έχουν οι φίλοι και οι συμμαθητές του.



Κάθε αρχή και δύσκολη.

Γύρω στην ηλικία των δύο ετών διαπιστώνουμε ότι εδραιώνεται στο παιδί για πρώτη φορά η έννοια του "εγώ". Προσπαθεί να οριοθετήσει το περιβάλλον του, να ανιχνεύσει και να κατανοήσει τι είναι επιτρεπτό και τι απαγορευμένο. Σε αυτή την ηλικία και μέχρι να συμπληρώσει τα τέσσερα χρόνια του μπορεί να ζητάει κυριολεκτικά "λαγούς με πετραχήλια", γιατί δεν μπορεί να βάλει φραγμούς στα συναισθήματα και στις επιθυμίες του. Στην πραγματικότητα, με τις επιθυμίες του δοκιμάζει την εξουσία του. Ότι έρχεται σε αντίθεση με την επιθυμία της στιγμής μπορεί να γίνει αφορμή για μια τρομερή κρίση. Εάν δει κάτι και το ζητήσει, δεν δέχεται την άρνηση σας. Εσείς, ως μαμά και ως συνειδητοποιημένη καταναλώτρια, απλώς αρνηθήκατε να αγοράσετε άλλο ένα πακέτο γαριδάκια. Για το γιο σας, όμως, αυτή η άρνηση δεν είναι κατανοητή. Τα νήπια δεν είναι ενήλικες. Διαθέτουν ελάχιστη λογική, ζουν για το "εδώ και τώρα" και σίγουρα δεν φέρονται σαν τους μεγάλους. Έχουν την τάση να είναι ζηλιάρικα, εγωκεντρικά και χωρίς ταλέντο στο να μοιράζονται και να βλέπουν την οπτική του άλλου. Αυτά τα χαρακτηριστικά φυσικά διαφέρουν από παιδί σε παιδί και βελτιώνονται με την ηλικία. Η ηλικία των τριών ετών είναι η ιδανική για το πρώτο μάθημα οικονομίας. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα αποθεματικό χρημάτων το οποίο κάθε φορά που ξοδεύουμε λιγοστεύει και κάποια στιγμή τελειώνει. Αν το παιδί συλλάβει αυτή την έννοια, θα γλιτώσετε από πολλούς μπελάδες. Εξάλλου, με αυτό το μάθημα "οικονομίας" θα το βοηθήσετε να αποκτήσει σωστές συνήθειες κι αρχές όσον αφορά το θέμα των χρημάτων, οι οποίες το πιθανότερο είναι πως θα καθορίσουν τον τρόπο που θα διαχειρίζεται τα οικονομικά του και στην ενήλικη ζωή του. Το παιδί κακομαθαίνει από τη στιγμή που θα αντιληφθεί ότι μπορεί να επιβάλλει τη θέληση του στους άλλους, ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν είναι σωστό. Εκεί βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης και όχι τόσο στο αν θα πάρει κι άλλο ένα πακέτο γαριδάκια ή μπισκότα τα οποία επιθυμεί εκείνη τη στιγμή.



Τι να κάνω;

Μην υποχωρήσετε στα καπρίτσια του επειδή βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο. Οι νευρικές κρίσεις είναι συχνά ένδειξη πως τα παιδιά προσπαθούν να βρουν τις εσωτερικές τους ισορροπίες. Για αυτό το λόγο μη θυμώνετε μαζί τους, αλλά βοηθήστε τα να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν. Αγνοήστε τα βλέμματα και τα σχόλια των παρευρισκομένων και εξηγήστε στο παιδί σας με ήρεμη, σταθερή φωνή και χωρίς φωνές ότι καταλαβαίνετε πολύ καλά γιατί αντιδράει έτσι, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσετε και ότι η κακή συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενά. Όταν καταλαγιάσει ο θυμός, παρηγορήστε το και πάρτε το μια ζεστή αγκαλιά λέγοντας του πόσο το αγαπάτε. Έτσι θα έχει την επιβεβαίωση που επιζητά. Μην καταφύγετε σε τιμωρία που μπορεί να προκαλέσει σωματικό ή ψυχικό πόνο, καθώς το ξύλο και οι φωνές κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Ακόμη κι αν συμμορφωθεί προσωρινά, αν χρησιμοποιείτε αυτή τη μέθοδο, θα μάθει να χτυπάει ή να βάζει τις φωνές όταν είναι θυμωμένο ή θέλει κάτι. Σε παιδιά δύο έως τεσσάρων ετών η κατάλληλη τιμωρία είναι η απομόνωση τους για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια της τιμωρίας μην ασχοληθείτε και μην παίξετε μαζί του, για να καταλάβει το σφάλμα του. Βάλτε όρια από την πρώτη στιγμή, γιατί αν το παιδί μάθει κάτι εξ αρχής, δεν πρόκειται να αλλάξει συνήθειες στο μέλλον.



Μάθετε του την αξία του χρήματος.

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κατανοήσει ένα παιδάκι προσχολικής ηλικίας (3-4 ετών περίπου), ανάλογα με την ωριμότητα και την ανάπτυξη του, είναι η ιδέα της ανταλλαγής, το πάρε-δώσε των χρημάτων, ότι για να αποκτήσει αυτό που θέλει πρέπει παράλληλα να δώσει κάτι. Μπορούμε, λοιπόν, να παίξουμε και μιμηθούμε μαζί στο σπίτι πως ψωνίζουμε όταν πηγαίνουμε στην αγορά. Ας βοηθήσουμε το παιδί να στήσει ένα "μαγαζί" σε μια γωνία του δωματίου του τοποθετώντας, για παράδειγμα, μερικά κουτιά, άδεια πλαστικά μπουκάλια, και βάζοντας μπροστά του μια ταμειακή μηχανή, που μπορεί να είναι μια μικρογραφία-παιχνίδι ή κάποιο άλλο αντικείμενο που θα ορίσουμε ως "ταμειακή μηχανή". Αρχίζουμε λοιπόν το παιχνίδι μας μιμούμενοι τους πελάτες και τον καταστηματάρχη αλλάζοντας ρόλους στη διάρκεια του παιχνιδιού. Με ερωτήσεις του τύπου "πόσο κάνει αυτό;", "πρέπει να πάρω ρέστα;" "μου φτάνουν τα χρήματα μου για να το αγοράσω;", "α, κρίμα, δεν έχω αρκετά χρήματα για να το πάρω" κλπ, το παιδί θα αρχίσει να εξοικειώνεται με διάφορες έννοιες, παρόλο που ακόμα δεν έχει σαφή αντίληψη των αριθμών και των ποσών. Αργότερα, καθώς το παιδάκι αρχίζει να μαθαίνει τους αριθμούς, μπορούμε να μεταφέρουμε αυτό το παιχνίδια μας και στην πραγματικότητα. Ιδανική ευκαιρία για αυτό το σκοπό είναι η βόλτα μας στα μαγαζιά, για να έχει την πρώτη του επαφή και να αρχίσει να εξοικειώνεται σιγά σιγά με το "δούναι και λαβείν" της αγοράς, με το ρόλο δηλαδή που παίζουν τα χρήματα στις συναλλαγές μας. Μπορούμε, λοιπόν, την ώρα που είμαστε έξω για ψώνια στο ψιλικατζίδικο να δώσουμε την ευκαιρία στο μικρό μας να πληρώσει το ίδιο τον ταμία για το χυμό ή την τυρόπιτα που αγόρασε προτρέποντας το ταυτόχρονα να δει το ποσό της τιμής στην ταμειακή μηχανή, να ρωτήσει αν έχει ρέστα και να πάρει την απόδειξη.



Σταδιακά καθώς το παιδί κατανοεί όλο και περισσότερο τα παραπάνω, μπορούμε να αρχίσουμε να εμπλουτίζουμε το παιχνίδι μας και με άλλες έννοιες. Για παράδειγμα, όταν επιστρέφουμε στο σπίτι με τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, μπορούμε να μετρήσουμε μαζί του πόσα πράγματα αγοράσαμε, πόσα χρήματα δώσαμε για αυτά και πόσο καιρό θα περάσουμε με αυτά τα ψώνια. Έτσι σιγά σιγά θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται σε γενικές γραμμές κι άλλες σημαντικές έννοιες, όπως τι σημαίνει η πρόβλεψη των αναγκών στο σπίτι, η σωστή οργάνωση, ο προγραμματισμός, η αποταμίευση, ακόμα και η επένδυση των χρημάτων. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν το παιδί είναι ακόμα σε προσχολική ηλικία να του εξηγήσετε και να το βοηθήσετε να κατανοήσει από που προέρχονται τα χρήματα που έχει η οικογένεια σας, ότι δεν εμφανίζονται με μαγικό τρόπο από μόνα του, αλλά ότι τα κερδίζουν η μαμά και ο μπαμπάς από την εργασία τους. Πείτε του ότι αυτά τα χρήματα μπαίνουν στην τράπεζα και ότι κάθε φορά παίρνουμε από εκεί ένα μικρό ποσό για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, για να ψωνίσουμε στο σούπερ μάρκετ, να αγοράσουμε ρούχα. Επίσης, πείτε του ότι αυτά τα λεφτά μπορεί, αν δεν είμαστε προσεκτικοί, να τελειώσουν γρήγορα και ότι δεν αρκούν για να αγοράζουμε οτιδήποτε βλέπουμε και μας αρέσει.



Δώστε το καλό παράδειγμα.

Η ικανότητα διαχείρισης των χρημάτων χτίζεται σταδιακά και με τον κατάλληλο τρόπο από πολύ μικρή ηλικία και κατακτάται μόνο μέσα από τις εμπειρίες που θα ζήσει το παιδί, ώστε να μάθει να επιλέγει, να περιμένει για να αποκτήσει αυτό που θέλει, να αναβάλλει τις επιθυμίες του, να αντέχει στη ματαίωση, να προσαρμόζεται, αλλά και να θέτει μακροπρόθεσμους στόχους. Έτσι, λοιπόν, ακόμα και αν οι γονείς έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τους ότι ζητήσουν, καλό είναι να μην τους τα παρέχουν όλα, γιατί έτσι εξασθενεί η επιθυμία τους, σταματούν να φαντάζονται αυτό που θέλουν και να οργανώνονται για να το πετύχουν, πχ να μαζέψουν χρήματα από το χαρτζιλίκι τους για να αγοράσουν ένα παιχνίδι. Είναι δική μας η ευθύνη να βοηθήσουμε το παιδί μας για το καλό του να μην αποκτήσει τη συνήθεια οτιδήποτε ζητήσει, οποιαδήποτε ώρα το απαιτήσει, να το έχει αμέσως ανεξάρτητα από τη χρονική στιγμή ή την τιμή του. Μπορούμε στα μεγαλύτερα παιδιά να δείξουμε πως να βάζουν στόχους, για παράδειγμα να αποταμιεύουν χρήματα ώστε να καταφέρουν να αγοράσουν αυτό που επιθυμούν. Στα παιδιά μικρότερης ηλικίας μπορούμε να αφήσουμε να περάσει ένα μικρό χρονικό διάστημα πριν πραγματοποιήσουμε την επιθυμία τους, ανεξάρτητα από το αν διαθέτουμε τα χρήματα ή όχι για αυτό που ζητάνε. Ας του πούμε, για παράδειγμα, την ώρα που μας ζητάει με μεγάλο ζήλο να του αγοράσουμε ένα παιχνίδι που είδε ότι δεν θα του το πάρουμε σήμερα, αλλά θα το συζητήσουμε το θέμα αργότερα. Το πιθανότερο είναι ότι μετά από μερικές ώρες ή και την άλλη μέρα το παιδάκι θα έχει ξεχάσει εντελώς και το παιχνίδι και την παρόρμηση της στιγμής. Ας του επισημάνουμε, επίσης, ότι ακόμα και η μαμά ή ο μπαμπάς δεν αγοράζουν ότι επιθυμούν ή ότι τους αρέσει, αλλά είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τις επιλογές τους, ότι αξιολογούν τις ανάγκες τους και προσπαθούν περιορίζοντας κάποιες επιθυμίες  να εξοικονομήσουν χρήματα για πράγματα που είναι πιο σημαντικά. Με τις ξεκάθαρες εξηγήσεις μας και με τον σωστό χειρισμό το πιθανότερο είναι ότι το παιδάκι, παρά τη μικρή ηλικία του, θα αντιληφθεί πολύ καλά τα επιχειρήματα μας.



Σωστή τακτική.

Φτιάξτε μια λίστα με τα αναγκαία ψώνια και εξηγήστε στο παιδί για ποιο λόγο φτιάχνουμε αυτό τον κατάλογο και γιατί δεν πρέπει να παρασυρθούμε και να αγοράσουμε επιπλέον πράγματα από αυτά που έχουμε σημειώσει. Τα παιδιά άνω των τριών ετών μπορούν να χρωματίζουν με μια γραμμή κάθε πράγμα της λίστας που προσθέτουμε στο καλάθι μας. Με αυτόν τον τρόπο περνάει η ώρα τους ευχάριστα, δεν αποσπάται η προσοχή τους σε άλλα προϊόντα που βρίσκονται στα ράφια των σούπερ μάρκετ και συμμετέχουν ενεργά.



Με το δικό μας παράδειγμα μπορούμε να δώσουμε στο μικρό μας να καταλάβει όταν είμαστε έξω ότι όλα όσα είπαμε στο σπίτι τα εφαρμόζουμε και στην πράξη, δηλαδή ότι κι εμείς (οι γονείς) ακολουθούμε τη λίστα μας κι αγοράζουμε από τα καταστήματα ακριβώς ότι μας χρειάζεται, χωρίς να παρασυρόμαστε από αυτά που βλέπουμε μπροστά μας.



Κάντε μια συμφωνία μαζί του πριν φύγετε από το σπίτι. Πείτε του, πχ ότι αν κλάψει όχι μόνο δεν πρόκειται να του αγοράσετε τίποτα, αλλά ότι δεν θα το ξαναπάρετε μαζί σας για ψώνια και ότι θα επιστρέψετε αμέσως σπίτι.



Κάποια μικρά είναι πιο επίμονα από άλλα. Θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις σας ξανά και ξανά. Μην υποχωρείτε, γιατί τότε δίνετε στο παιδί λανθασμένο μήνυμα. Αν είστε αμετακίνητοι στους κανόνες από την αρχή, κάποια στιγμή το παιδί θα τους δεχτεί. Προσέξτε, γιατί σε ανύποπτο χρόνο θα τσεκάρει ξανά τα όρια σας: "Μαμά αυτό;" Υπενθυμίστε του τους κανόνες και τις συμφωνίες που έχετε κάνει μαζί του και προσπαθήστε να το κατευνάσετε εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους δεν ικανοποιείτε την επιθυμία του.



Αν κατά τη διάρκεια των αγορών το παιδί σας φερθεί άψογα, μην αμελήσετε να ανταμείψετε την καλή του συμπεριφορά με πολλούς επαίνους και αγκαλιές, όχι όμως αγοράζοντας του κάτι.



Αν εφαρμόσετε από νωρίς συγκεκριμένους κανόνες με συνέπεια, το πιθανότερο είναι το παιδί σας θα έχει άψογη κοινωνική συμπεριφορά χωρίς να εκφράζει υπερβολικές απαιτήσεις.



Πηγή: περιοδικό Mommy

23 Ιουν 2010

Καλοκαίρι-Κίνδυνοι & Προφυλάξεις για το παιδί

Το καλοκαίρι είναι η εποχή του χρόνου που συνδυάζεται με χαρά, διασκέδαση, ξεγνοιασιά, ξεκούραση, επαφή με τη φύση, καινούργιες φιλίες και περισσότερη άσκηση. Είναι πηγή χαράς για εμάς και πολύ περισσότερο για τα παιδιά μας. Οι κίνδυνοι όμως που εγκυμονούν είναι πολλοί, για αυτό θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.

Το καλοκαίρι λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και της ηλιακής ακτινοβολίας, κρύβει σημαντικούς κινδύνους για τα μικρά παιδιά. Προσοχή λοιπόν στα παρακάτω:





Διατηρούμε όσο γίνεται πιο φυσιολογική θερμοκρασία στο περιβάλλον που ζει το παιδί. Αποφεύγουμε την άμεση έκθεση του παιδιού στον ήλιο και σε υψηλές θερμοκρασίες (παραλίες, μεσημβρινές ώρες στο δρόμο) για πολύ ώρα.



Ντύνουμε τα παιδιά με ελαφρά και ανοιχτόχρωμα ρούχα και δεν τα αφήνουμε ακάλυπτα ακόμη και όταν είμαστε στην παραλία, για την αποφυγή εγκαύματος και θερμοπληξίας.



Στην παραλία παραμένουμε για λίγη ώρα (το πολύ μισή με μία ώρα) και προσπαθούμε να έχουμε ομπρέλα και το παιδί να φοράει πάντα καπέλο, φανελάκι, μαγιό και σαγιονάρες γιατί κινδυνεύει από έγκαυμα, μολύνσεις του δέρματος και κακώσεις.



Καλύπτουμε τα ακάλυπτα μέρη του σώματος με αντηλιακό με φυσικά φίλτρα και υψηλό δείκτη προστασίας για ευαίσθητα δέρματα και το ανανεώνουμε τακτικά και όποτε βγαίνει το παιδί από το νερό.



Δεν αφήνουμε το παιδί πολύ ώρα μέσα στο νερό και όσο βρίσκεται μέσα σε αυτό δεν το αφήνουμε από τα μάτια μας.



Έχουμε μαζί μας πάντοτε ένα στικ αμμωνίας και μια αντιϊσταμινική κρέμα για τυχόν τσιμπήματα από μέδουσες ή έντομα (μέλισσες, κουνούπια).



Δίνουμε στο παιδί σε συχνά διαστήματα ακόμα και χωρίς να ζητήσει, νερό, τσάι, χυμούς, γιατί από την πολλή ζέστη μπορεί να αφυδατωθεί.



Δεν αφήνουμε ποτέ το παιδί να κοιμάται μέσα σε αυτοκίνητο ακόμα και με ανοιχτά παράθυρα, γιατί στο εσωτερικό του αυτοκινήτου αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες και κινδυνεύει από θερμοπληξία και αφυδάτωση.



Για την αποτροπή τσιμπημάτων από κουνούπια κυρίως τις βραδινές ώρες επαλείφουμε τα ακάλυπτα μέρη του σώματος με παιδικές κρέμες εντομοαπωθητικές. Στο χώρο που κοιμάται χρησιμοποιούμε άοσμες εντομοαπωθητικές ταμπλέτες σε απόσταση τουλάχιστον 3 μέτρων και εφόσον υπάρχει εξαερισμός και δεν υπάρχει αλλεργική προδιάθεση στο άρωμα.



Το καλοκαίρι είναι πηγή χαράς και για αυτό πρέπει να το χαρούμε μαζί με τα παιδιά μας χωρίς προβλήματα.



Καλό Καλοκαίρι!!!!!



Πηγή: εφημερίδα Κέντρου Προσχολικής Αγωγής Δήμου Ν. Σμύρνης "Τα παπαγαλάκια"

22 Ιουν 2010

Πώς θα επιλέξω το κατάλληλο Summer Camp για το παιδί μου;

Μπορεί η τελευταία ημέρα του σχολείου να είναι μια ημέρα χαράς για τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα για πολλούς γονείς αποτελεί και μια ημέρα άγχους και αναζήτησης.


Η ερώτηση που κυριαρχεί είναι: ‘Τι θα κάνει το παιδί μου τελειώνοντας το σχολείο;’

Το άρθρο αυτό δίνει μερικά βασικά βήματα που θα βοηθήσουν τους γονείς να επιλέξουν πιο εύκολα ένα καλοκαιρινό Camp για τα παιδιά τους.


Κάντε τη σωστή επιλογή

Η επιλογή ενός προγράμματος καλοκαιρινού camp για το παιδί σας πρέπει να περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη έρευνα δίνοντας μεγάλη προσοχή σε διάφορες παραμέτρους και αυτό γιατί η εμπειρία της κατασκήνωσης θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή του παιδιού σας!

Συζητήστε με το παιδί σας

Συζητήστε με τα παιδιά σας για το πώς θα επιθυμούσαν να περάσουν το καλοκαίρι και σιγουρευτείτε ότι θα επιλέξετε μια κατασκήνωση βασισμένη στις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών σας, και όχι απλώς στις δικές σας προτιμήσεις.

Κάντε την έρευνα αγοράς σας

Συγκεντρώστε πληροφορίες από ενημερωτικά φυλλάδια, το Ιντερνέτ και καταχωρήσεις στα ΜΜΕ για παιδικές κατασκηνώσεις και οργανώστε τα σε μια λίστα βάση της τοποθεσίας, της τιμής, των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων που παρουσιάζουν και μιλήστε με τους υπευθύνους για να σχηματίσετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Δείτε τις δραστηριότητες που προσφέρει

Ρωτήστε για τις δραστηριότητες που συμπεριλαμβάνει η κατασκήνωση,τη συχνότητά τους και αν υπάρχουν έξτρα χρεώσεις.

Ποιος είναι ο οικονομικός προϋπολογισμός σας

Ελέγξτε την οικονομική σας δυνατότητα έτσι ώστε να μη βγείτε εκτός προϋπολογισμού ενόψει καλοκαιριού. Ψάξτε να βρείτε την καλύτερη λύση στα λεφτά που διαθέτετε αλλά να είστε πολύ προσεκτικοί με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει το καθένα και την ασφάλεια που παρέχει.

Αξιολογήστε την τοποθεσία

Μάθετε αρκετά για την τοποθεσία των δραστηριοτήτων, για τις εγκαταστάσεις, τις ευκολίες που παρέχουν, εάν υπάρχει χώρος σκίασης για τα παιδιά κατά τις ώρες 12:00 – 14:00 και επισκεφτείτε τις αν είναι δυνατόν για να έχετε μια πλήρη εικόνα.

Ρωτήστε για το προσωπικό

Μάθετε για το προσωπικό που απασχολείτε από ποιους αποτελείται, τι εκπαιδευτικό υπόβαθρο έχουν, τι εμπειρία έχουν με τα παιδιά και με καλοκαιρινά camp.

Μάθετε για την ιατρική κάλυψη

Ρωτήστε για την ύπαρξη ιατρού κατά τη διάρκεια όλων των δραστηριοτήτων και διευκρινίστε ότι δεν αναφέρονται σε απλό νοσηλευτικό προσωπικό ή στην παρουσία γυμναστών με γνώσεις πρώτων βοηθειών.

Τέλος δείτε αν ταιριάξει στο πρόγραμμά σας

Η αναχώρηση και η επιστροφή των παιδιών γίνεται από μέρος που βολεύει την οικογένεια ή είναι κοντά στο σπίτι; Η επιστροφή των παιδιών είναι σε ώρα που βολεύει τους γονείς; Και αν όχι υπάρχει κάποιο πρόγραμμα επέκτασης με φύλαξη των παιδιών;


Μην παρασύρεστε από χαμηλές ή υψηλές τιμές, ελέγξτε όλες τις παραπάνω παραμέτρους και βρείτε πραγματικά αυτό που ταιριάζει στο παιδί σας και σε σας χωρίς να κάνετε καμιά έκπτωση στην ασφάλεια του παιδιού σας!

Πηγή: www.iatronet.gr

Η τέχνη της καλοκαιρινής συμβίωσης!

Η «καλοκαιρινή συμβίωση» αρχίζει. Πώς να το απασχολήσετε; Πώς να το ευχαριστήσετε; Πώς να συνυπάρξετε αρμονικά για περισσότερο χρόνο στον ίδιο χώρο στο σπίτι και στις διακοπές;

Της Αργυρώς Μποζώνη με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου, ψυχολόγου-παιδοψυχολόγου
Οι φωνές από το σαλόνι περνάνε την πόρτα της κουζίνας και φτάνουν στο δικό μας μικρό πάρτι, δίπλα στο νεροχύτη, με πιάτα, πιατάκια, ένα τσιγάρο στη βεράντα, οι μαμάδες το διασκεδάζουν στα πάρτι μας, όπως λέει κάθε τόσο η ανιψιά μου.
Η διασκέδασή μας, αυτό το είδος της ομαδικής ψυχανάλυσης, κάθε τόσο στα παιδικά πάρτι έχει και άλλο θέμα. Ανταλλάσσουμε συνταγές ζωής.
Ετοιμασίες γιορτών και εξωσχολικές δραστηριότητες και τώρα το θέμα ωραίο και συγχρόνως αγκάθι: Καλοκαιρινές διακοπές.


Υπάρχει συνταγή… ευτυχισμένων διακοπών;

Για κάθε μία τα ζητήματα είναι διαφορετικά. Άλλες φίλες μου ακούγονται ανακουφισμένες και άλλες ανήσυχες. Η καλοκαιρινή απασχόληση των παιδιών για πολλούς είναι δύσκολη.
Τα σπίτια, όπως έλεγαν οι παλιοί, έχουν τη σειρά τους. Το πρόγραμμά τους, τις ησυχίες τους και τους θορύβους τους, τους κατοίκους -μικρούς και μεγάλους- που μπαινοβγαίνουν. Αυτό σε όλους μας θυμίζει χειμωνιάτικο τοπίο και το πολυπόθητο καλοκαίρι είναι εδώ, μπροστά μας και μέσα μας.
Με τα παράθυρα ανοιχτά και την αταξία του, με τα σχολεία κλειστά και τους μαθητές να προσπαθούν να ανατρέψουν προσωρινά το βιολογικό ρολόι που χτυπάει στις 6.30π.μ., με το χρόνο να επιμηκύνεται, με τα πρωινά και τα απογεύματα να πρέπει να γεμίσουν καινούργιες δραστηριότητες και τις εργαζόμενες μαμάδες να τρέχουν για να προλάβουν εκκρεμότητες και υποσχέσεις στον εαυτό τους «αυτό θα γίνει οπωσδήποτε φέτος, δεν παίρνει αναβολή».
Όπως λέει η αλεπού στο Μικρό Πρίγκιπα, «τίποτα δεν είναι τέλειο».
Πες μου τη συνταγή των καλών διακοπών λέω στη Μαντώ.
«Τα καλά νέα είναι πως η τριβή του διαβάσματος σταματάει. Υπάρχει ένα πιο ήρεμο κλίμα και τα νεύρα περιορίζονται. Υπάρχει χρόνος να ασχοληθεί ο ένας με τον άλλο και να γνωριστούμε καλύτερα. Τα κακά νέα είναι πως ο προσωπικός χρόνος μιας μητέρας εκμηδενίζεται ξανά. Πέρυσι βρήκαμε ξενοδοχείο για διακοπές, στο οποίο υπήρχε δημιουργική απασχόληση για παιδιά. Έτσι, η Σοφία ως μοναχοπαίδι δε ζούσε συνεχώς με μεγάλους.»
«Θα ήθελα να έχω την άνεση», λέει η Λένα «να βγούμε στις διακοπές για ένα ποτό και να ακούσουμε λίγη μουσική με τον άντρα μου. Όμως έχουμε επιλέξει να μην αφήνουμε μόνα τα παιδιά το βράδυ. Μερικές φορές επιθυμώ τις βραδινές βόλτες, αλλά ξέρουμε πως δε θα ‘μαστε ποτέ το ζευγάρι του πρώτου καιρού της γνωριμίας μας. Έτσι διασκεδάζουμε και απολαμβάνουμε τις αλλαγές που έχουν συμβεί στη ζωή μας και τις έχουμε διαλέξει».
Εν αρχή ην… η επικοινωνία!
Στην καλοκαιρινή συμβίωση πρέπει να γίνει στόχος της οικογένειας να μειωθεί η απόσταση που δημιουργεί η καθημερινότητα. Είναι μια καλή ευκαιρία για κάθε γονιό να δει τις καθημερινές καταστάσεις από άλλη οπτική γωνία και να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα με νέες και πιο ψύχραιμες στρατηγικές.
Οι ψυχολόγοι δίνουν έμφαση στη δύναμη της επικοινωνίας που πρέπει να αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής συμβίωσης μια οικογένειας.
Με το που κλείνουν τα σχολεία και αρχίζει αυτή η μακρά περίοδος ανάπαυλας, αρχίζει συγχρόνως και μια περίοδος ανησυχίας για τους γονείς σχετικά με την απασχόληση και τις συμπεριφορές που εμφανίζονται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας. Οι γονείς έχουν μεγάλη ανάγκη να ξεφύγουν κι αυτοί από τα χειμερινά ωράρια και είναι υποχρεωμένοι απέναντι και στον εαυτό τους να το κάνουν, ώστε να αισθανθούν πιο ξεκούραστοι και να χειριστούν με μεγαλύτερη άνεση και ευελιξία και τα ζητήματα απασχόλησης των παιδιών τους.
Το καλοκαίρι είναι ακόμα ιδανική εποχή για να αποκτήσουν τα παιδιά καλύτερες καθημερινές συνήθειες, ετοιμάζοντας το πρωινό τους, τακτοποιώντας τα δωμάτιά τους, μια παρακαταθήκη και μια καλή συνήθεια για το χειμώνα που θα έρθει. Με τρόπο, οργάνωση και ευελιξία, το καλοκαίρι μπορεί να είναι η ιδανική εποχή για να δεθούν τα μέλη της οικογένειας.
Το καλοκαίρι υπάρχει ο χρόνος της καθημερινής συζήτησης γύρω από το τραπέζι, χωρίς την πίεση του χρόνου και των αποφάσεων που παίρνονται απ’ όλα τα μέλη της οικογένειας. Έτσι, δεν απομονώνεται η δραστηριότητα του κάθε μέλους της οικογένειας και δίνεται η ευκαιρία στους υπόλοιπους να την παρακολουθήσουν και να ενθαρρύνουν το παιδί.
Είναι μια ευκαιρία να λειτουργήσει η οικογένεια ως ομάδα, με κανόνες υποχρεώσεις αλλά και γενναιόδωρες από τους γονείς ανταμοιβές. Έτσι, ένα παιδί ενθαρρύνεται να δοκιμάσει πράγματα που το φοβίζουν ή το απογοητεύουν, αλλά και να αναπτύξει τις δεξιότητές του. Ένα παιδί με αυτό τον τρόπο μαθαίνει από πολύ μικρή ηλικία ότι είναι κι αυτό ένα ισότιμο μέλος στην οικογένεια και ενθαρρύνεται η αυτοπεποίθησή του. Επίσης, αντιλαμβάνεται την έννοια της πρωτοβουλίας και ασκεί τη φαντασία του σε ιδέες που προτείνει.
Εκτός προγράμματος…
Το καλοκαίρι είναι μια εποχή που μπορεί να βγούμε εκ των πραγμάτων από το πρόγραμμα (πότε πέφτουν για ύπνο, πότε και πόση ώρα βρίσκονται έξω κτλ.) που είχαμε επιβάλλει στα παιδιά το χειμώνα. Ας επισημάνουμε ορισμένους απ’ τους λόγους που μας αναγκάζουν να το κάνουμε:


  • Καλοκαίρι = αϋπνίες

Στα αρνητικά αυτής της περιόδου εγγράφεται η αλλαγή της συνήθειας του ύπνου, το ότι τα παιδιά βλέπουν πολύ περισσότερο τηλεόραση και παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια και στα θετικά η συναναστροφή με άλλα παιδιά στους ελεύθερους χώρους, στις πλατείες, στις παιδικές χαρές κλπ.


  • Καλοκαίρι = βόλτες

Τα παιδιά το καλοκαίρι πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο έξω απ’ το σπίτι, γιατί η παραμονή τους σε αυτό -σε μια χώρα σαν τη δική μας, με μεγάλη μέρα και υψηλές θερμοκρασίες- γεννά και περισσότερες τριβές.
Συμφωνίες και ασυμφωνίες
Στην καλοκαιρινή συμβίωση ο χρόνος είναι πολύτιμος για όλους. Όμως οι γονείς πρέπει να δώσουν τον κατάλληλο χώρο και να επενδύσουν σε χρόνο, αφού όλοι ξέρουμε πως μια οικογένεια δεν αποτελείται από άτομα με ίδια γούστα, γνώμες και πεποιθήσεις. Κύριο σημείο τριβής είναι η καταστολή των απόψεων και των προτιμήσεων με τις οποίες δε συμφωνούμε. Ο ελεύθερος χρόνος που έχουν οι «μεγάλοι» είναι ο μοχλός για να δείξουν την εκτίμησή τους στη γνώμη ενός παιδιού και με επιχειρήματα να το πείσουν, ενθαρρύνοντάς το συγχρόνως ώστε να μπορεί να εκφράζει τις διαφωνίες του.
Σήμερα, ακόμα και τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, εξαιτίας των πολλών ερεθισμάτων που δέχονται και της κοινωνικοποίησής τους από πολύ μικρή ηλικία, διατυπώνουν πολύ σθεναρά την άποψή τους και επιμένουν σε αυτή. Το πείσμα ανατρέπεται με συζήτηση. Με τη διαρκή παρουσία στο σπίτι και των δύο γονιών πολλές φορές οι ισορροπίες διαταράσσονται.
«Το καλοκαίρι», λέει η Μίνα «αισθάνομαι πως ξεμοντάρονται πράγματα που έχω προσπαθήσει πολύ να βάλω σε μια σειρά. Κάθε φορά που λέω ένα όχι, τα παιδιά καταφεύγουν στον πατέρα τους, ακόμα και για κάτι πολύ απλό, όπως ένα παγωτό. Αυτό έχει υπάρξει πολλές φορές σημείο τριβής ανάμεσά μας. Κάποιες φορές αισθάνομαι πως με τον άντρα μου -κι εμείς σαν παιδιά- αναπτύσσουμε έναν άτυπο ανταγωνισμό για το ποιος θα είναι ο πιο αγαπητός. Το συζητάμε και το αντιμετωπίζουμε με χιούμορ, αλλά έχουμε κάνει πολύ δρόμο μέχρι να αποδεχτούμε τις διαφορετικές απόψεις και να μάθουμε ακόμα κι εμείς να μην έχουμε αντίρρηση στην απόφαση του άλλου, ακόμα κι αν δε συμφωνούμε. Αυτό συμβαίνει γιατί όλο το χειμώνα αισθάνομαι ότι κρατώ εγώ τα ηνία της οικογένειας και των ευθυνών. Με τον καιρό, έμαθα πως το καλοκαίρι είναι μια καλή περίοδος να παραδίδω την «αρχηγία».
Όλο το χειμώνα, τα παιδιά συναναστρέφονται έναν κύκλο συγκεκριμένων προσώπων. Το καλοκαίρι, στις διακοπές, στα εξοχικά σπίτια αυτός ο κύκλος αλλάζει και αλλάζουν και πολλές συνήθειες των παιδιών.
«Για να μπορέσουμε να περάσουμε ήρεμα όλοι, δίνουμε κάθε μέρα μια μάχη, στην περίοδο των διακοπών, που αλλάζει κάθε χρόνο, ανάλογα με την ηλικία», λέει η Άννα. «Με ένα αγόρι 9 ετών και ένα κορίτσι 5, αυτόματα είχαμε δύο στρατόπεδα. Των μικρών και των μεγάλων. Έπρεπε να μάθουν και τα ίδια τα παιδιά να κάνουν μεταξύ τους παρέα, πράγμα δύσκολο. Η μικρή ήθελε να ακολουθεί ό,τι έκανε ο αδερφός της, πράγμα αδύνατο. Έτσι χωρίσαμε τις καθημερινές δραστηριότητες σ’ ένα βαθμό, αφού το κοινό πρόγραμμα δε λειτουργούσε. Ο γιος μου ήθελε να κοιμάται αργά, όπως τα παιδιά στο διπλανό σπίτι, κι έτσι είχαμε κάθε βράδυ τη μάχη του ύπνου, που την αντιμετωπίζαμε κατά περίπτωση. Στο τέλος, αποφασίσαμε να του κάνουμε το χατίρι, να κοιμάται αργά, αλλά το πρωί τον ξυπνούσαμε κανονικά. Σε τρεις μέρες ήταν πτώμα και δε μας το ξαναζήτησε.»
Τα μέλη μιας οικογένειας αυτή την εποχή παρατηρούν πιο προσεκτικά ο ένας τον άλλο και τα μικρά πράγματα γίνονται άλλοτε αιτία τριβής κι άλλοτε πηγή ευχαρίστησης. Τα παιδιά δέχονται πιο θετικά την άρνηση των γονιών, αφού αυτή δε συνδυάζεται με τις πιέσεις του διαβάσματος. Σ’ ένα μεγαλύτερο προσωπικό χρόνο, τα μικρότερα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν και να ακολουθήσουν τη μαμά στις δραστηριότητές της. Και σε αυτό το σημείο μετράει πολύ η προθυμία της μητέρας να εντάξει το παιδί στις καθημερινές της δραστηριότητες κάνοντάς το να έχει τη δική του συμμετοχή σε αυτές. Ακόμα και τα καθημερινά ψώνια μπορούν να γίνουν πηγή ευχαρίστησης και γνώσης, βάζοντας τα θεμέλια της οικογενειακής συνήθειας. Για παράδειγμα, η βόλτα στο σούπερ μάρκετ μπορεί να γίνει η πύλη για τη σωστή διατροφή, το παιδί από μικρό να μάθει να επιλέγει, σαν παιχνίδι.
Ελεύθερος χρόνος σημαίνει «ευκαιρίες»
Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουμε ότι το καλοκαίρι δεν είναι άχρηστος χρόνος. Μπορεί να κυλήσει ανέφελα, αρκεί να έχουμε φροντίσει να τον οργανώσουμε σωστά, να έχουμε ευελιξία, να επικοινωνούμε καλύτερα με το παιδί και να φροντίζουμε ώστε το σπίτι να μη γίνεται τερέν συγκρούσεων. Απεναντίας, το καλοκαίρι μπορεί να γίνει μια «χρυσή εποχή» γιατί μπορούμε:


  • Να δώσουμε στο παιδί την ευκαιρία να ασχοληθεί με νέες δραστηριότητες

Οι μαμάδες, κυρίως στην προσχολική ηλικία των παιδιών, είναι οι καλύτερες δασκάλες και δεν υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με αυτό.
Πρακτικά, αν εργάζεστε, μπορείτε να απασχολήσετε τα παιδιά σας τα πρωινά στους συλλόγους που προσφέρουν γνωριμία με τα αθλήματα, έχουν οικονομικές τιμές και τα παιδιά απολαμβάνουν την κοινωνικοποίησή τους σε ρυθμούς χαλαρούς.


  • Να κάνουμε πολλά-πολλά πράγματα μαζί!

Μάθετέ τα να ακολουθούν την καθημερινή συνήθεια του σπιτιού, να συμμετέχουν στην καθημερινότητα, δίνοντάς τους αρμοδιότητες με μορφή παιχνιδιού. Ρυθμίστε τη λειτουργία της τηλεόρασης σε ορισμένες ώρες. Δείτε μαζί του τις αγαπημένες του ταινίες, αλλά ορίστε κι ένα πλαίσιο ποσοτικό. Τα μικρά παιδιά τρελαίνονται για την κουζίνα, αγόρια και κορίτσια. Μακριά από φωτιές και... πλάστε κουλουράκια. Έτσι, θα μάθει ότι αυτές είναι οι ωραίες λιχουδιές, οι δικές του, και θα αποφύγετε όσο μπορείτε την περιπέτεια του περιπτέρου. Παίξτε παιχνίδια για να μάθει την ώρα, τις μέρες, τα χρώματα, βάλτε το στα πρακτικά παιχνίδια των συνδυασμών. Αφήστε τη φαντασία του ελεύθερη. Διακοσμήστε χωρίς έξοδα το δωμάτιό του με ζωγραφιές του.
Διαβάστε μαζί και πείτε ιστορίες από τη ζωή σας. Απολαύστε τη συντροφικότητα, την τρυφερότητα, τη ζεστασιά αυτού του περιορισμένου χρόνου που είστε μαζί.
Η αξιολόγηση της δυναμικής που υπάρχει μέσα στην οικογένεια μπορεί να σας δείξει σημεία πάνω στα οποία όταν δουλέψετε και τα βελτιώσετε θα κάνετε την οικογένεια σας ακόμη πιο ευτυχισμένη.
Και πάνω απ’ όλα, δώστε την υπόσχεση στον εαυτό σας ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο.


Πηγή: kids.in.gr

17 Ιουν 2010

Η επιλόχειος κατάθλιψη αποτελεί ένα σημαντικό και συχνό πρόβλημα υγείας. Αφορά 10-20% των μητέρων κατά τους πρώτους 3 μήνες της ζωής του παιδιού τους. Η επίδραση της κατάθλιψης αυτής είναι αρνητική σε μητέρα, βρέφος και στη μεταξύ τους σχέση. Πιο συγκεκριμένα έχει βρεθεί ότι:


  • Γυναίκες με επιλόχειο κατάθλιψη έχουν αυξημένη πιθανότητα για περισσότερα επεισόδια κατάθλιψης στο μέλλον




  • Το δέσιμο με το βρέφος διαταράσσεται, η απόκριση στις ανάγκες του μειώνεται με αποτέλεσμα τα βρέφη αυτά να κινδυνεύουν περισσότερο στο μέλλον από προβλήματα ψυχικά, συμπεριφοράς, ανεπαρκή σωματική αύξηση, αμέλεια και κακοποίηση


Γυναίκες που θηλάζουν έχουν περισσότερη ή λιγότερη κατάθλιψη σε σχέση με γυναίκες που δίνουν ξένο γάλα;

Η επιλόχειος κατάθλιψη κάνει πιο δύσκολο το μητρικό θηλασμό;
Έρευνα μετα-ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό ‘Pediatrics’ τον Απρίλιο του 2009 καταλήγει στα πιο κάτω συμπεράσματα:
· Στις έξι εβδομάδες της ζωής του βρέφους, μητέρες που δίνουν μπουκάλι έχουν διπλάσια πιθανότητα για συμπτώματα κατάθλιψης, σε σχέση με γυναίκες που θηλάζουν το μωρό τους
· Στις έξι με οκτώ εβδομάδες της ζωής του μωρού, μητέρες που εμφανίζουν κατάθλιψη είναι πιο πιθανό να δίνουν μπουκάλι παρά να θηλάζουν
· Μητέρες με συμπτώματα κατάθλιψης αμέσως μετά από τη γέννηση του μωρού έχουν αυξημένο κίνδυνο να μην ξεκινήσουν το θηλασμό ή να μη θηλάσουν αποκλειστικά
· Καταθλιπτικές μητέρες τείνουν να θηλάζουν το μωρό τους για μικρότερο χρονικό διάστημα και να βιώνουν μεγαλύτερα προβλήματα στο θηλασμό
Από αυτά συμπεραίνεται ότι σημαντικός τρόπος να ασφαλίσουμε την ψυχική υγεία της μητέρας μετά τον τοκετό είναι να την προτρέψουμε να θηλάσει το μικρό της. Κάτι τέτοιο δεν ακούγεται καθόλου παράξενο, εφόσον με το θηλασμό και την επαφή δέρμα με δέρμα εκκρίνεται η ‘ορμόνη της αγάπης’ ωκυτοκίνη σε μητέρα και βρέφος. Η ορμόνη αυτή φέρνει τη μητέρα σε κατάσταση ηρεμίας και ικανοποίησης, ενώ χαλαρώνει το βρέφος και του μειώνει τους κολικούς.
Επιπλέον, εφόσον ο θηλασμός αποτελεί την ιδανική βρεφική διατροφή, οι προσπάθειες των επαγγελματιών υγείας θα έπρεπε να στραφούν στην πρόληψη και τη θεραπεία προβλημάτων που τον αντιμάχονται. Γι’ αυτό οι ερευνητές επισημαίνουν την ανάγκη για σωστή ενημέρωση των γυναικών για το πρόβλημα της επιλόχειας κατάθλιψης. Η πληροφόρηση πρέπει να ξεκινά κατά την κύηση από το γυναικολόγο και να συνεχίζεται κατά τις πρώτες εβδομάδες μετά τον τοκετό από παιδίατρο και γυναικολόγο. Συμπτώματα κατάθλιψης της λεχώνας χρειάζεται να αξιολογηθούν έγκαιρα και κατάλληλα, με παραπομπή σε ειδικό για θεραπεία, ώστε να μην επηρεαστεί αρνητικά ο θηλασμός και η σχέση μητέρας- βρέφους.


Περισσότερα στην ιστοσελίδα http://pediatrics।aappublications.org/
http://www.pediatros-thes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23&Itemid=22

13 Ιουν 2010

Για αιώνες, η μουσικοχορευτική διαδικασία στις παραδοσιακές κοινωνίες κάλυπτε ως κυρίαρχο μέσο ανάγκες έκφρασης, δημιουργίας, επικοινωνίας. Με την παράλληλη ψυχαγωγική –εκτονωτική της επενέργεια συνέδραμε στην ψυχική αποφόρτιση και ισορροπία των μελών της κοινωνικής ομάδας.
Πέραν όμως αυτού του ρόλου του, ο χορός λειτουργούσε καταλυτικά και ως μέσο διατήρησης, επιβεβαίωσης και ανανέωσης των κοινωνικών δομών και πλαισίων που επέβαλλε η εκάστοτε οικονομικοκοινωνική κατάσταση. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια λάμβαναν χώρα οι αντίστοιχες κοινωνικές και εθιμικές εκδηλώσεις (γιορτές, πανηγύρια, γάμοι κλπ.) συνδεόμενες άμεσα με το αγροτικό- γεωργοκτηνοτροφικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Κάθε προσωπική έκφραση ήταν κι αυτή αυστηρά ενταγμένη στην ευρύτερη κοινωνική. Ο χορός λοιπόν, ως σύμβολο έκφρασης της κοινωνικής ομάδας και των τοπικών ιδιαιτεροτήτων της, απ’ τη μια ενίσχυε και απ’ την άλλη αναπαρήγαγε το εκάστοτε κοινωνικό μοντέλο.
Τα παιδιά, τα νέα μέλη της κοινότητας, είτε λόγω της διάθεσης μίμησης και αναπαραγωγής προτύπων, είτε με την παρότρυνση των μεγάλων, εντάσσονταν ομαλά στα χορευτικά σχήματα, χορεύοντας συνήθως στο τέλος του κύκλου. Άλλοτε πάλι δημιουργούσαν δικά τους κύκλια σχήματα εκτός του βασικού κύκλου σε παράλληλα επίπεδα μιμούμενα τους μεγάλους, ή εκπαιδευόμενα από τα μεγαλύτερα παιδιά που είχαν περισσότερες χορευτικές γνώσεις.

Η ένταξη αυτή στη χορευτική ομάδα ακολουθούσε τους κανόνες ιεραρχίας, ευπρέπειας, τάξης, χορευτικής ταύτισης και ομοιομορφίας και οδηγούσε στη χορευτική μύηση (εμπειρία-γνώση) αλλά συγχρόνως και σε μια καθ’ όλα ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση. Η κοινωνικοποίηση ολοκληρωνόταν καθώς το παιδί μεγάλωνε και λειτουργούσε «δια βίου» ενσωματώνοντας ιδιαιτερότητες, αλλαγές, αναθεωρημένες πρακτικές και προοπτικές. Ασφαλώς ο χορός δεν αποτελούσε την μοναδική οδό για την ένταξη και κοινωνικοποίηση του ατόμου, ήταν όμως απ’ τους βασικότερους και πιο «ακίνδυνους» τρόπους, καθώς κάθε εκδήλωση κοινωνικής συνεύρεσης της τοπικής κοινωνίας συνοδευόταν σχεδόν πάντα με χορό και τραγούδι.
Σήμερα βέβαια ο ρόλος και η λειτουργία της μουσικοχορευτικής διαδικασίας διαφέρουν τελείως στις σύγχρονες κοινωνίες και ελάχιστα έως καθόλου εξυπηρετούν τέτοιες πρακτικές, ακόμα και σε περιοχές που επιβιώνουν χορευτικά δρώμενα. Παρουσιάζεται όμως η προοπτική κοινωνικοποίησης του παιδιού στη χορευτική ομάδα (σχολείο, γειτονιά, ενορία, σύλλογος κλπ.) σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, αλλά εξίσου σημαντικό σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από κοινωνική απομόνωση. Είναι πολύ συχνά τα φαινόμενα δυσκολίας προσαρμογής και ένταξης πολλών παιδιών στην ομάδα, στην παρέα, στο σχολείο.
Οι ελληνικοί χοροί σήμερα, με την καθοδήγηση εξειδικευμένου δασκάλου –παιδαγωγού (γυμναστή ΤΕΦΑΑ, δασκάλου πανεπιστημιακού πτυχίου) μπορούν να συμβάλλουν άμεσα και συχνά αποτελεσματικά σε τυχόν δυσκολίες ένταξης στην ομάδα σε παιδιά που έχουν τάσεις απομόνωσης και αυτοπεριθωριοποίησης, αγοραφοβικά σύνδρομα ή συμπλεγματικές συμπεριφορές. Μέσω μιας αβίαστης ομαδοποίησης ο χορός οδηγεί στη φυσική ένταξη στο χορευτικό σύνολο. Τα παιδιά πιάνονται και σχηματίζουν κύκλο ή ευθεία και αυτόματα νιώθουν ισότιμα μέλη της ομάδας. Η σταδιακή εξέλιξη των λαβών (απ’ τα χέρια, απ’ τους ώμους, σταυρωτά κλπ.) γίνεται συνειδητά και προσχεδιασμένα απ’ τον υπεύθυνο δάσκαλο -γι’ αυτό και προϋποθέτει εξειδικευμένες γνώσεις παιδαγωγικής και χορού για τις μικρές ηλικίες- και οδηγεί σταδιακά στην προσαρμογή και ένταξη του παιδιού στην ομάδα.
Ως μέλη της χορευτικής ομάδας διδάσκονται, δημιουργούν και βιώνουν το «χορευτικό αποτέλεσμα» το οποίο αποτελεί προϊόν ομαδικής δουλειάς και δεν στηρίζεται στις επιδόσεις μεμονωμένων ατόμων. Έτσι οι τυχόν προσωπικές αδυναμίες δεν αναδεικνύονται και δεν στοχοποιούνται (με τις καίριες επεμβάσεις και τους σωστούς χειρισμούς του δασκάλου), αντίθετα η επιτυχία της ομάδας εισπράττεται απ’ όλους. Με την ενθάρρυνση και μετάδοση θετικής ανατροφοδότησης αμβλύνεται η διαφορετικότητα. Και η όποια κατάκτηση των χορευτικών στόχων, ισχυροποιεί την αίσθηση της ομαδικότητας και της συλλογικής προσπάθειας. Το παιδί βιώνει την ομορφιά του ομαδικού αποτελέσματος, αντιλαμβάνεται έστω και έμμεσα την ανάγκη συνύπαρξης και συνδημιουργίας με τα άλλα παιδιά χωρίς το άγχος του ανταγωνισμού, της βαθμολόγησης της προσπάθειας ή της κατάταξης στην ομάδα. Η έλλειψη ανταγωνισμού στους ελληνικούς χορούς, τουλάχιστον στην πρώτη φάση εκμάθησης, είναι επίσης ένας από τους σημαντικούς επιβοηθητικούς παράγοντες κοινωνικοποίησης και ομαλής ένταξης στην ομάδα (χορευτική- κοινωνική). Ιδιαίτερα καθοριστική καθίσταται βέβαια η παρέμβαση του δασκάλου που θα πρέπει να εναλλάσσει τους πρωτοχορευτές, να μην επαινεί τα άτομα, αλλά την ομάδα, να μην μεγεθύνει τα λάθη, αλλά τις επιτυχίες και γενικά να προάγει το πνεύμα της ομαδικότητας και της συνεργασίας.
Η αξία και η σημασία των παραπάνω θέσεων υλοποιείται όμορφα σε θεάματα όπου βλέπουμε παιδιά να συμμετέχουν σε χορευτικά δρώμενα μαζί με μεγάλους, αλλά πολύ περισσότερο όταν συστήνονται αμιγείς παιδικές χορευτικές ομάδες είτε αυθόρμητα σε παραδοσιακά γλέντια, είτε οργανωμένα σε επίσημες γιορτές και εκδηλώσεις. Παράλληλα, η αίσθηση που εισπράττει το παιδί, να ανήκει σε μια ομάδα που του προσφέρει χαρά, ασφάλεια, αναγνώριση, παιχνίδι και συναναστροφή με παιδιά της ηλικίας του είναι ό, τι πιο σημαντικό για την ευαίσθητη παιδική ηλικία και μαζί με την συμπλέουσα αίσθηση που παρέχει η οικογένεια, θεμελιώνεται η σωστή βάση ανάπτυξης και εξέλιξης της προσωπικότητας του παιδιού.
Νίκος Τριανταφύλλου
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Δάσκαλος Ερευνητής ελληνικών χορών







Οι ελληνικοί χοροί στη σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη

Με αφορμή τη συμμετοχή πολλών παιδιών σε μουσικοχορευτικές δραστηριότητες παραδοσιακού περιεχομένου, αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη σημασία της εκμάθησης ελληνικών χορών στην ανάπτυξη και καλλιέργεια των παιδιών, τόσο στο σχολικό περιβάλλον όσο και εκτός αυτού (σύλλογοι, δήμοι κλπ.). Η συμμετοχή των παιδιών είναι καθαρά εθελοντική (με την όποια φυσικά γονική παρότρυνση), πράγμα που φανερώνει την ελκυστικότητα μιας τέτοιας δραστηριότητας και καταδεικνύει τη φυσική ροπή του παιδιού προς το χορό, τη μουσική και την παιγνιώδη γενικότερα ενασχόληση και δράση.




Συχνά γεννιέται το ερώτημα κατά πόσο οι ελληνικοί χοροί - καταγεγραμμένοι σε μια παραδοσιακή οργανωμένη κοινωνία που εξέφραζε αντίστοιχες ανάγκες- μπορούν σήμερα να βρουν πεδίο δράσης στη σύγχρονη ζωή και κοινωνία με τις τελείως διαφοροποιημένες συνθήκες και απαιτήσεις. Καθώς και κατά πόσο μπορούν σήμερα να προσεγγίσουν το παιδί του computer, του playstation, του hip hop και της Εurovision.


Η οργάνωση της σημερινής κοινωνίας με το συγκεκριμένο οικιστικό και πολεοδομικό πλαίσιο και την ανυπαρξία χώρων για παιχνίδι και συναναστροφή των παιδιών, παρουσιάζει έντονα το πρόβλημα της έλλειψης σωματικής δραστηριοποίησης των παιδιών και της συναναστροφής με άτομα της ηλικίας τους. Οι σύγχρονοι παιδότοποι και οι αντίστοιχοι χώροι αναψυχής (π.χ. παιδικές χαρές) λύνουν μονομερώς το πρόβλημα και συχνά αναπαράγουν την ελλιπή και παθητική σχέση του παιδιού με την κίνηση και το περιβάλλον. Ο ρόλος λοιπόν της εκμάθησης ελληνικών χορών στη σύγχρονη παιδαγωγική διαδικασία δεν έχει να κάνει πλέον μόνο με τη διάσωση της πολιτισμικής μας ταυτότητας και τη μύηση των παιδιών στην ελληνική παραδοσιακή διαδρομή, αλλά και με την ενίσχυση του ρόλου της εκπαίδευσης στη φάση της ανάπτυξης και στην κάλυψη κενών και ελλείψεων που ο σύγχρονος τρόπος ζωής επιβάλλει.
Στην κρίσιμη παιδική ηλικία είναι απαραίτητη η πολύπλευρη παροχή γνώσεων, πληροφοριών, ερεθισμάτων που να προσφέρουν μια αρμονική και ισορροπημένη ψυχοσωματική ανάπτυξη. Ο ελληνικός χορός μπορεί να καλύψει εν μέρει την έλλειψη κίνησης στο σημερινό πολυάσχολο παιδί (ενταγμένος αρμονικά στο σχολικό πρόγραμμα εκπαίδευσης ή εξωσχολικά σε τμήμα εκμάθησης χορών συλλόγων, δήμων, σωματείων, κλπ) παρέχοντας μια ήπιας μορφής σωματική δραστηριοποίηση με επίπεδο δυσκολίας που μπορεί να κλιμακωθεί ανάλογα με το επίπεδο και την ηλικία των παιδιών, επιλέγοντας χορούς αντίστοιχης δυσκολίας. Εδώ καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική η επιλογή των κατάλληλων δασκάλων-παιδαγωγών χορού (γυμναστές ΤΕΦΑΑ) με εξειδικευμένες χορευτικές και παιδαγωγικές γνώσεις και εμπειρίες απαραίτητες για την ευαίσθητη ηλικιακή φάση των μικρών χορευτών.
Ο χορός αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο κινητικής ανάπτυξης αλλά συγχρόνως γνωστικής και συναισθηματικής. Δραστηριοποιεί όλο το σώμα και συμβάλλει στην αποφυγή κινητικών διαταραχών. Το παιδί χρησιμοποιεί την κίνηση για να ανακαλύψει τον εαυτό του, τα άλλα παιδιά, τα αντικείμενα γύρω του, τον κόσμο γενικά που το περιβάλλει. Πληρούνται έτσι σε μεγάλο βαθμό οι κοινωνικές και συναισθηματικές του ανάγκες και το παιδί αντιμετωπίζεται ως μια αδιάσπαστη ψυχοσωματική οντότητα, «ως όλον». Οι ελληνικοί χοροί με την ποικιλία και εναλλαγή των ρυθμών, των μουσικών, των τραγουδιών, των χορευτικών βημάτων, των φιγούρων, συμβάλλουν στην πολύπλευρη νευρομυϊκή κινητοποίηση σε μια φάση της σωματικής ανάπτυξης που διαμορφώνεται το νευρομυϊκό και η ενασχόληση με διάφορες σωματικές δραστηριότητες είναι απαραίτητη.
Στο επίπεδο της συναισθηματικής και ψυχικής ανάπτυξης και καλλιέργειας το παιδί ανακαλύπτει τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας που καλύπτουν βασικές ανάγκες ψυχοσωματικής δραστηριότητας όπως το τραγούδι, τα παραδοσιακά παιχνίδια, τα μουσικοχορευτικά δρώμενα π.χ. τ’ αποκριάτικα (γαϊτανάκι, σκωπτικά παιχνίδια, κ.α.), τα γαμήλια (αναπαράσταση εθίμων) τα πασχαλινά (λαζαρίνες), τα κάλαντα κ. α. Συμμετέχει και βιώνει εμπειρίες που ανοίγουν συνεχώς τους ορίζοντες του και καλλιεργούν την καλλιτεχνική του ευαισθησία και οδηγείται συνεχώς σε μια ποιοτική βελτίωση της ζωής του.
Επιπλέον, με την ευρεία θεματολογία των παραδοσιακών τραγουδιών (φύση, γεωργικές ασχολίες, ιστορικά θέματα, κ.α.), διευρύνονται και εμπλουτίζονται οι γνώσεις γύρω από πολλά θέματα, χωρίς να υπάρχει η αίσθηση μαθησιακής πίεσης.
Γενικότερα, με τον ελληνικό χορό ενισχύεται η αυτοπεποίθηση και καταπολεμάται ο εγωκεντρισμός, αναπτύσσεται η ομαδικότητα και προωθείται η κοινωνικοποίηση και η ομαλή ένταξη στην ομάδα. Το παιδί χαίρεται, γελά, τραγουδά, βρίσκεται με άλλα παιδιά που είναι ή σύντομα γίνονται φίλοι του. Ο χορός ως μια παιγνιώδης μορφή σωματοψυχικής δραστηριότητας, ως μια φυσική δράση και έκφραση, ως μια πρωτόγονη, ορμέμφυτη ανάγκη, οδηγεί σε αβίαστη χαρά, στην ευτυχία. Όλα αυτά επαληθεύονται σε κάθε περίπτωση που βλέπουμε μικρά παιδιά να χορεύουν ελληνικούς χορούς. Συμμετέχουν με τέτοιο ζήλο και τέτοια χαρά είτε σε γλέντια μαζί με μεγάλους, είτε σε δικές τους παρέες, δικούς τους κύκλους σε αντίστοιχες εκδηλώσεις. Βιώνουν με τέτοιο κέφι τη συμμετοχή τους που αποτελούν πάντα ένα τόσο όμορφο αλλά και συγκινητικό θέαμα παρουσιάζοντας τη δυναμική συνέχεια ενός μουσικοχορευτικού πολιτισμού αιώνων. Συγχρόνως καταδεικνύουν τη σπουδαιότητα των ελληνικών χορών στην ψυχοσωματική ανάπτυξη και εξέλιξη στην ευαίσθητη παιδική ηλικία, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι πάντα θα αποτελούν μια εναλλακτική θέση στις σύγχρονες παιδαγωγικές ανάγκες και προοπτικές.
Νίκος Τριανταφύλλου
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Δάσκαλος- Ερευνητής Ελληνικών χορών

11 Ιουν 2010



Η UNICEF καλωσορίζει σήμερα την έναρξη του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2010 της FIFA και με μια σειρά από συνεργασίες και προγράμματα γύρω από το μεγάλο αυτό αθλητικό γεγονός, αξιοποιεί τη δύναμη του αθλητισμού για να προωθήσει τα δικαιώματα των παιδιών.



Ένα πρόγραμμα που λέγεται «Το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Χωριό μου» γίνεται πιλοτικά σε δύο Αφρικανικές χώρες από τη UNICEF, το Ίδρυμα Παιδικού Ραδιοφώνου και άλλους εταίρους. Προσφέρει σε νέους που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν καμία ελπίδα να δουν τους αγώνες, τη δυνατότητα να τους παρακολουθήσουν σε μεγάλες υπαίθριες οθόνες. Οι ειδικές αυτές οθόνες θα τοποθετηθούν στην περιφέρεια Rubavu στη Ρουάντα και στην πόλη Mongu και τον Καταυλισμό Προσφύγων Mayukwayukwa της Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες στη Ζάμπια, μέρη στα οποία δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ή τηλεοπτική σύνδεση. Εκτός από το ποδόσφαιρο, οι οθόνες θα μεταδίδουν και σημαντικές πληροφορίες για την παιδική υγεία και τα δικαιώματα των παιδιών.



Στη Νότιο Αφρική, τη χώρα που φιλοξενεί τους αγώνες, όπου 12 εκατομμύρια παιδιά ζουν στη φτώχεια, δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά και έχει ξεκινήσει μια μεγάλη ενημερωτική εκστρατεία με τίτλο «Κόκκινη Κάρτα στην Παιδική Εκμετάλλευση», που στέλνει το μήνυμα πως η παιδική κακομεταχείριση και εκμετάλλευση δεν έχουν θέση στη χώρα. Στοχεύοντας στα παιδιά, τους γονείς και τους τουρίστες, η εκστρατεία χρησιμοποιεί ψηφιακά, ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα για να προειδοποιήσει για τους κινδύνους της παιδικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, τον παιδικό σεξουαλικό τουρισμό και το trafficking.



Με βασικό σύμμαχο για να περάσουν τα μηνύματα αυτά, ιδιαίτερα στους ξένους επισκέπτες, την οργάνωση Υγιούς Εμπορίου & Τουρισμού της Νοτίου Αφρικής (FTTSA) 30 μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό υπέγραψαν τον Διεθνή Κώδικα κατά της Εμπορικής Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης των Παιδιών. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται μεγάλα ξενοδοχεία, γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων και τουριστικά γραφεία που θα μεταδίδουν μέσα και από τα δικά τους δίκτυα, μηνύματα για την ασφάλεια των παιδιών και τα δικαιώματά τους. Με τις εκστρατείες αυτές θα προσεγγισθούν εκατομμύρια άνθρωποι στη Νότιο Αφρική αλλά και τις γειτονικές χώρες.



Επιπλέον, δημιουργήθηκαν και υποστηρίζονται από τη UNICEF «Χώροι Φιλικοί προς τα Παιδιά» σε συνεργασία με τις πόλεις που θα φιλοξενήσουν τα παιχνίδια σε Σαντόν, Σοβέτο, Νελσπρουίτ και Πορτ Ελίζαμπεθ, στους ειδικούς χώρους Φιλάθλων της FIFA, όπου χιλιάδες κόσμου θα μπορούν να παρακολουθούν τους αγώνες σε μεγάλες τηλεοπτικές οθόνες. Τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν με ασφάλεια στους χώρους αυτούς υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένων εθελοντών, να δουν τους αγώνες και να έχουν ειδική βοήθεια αν παραστεί ανάγκη.



Καθώς υπάρχει υψηλή εξάπλωση του AIDS στη Νότιο Αφρική, η UNICEF συμβάλει επίσης στις προσπάθειες πρόληψης εκπαιδεύοντας τους νέους και τις οικογένειες για τους κινδύνους που διατρέχουν, μέσα από την εκστρατεία «Αδελφοί για Πάντα». Η εκστρατεία αυτή επιστρατεύει μερικούς από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του κόσμου όπως ο Lionel Messi, ο Ryan Giggs, ο Thierry Henry και ο Patrice Evra, προβάλλοντας μηνύματα σε μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες σε όλη τη χώρα για την σωστή ανδρική συμπεριφορά, τον τεστ για τον του AIDS, την κατανάλωση αλκοόλ και το ασφαλές σεξ.



Το Παγκόσμιο Κύπελλο προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία να στρέψουμε την προσοχή του κοινού στα προβλήματα και τους κινδύνους που διατρέχουν τα παιδιά, όχι μόνο στη Νότιο Αφρική αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο και να εντείνουμε τις προσπάθειες για την προστασία τους.



Πηγή: unicef.gr

10 Ιουν 2010

12 ΙΟΥΝΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ



12 ΙΟΥΝΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Εντείνονται οι προσπάθειες για εξάλειψη των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας





Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας που εορτάζεται στις 12 Ιουνίου 2010, είναι ειδικά αφιερωμένη τη χρονιά αυτή στην επείγουσα αναγκαιότητα να αντιμετωπιστούν οι χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, να επιταχυνθούν σχετικές πρωτοβουλίες και να ενσωματωθεί το ζήτημα της παιδικής εργασίας στις στρατηγικές για τη μείωση της φτώχειας, την κοινωνική προστασία και την εκπαίδευση.



Επίσης, υψηλή προτεραιότητα έχει η δημιουργία πολιτικής και λαϊκής δέσμευσης να αντιμετωπιστεί η παιδική εργασία, με την κοινωνία των πολιτών να πρωτοστατεί σε πρωτοβουλίες συνηγορίας και ενημερωτικές εκστρατείες.



Μετά την Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Παιδική Εργασία της Χάγης, που έλαβε χώρα το Μάιο στην Ολλανδία, προέκυψε το σημαντικό έγγραφο «Χάρτης για την επίτευξη της εξάλειψης των Χειρότερων Μορφών Παιδικής Εργασίας έως το 2016».



Στο έγγραφο αυτό, το οποίο υποστήριξε και επηρέασε ενεργά η UNICEF ως μέλος της συντακτικής επιτροπής, συμπεριλαμβάνονται αναφορές και στα δύο προαιρετικά πρωτόκολλα της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (το ένα για την προστασία των παιδιών από σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση και το άλλο για την προστασία των παιδιών στις ένοπλες συρράξεις), στα Συστήματα Παιδικής Προστασίας, στη σπουδαιότητα της συμμετοχής των παιδιών καθώς και κατηγορηματική αναφορά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μετανάστες και στον Αγροτικό τομέα.



Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας στη Συνδιάσκεψη αυτή μέσα από έκθεση με τίτλο «Επιταχύνοντας τις δράσεις ενάντια στην Παιδική Εργασία» επισημαίνονται:

Ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται παγκοσμίως μειώθηκε κατά 3% από 222 εκατομμύρια το 2004 σε 215 εκατομμύρια το 2008.

Την ίδια περίοδο, ο αριθμός των παιδιών σε επικίνδυνες εργασίες, που συχνά χρησιμοποιείται ως μέτρο της έκτασης που έχουν οι χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, μειώθηκε, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών κάτω των 15 ετών, όμως υπάρχει επιβράδυνση του ρυθμού μείωσης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Παρά την πρόοδο, 115 εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να απασχολούνται σε επικίνδυνες εργασίες.

Η μεγαλύτερη πρόοδος κατά της παιδικής εργασίας σημειώθηκε κυρίως μεταξύ των παιδιών ηλικίας 5 - 14 ετών (μείωση 10%).

Η παιδική εργασία μεταξύ των κοριτσιών μειώθηκε κατά 15% παγκοσμίως αλλά αυξήθηκε μεταξύ των αγοριών κατά 7% ενώ η παιδική εργασία στις ηλικίες 15 -17 ετών αυξήθηκε κατά 20%.

Τα περισσότερα παιδιά που εργάζονται εξακολουθούν να απασχολούνται στη γεωργία.

Μόνο ένα στα πέντε παιδιά που εργάζονται αμείβεται.



Για την αξιολόγηση της προόδου από την εφαρμογή του Χάρτη για την επίτευξη της εξάλειψης των Χειρότερων Μορφών Παιδικής Εργασίας έως το 2016, προγραμματίζεται επαναληπτική συνάντηση στη Βραζιλία το 2013.



Πηγή: unicef.gr