26 Φεβ 2010

Είδη νταντάδων



Οι Νταντάδες (ειδικότερα αυτές που μένουν μέσα στο σπίτι, μαζί με την οικογένεια) είναι συνήθως η προτιμότερη επιλογή για την φροντίδα των παιδιών.





Μια νταντά μπορεί να δώσει στο παιδί ή στα παιδιά σας την προσοχή που χρειάζονται. Και αν είστε αρκετά τυχεροί, ώστε να βρείτε κάποια που θα μείνει για αρκετό χρονικό διάστημα, μπορεί η ίδια να γίνει ένα ακόμη μέλος της οικογένειας σας.



Οι νταντάδες έχουν την ευθύνη να ταΐζουν, να πλένουν, να ντύνουν, να διαβάζουν και να απασχολούν ευχάριστα τα παιδιά σας. Πρέπει να τους προσφέρουν ένα περιβάλλον αγάπης και ασφάλειας και να σχεδιάζουν δραστηριότητες, που τα βοηθούν στην εκπαίδευση και την εξέλιξη τους. Οι νταντάδες δεν είναι υπεύθυνες για τη γενική φροντίδα του σπιτιού ή τις δουλειές της ημέρας, παρόλο που θα πρέπει να φροντίζουν για τη δική τους καθαριότητα και για την καθαριότητα των παιδιών.



Το Κόστος



Η απάντηση, όπως είναι αναμενόμενο, είναι ότι εξαρτάται από την περίπτωση. Οι τιμές κυμαίνονται, ανάλογα με το πού μένετε, αν τα παιδιά που χρειάζονται φροντίδα είναι ένα ή περισσότερα, την ηλικία των παιδιών σας, καθώς και τις λεπτομέρειες σχετικά με τη φροντίδα που επιθυμείτε να λάβουν τα παιδιά σας.



Οι περισσότερες νταντάδες δε θα δεχθούν λιγότερα χρήματα, από το μισθό που έπαιρναν από τους προηγούμενους εργοδότες τους. Ρωτήστε τις ίδιες πόσο χρεώνουν για τις υπηρεσίες τους και ποιες ώρες δουλεύουν, προκειμένου να κάνετε και εσείς την προσφορά σας αναλόγως. Θα πρέπει επίσης να μιλήσετε μαζί τους για τις τυχόν επιπλέον απολαβές (bonus), τα ρεπό και τις αργίες (διακοπές).



Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το κόστος



Αν αποφασίσετε να προσλάβετε μια νταντά «εσωτερική» (δηλαδή που θα μένει μέσα στο σπίτι), θυμηθείτε ότι αυτό θα σας κοστίσει περισσότερο:



Θα αυξηθούν οι λογαριασμοί του σπιτιού και τα έξοδα για φαγητό.



Θα πρέπει να καλύψετε τα έξοδα της ασφάλειας οδήγησης (εφόσον η νταντά οδηγεί).



Ώρες εργασίας



Οι περισσότερες νταντάδες εργάζονται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Συνήθως, μια νταντά που απασχολείται ημερησίως δε θα δεχθεί να εργαστεί για περισσότερες από 8 ώρες την ημέρα. Και θα πληρωθεί επιπλέον αν φροντίσει το παιδί σας για ένα ή δύο απογεύματα μέσα στην εβδομάδα.



Η βοηθός της μητέρας (Mother’s help)



Οι βοηθοί της μητέρας είναι συνήθως νταντάδες που δεν έχουν ιδιαίτερη πείρα και δουλεύουν (μαθαίνοντας) πλάι στη μητέρα, χωρίς να έχουν εκείνες την αποκλειστική φροντίδα των παιδιών. Οι βοηθοί των μαμάδων μπορεί να συνεργάζονται με γονείς που δουλεύουν από το σπίτι ή με γονείς που εργάζονται με ημι-απασχόληση και συνδυάζουν τη δουλειά στο σπίτι με τη φροντίδα των παιδιών.



Καθήκοντα:



Οι βοηθοί των μαμάδων συνήθως κάνουν πολύ πιο ελαφριές δουλειές από αυτές των νταντάδων. Εκτός του ότι φροντίζουν για τα παιδιά, υπό την επίβλεψη της μαμάς, βοηθούν λιγάκι στις δουλειές του σπιτιού και τα ψώνια. Είναι η ιδανική λύση για τις μαμάδες που χρειάζονται απλώς ένα χέρι βοήθειας και δεν ζητούν από τη βοηθό να έχει την αποκλειστική ευθύνη των παιδιών. Καθώς οι βοηθοί αποκτούν εμπειρία, υπάρχει η πιθανότητα να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες και τελικά να αναλάβουν αποκλειστικά τη φροντίδα των παιδιών. Μερικές γυναίκες ξεκινάνε τη δουλειά τους ως βοηθοί μητέρων και αποκτούν έτσι αρκετή εμπειρία, ώστε στην επόμενη δουλειά τους είναι έτοιμες να εργαστούν ως νταντάδες.



Προσόντα- Προϋποθέσεις:



Η βοηθός μιας μητέρας πρέπει να έχει συμπληρώσει τα 18 έτη. Μπορεί να μη διαθέτει τυπικά προσόντα, αλλά πρέπει να έχει αρκετή πείρα (να έχει ασχοληθεί αρκετά) με παιδιά.



Ώρες Εργασίας



Η βοηθός μιας μητέρας εργάζεται – το μέγιστο- 8 ώρες τη μέρα.



Η βρεφοκόμος



Μια βρεφοκόμος (babykeeper) είναι υπό απασχόληση όλο το εικοσιτετράωρο, για 6 μέρες την εβδομάδα. Ο ρόλος της είναι να βοηθάει τις μητέρες σε οτιδήποτε αφορά τη φροντίδα του νεογέννητου: από το θηλασμό, μέχρι την καθημερινή περιποίηση και το μπάνιο του, ενώ παράλληλα βοηθούν την ίδια τη μητέρα να «σταθεί ξανά στα πόδια της».



Οι βρεφοκόμοι κοιμούνται μόνο λίγες ώρες τη νύχτα. Στα διαστήματα που μένουν ξύπνιες, είτε φέρνουν το μωρό στη μητέρα για να το θηλάσει ή το ταΐζουν εκείνες με το μπιμπερό, επιτρέποντας έτσι στην ταλαιπωρημένη μητέρα να ξεκουραστεί από τη γέννα. Η βρεφοκόμος βρίσκεται στο πλευρό της μητέρας για να της προσφέρει ασφάλεια στις δύσκολες, πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννα. Για τις μητέρες που στερούνται οικογενειακής υποστήριξης, που έχουν γεννήσει δίδυμα ή που έχουν υποβληθεί σε καισαρική (επέμβαση), η βοήθεια της βρεφοκόμου μπορεί να είναι πολύτιμη.



Προσόντα



Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η βρεφοκόμος είναι μια νοσοκόμα που ειδικεύεται στη φροντίδα των νεογέννητων. Αυτή είναι μια σπάνια περίπτωση. Στην πλειοψηφία τους, οι βρεφοκόμοι είναι νταντάδες που διαθέτουν πολύ μεγάλη πείρα. Παρ’ όλα αυτά, μερικές από αυτές είναι επισήμως αναγνωρισμένες νοσοκόμες, πρώην μαίες ή ιατρικοί επισκέπτες.



Καθήκοντα



Η βρεφοκόμος φροντίζει τη μητέρα και το μωρό, δίνει πληροφορίες για το θηλασμό και για κάθε σχετικό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει. Μαθαίνουν τις νέες μητέρες πώς να κάνουν μπάνιο το μωρό και τις βοηθάνε να εξοικειωθούν μαζί του. Τις βοηθούν επίσης να οργανώσουν ένα ημερήσιο πρόγραμμα για τη φροντίδα του μωρού και τους προσφέρουν ηθική υποστήριξη όποτε τη χρειάζονται. Οι βρεφοκόμοι ασχολούνται επίσης με την καθαριότητα του βρέφους, πλένουν τα ρουχαλάκια του, αποστειρώνουν το μπιμπερό του και ετοιμάζουν ελαφριά γεύματα για τη μητέρα, αν εκείνη δεν είναι σε θέση να το κάνει. Οι βρεφοκόμοι φροντίζουν για την κοινωνικοποίηση του βρέφους με τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, όμως δεν είναι υποχρέωση τους να φροντίζουν και τα αδέλφια του μωρού. Βρίσκονται στο χώρο για τη φροντίδα της μητέρας και του βρέφους.



Κόστος



Η αμοιβή των βρεφοκόμων κυμαίνεται από 350 € την εβδομάδα, όταν είναι μαθητευόμενες, μέχρι και περισσότερα από 500 € την εβδομάδα όταν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και την απαιτούμενη εμπειρία (μπορεί να αμείβονται και περισσότερο αν έχουν να φροντίζουν δίδυμα.



Ώρες



Οι ώρες εργασίας δικαιολογούν την υψηλή αμοιβή τους. Η δουλειά τους να απαιτεί την 24ωρη απασχόληση τους για τις έξι από τις επτά ημέρες της εβδομάδας, αλλά φυσικά, πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα ρεπό κάθε βδομάδα.



Baby Sitter



Η babysitter φροντίζει τα παιδιά σας περιστασιακά (όποτε εσείς το ζητήσετε) ίσως κάποιο απόγευμα ή ένα βράδυ που θα θελήσετε να βγείτε έξω. Το να διαλέξετε μια baby sitter είναι εξίσου σημαντικό με το να διαλέξετε κάποια νταντά ή βρεφοκόμο. Θα έχει την αποκλειστική φροντίδα των παιδιών σας και ακόμη και αν την απασχολήσετε για μια ή δύο ώρες, θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι είναι ικανή να αντεπεξέλθει στα καθήκοντα της.



Είναι προτιμότερο, η babysitter να είναι πάνω από 18 ετών. Αν αφήσετε τα παιδιά σας σε κάποια ανήλική, τότε εσείς θα φέρετε αποκλειστικά την ευθύνη για οτιδήποτε κακό συμβεί. Αν αφήσετε τα παιδιά υπό την επίβλεψη μιας κοπέλας που δεν είναι η κατάλληλη, κάποια που – παραδείγματος χάρη – δεν μιλάει καλά την ελληνική γλώσσα – ώστε να συνεννοηθεί σε περίπτωση κινδύνου ή κάποια νεαρή κοπέλα, μπορεί να κατηγορηθείτε για αμέλεια.



Βασικές προϋποθέσεις προκειμένου να προσλάβετε μια babysitter



Ελέγξτε τις συστάσεις τους, όπως ακριβώς θα κάνατε πριν προσλάβετε μια νταντά. Ελέγξτε ότι ξέρουν τα βασικά από τις πρώτες βοήθειες και ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν μια επείγουσα κατάσταση. Ενημερώστε την babysitter για το που πηγαίνετε και αν είναι δυνατό, δώστε της ένα σταθερό και ένα κινητό τηλέφωνο (για να σας καλέσει σε περίπτωση ανάγκης).



Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε όλα τα στοιχεία και τη διεύθυνση της babysitter, έτσι ώστε να επικοινωνήσετε αμέσως μαζί της σε περίπτωση που επιστρέψετε στο σπίτι και διαπιστώσετε ότι κάποιο από τα παιδιά σας είναι άρρωστο ή έχει αναστατωθεί για κάποιο λόγο.



Κόστος:



Το κόστος της απασχόλησης μιας baby sitter διαφέρει ανάλογα την περιοχή και το σύνολο των ωρών φύλαξης. – οι τιμές κυμαίνονται από € 7 έως € 15 την ώρα.



Είστε υπεύθυνοι για τα έξοδα ταξιδίου της καθώς και την πληρωμή του ταξί αν χρειαστεί να φύγει αργά από το σπίτι σας.



Η Βρεφονηπιαγωγός (babynursery)



Μεριμνά για την ψυχοσωματική υγεία, ψυχοσωματική εξέλιξη, τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση βρεφών και νηπίων, παιδιών δηλαδή ηλικίας 0 – 6 ετών. Τους προσφέρει αγωγή, ψυχαγωγία, γροντίδα, (φαγητό, καθαριότητα) συμφώνα με τις αρχές της Βρεφοκομίας και της Παιδαγωγικής.



Βοηθά το παιδί να αποκτήσει γνώσεις και εμπειρίες, να αναπτύξει ευαισθησία, φαντασία, αισθητική, δημιουργική ικανότητα, ικανότητα έκφρασης, παρατηρητικότητα και αυτονομία, γενικά να διευρύνει τον εσωτερικό του κόσμο, να ωριμάσει συναισθηματικά και ψυχοκινητικά.



Φροντίζει – με την κατάλληλη προσέγγιση – για τη συμμετοχή στις δραστηριότητες όλων ανεξαρτήτως των παιδιών και γενικά για τη δημιουργία ατμόσφαιρας στοργής, αποδοχής, ασφάλειας και χαράς.



Εφαρμόζει πιστά όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και ευθύνεται για κάθε αμέλεια ή παράλειψη που μπορεί να έχει επίπτωση στην υγεία των παιδιών



Πηγή: www.superntantades.gr

25 Φεβ 2010



«Κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει ένα παιδί. Σε κοιτά στα μάτια και καταλαβαίνει τα πάντα. Και όταν πρέπει να εγκαταλείψει το σχολείο, να μπει στο νοσοκομείο για χημιοθεραπεία και να περάσει εκεί το λιγότερο επτά μήνες, το σοκ είναι μεγάλο και για γονείς και για παιδιά».



Τα λόγια ανήκουν στη μητέρα ενός παιδιού που νόσησε από κακόηθες νόσημα. Είναι η Μάγδα Καϊτεζίδου μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου «Λάμψη» που δημιούργησαν γονείς παιδιών με κακοήθη νοσήματα, με σκοπό να βοηθήσουν άλλους γονείς να γνωρίσουν το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία και αισιοδοξία.



«Είμαστε γονείς παιδιών που νόσησαν και είτε είναι τώρα καλά είτε δεν βρίσκονται στη ζωή. Ξέρουμε τι θα μας ρωτήσει ένας γονιός και ξέρουμε τι να του απαντήσουμε. Η αλλαγή στη ζωή μιας οικογένειας είναι μεγάλη όταν χρειάζεται το παιδί να μπει σε ένα ογκολογικό τμήμα για θεραπεία. Γι΄ αυτό είναι σημαντικό να υπάρχουν εκεί άνθρωποι που μπορούν να προετοιμάσουν την οικογένεια για την αλλαγή αυτή. Είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν τα ίδια, γονείς, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι που βοηθούν έναν γονιό να χειριστεί το θέμα. Και αν εκείνος αισθανθεί καλύτερα, τότε και το παιδί του θα νιώσει πιο όμορφα και αυτό είναι καθοριστικό για την πορεία της θεραπείας» τονίζει χαρακτηριστικά.



Από την άλλη πλευρά, πέραν της ηθικής και κοινωνικής συμπαράστασης στους γονείς ο Σύλλογος «Λάμψη», που δραστηριοποιείται εδώ και είκοσι χρόνια στο χώρο της Βόρειας Ελλάδας, έχει αναλάβει την πλήρη ανακαίνιση των ογκολογικών τμημάτων του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και του ΑΧΕΠΑ, όπου νοσηλεύεται η πλειοψηφία των παιδιών με κακοήθη νοσήματα. Οι δωρεές από κάθε κατεύθυνση ήταν γενναίες και οι άνθρωποι της «Λάμψης» έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να φτιάξουν ένα όμορφο περιβάλλον για τα παιδιά. Παράλληλα φρόντισαν για την προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού αλλά και για την κάλυψη των αναγκών των τμημάτων σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.



Επόμενος στόχος του συλλόγου είναι η δημιουργία ενός ξενώνα όπου θα μπορούν να διαμένουν γονείς και παιδιά από όλη τη Βόρεια Ελλάδα που φτάνουν στη Θεσσαλονίκη για νοσηλεία. Παράλληλα ήδη προσφέρεται οικονομική βοήθεια στις άπορες οικογένειες των παιδιών που νοσούν ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας σε θέματα που αφορούν τον αγώνα κατά του παιδικού καρκίνου.



«Θέλουμε τον κόσμο κοντά μας για να πετύχουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Είναι ξεχωριστά παιδιά, λες και ο Θεός τα επιλέγει γι΄ αυτή τη δοκιμασία. Είναι απίστευτο το πώς αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις και αξίζουν τη δική μας συμβολή» σημειώνει η κ. Καϊτεζίδου, με αφορμή την οργάνωση απόψε το βράδυ εκδήλωσης αγάπης στο ξενοδοχείο «Πανόραμα».



Την εκδήλωση διοργανώνει ο Σύλλογος με την υποστήριξη του Δήμου Πανοράματος με σύνθημα “για να αλλάξει η ζωή χρειάζεται φλόγα στην καρδιά” και κεντρικό μήνυμα ότι η φροντίδα για την υγεία κάθε παιδιού δεν είναι υπόθεση της οικογένειας μόνο αλλά υπόθεση όλων μας. «Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει είτε οικονομικά είτε προσφέροντας εθελοντικά λίγο χρόνο από τη ζωή του για να στηρίξει τις δραστηριότητες του Συλλόγου» λέει η κ. Καϊτεζίδου.



Πηγή: www.myhnews.gr


Η προχωρημένη ηλικία της μητέρας αυξάνει τον κίνδυνο απόκτησης νεογνού με αυτισμό, ενώ η ηλικία του πατέρα δεν αυξάνει τον κίνδυνο όταν η μητέρα είναι νεότερη των 30 ετών, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Autism Research.



Ερευνητές από το Ινστιτούτο MIND του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις με επικεφαλής την Δρ Ίρβα Χερζτ-Πισσιόττο διαπίστωσαν ότι μιας 40χρονη γυναίκα κινδυνεύει κατά 50% περισσότερο να αποκτήσει παιδί που μετέπειτα θα διαγνωστεί με αυτισμό, συγκριτικά με μια γυναίκα 25-29 ετών.



Αλλά ένας πατέρας 40 ετών και άνω, συντελεί ουσιαστικά στον κίνδυνο απόκτησης αυτιστικού απογόνου, μόνο όταν η μητέρα είναι και αυτή άνω των 30 ετών.



Η μελέτη έρχεται να αντικρούσει μια παλαιότερη που δημοσιεύθηκε το 2006 με δείγμα παιδιών από το Ισραήλ, και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η πατρική ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο στον αυτισμό.



Έκτοτε έχει ξεσπάσει επιστημονική διαμάχη μεταξύ των επιστημόνων κατά πόσο ισχύει ο μητρικός ή πατρικός κίνδυνος.



Πάντως επιστήμονες σ’ όλο τον κόσμο αναζητούν τα αίτια του αυτισμού για να εξηγήσουν τα αυξανόμενα περιστατικά αυτισμού, μια πάθηση χωρίς ίαση που μπορεί να προκαλέσει ανικανότητα επικοινωνίας και πνευματική καθυστέρηση.



Η αμερικανική μελέτη πάντως επικεντρώθηκε σε στοιχεία για 4,9 εκατομμύρια γεννήσεις και 12.519 περιπτώσεις αυτισμού στην Καλιφόρνια.



Από την επεξεργασία των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των βρεφών που είχαν γεννηθεί από μητέρες κάτω των 25 ετών, τα παιδιά που είχαν πάτερα άνω των 40 ετών, είχαν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν αυτισμό, συγκριτικά με εκείνα που είχαν πατέρα 25-29 ετών.



Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι όταν και οι δυο γονείς είναι μεγάλοι, τότε ο κίνδυνος που προκύπτει από την μεριά του πατέρα εξουδετερώνεται από τον κίνδυνο που πηγάζει από τη μητρική ηλικία.



Στόχος της μελέτης δεν είναι να καταλογιστούν ευθύνες στους γονείς, αλλά να βρεθούν περισσότερα στοιχεία γιατί το τι συμβαίνει στα μεγαλύτερα ζευγάρια και αυξάνεται ο κίνδυνος απόκτησης παιδιού με αυτισμό.



Για παράδειγμα οι γονείς μεγάλης ηλικίας τείνουν να έχουν προβλήματα γονιμότητας και ενδεχομένως να έχουν υποβληθεί σε ειδικές θεραπείες. Επίσης οι μητέρες είναι πιθανότερο να έχουν αυτοάνοσες παθήσεις, όπως ο διαβήτης κύησης, ενώ και οι δυο γονείς έχουν συσσωρεύσει ορισμένα επίπεδα τοξινών κατά τη διάρκεια της ζωής τους, άρα το σπέρμα και τα ωάρια είναι πιθανότερο να έχουν υποστεί αλλαγές που αυξάνουν τον κίνδυνο αυτισμού





Πηγή: www.myhnews.gr

24 Φεβ 2010

Τοκετός στο σπίτι-Προϋποθέσεις



Ο τοκετός στο σπίτι σε οικογενειακό, φιλικό και οικείο περιβάλλον με την συντροφιά αγαπημένων προσώπων, με τον δικό σας τρόπο και στον δικό σας χρόνο (τοκετός χωρίς πρόκληση με φάρμακα),μπορεί να είναι μια εμπειρία που θα ενώσει και θα ενδυναμώσει την οικογένεια που μεγαλώνει τοκετός στο σπίτι είναι μια επιλογή που μπορεί να κάνει κάθε γυναίκα. Αλλά επειδή ακόμα αυτή η επιλογή αποτελεί εξαίρεση, χρειάζεται σκέψη και πολύ γνώση κατά την πορεία της εγκυμοσύνης για να αποφασίσετε τι είναι καλό και σωστό για σας και το παιδί σας.





ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ



Οι λόγοι για να διαλέξετε τον τοκετό στο σπίτι είναι πολλοί και ποικίλουν: Όπως:



Η ανάγκη να βιώσει η ίδια η γυναίκα τη γέννηση του παιδιού της



Η ανάγκη να έχετε κοντά σας τους ανθρώπους που εσείς θέλετε



Να είσαστε εσείς η οικοδέσποινα και εμείς οι ειδικοί επισκέπτες



Να μην υποστείτε τον αποχωρισμό των παιδιών σας όταν είσαστε πολύτοκος



Να νιώσετε την φυσική ασφάλεια, ομορφιά και οικειότητα του χώρου σας



Να μην υποστείτε την αναγκαστική και υποχρεωτική ταπείνωση



των πράξεων ρουτίνας για μας τους επαγγελματίες υγείας όπως:



υποκλυσμός- ευπρεπισμός κλπ.



Να μην είσαστε υποχρεωμένη να είσαστε ξαπλωμένη με το



m onitor συνδεδεμένο στην κοιλία σας με τον ορό στο χέρι σας



και το οξυγόνο και το πιεσόμετρο σε απόσταση αναπνοής



Να μην υποστείτε το ρίσκο των περιττών ιατρικών επεμβάσεων



Να μην υποστείτε την δράση των φαρμακευτικών ουσιών



Για να πιάσετε εσείς πρώτη το παιδί σας και να το κρατήσετε



όσο θέλετε κοντά σας



Για να μοιραστείτε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα τον ερχομό του παιδιού σας και όχι με πρόσωπα με μάσκες, γάντια και παγωμένα χαμόγελα



Aυτή η μεγάλη γιορτή να γίνει σπίτι σας. Είναι τα πρώτα γενέθλια του παιδιού σας.



ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ



Να είναι υγιής



Να έχει φυσιολογική πορεία της εγκυμοσύνης



Να μην είναι πολύδυμη κύηση



Να μην είναι κύηση από I.V.F



Η προβολή να είναι κεφαλική



Να μην έχει μπει σε πραγματική παράταση (ηλικία κύησης> 42 εβδ.)



Να το θέλει η ίδια και ο σύντροφός της



Το σπίτι της να πληρεί τους στοιχειώδεις όρους υγιεινής



Η απόσταση από το πλησιέστερο νοσοκομείο να μην είναι μεγαλύτερη της 1 ώρας



Να υπάρχει ο ειδικός που θα την ξεγεννήσει



Ο τοκετός να ξεκινήσει αυτόματα και η εξέλιξή του να είναι φυσική.



ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ



Ο τοκετός στο σπίτι μπορεί να γίνει:

Με τη βοήθεια της Μαίας



Με τη βοήθεια του Γενικού γιατρού



Με τη βοήθεια του Μαιευτήρα



Με τη βοήθεια ομάδας ειδικών



Με τη βοήθεια του συντρόφου της ή των οικείων της.



ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ



Χρειάζεται καθαρό και ζεστό σπίτι



Τα ρούχα του μωρού να είναι καθαρά και σιδερωμένα



Νάιλον για να προστατεύσουμε ΤΟ στρώμα, τον καναπέ ή την μακέτα



Οινόπνευμα



Panty-slip, σερβιέτες και υποσέντονα



Έναν πλάγιο φωτισμό



Έναν καθρέφτη προαιρετικά.

Δύο λεκάνες μικρές

Σακούλες σκουπιδιών



Ζυγαριά για το μωρό.



ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΟΛΗΣ



Η επίτοκος είναι ελεύθερη να διαλέξει το χώρο και τον τρόπο που θέλει να κινείται και να κάθεται



Μπορεί να ασχοληθεί με ότι της αρέσει, π.χ. να ετοιμάσει φαγητό, να ακούει μουσική, να κάνει μπάνιο



Η κολπική εξέταση γίνεται μόνο όταν πραγματικά υπάρχει λόγος όπως, στην αρχή του τοκετού, όταν καθυστερεί πολύ η πορεία της εξέλιξης, η όταν αρχίζει η ίδια η επίτοκος να εξωθεί



Η ακρόαση των καρδιακών παλμών του εμβρύου, γίνεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα



Δεν γίνεται ποτέ ρήξη θυλακίου



Δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα για την επιτάχυνση του τοκετού



Βοηθάμε την επίτοκο με μασάζ, αναπνοή και χαλάρωση καθώς και με την εναλλαγή θέσεων και στάσεων.



ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΩΘΗΣΗ



Το στάδιο αυτό ξεκινάει όταν η ίδια η επίτοκος νοιώσει την ανάγκη να σφιχτεί και όταν η διαστολή είναι τελεία



Η επίτοκος να μην είναι καθηλωμένη σε συγκεκριμένη στάση και θέση παρά μόνο σε αυτή που η ίδια επιθυμεί



Βοηθάμε με μασάζ στην οσφυϊκή χώρα και με τοποθέτηση ζεστών κομπρέσων και λιπαντική ουσία στο περίνεο.



ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ



Η επίτοκος μπορεί να διαλέξει το μέρος και την στάση που θέλει η ίδια να γεννήσει και μόνο όταν υπάρχει σοβαρός λόγος της προτείνεται συγκεκριμένη θέση και στάση



Αποφεύγουμε την περινεοτομή και προτρέπουμε την επίτοκο να προστατεύσει η ίδια το περίνεο της παρακολουθώντας την κατά βούληση εξώθησή της από ένα καθρέφτη



Προτρέπουμε την ίδια τη μητέρα να απλώσει τα χέρια της και να πάρει στην αγκαλιά το παιδί της



Ο ομφάλιος λώρος κόβεται από τον μπαμπά όταν σταματήσει να πάλλεται



Περιμένουμε την έξοδο του πλακούντα και όταν βγει ελέγχουμε την ακεραιότητα του



Κάνουμε έλεγχο του κόλπου και του περινέου και όταν υπάρχει ρήξη ή εκδορά γίνεται συρραφή αφού πρώτα γίνει τοπική αναισθησία.



ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ



Η λεχώνα αν το θέλει και νοιώθει καλά μπορεί να κάνει ένα ντους, αν δεν μπορεί την πλένουμε εμείς τοπικά. Της φοράμε καθαρά ζεστά ρούχα και την αφήνουμε να ξεκουραστεί στο κρεβάτι της με το μωρό της



Ετοιμάζουμε το μπάνιο του μωρού το οποίο κάνουν ο μπαμπάς και τα άλλα αδέλφια αν υπάρχουν, κοντά στην μαμά με την επίβλεψη της Μαίας



Εξετάζουμε το νεογνό, το ζυγίζουμε, μετράμε το μήκος και την περίμετρο της κεφαλής



Δίνουμε το νεογνό στη μαμά του για να θηλάσει και να μείνουν μαζί όσο θέλουν



Όπως σε όλη τη διάρκεια της πορείας του τοκετού έτσι και μετά τον τοκετό της μπορεί να πιει και να φάει ότι θέλει



Ελέγχουμε την παλινδρόμηση της μήτρας, τα λόχεια. το περίνεο και τη γενική κατάσταση της λεχώνας. Συμπληρώνουμε τη Δήλωση Γέννησης και το Βιβλιάριο Υγείας του μωρού



Παρακολουθούμε τη λεχώνα για δύο ώρες μετά τον τοκετό και αν όλα είναι καλά αποχωρούμε.



ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ



Ο μπαμπάς οφείλει να πάρει άδεια τοκετού και να φροντίσει τη μαμά και το μωρό



Η μαμά είναι ελεύθερη να κινείται στο σπίτι τόσο που να μην κουράζεται. Προτεραιότητά της η φροντίδα του μωρού και του εαυτού της



Η διατροφή της είναι ελεύθερη. Χρειάζεται πολύ ξεκούραση και ύπνο, συχνή καθαριότητα του στήθους και των γεννητικών της οργάνων



Το μωρό θηλάζει όσο και όποτε θέλει



Τις πρώτες μέρες αισθάνεται πόνους χαμηλά στην κοιλιά



(υστερόπονοι) οι οποίοι είναι πιο έντονοι κατά τη διάρκεια του θηλασμού και το αίμα είναι αρκετό.



Την πρώτη εβδομάδα καλό θα είναι να μην δέχεστε επισκέψεις



παρά μόνο πολύ αγαπητά και οικεία πρόσωπα τα οποία μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν



Ο μπαμπάς δηλώνει το μωρό στο ληξιαρχείο του δήμου που έγινε ο τοκετός. Η προθεσμία είναι μέχρι 10 μέρες μετά τον τοκετό



Επίσης με τη σχετική βεβαίωση πηγαίνει στο Ασφαλιστικό τους ταμείο για να εισπράξει το επίδομα τοκετού.



Πηγή: Ευτοκία

23 Φεβ 2010

Η νηστεία κάνει θαύματα



Οι ειδικοί λένε ότι η αποχή από τις ζωικές τροφές σε τακτά χρονικά διαστήματα αποτελεί λύση στο συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα της παχυσαρκίας



Oι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται ότι λειτουργούν... θαυματουργά για την υγεία των παιδιών. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει ότι οι 180 με 200 ημέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ομαλή ανάπτυξη όσων παιδιών απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία.



Αφότου οι οικογένειες έπαψαν να μαγειρεύουν καθημερινά, τα παιδιά άρχισαν να καταναλώνουν συχνότερα φαγητά-«σκουπίδια», με συνέπεια το βάρος τους να αυξηθεί. Την τελευταία 25ετία στην Ελλάδα τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά διπλασιάστηκαν και υπολογίζεται ότι ζυγίζουν περίπου τρία κιλά περισσότερο από ό,τι μια δεκαετία πριν. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα στη χώρα μας το 22,5% του πληθυσμού είναι παχύσαρκο. Η νηστεία, η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της ελληνικής μεσογειακής διατροφής, μπορεί όπως λένε οι ειδικοί να δώσει λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας με τον πιο υγιεινό τρόπο.



Σύμφωνα με μελέτη, η οποία μόλις ολοκληρώθηκε και διεξήχθη σε 609 παιδιά ηλικίας 5 ως 15,5 ετών από τη Θεσσαλονίκη, το 12,1% των παιδιών και εφήβων ακολουθούν πλήρη νηστεία. Με άλλα λόγια, απέχουν από την κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων και αβγών, και γενικά από την κατανάλωση τροφών που επιβαρύνουν τον οργανισμό, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, καθώς και στις νηστείες των Χριστουγέννων (40 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι) και του Πάσχα (48 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι την 25η Μαρτίου και την Κυριακή των Βαΐων), των Αγίων Αποστόλων (7 ως 20 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι) και του Δεκαπενταύγουστου (15 ημέρεςεπιτρέπεται το ψάρι στη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος).



Οπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο επιστημονικός υπεύθυνος της μελέτης, καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κρήτης κ. Αντ. Καφάτος, τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα και ακολουθούσαν πλήρη νηστεία τα τελευταία 3,5 χρόνια δεν βρέθηκαν να έχουν σημαντικές διαφορές στο ύψος σε σχέση με εκείνα που νήστευαν μερικώς (δηλαδή, όχι όλες τις ημέρες της νηστείας) ή με εκείνα που δεν νήστευαν ποτέ. « Η νηστεία δεν επηρεάζει τη φυσιολογική τους ανάπτυξη, όπως πίστευαν παλαιότερα», επισημαίνει ο κ. Καφάτος.



Ενα από τα σημαντικά ευρήματα της μελέτης- για την πραγματοποίησή της συνεργάστηκαν οι Ελιάννα Χρυσοχόου, Μανόλης Λιναρδάκης , Ελπίδα Χατζηαγόρου και Ιωάννης Τσανάκας - ήταν ότι τα παιδιά που νηστεύουν, είτε όλες τις ημέρες της νηστείας είτε λιγότερες, καταναλώνουν σημαντικά περιορισμένο αριθμό θερμίδων σε σύγκριση με εκείνα που δεν νηστεύουν ποτέ. Ακόμη, στα παιδιά που νηστεύουν καταγράφηκε περιορισμένη πρόσληψη επικίνδυνων για την υγεία κορεσμένων λιπαρών οξέων και μικρότερη κατανάλωση κρέατος. Να σημειωθεί ότι κορεσμένα λιπαρά είναι όλα τα ζωικά λίπη, καθώς και τρία φυτικά λίπη: το φοινικέλαιο που χρησιμοποιείται από ορισμένες αλυσίδες φάστφουντ, το λίπος του κακάο, το οποίο βρίσκεται σε σοκολάτες, και το λίπος της ινδικής καρύδας. «Τα παιδιά που νηστεύουν φαίνεται να έχουν καλύτερες επιλογές στην κατανάλωση τροφίμων και πλησιάζουν περισσότερο τις ημερήσιες συνιστώμενες ποσότητες των περισσότερων θρεπτικών συστατικών, σε σχέση με εκείνα που δεν νηστεύουν καθόλου, ενώ δεν επηρεάζεται η σωματική τους ανάπτυξη», λέει ο καθηγητής.



Τι πρέπει να προσλαμβάνουν καθημερινά τα παιδιά



Θερμίδες



Ως 1.500 (για παιδιά ως 10 ετών) και κατά μέσον όρο 2.000 (για εφήβους ως 14 ετών, ανάλογα με φύλο,το ύψος και τη δραστηριότητα).



Λίπη



Ως 50 γραμμάρια.



2-3 ετών πρέπει να διατηρούν τη συνολική ημερήσια πρόσληψη λίπους στο 30%-35% των θερμίδων που καταναλώνουν.



4-18 ετών το ποσοστό πρέπει να περιοριστεί στο 25%-35%.



Τα περισσότερα λίπη πρέπει να προέρχονται από τις πηγές πολυακόρεστων και μονοακόρεστων λιπαρών οξέων,όπως είναι τα ψάρια,οι ξηροί καρποί,το ελαιόλαδο,και να αποφεύγουν τα κορεσμένα και τρανς λιπαρά.



Αλάτι



(Μία κουταλιά άλατος ισοδυναμεί με 2.300 mg):



Τον πρώτο χρόνο: Ως 1 γραμμάριο,δηλαδή 400 mg νάτριο.



2-3 ετών: 2 γραμμάρια 4-6 ετών: 3 γραμμάρια 7-10 ετών: 5 γραμμάρια

Τέρμα το οξειδωτικό στρες



O... εξορισμός των τροφίμων ζωικής προέλευσης από το διαιτολόγιο όσων ακολουθούν την ορθόδοξη νηστεία δεν εξαντλεί τον οργανισμό. Και αυτό διότι εκείνοι οι οποίοι νηστεύουν καταναλώνουν άλλα τρόφιμα υψηλής διατροφικής αξίας, όπως είναι τα θαλασσινά, το λάδι και το ταχίνι.



Σύμφωνα με έρευνες του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου της Κρήτης, όσοι νηστεύουν δεν έχουν σιδηροπενική αναιμία, ενώ η ολική τους χοληστερόλη είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με εκείνους που δεν νηστεύουν. Επίσης, τα άτομα που δεν νηστεύουν έχουν υψηλά επίπεδα οξειδωτικού στρες, δηλαδή, όπως εξηγεί ο κ. Καφάτος, «αυξάνονται οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου στον οργανισμό τους, οι οποίες είναι εξαιρετικά τοξικές και επιφέρουν βλάβες στις κυτταρικές μεμβράνες και στο DΝΑ των κυττάρων, δηλαδή προκαλούν αλλοιώσεις στο γονιδίωμα».



Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: η ορθόδοξη νηστεία αποτελεί ένα σημαντικό όπλο για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και των νοσημάτων που τη συνοδεύουν (υπέρταση, υπερλιπιδαιμίες, σακχαρώδης διαβήτης, εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια, καρκίνος κ.ά.).



Οι βασικοί κανόνες



Να αποφεύγετε το τηγάνισμα των θαλασσινών ή των λαχανικών και την υπερκατανάλωση υδατανθράκων (ψωμιά,μακαρόνια κ.ά.).



Να προτιμάτε το ελαιόλαδοαπό οποιοδήποτε άλλο φυτικό έλαιο.



Βάλτε στο διαιτολόγιό σας το ταχίνικαι τους ξηρούς καρπούς,αλλά με μέτρο διότι παχαίνουν.



Καλύψτε την έλλειψη ζωικώνπρωτεϊνών με όσπρια και θαλασσινά.



Μην παραλείπετε την πρόσληψηπρωτεϊνών, βιταμινών του συμπλέγματος Β, ασβεστίου και σιδήρου.



Ετσι δεν θα αισθάνεστε κουρασμένοι.



Η θρεπτική αξία



Ελαιόλαδο: Ενισχύει την άμυνα έναντι του καρκίνου. Ευεργετικές επιδράσεις στις μεταβολικές λειτουργίες της γαστρεντερικής οδού.



Λαχανικά, χόρτα και φρούτα: Ευεργετικά για την υγεία του πεπτικού και γαστρεντερικού συστήματος.



Μελέτες έχουν δείξει ότι μειώνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης καρκίνου του παχέος εντέρου και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Εχουν και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.



Ταχίνι: Εχει αντιγηραντικές και αντιυπερτασικές ιδιότητες. Βοηθά στην καταπολέμηση της χοληστερόλης, στο ανοσοποιητικό, στην πρόληψη του καταρράκτη, στην αντιμετώπιση του διαβήτη και της αρτηριοσκλήρυνσης και στη σωστή λειτουργία του ήπατος! Ξηροί καρποί: Περιέχουν υψηλές ποσότητες ασβεστίου. Πλούσιοι σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες, ιχνοστοιχεία, φυτικές ίνες και βιταμίνες.



Θαλασσινά: Πλούσια σε βιταμίνες, ω-3 λιπαρά οξέα (ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα)



και ιώδιο. Πρέπει να αποφεύγονται από άτομα με αυξημένο ουρικό οξύ.



Πηγή: www.tovima.gr

20 Φεβ 2010

Η παιδαγωγική αξία του λάθους



Το λάθος στο σύγχρονο σχολείο αποτελεί αμάρτημα, για το οποίο ο μαθητής πρέπει να να ντρέπεται. Ο δάσκαλος των μαθηματικών θεωρεί το λάθος ως κάτι ασυμβίβαστο με την ιδιότητα του "καλού" μαθητή, κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με το ότι ο ίδιος βρίσκεται εγκλωβισμένος στο δίπολο, σωστό - λάθος, σε μια αντιδραστική και οπισθοδρομική αντίληψη, η οποία θεωρεί τις μαθηματικές καταστάσεις στην τελική τους μορφή μόνο ή ως σωστές ή ως λανθασμένες. Απεναντίας, όμως, η εργασία των φιλοσόφων και ιστορικών της επιστήμης, όπως των Kuhn, Lakatos, Kline και Feyerabend, συμβάλλει στο να συνειδητοποιήσει κανείς ότι τα λάθη έχουν ένα θεμελιώδη ρόλο στην ανάπτυξη κάθε επιστήμης. Η ιστορία των μαθηματικών έχει δείξει αμέτρητες φορές ότι κάποιο λάθος ή αποτυχία στο να επιτευχθεί κάποιος στόχος (π.χ. η απόδειξη του αιτήματος των παράλληλων ευθειών), οδήγησε σε απρόσμενα και επαναστατικά αποτελέσματα (π.χ. τη δημιουργία των μη Ευκλείδειων γεωμετριών).



Όπως υποστηρίζει ο Τουμάσης από έρευνες στην περιοχή της μαθηματικής εκπαίδευσης έχει πια δειχθεί ότι τα λάθη μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό εργαλείο διάγνωσης των μαθησιακών δυσκολιών και συνεπώς και άμεσης θεραπείας τους. Ένα βασικό συμπέρασμα των ερευνών αυτών είναι η συνειδητοποίηση πως τα λάθη αυτά δεν είναι δυνατόν να θεραπευτούν με το να επαναλαμβάνεται απλώς ξανά και ξανά η σωστή διαδικασία ή το σωστό αποτέλεσμα ή με το να απονέμονται επιπρόσθετες πρακτικές ασκήσεις . Τα αίτια είναι πιο βαθιά και θα πρέπει να αναλύονται κάθε φορά προσεκτικά.Τα λάθη των μαθητών σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργήσουν σημαντικές ευκαιρίες για προβληματισμό και ζωντανή, ενεργητική συμμετοχή, εισάγοντας τον μαθητή στην ερευνητική διαδικασία και στην κρητική στάση απέναντι στα μαθηματικά. Τις ευκαιρίες αυτές μπορεί να αξιοποιήσει ο δάσκαλος για να καλλιεργήσει τις σωστές στάσεις των μαθητών του απέναντι στα μαθηματικά, ξεφεύγοντας από την τυποποίηση της διαδικασίας που βομβαρδίζει τους μαθητές με οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα προς δόξα της πολυγνωσίας, χωρίς να τους δίνει την ευκαιρία και το χρόνο να σκεφτούν οι ίδιοι και να επαναανακαλύψουν .



Οι ίδιες διαπιστώσεις γίνονται και από τον Papert, ο οποίος τονίζει πως η σχολική ηθική δουλεύει σαν σβηστήρι. Σε μια τυπική τάξη μαθηματικών η αντίδραση του παιδιού στην λανθασμένη απάντηση είναι να προσπαθήσει να την ξεχάσει όσο τον δυνατόν γρηγορότερα. Το σχολείο διδάσκει ότι τα λάθη είναι "κακά". Το τελευταίο που θέλει κανείς είναι να ασχοληθεί μ' αυτά, να τα μελετήσει ή να τα σκεφτεί. Στο εκπαιδευτικό πεδίο που περιγράφει ο Papert το παιδί δεν επικρίνεται για το λάθος του, αλλά αντίθετα η διαδικασία διόρθωσης σφάλματος είναι ένα κανονικό τμήμα της διεργασίας κατανόησης του προβλήματος. Τα παιδιά γρήγορα συνειδητοποιούν ότι ο δάσκαλος είναι και αυτός ένας μαθητευόμενος και ότι όλοι μαθαίνουν από τα λάθη τους.



Όμως ο Papert προχωράει ακόμη παραπέρα τονίζοντας πως τα φυσικά μονοπάτια τις μάθησης των παιδιών περιέχουν "ψεύτικες θεωρίες" που διδάσκουν σχετικά με το κτίσιμο θεωριών όσα και οι αληθινές. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα απορρίπτει τις "ψεύτικες θεωρίες" των παιδιών, απορρίπτοντας έτσι τον τρόπο που μαθαίνουν στην πραγματικότητα τα παιδιά. Απορρίπτει επίσης τις ανακαλύψεις που δείχνουν την σπουδαιότητα του μονοπατιού μάθησης των "ψεύτικων θεωριών". Ο Piaget, εξάλλου, έδειξε ότι τα παιδιά κρατούν τις ανορθόδοξες θεωρίες ως ένα απαραίτητο τμήμα της διεργασίας με την οποία μαθαίνουν να σκέφτονται, λειτουργώντας ως τρόποι ανάπτυξης των γνωστικών μυών, ανάπτυξης και εξάσκησης των απαραίτητων δεξιοτήτων που απαιτούνται για τη δημιουργία πιο ορθόδοξων θεωριών.



Επομένως, η επεξεργασία του λάθους δεν αποτελεί μόνο ένα χρήσιμο παιδαγωγικό εργαλείο, αλλά αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό και της ίδιας της ανάπτυξης της επιστημονικής γνώσης.



Πηγή: users.forthnet.gr

Τι είναι αυτό το Emo?



O όρος emo (προφέρεται /imo)(προέρχεται από τη λέξη emotional=συναισθηματικός) αναφέρεται σε ένα ύφος του σκληροπυρηνικού πανκ που περιγράφει διάφορες παραλλαγές της μουσικής με κοινές ρίζες. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 περιέγραφε μία υποκατηγορία του σκληροπυρηνικού πανκ που δημιουργήθηκε στη μουσική σκηνή της Ουάσιγκτον.

Τα τελευταία χρόνια, ο όρος emocore, συντομογραφία του «emotional hardcore», χρησιμοποιήθηκε επίσης για να περιγράψει τις συναισθηματικές παραστάσεις συγκροτημάτων στη σκηνή της Ουάσιγκτον και μερικές από τις περιφερειακές σκηνές όπως τα γκρουπ Rites of Spring, Embrance, One Last Wish, Beefeater, Gray Matter, Fire Party και το Moss Icon. Ο όρος "emotive hardcore" περιλήφθηκε στο λεξικό για να περιγράψει την περίοδο. Αρχικά, στα μέσα της δεκαετίας του '90, ο όρος emo άρχισε να αναφέρεται στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή με επιρροές από τους Fugazi, το οποίο ήταν ένα παρακλάδι του πρώτου κύματος των emo. Συγκροτήματα όπως τα Sunny Day Real Estate και Texas Is The Reason είχαν ένα πιο ανεξάρτητο ροκ ύφος του emo, πιο μελωδικό και λιγότερο χαοτικό. Η αποκαλούμενη indie emo σκηνή επέζησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90, καθώς πολλά από τα γκρουπ είτε εγκατέλειψαν είτε μετατοπίστηκαν σε επικρατούσες μορφές. Καθώς τα υπόλοιπα indie emo γκρουπ εισχώρησαν στο κυρίαρχο μουσικό ρεύμα, νεότερα γκρουπ άρχισαν να μιμούνται το ύφος που επικρατούσε. Κατά συνέπεια, ο όρος "emo" εξελίχθηκε σε έναν αόριστο προσδιορισμό, χωρίς να περιγράφει ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος. Τα emo, συνήθως παιδιά στην εφηβεία (14-17 ετών), είναι παντού σε όλα τα μέρη του κόσμου και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Έχουν την δική τους αντίληψη για την ζωή, και για όλους αυτή η αντίληψη συμπίπτει. "Life sucks" είναι το σύνθημα που όλα τα emo kids ενώνει.







Θα αναλύσω σαν αρχή την ιδεολογία, μετά θα συνεχίσω με την εμφάνιση και θα καταλήξω στην προσωπική μου γνώμη για αυτό το φαινόμενο που όλο και πιο πολύ φοριέται τελευταία.







Πολλοί από εσάς θα έχετε ακούσει κάποιον που ήρθε ξαφνικά στο σχολειό με ένα μάτι (το άλλο το κρύβει η φράντζα) να λέει πως είναι emo. Αυτό είναι η λεπτομέρεια που κάνει την όλη emo κατάσταση να είναι τίποτα περισσότερο από μια παιδιάστικη συμπεριφορά. Πως μπορεί να αλλάζει η ιδεολογία σου, η εμφάνιση σου και τα θέλω σου μέσα σε μια νύχτα;







Τα emos που λέτε πιστεύουν πως η ζωή είναι χάλια και μέρα με την μέρα δέχονται από τις καταστάσεις και τους ανθρώπους γύρω τους περισσότερο και ακόμη περισσότερο πόνο. Μπορεί να το απολαμβάνουν επειδή είναι ένας τρόπος να τους δώσει κάποιος σημασία (Κατά την γνώμη μου πάλι καλά, γιατί αν δεν τους έδινε κανείς σημασία και όλοι τους είχαν στην μπάτσα, τότε θα είχαμε όλο και περισσότερους μπάτσους κάθε χρόνο.). Είναι λοιπόν μια μέθοδος να βγάλει ένας άνθρωπος προς τα έξω την λατρεία του για τον μαζοχισμό; Είναι η αποτυχημένη μορφή κραυγής των παιδιών της γενιάς αυτής να δείξει πως όλα στον κόσμο που τους περιβάλλει είναι στραβά; Ή μήπως η απεγνωσμένη και ελεεινή προσπάθεια να δείξουν τα βλαμμένα ότι υπάρχουν κι αυτά; Κανείς δεν ξέρει τους προσωπικούς λόγους του καθένα, και μην ρωτήσετε γιατί η πιο πιθανή απάντηση είναι: "Δεν με καταλαβαίνεις; κανείς δεν με καταλαβαίνει... όλοι με κάνετε και πονάω επειδή δεν με καταλαβαίνετε..."







Η ζωή είναι σκληρή, δε λέω.. είναι όμως ακόμη πιο σκληρή για τα emo επειδή τους κράζουν όσοι δεν είναι emo! Δεν είναι σαν τις ομάδες.. που αν για παράδειγμα είσαι παναθηναϊκός θα σε κράζουν οι ολυμπιακοί και οι αεκτζίδες αλλά θα τα έχεις καλά με τους αυριανούς (λέμε τώρα... θα έρθω και σε αυτό το θέμα μια μέρα), είναι διαφορετικά. Όλοι κράζουν τα emo kids, όλοι όλοι όλοι... Μήπως όμως αυτό είναι κακό; Μήπως πρέπει να τους αφήσουμε στην ησυχία τους, να βρουν τον εαυτό τους τα παιδιά; ΟΧΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. Αντίθετος πρέπει να τους κράξουμε ακόμη περισσότερο, για να καταλάβουν πως μισούν την ζωή που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν.







Μόδα και χαρακτηριστικά







Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, το emo, έγινε lifestyle. Συνήθως, οι emo, ταυτίζονται με την έννοια της εφηβικής αυτοκαταστροφής: μελοδραματικοί στίχοι, βλέμματα προσηλωμένα στο κενό και χαρακωμένα χέρια. Οι emo έχουν ίσια, μαύρα μαλλιά με μία φράντζα στο πλάι που καλύπτει το ένα ή και τα δύο μάτια. Φοράνε κολλητά τζιν, κολλητές μπλούζες που γράφουν συνήθως ονόματα διάφορων ροκ συγκροτημάτων, εκριζωμένες ζώνες, σκέιτ παπούτσια. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ραγδαίας διάδοσης του emo στυλ πολλές εταιρίες ενδυμάτων και αξεσουάρ εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός λανσάροντας -συνήθως μέσω του διαδικτύου- μια καθολική γκάμα ρούχων που απευθύνονται στους emo.







Το Emo δεν είναι ακριβώς ένα νέο πράγμα. Στην πραγματικότητα, ήταν γύρω από τη δεκαετία του '80 αλλά έχει κερδίσει μόνο τη δημοτικότητα αυτές τις μέρες ως τμήμα των μοδών αναγέννησης. Είναι βασικά συνδεμένο με ένα συγκεκριμένο ύφος της μουσικής ροκ που έχει επηρεάσει πώς οι άνθρωποι ντύνουν και φέρονται. Μερικοί τείνουν ακόμα και για να θεωρήσουν ότι το emo είναι ολόκληρος ένας νέος τρόπος. Είναι ένας νέος πολιτισμός που είναι αρκετά δημοφιλής με τη σημερινή νεώτερη γενεά. Από τον ιματισμό στα hairstyles στη συμπεριφορά, το emo έχει διαπεράσει την κοινωνία μας όταν εξετάστηκε αρχικά, στην πραγματικότητα, ενάντια στον κανόνα.







Η μόδα Emo χαρακτηρίζεται συνήθως από ένα συγκεκριμένο hairstyle. Τα μακροχρόνια ευθέα κτυπήματα περιθωρίου σκούπισαν στην πλευρά του προσώπου ή της κάλυψης ενός ή και των δύο ματιών. Ανώμαλες, spiked περικοπές και ο βαμμένος Μαύρος - αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του ύφους. Μερικοί ήταν γνωστοί επίσης για να φορούν την ελαφριά ξανθή τρίχα. Για την κοντύτερη τρίχα, έχει ακατάστατος αλλά μη spiked. Πάλι, είναι υποτιθέμενο για να καλύψει το μέτωπο ή να μοιάσει με σας πήρε μόλις από το κρεβάτι. Μερικοί φορούν επίσης την κορυφαία τρίχα σφουγγαριστρών.







Το αντίθετο στη δημοφιλή πεποίθηση, emo είναι αρκετά εύκαμπτο ανάλογα με την εικόνα που θέλετε να προβάλετε. Υπάρχει ένα τέτοιο ύφος αποκαλούμενο nerdy emo - ακατάστατη, κοντή, μαύρη τρίχα που συνδυάζεται με το κέρατο-πλαίσιο ή γυαλιά ματιών γατών. Είναι ένα ιδανικό ψάχνει τους τύπους στις δεκαετίες του '20 τους. Για τους νέους, το emo indie κοιτάζει που έχει καρφώσει τα κτυπήματα που σκουπίζονται στις δευτερεύουσες εργασίες μεγάλες. Για τα κορίτσια, μπορείτε καθένα να κόψετε την τρίχα σας shoulder-length με τις ανώμαλες άκρες. Για έναν γυαλισμένο κοιτάξτε, μια ιδέα emo hairstyle θα ερχόταν υπό μορφή κτυπημένης έξω τρίχας για τα κορίτσια και κορυφής σφουγγαριστρών για τα άτομα. Αυτό το βλέμμα είναι μεγάλο για τους ανθρώπους άνω των είκοσι.



Πηγή: gym-soudas.chan.sch.gr

H αντίδραση των γονέων στην εφηβεία







Οι γονείς δεν είναι πλέον σε θέση να κάνουν σχέδια για το παιδί τους και να ασκούν την ίδια επιρροή επάνω του. Αισθάνονται ότι 'χάνουν' το παιδί τους καθώς αυτό αποκηρύσσει την κυριαρχία τους και αναζητά καταφύγιο στις παρέες των συνομηλίκων, χωρίς να τους επιτρέπει πλέον να παραμβαίνουν στην προσωπική του ζωή.









Καθώς από-ιδανικοποιούνται από τους εφήβους, πενθούν για την απώλεια του γονεϊκού ρόλου και των ικανοποιήσεων που τους πρόσφερε η εξάρτηση των παιδιών από το πρόσωπό τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η δυσκολία των γονέων να δεχτούν το γεγονός ότι από-ιδανικοποιούνται από τους εφήβους, τόσο πιο επώδυνη και χρονοβόρα θα είναι για τους τελευταίους η διεργασία της ατομικοποίησης και της αυτονομίας. Στις έφηβες κοπέλες, η αντιδραστικότητα προς τους γονείς είναι συνήθως λιγότερο έντονη (Αναστασόπουλος, 1998).







Ο Winnicott (1965) θεωρεί ότι με την αντιδραστικότητα αυτή οι έφηβοι δηλώνουν με ένα ιδιότυπο τρόπο ότι έχουν απόλυτη ανάγκη από τη συμπαράσταση και τη βοήθεια των γονέων. Τους είναι απαραίτητο να μεγαλώνουν σε ένα σταθερό πλαίσιο που να μην καταλύεται από την επιθετικότητά τους.







Οι γονείς μπορεί να αντιδράσουν με επιβολή αυστηρού ελέγχου και απαγορεύσεων για να διατηρήσουν την εξάρτηση του παιδιού προς αυτούς. Αυτή η αντίδραση είναι πιθανό να οδηγήσει τον έφηβο σε έντονες εκδραματίσεις: αναζήτηση διεγέρσεων μέσα από τη χρήση ουσιών, σεξουαλική ελευθεριότητα, παραπτωματική συμπεριφορά, φυγή από το σπίτι και άλλα. Σε άλλες περιπτώσεις είναι πιθανό ο έφηβος να παλινδρομήσει και να προσκολληθεί ακόμα περισσότερο στους γονείς (Τσιάντης, 1991).







Στη σύγχρονη κοινωνία, που έχει αποκηρύξει τις παιδαγωγικές πρακτικές του παρελθόντος, πολλοί γονείς, για να αντιδράσουν στην καταπίεση που είχαν υποστεί από τους δικούς τους γονείς, προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά να είναι αυτόνομα και ανεξάρτητα.







Στην πραγματικότητα, επιτυγχάνεται το ακριβώς αντίθετο καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα ακαθόριστο πλαίσιο, χωρίς σαφή όρια και την αναγκαία καθοδήγηση των ενηλίκων. Κατά την περίοδο της εφηβείας, θεωρούν δεδομένη την επιθυμία του να ανεξαρτητοποιηθεί από αυτούς και τον προτρέπουν να εμπλέκεται σε καταστάσεις τις οποίες δεν είναι ακόμα έτοιμος να αντιμετωπίσει, με φυσική συνέπεια την αποτυχία.







Ετσι, μειώνεται η αυτοεκτίμησή του, η πραγματικότητα γίνεται τραυματική και ευνοείται η παλινδρόμηση σε προγεννητικά στάδια και η καταφυγή σε φαντασιώσεις παντοδυναμίας. Η διαφοροποίηση εαυτού και αντικειμένου είναι ατελής και αποδυναμώνεται το Υπερεγώ, καθώς οι γονείς δεν θέτουν σαφή όρια στα παιδιά τους (Laufer & Laufer, 1984).







Οι γονείς πρέπει να είναι συναισθηματικά κοντά στους εφήβους, να έχουν την ικανότητητα να αντέξουν και να 'σηκώσουν' την επιθετικότητα και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που προβάλλουν επάνω τους. Να είναι δυνατοί και σταθεροί, ώστε να επιτρέψουν στα παιδιά τους να τους απομυθοποιήσουν αλλά και να τα βοηθήσουν να αποκαταστάσουν την συναισθηματική τους ισορροπία.







Ο Μανωλόπουλος (1987) υπογραμμίζει πόσο παράδοξο είναι το γεγονός ότι ένας έφηβος μπορεί να απo-ιδανικοποιήσει μόνο τους γονείς που δεν φοβάται ότι θα καταρρεύσουν αν τους ανταγωνιστεί ή θα χαθούν αν δεν ασχολείται πια μαζί τους. Η αδυναμία των γονέων δεν του επιτρέπει να αντλήσει την αναγκαία δύναμη για τη συγκρότηση του εαυτού.







Ο Kohut (1997) θεωρεί πως ένας αποτυχημένος και ευνουχισμένος πατέρας δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί, γιατί δεν είναι ικανός να γίνει ο καθρέπτης πάνω στον οποίο ο έφηβος αντανακλά τις επιθυμίες του για δύναμη, δημιουργικότητα και πρωτοβουλία.







Οι γονείς φυσιολογικά αναζητούν τη στήριξη ο ένας από τον άλλον, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες από τη μεταλλαγή της σχέσης με το παιδί τους. Αυτή η δυνατότητα, ωστόσο, δεν είναι πάντα εφικτή και αποκαλύπτονται παλιές απωθημένες συγκρούσεις και προκαλούνται καταθλιπτικά συναισθήματα ή αναζητείται ικανοποίηση σε σχέσεις έξω από το γάμο.







Στη σύγχρονη βιβλιογραφία χρησιμοποιείται ο εύστοχος όρος 'σύνδρομο της κενής φωλιάς' (empty nest syndrome) για να περιγράψει τις δυσκολίες των γονέων να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται μετά την ανεξαρτητοποίηση των παιδιών.







Επιπλέον, οι γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν διάφορες προκλήσεις σε ότι αφορά και την προσωπική τους εξέλιξη. Η κρίση της εφηβείας, συνήθως συμπίπτει χρονικά με την κρίση της μέσης ηλικίας στους γονείς. Κάνουν έναν απολογισμό για όσες από τις φαντασιώσεις του Ιδεώδους του Εγώ κατόρθωσαν να επιτύχουν ή για όσες έμειναν ανικανοποίητες.







Ξεκινά για αυτούς η περίοδος της βιολογικής κάμψης, τη στιγμή που το σώμα του εφήβου βρίσκεται σε πλήρη άνθηση. Από το πόσο ικανοποιημένοι είναι οι γονείς από τη ζωή τους μέχρι σήμερα, θα κριθεί και η αντίδραση τους στην αναστάτωση που προκαλεί η εφηβεία.







Ωστόσο, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η σύγκριση σε τομείς όπως η δύναμη και η σωματική εμφάνιση (Δοξιάδη - Τριπ, 1987). Ο διαχωρισμός των ρόλων δεν είναι πλέον σαφής, καθώς ο έφηβος έχει πλέον τη δύναμη να συγκρουστεί με τον πατέρα αλλά και την ικανότητα για ολοκληρωμένη σεξουαλική δραστηριότητα.







Οι γονείς επιδίδονται συχνά σε έναν ναρκισσιστικό ανταγωνισμό με τα παιδιά τους, προσπαθώντας να τα μιμηθούν, ή τα πιέζουν να ενηλικωθούν όσο το δυνατόν ταχύτερα γιατί έτσι δεν θα απειλούνται από τη δύναμη της νεότητάς τους. Οι γονείς που είναι ναρκισσιστικά ευάλωτου έχουν προβλήματα σε όλες τις φάσεις εξέλιξης των παιδιών τους.







Ο Freud (1914) ήταν ο πρώτος που περιέγραψε τις παθολογικές πλευρές του γονεϊκού ναρκισσιμού και αναφερόταν στην γονεϊκή αγάπη σαν προβολή του παιδικού αυτοερωτισμού στη ναρκισσιστική του προέκταση, δηλαδή το παιδί του.







Ανάμεσα στην μητέρα και την έφηβη κόρη αναπτύσσονται σε πολλές περιπτώσεις σχέσεις που σχετίζονται με την αρχή και το τέλος της έμμηνης ρύσης. Η κόρη αποκτά την ικανότητα για σύναψη σεξουαλικών σχέσεων και τεκνοποίηση, ενώ για τη μητέρα η σεξουαλικότητα και η θηλυκότητα υποχωρούν.







Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως μπορεί να φθονεί την κόρη για τις νέες ιδιότητές της, ενώ ταυτόχρονα η ίδια αισθάνεται λύπη και απόγνωση για τη σταδιακή απώλεια αυτών των ιδιοτήτων. Πάντως φαίνεται πως οι μητέρες που είχαν μία ικανοποιητική ερωτική ζωή μεταδίδουν και στις κόρες μία ηρεμία σχετικά με τη σεξουαλικότητα, χωρίς να τις φορτώνουν με άγχος και ενοχές (Δοξιάδη - Τριπ, 1987).







Η αναβίωση του οιδιποδείου και των πρώιμων διεργασιών της σεξουαλικότητας δεν συμβαίνει μόνο στους εφήβους αλλά και στους γονείς τους. Οι συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας έρχονται πάλι στην επιφάνεια, ιδιαιτέρως αν δεν έχουν επιλυθεί κατά τη δική τους εφηβεία (Τσιάντης, 1991). Οι γονείς εκδηλώνουν και αυτοί, σε ασυνείδητο επίπεδο, αιμομεικτικές τάσεις απέναντι στα παιδιά τους, οι οποίες προκαλούν άγχος και ενοχές.







Οι τάσεις αυτές μπορεί να εκδηλωθούν με ζήλεια του γονέα προς το παιδί του αντίθετου φύλου ή να εκδραματιστούν με τη σύναψη μίας ετερόφυλης σχέσης με ένα αρκετά νεότερο άτομο. Μπορεί ακόμα να ζηλεύουν τα παιδιά τους γιατί οι ίδιοι είχαν πιο αυστηρούς και απαγορευτικούς γονείς και δεν τους επιτρεπόταν να ζήσουν όλα αυτά που συμβαίνουν στα δικά τους παιδιά.







Οι γονείς γίνονται συχνά αυταρχικοί προς τα παιδιά τους, απαγορεύοντας τη διασκέδαση, τις γνωριμίες με εφήβους του άλλου φύλου, για να αναστείλουν την έκφραση της δικής τους σεξουαλικότητας, την οποία προβάλλουν στα παιδιά τους (Benedek, 1970). Αυτή η στάση εκλογικεύεται συνήθως (για παράδειγμα ο πατέρας λέει στον έφηβο ότι είναι επικίνδυνο να γυρνάς τη νύχτα στους δρόμους) και προκαλεί θυμό και αντίδραση από τον έφηβο.







Επιπλέον, η αυταρχικότητα των γονιών δημιουργεί συνήθως πολύ αυστηρό Υπερεγώ, το οποίο είναι τιμωρητικό και άτεγκτο, χωρίς να προστατεύει τον ψυχισμό από τις εντάσεις (Winnicott, 1965).







Σε άλλες περιπτώσεις οι γονείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τη συμβολική απώλεια του παιδιού τους από τον κόλπο της οικογένειας, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουν και την πραγματική απώλεια των δικών τους γονέων που φεύγουν από τη ζωή.







Γίνονται και οι ίδιοι 'παιδιά χωρίς γονείς' και κατακλύζονται από συναισθήματα μοναξιάς. Όλες αυτές οι διεργασίες είναι πολύ επώδυνες και οι γονείς οφείλουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα και να βρουν νέους τρόπους ικανοποίησης (Δοξιάδη-Τριπ, 1987).







Τέλος, ο J. Anthony (1969) περιέγραψε τις κυριότερες στερεότυπες αντιδράσεις των ενηλίκων απέναντι στο φαινόμενο της εφηβείας. Οι γονείς που ενστερνίζονται αυτές τις αντιδράσεις αισθάνονται συνήθως απειλημένοι από τον έφηβο. Τα 'στερεότυπα' για την εφηβεία, σύμφωνα με τον Anthony είναι τα εξής:







ο έφηβος καταλαμβάνεται από ακατάσχετη σεξουαλική μανία και γίνεται επικίνδυνος, ενώ ταυτόχρονα χρειάζεται καθοδήγηση και ενθάρρυνση γιατί είναι ακόμα ανεπαρκής



είναι έρμαιο των επιθυμιών του, αποκόπτεται από τους δεσμούς με την οικογένεια χωρίς την ικανότητα να επιβληθεί στα συναισθήματά του, αδυνατεί να προσαρμοστεί σε ένα ενήλικο περιβάλλον, ενώ την ίδια στιγμή με την περίεργη συμπεριφορά του κάνει μία απελπισμένη έκκληση για βοήθεια



είναι αδίστακτος εκμεταλλευτής και σαδιστής για τους γονείς, ενώ για άλλους είναι ένα αγνό και ανυπεράσπιστο θύμα για εκμετάλλευση



είναι αντικείμενο φθόνου καθώς κατέχει όλα τα προσόντα και τις ικανότητες που σταδιακά χάνει ο ενήλικας. Ταυτόχρονα είναι αυτός που μπορεί να ικανοποίησει τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες των γονέων και πρέπει να προστατευθεί και να ενθαρρυνθεί και



είναι ένας μέλος της οικογένειας που διαταράσσει τις ευαίσθητες ισορροπίες και πρέπει να εκδιωχθεί αλλά και ένα αγαπημένο αντικείμενο που χάθηκε και για το οποίο η οικογένεια πρέπει να πενθήσει.



Είναι εύκολο να διαπιστωθεί η αντιφατικότητα της καθεμιάς από αυτές τις στερεότυπες πεποιθήσεις. Ο γονείς οφείλουν λοιπόν να επιδεικνύουν μία σταθερή αλλά και ευέλικτη στάση απέναντι στους εφήβους, χωρίς να θεωρούν πως έχουν αποτύχει σαν γονείς, βλέποντας τα παιδιά τους να μεταμορφώνονται από την φυσιολογική εξελικτική κρίση της εφηβείας (Μανωλόπουλος, 1987).





ΠΗΓΗ  http://www.iatronet.gr/

18 Φεβ 2010

ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ..ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ!!!





Είναι γνωστό ότι περίπου το 1 στα 6 ζευγάρια που βρίσκεται σε προσπάθεια απόκτησης παιδιού διαπιστώνει δυσκολία σύλληψης. Η δυσκολία αυτή μπορεί να σχετίζεται με μια σειρά σωματικών, γενετικών, περιβαλλοντολογικών αλλά και ανεξήγητων παραγόντων. Κάποια από αυτά τα ζευγάρια θα χρειαστεί να καταφύγουν στην διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης προκειμένου να γίνουν γονείς.  

Οι πολλές μέρες αποχής βελτιώνουν την ποιότητα του σπέρματος. Λάθος.





Ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Οι πολλές μέρες αποχής επιβαρύνουν την ποιότητα του σπέρματος και το ποσοστό των ακίνητων σπερματοζωαρίων στο σπέρμα αυξάνεται.  

Το αλκοόλ επιβαρύνει την αναπαραγωγική υγεία των ανδρών. Σωστό.



Μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και μια μέση κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επηρεάσει την εικόνα του σπέρματος και να περιορίσει την πιθανότητα σύλληψης.  

Ένας κύκλος εξωσωματικής με κατεψυγμένα έμβρυα έχει χαμηλότερη πρόγνωση σε σχέση με ένα ‘φρέσκο’ κύκλο. Λάθος.



Τα κατεψυγμένα έμβρυα από την στιγμή που θα επιβιώσουν κατά την απόψυξη έχουν αντίστοιχη πιθανότητα εμφύτευσης όπως και τα φρέσκα. Όσο για την πιθανότητα επιβίωσης κατά την απόψυξη αυτή έχει σημαντικά βελτιωθεί με τα νέα πρωτόκολλα κρυοσυντήρησης και στις περισσότερες περιπτώσεις ξεπερνά το 90%!  

Κατάψυξη ωαρίων δεν γίνεται. Λάθος.



Τα πολύ σημαντικά βήματα που έχουν γίνει στον χώρο της κρυοβιολογίας επιτρέπουν πια την συντήρηση ωαρίων με εξαιρετικά αποτελέσματα.  

Οι γυναίκες που δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν εγκυμοσύνη μέχρι τα 40 θα το επιτύχουν με την εξωσωματική. Λάθος.



Η αποτελεσματικότητα της εξωσωματικής γονιμοποίησης μειώνεται σημαντικά καθώς αυξάνεται η ηλικία της γυναίκας. Με την πάροδο των χρόνων η ποιότητα των ωαρίων επιβαρύνεται με τρόπο που δεν μπορεί εύκολα να ξεπεράσει η εξωσωματική γονιμοποίηση.  

Ένας αζωοσπερμικός άνδρας δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά. Λάθος.



Η αζωοσπερμία πια αντιμετωπίζεται με επιτυχία στις περισσότερες περιπτώσεις. Η μέθοδος της πολλαπλής βιοψίας (microTESE) σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη μικροσκοπική παρατήρηση συμβάλλει αποτελεσματικά στον εντοπισμό ώριμων σπερματοζωαρίων. Τα σπερματοζωάρια αυτά στην συνέχεια χρησιμοποιούνται για την γονιμοποίηση των ωαρίων της συζύγου με πολύ καλά αποτελέσματα.  

Στην περίπτωση απουσίας ώριμων σπερματοζωαρίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν σπερματίδες. Λάθος.



Οι σπερματίδες είναι αρχικές μορφές μη διαφοροποιημένων σπερματοζωαρίων με πολύ χαμηλή δυνατότητα γονιμοποίησης, και ακόμη χαμηλότερη δυνατότητα επίτευξης εγκυμοσύνης . Επιπλέον, υπάρχουν ακόμα αρκετά αδιευκρίνιστα θέματα ως προς την ασφάλεια της μεθόδου γεγονός που δεν επιτρέπει προς το παρόν την εφαρμογή της μεθόδου.  

Ο αριθμός ωαρίων κατά την λήψη δεν προσδιορίζει απαραίτητα και την πιθανότητα εγκυμοσύνης. Σωστό.



Η επίτευξη εγκυμοσύνης είναι ένας συνδυασμός καλής προετοιμασίας και μελέτης. Η επιτυχία εξαρτάται περισσότερο από την ποιότητα των εμβρύων που τελικά θα έχει στην διάθεσή του ένα ζευγάρι και λιγότερο από την ποσότητα των εμβρύων που θα προκύψουν.  

Όπως στις γυναίκες έτσι και στους άνδρες η γονιμότητα περιορίζεται καθώς αυξάνεται η ηλικία. Σωστό.



Μελέτες έχουν δείξει πως η γονιμότητα ενός άνδρα ελαττώνεται καθώς αυτός μεγαλώνει. Ο ρυθμός μείωσης εξαρτάται από το επίπεδο της γονιμότητας με το οποίο ξεκίνησε την αναπαραγωγική του ζωή από την γενετική του προδιάθεση καθώς και από τον τρόπο ζωής του.  

Το κάπνισμα επηρεάζει σημαντικά τόσο την ανδρική όσο και την γυναικεία γονιμότητα. Σωστό.



Το κάπνισμα είναι ένας σοβαρός περιοριστικός παράγοντας για την πρόγνωση ενός ζευγαριού, επηρεάζει τόσο την ποιότητα του σπέρματος και των ωαρίων όσο και την καλή λειτουργία της μήτρας. Η καλή διατροφή σε συνδυασμό με ήπια άθληση μπορεί να ευνοήσει την πρόγνωση ενός ζευγαριού. Σωστό.



Όλο και περισσότερες μελέτες επιβεβαιώνουν πώς ο τρόπος ζωής ενός ζευγαριού μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την πιθανότητα εγκυμοσύνης. Ζευγάρια που μπαίνουν σε διαδικασία εξωσωματικής και έχουν ένα επιβαρυμένο τρόπο ζωής έχουν χαμηλότερη πιθανότητα επιτυχίας ενώ μπορούν να βελτιώσουν την πρόγνωσή τους αν έστω και ένα με δύο μήνες πριν την προσπάθεια βελτιώσουν τα δεδομένα τους!  

Η επιτυχία μιας προσπάθειας εξωσωματικής επηρεάζεται μόνο από την ποιότητα των ωαρίων. Λάθος .



Ολοένα και περισσότερες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει σημαντική πατρική επίδραση στην ποιότητα των εμβρύων ήδη από τα πρώτα στάδια ανάπτυξης τους! Το γεγονός αυτό αναιρεί την μέχρι πρόσφατα θεωρία ότι με την μικρογονιμοποίηση ξεπερνιούνται όλα τα προβλήματα ανδρικής υπογονιμότητας. Φαίνεται δηλαδή ότι το σπέρμα παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην αναπτυξιακή πορεία των εμβρύων γεγονός που επιβάλλει την πολύ προσεκτική αξιολόγησή του πριν το ζευγάρι μπει στην διαδικασία της εξωσωματικής.



Από την Χατζηπαρασίδου Αλεξία Κλινικός Εμβρυολόγος BSc, MSc Διευθύντρια μονάδας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής Embryolab



ΠΗΓΗ www.inews.gr

13 Φεβ 2010

Ο πυρετός και η αντιμετώπιση του





Πυρετό ονομάζουμε την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος πάνω από το φυσιολογικό όριο, το οποίο στα παιδιά κυμαίνεται από 36,5°C μέχρι 37,8°C, ανάλογα πάντα με το σημείο του σώματος όπου μετριέται, την ώρα της ημέρας και το επίπεδο της δραστηριότητα του. Συνεπώς, ένα παιδί που μόλις έχει γυρίσει από παιχνίδι όπου είχε έντονη σωματική δραστηριότητα είναι φυσιολογικό να έχει αυξημένη θερμοκρασία σώματος.



Συνήθως, η θερμοκρασία ενός ανθρώπου μπορεί να έχει μικρές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της μέρας. Το πρωί μπορεί να είναι λίγο πιο χαμηλή ενώ το απόγευμα μπορεί να αυξηθεί μέχρι και κατά 1°C. Επίσης, διακυμάνσεις στη θερμοκρασία μπορούν να προκαλέσουν δραστηριότητες όπως το φαγητό, η άσκηση κ.α.



Το πιο σημαντικό που θα πρέπει να καταλάβετε όσον αφορά τον πυρετό είναι ότι δεν είναι από μόνος του αρρώστια αλλά σύμπτωμα. Όταν λοιπόν ανεβαίνει η θερμοκρασία του σώματος ενός ανθρώπου σημαίνει ότι ο οργανισμός του προσπαθεί να εξοντώσει τους παθογόνους μικροοργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για την αρρώστια. Γι αυτό είναι καλό να μην προσπαθούμε να ρίξουμε έναν πυρετό μέχρι 38,5°C καθώς είναι το όπλο του οργανισμού απέναντι στην αρρώστια.

Τρόποι μέτρησης της θερμοκρασίας



Μπορούμε να μετρήσουμε τη θερμοκρασία του σώματος του παιδιού με θερμόμετρο από διάφορα μέρη του σώματος αλλά έχετε υπόψη σας ότι ανάλογα με το που θα κάνετε τη μέτρηση μπορεί να έχετε ελαφρά διαφορετικές ενδείξεις θερμοκρασίας.



Παρακάτω δείτε τις φυσιολογικές τιμές θερμοκρασίας ανάλογα με το μέρος του σώματος που θα τη μετρήσετε:

μασχάλη – 34,7 με 37,3°C

στόμα – 35,3 με 37,5°C

αυτί – 35,8 με 38°C

ορθό – 36,6 με 38°C



Η πιο ακριβής μέθοδος λήψης της θερμοκρασίας είναι από το ορθό (πρωκτός) ενώ η λήψη θερμοκρασίας από το στόμα μπορεί να δώσει τιμές 0,3°C με 0,5°C κάτω από την πραγματική θερμοκρασία. Τέλος, η λήψη θερμοκρασίας από τη μασχάλη δίνει τιμή επιφανειακής θερμοκρασίας του σώματος η οποία μπορεί να είναι 0,5°C με 1°C χαμηλότερη από την θερμοκρασία στο ορθό.



Για τη μέτρηση της θερμοκρασίας στη μασχάλη, το ορθό και το στόμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε το κλασικό θερμόμετρο υδραργύρου, είτε ένα ψηφιακό θερμόμετρο, ενώ για τη μέτρηση της θερμοκρασίας στο αυτί πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα θερμόμετρο αυτιού. Τα θερμόμετρα αυτιού μετρούν την θερμοκρασία του αυτιού, η οποία είναι σχεδόν ίδια με αυτή του εγκεφάλου, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Η θερμοκρασία του εγκεφάλου έχει μεγάλη σημασία καθώς ο εγκέφαλος είναι αυτός που κινδυνεύει σε περίπτωση πολύ υψηλού πυρετού (πάνω από 41°C).



Όσον αφορά τις μεθόδους μέτρησης της θερμοκρασίας πρέπει να ξέρετε ότι:

- σε παιδιά κάτω των 3-4 χρόνων αποφεύγεται η μέτρηση από το στόμα καθώς είτε μπορεί να δαγκώσουν το θερμόμετρο είτε δεν κρατάνε το στόμα τους κλειστό κατά τη διάρκεια της θερμομέτρησης

- δεν πρέπει να αφήνετε ποτέ το παιδί μόνο του με το θερμόμετρο, είτε είναι υδραργυρικό είτε ηλεκτρονικό, καθώς μπορεί να τραυματιστεί.

Πότε έχουμε πυρετό



Στα παιδιά, κάθε θερμοκρασία πάνω από

- 37,2°C στη μασχάλη

- 37,7°C στο στόμα,

- 38°C στο ορθό ή το αυτί,

θεωρείται πυρετός.



Επειδή το κέντρο του εγκεφάλου (ο υποθάλαμος) που ρυθμίζει τη θερμοκρασία στα μικρά παιδιά είναι σχετικά ανώριμο ακόμη, η θερμοκρασία μπορεί να ανέβει πιο απότομα απ’ ότι στους ενήλικες.



Υψηλός θεωρείται ο πυρετός που ξεπερνάει τους 40οC.

Αντιμετώπιση του πυρετού



Καταρχάς, ψυχραιμία. Ο πυρετός μέχρι και 38,5°C με 39°C στα μικρά παιδιά δεν χρειάζεται να σας πανικοβάλει. Σε περίπτωση που ο πυρετός ανέβει πάνω από 38,5°C αντιμετωπίστε τον ως εξής:



- Καλέστε το γιατρό σας και ενημερώστε τον για την κατάσταση της υγείας του παιδιού. Πιθανόν να θελήσει να δει το παιδί για να κάνει διάγνωση της αρρώστιας που προκαλεί τον πυρετό.



- Κρατήστε το παιδί ζεστό όσο ανεβαίνει ο πυρετός (τυλίξτε το και έχετε το αν θέλετε αγκαλιά μιας και θα νοιώθει άσχημα και θα θέλει να το παρηγορήσετε).



- Αφού ανέβει ο πυρετός, κρατήστε το παιδί ελαφρά ντυμένο, μην το σκεπάζετε με κουβέρτες και μην το έχετε σε πολύ ζεστούς χώρους καθώς υπάρχει κίνδυνος θερμοπληξίας. Εάν τα άκρα του είναι κρύα είναι φυσιολογικό. Αντιπυρετικό χορηγείτε σε πυρετό άνω των 38,5°C, σε δόση ανάλογα με το βάρος του και αφού έχετε επικοινωνήσει με τον παιδίατρο σας. Η δράση του αντιπυρετικού φαίνεται μετά από μισή ώρα. H χορήγηση ασπιρίνης να αποφεύγεται καθώς υπάρχει η πιθανότητα παρενεργειών.



- Μπορείτε να κάνετε αν θέλετε ένα χλιαρό μπάνιο στο παιδί για να ‘ρίξετε’ λίγο τον πυρετό. Αν γκρινιάζει και δεν θέλει να μπει στο μπάνιο μπορείτε να σφουγγίζετε το σώμα του με χλιαρό σφουγγάρι ή να του κάνετε κομπρέσες με χλιαρό νερό (ποτέ κρύο νερό γιατί προκαλεί αγγειοσυσπάσεις και μπορεί να παρατείνει τον πυρετό). Όταν η θερμοκρασία του παιδιού πέσει στους 38°C σταματήστε.



- Μην το πιέζετε να φάει καθώς ο οργανισμός του είναι απασχολημένος με την αντιμετώπιση της αρρώστιας και η διαδικασία της πέψης θα τον επιβαρύνει. Είναι σημαντικό όμως να του χορηγήσετε υγρά όπως νερό, σούπες, χυμούς κλπ. για να μην αφυδατωθεί.



Απευθυνθείτε αμέσως στον παιδίατρό σας εάν το παιδί σας έχει πυρετό και είναι κάτω από 3 μηνών, αν έχει πυρετό για πάνω από 2-3 μέρες, αν αρνείται να πάρει υγρά ή εμφανίζει συμπτώματα αφυδάτωσης, αν ο πυρετός συνοδεύεται από εμετούς ή/και διάρροιες, εξανθήματα, δυσκολία στην αναπνοή, ασυνήθιστη υπνηλία και ληθαργική συμπεριφορά ακόμα και μετά την πτώση του πυρετού ή, τέλος, δυσκαμψία του αυχένα και ευαισθησία στο φως.



Μη θεωρείτε τον πυρετό σαν αλάνθαστο σημάδι της υγείας του παιδιού σας αλλά ελέγξτε τη γενική κατάσταση της υγείας και συμπεριφοράς του παιδιού σας. Ένα παιδί μπορεί να είναι πολύ άρρωστο χωρίς πυρετό ή να έχει ένα ελαφρύ κρύωμα με υψηλό πυρετό. Αν το παιδί παίζει και παραμένει ευδιάθετο κατά τη διάρκεια του πυρετού ή όταν πέφτει ο πυρετός, τότε το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει κάτι το ανησυχητικό.



Πηγή: babymama.gr

12 Φεβ 2010

Πως οι γονείς θα ελέγξουν τα παιδιά τους;



Πως άραγε θα τα ελέγξουν όταν αυτά έχουν εντοπίσει τις αδυναμίες τους; Δεν είναι ανόητα. Έχουν διαίσθηση. Αν αντιληφθούν ότι οι γονείς τους είναι ανασφαλείς και χρειάζονται συνεχώς επιβεβαίωση, τότε θα αρχίσουν τα κλάματα λέγοντας το περίφημο: "είσαι κακός, δεν σε αγαπώ". Και ο δύστυχος ανασφαλής γονιός, προκειμένου να αποσπάσει την επιβεβαίωση της αγάπης του παιδιού του, αναγκάζεται να υποχωρήσει και να του κάνει όλα τα χατίρια.

Φοβάται την απόρριψή του. Και όμως τα παιδιά αγαπούν εκείνους τους γονείς που δεν τους κάνουν όλα τα χατίρια, γιατί αισθάνονται ότι έχουν να κάνουν με σοβαρούς και σταθερούς ανθρώπους, όχι με ζητιάνους. Κανένας δεν αγαπάει ανθρώπους που ζητιανεύουν για μια δήλωση αγάπης. Τα παιδιά θα σεβαστούν τελικά έναν άνθρωπο που μπορεί να αντισταθεί στις μηχανορραφίες τους, θα περιφρονήσουν όμως έναν άνθρωπο που τον έχουν νικήσει, λέγοντάς του ότι δεν τον αγαπούν. Πρέπει κανείς να παραμένει σταθερός στις αποφάσεις του, να επιβάλει τιμωρίες, να μην υποχωρεί συνεχώς (Εκτός αν κάποια φορά υπάρχει σοβαρός λόγος, ή θέλουμε απλώς να υποχωρήσουμε για να δώσουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να μας "νικήσουν", γιατί αυτό αυξάνει την αυτοπεποίθησή τους. Πρέπει όμως η υποχώρηση να είναι δική μας συνειδητή επιλογή, όχι ήττα). Όποιος έχει ανάγκη να του λένε τα παιδιά του ότι τον αγαπούν, ή έχει ανάγκη την εκδήλωση του σεβασμού τους, δεν θα περάσει καλά στην ζωή του. Θα τον "πατήσουν" τα ίδια του τα παιδιά. Και καλά θα του κάνουν, για να πάρει το μάθημά του να μην είναι τόσο εξαρτημένος.



Υπάρχουν βέβαια και οι κλασικοί λόγοι για τους οποίους οι γονείς δεν μπορούν να ελέγξουν τα παιδιά τους. Βαριούνται να ακούν την γκρίνια τους, φοβούνται μήπως πάθουν κάτι από τα κλάματα, τρομάζουν από τις επινοήσεις τους (δήθεν ασθένειες, δήθεν εμετός, δήθεν ατυχήματα). Μην εκνευρίζεστε. Ανεχθείτε λίγο τα κλάματα και τις γκρίνιες. Την επομένη φορά τα παιδιά θα ξέρουν ότι δεν θα περάσει το δικό τους και δεν θα σας δημιουργήσουν πλέον τόσα πολλά προβλήματα. Όπως όμως έχουμε πει σε άλλο κεφάλαιο, δεν θα πρέπει να το παρακάνουμε με την πειθαρχία. Χρειάζεται και η ανυπακοή. Πρέπει όμως να είναι ανυπακοή που την επιτρέπουμε εμείς, όχι που μας την επιβάλλουν τα παιδιά. Ανά πάσα στιγμή πρέπει να είμαστε έτοιμοι να επιβάλλουμε την πειθαρχία, όταν χρειαστεί. Πολλές φορές βέβαια, για παιδαγωγικούς λόγους, θα επιλέξουμε να μην επιβληθούμε. Άλλες φορές θα επιλέξουμε την επιβολή. Αυτό θα είναι δική μας συνειδητή απόφαση.



Δεν θα μας κάνουν ότι θέλουν τα παιδιά. Τους είπατε να μαζέψουν τα παιχνίδια τους και δεν το κάνουν; Εξηγείστε τους γιατί πρέπει να το κάνουν και αν δεν συμμορφωθούν τότε πάρτε μια σακούλα και αρχίστε να πετάτε. Μην λυπάστε τα παιχνίδια. Λυπηθείτε την ψυχή των παιδιών σας που θα γίνουν κακομαθημένα. Μη σας πιάνουν οι δήθεν ευαισθησίες. Είναι παγίδα που σας στήνει ο εαυτός σας. Και μη νομίσετε ότι αυτή η δουλειά θα γίνεται καθημερινά. Όταν τα παιδιά δουν τα παιχνίδια τους να εκτοξεύονται από το παράθυρο (χωρίς νεύρα, αλλά με ψυχραιμία και χαμόγελο), τότε την επομένη φορά θα σας υπακούσουν γιατί ξέρουν το τι θα επακολουθήσει. Έτσι δεν θα βασανίζεστε συνέχεια, όπως κάνουν πολλές μητέρες που επιβάλλουν κάποιες κυρώσεις στα παιδιά τους, αλλά μετά από λίγες μέρες αρχίζουν να υποχωρούν και έτσι τα παιδιά ξεσυνηθίζουν. Μετά ο κύκλος πρέπει να αρχίσει πάλι από την αρχή. Είναι σαν κάποιος που κατορθώνει να κόψει το τσιγάρο μετά από πολλούς κόπους, τελικά να το ξαναρχίζει. Για να το κόψει ξανά πρέπει να περάσει για άλλη μια φορά τα ίδια βάσανα. Ο κύκλος αυτός δεν τελειώνει ποτέ και οι γονείς καταφεύγουν στο ξύλο. Οι ίδιοι όμως έχουν προκαλέσει αυτή την κατάσταση. Και μια και λέμε για ξύλο, αν δείτε ότι δεν γίνεται αλλιώς δώστε τους μερικές στα μαλακά, ποτέ όμως όταν είστε θυμωμένοι - και προς θεού ποτέ μπροστά σε άλλους. Κάντε το ψύχραιμα και με αγάπη. Αν είμαστε θυμωμένοι, τότε απλώς ξεσπάμε. Και στην πραγματικότητα είμαστε θυμωμένοι με τον εαυτό μας, επειδή αποτύχαμε. Αν μετά τα παιδιά θέλουν να "πάρουν πίσω το αίμα τους", αφήστε τα να το κάνουν. Θέλουν να περισώσουν τον αυτοσεβασμό τους. Αφήστε τα να σας βρίσουν και να σας χτυπήσουν, άμα το θέλουν. Δεν θα πάθει τίποτα το κύρος σας ως γονείς. Το αντίθετο μάλιστα. Κανένας δεν αγαπάει αυτούς που τον ταπεινώνουν και μάλιστα μπροστά σε άλλους. Προσοχή και στο βλέμμα. Να μην έχει κακία. Το παιδί δεν πρέπει να αισθανθεί ότι δεν το αγαπάμε. Δεν χρειάζεται να εκτοξεύσουμε ενέργεια μίσους εναντίον του με το βλέμμα μας.



Ένας άλλος λόγος αδυναμίας επιβολής είναι ότι εμείς οι ίδιοι πυροδοτούμε βίαιες αντιδράσεις στα παιδιά μας, όταν δεν καταλαβαίνουμε τις ανάγκες τους. Όταν ένα μωρό κλαίει και εμείς δεν αντιληφθούμε ότι πεινάει, τότε μετά από λίγη ώρα θα πάθει υστερία. Πείτε σε έναν έφηβο να αφήσει τις παρέες του και την κοπέλα που του αρέσει, γιατί αυτά είναι βλακείες και να ασχοληθεί μόνο με τα μαθήματά του και θα δείτε τι θα πάθετε τελικά. Αν δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πως αισθάνεται ένα παιδί, θα κάνουμε γκάφες και θα δημιουργήσουμε μόνοι μας εντάσεις, γιατί δεν σεβαστήκαμε κάποια ανάγκη του. Αν κάποιος σας στερήσει το φαγητό δεν θα γίνετε έξω φρενών μαζί του; Τι περιμένετε να κάνουν τα παιδιά μας; Δεν θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους;



Πηγή: www.innerwork.gr

SΟS για τα παιδιά του play station



«Σε καθημερινή βάση ο γιος μου δεν γυμνάζεται. Μόνο δύο ώρες την εβδομάδα, όσο διαρκεί το μάθημα της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος για περισσότερη άσκηση αφού οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν αφήνουν περιθώρια για οργανωμένο αθλητισμό ή για το σημαντικότερο από όλα σε αυτή την ηλικία... το παιχνίδι».



O κ. Ανδρέας Θεολόγου είναι πατέρας ενός 12χρονου αγοριού και πρόεδρος στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 142ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών. Όπως παρατηρεί, μόνο τα Σαββατοκύριακα υπάρχει ελεύθερος χρόνος για άσκηση των παιδιών, αλλά η έλλειψη κατάλληλων εγκαταστάσεων είναι εξίσου σοβαρός λόγος που καθιστά δύσκολη τη βελτίωση της φυσικής τους κατάστασης. «Ο γιος μου, τρεις ώρες το Σάββατο και δύο την Κυριακή, παίζει βόλεϊ σε τοπικούς συλλόγους που έχουν οργανωθεί από γονείς. Η ανάγκη να απέχουν τα παιδιά από την τηλεόραση, να παίξουν, να αθληθούν και να κοινωνικοποιηθούν, μας οδήγησε στην αξιοποίηση των χώρων που υπάρχουν».

Πρόσφατη έρευνα από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Εssex δείχνει ότι δεν είναι μόνο η παχυσαρκία απειλή για την υγεία των παιδιών. Κίνδυνο να αντιμετωπίσουν μελλοντικά προβλήματα υγείας, εκτός από τα υπέρβαρα παιδιά, διατρέχουν και εκείνα που δεν γυμνάζονται. Συγκεκριμένα, την τελευταία δεκαετία η καθιστική ζωή και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας λειτούργησαν καθοριστικά στη μείωση κατά 4,3% της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας των παιδιών.



Σε παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγουν τα αποτελέσματα της Πανελλήνιας Έρευνας Διατροφικών Συνηθειών Παιδιών και Εφήβων, την οποία διενέργησε το Ίδρυμα Αριστείδης Δασκαλόπουλος. Σύμφωνα με την έρευνα, 47% των παιδιών ασκείται λιγότερο από μία ώρα την ημέρα, ενώ το ποσοστό όσων δεν ασκούνται καθόλου αγγίζει το 15%. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δυσοίωνη για τους εφήβους, οι οποίοι γυμνάζονται λιγότερο από τα παιδιά- 58% των εφήβων γυμνάζονται για λιγότερο από μία ώρα την ημέρα, παρότι οι συστάσεις για παιδιά και εφήβους κάνουν λόγο για τουλάχιστον 60΄ σωματικής δραστηριότητας τις περισσότερες, αν όχι όλες, ημέρες της εβδομάδας.

«Ο ελάχιστος χρόνος που θα αφιερωθεί σε παιχνίδι και αθλήματα είναι ευεργετικός για την ανάπτυξη και τη φυσική κατάσταση των παιδιών. Ακόμα και 30΄ άσκησης ή παιχνιδιού θα ήταν αρκετά ώστε να ικανοποιηθεί η σωματική και ψυχολογική τους κατάσταση», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Δημήτρης Γρηγοριάδης που είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής.

Οι διαφορές

Σύμφωνα με την έρευνα του Ιδρύματος Αριστείδης Δασκαλόπουλος, η κατανομή του χρόνου άσκησης μεταξύ οργανωμένης άθλησης, παιχνιδιού και περπατήματος διαφέρει ανά περιοχή. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ενασχόληση με κάποια μορφή οργανωμένης άθλησης είναι πολύ μεγαλύτερη στην Αθήνααγγίζει τα 30΄ ημερησίως- απ΄ ό,τι στη Θεσσαλονίκη και τις λοιπές αστικές και αγροτικές περιοχές. Όσον αφορά τη μη οργανωμένη άθληση και το παιχνίδι, τα παιδιά της Αθήνας έρχονται τελευταία καθώς οι χώροι ελεύθερου παιχνιδιού έχουν μειωθεί αισθητά. Αντίθετα, πρωταθλητές στο περπάτημα εμφανίζονται οι νέοι της Θεσσαλονίκης- 40΄ περπάτημα κάθε μέρα.



Παιχνίδια όπως το σκοινάκι, τα μήλα, το ποδόσφαιρο με παιδιά της γειτονιάς, ακόμα και το απλό περπάτημα των 20΄ παρέα με τους γονείς αποτελούν, σύμφωνα με τον κ. Γρηγοριάδη, την καλύτερη μορφή άσκησης. «Τα παιδιά έχουν τόσο γεμάτο πρόγραμμα που δεν περισσεύει χρόνος για άλλες δραστηριότητες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο απαιτείται στήριξη από το σχολείο, την οικογένεια και την Πολιτεία», λέει.

Ο κίνδυνος

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ και η άσκηση έχουν συνεργατικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους και τη σωστή λειτουργία του οργανισμού σε όλες τις ηλικίες, σύμφωνα με τον κ. Τάσο Παπαλαζάρου, κλινικό διαιτολόγο- διατροφολόγο. «Για να αποφευχθούν προβλήματα υγείας όπως το καρδιοαναπνευστικό και η παχυσαρκία χρειάζεται να υπάρξει πρόληψη από την παιδική ηλικία. Εκείνο είναι το κατάλληλο διάστημα κατά το οποίο μπορούν να ξεριζωθούν οι κακές συνήθειες και να μπουν οι σωστές βάσεις για έναν υγιεινό τρόπο ζωής».



«Αυξάνουμε τα οικογενειακά γεύματα, ανακαλύπτουμε τρόπους να αγαπήσουν τα παιδιά τα φρούτα και τα λαχανικά- λέγοντάς τους για παράδειγμα ένα παραμύθι με αυτά- και τα βάζουμε στη διαδικασία του φαγητού μέσα από το παιχνίδι, αυτές είναι λύσεις που μπορούν να συμβάλουν στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης των παιδιών», επισημαίνει ο κ. Παπαλαζάρου και υπογραμμίζει τον καταλυτικό ρόλο της διατροφής στην καλή φυσική κατάσταση. «Ένα παιδί που δεν τρέφεται σωστά, δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχει αυξημένο βάρος. Η διατροφή όμως επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε και ασκούμαστε, επομένως βοηθά στην καλύτερη φυσική κατάσταση».





Πηγή: yourbaby.gr

8 Φεβ 2010



Γονίδια της μητέρας και του εμβρύου παίζουν ρόλο στον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, κύρια αιτία νεογνικού θανάτου και ανικανότητας, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Μητρικής-Εμβρυϊκής Ιατρικής στο Σικάγο.



Ο Δρ Ρομπέρτο Ρομέρο από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι γενετικές μεταλλάξεις της μητέρας και του εμβρύου τους καθιστούν επιρρεπείς σε φλεγμονώδεις αντιδράσεις στις λοιμώξεις της μήτρας, αυξάνοντας τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, πριν την 37η εβδομάδα κυοφορίας.



Το πρόωρο νεογνό έχει 120 φορές περισσότερο κίνδυνο θανάτου από ένα τελειόμηνο νεογνό, και εκείνα που επιβιώνουν διατρέχουν κίνδυνο αναπνευστικών δυσκολιών, εγκεφαλικής αιμορραγίας και σημαντικών νευρολογικών δυσχερειών, όπως η εγκεφαλική δυσλειτουργία.



Σύμφωνα με τον Δρ Ρομερο ο πρόωρος τοκετός είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός προστασίας της μητέρας και του βρέφους από τις λοιμώξεις.



Εξάλλου έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι ένα στα τρία πρόωρα νεογνά γεννιέται από μητέρα που έχει ενδο-αμνιακή λοίμωξη, δηλαδή στο αμνιακό υγρό που περιβάλλει το κύημα.



Επειδή η αντίδραση στις λοιμώξεις ελέγχεται από γονίδια, ο Δρ Ρομερο και οι συνεργάτες του εντόπισαν ποια εξ αυτών παίζουν σημαντικότερο ρόλο στην αντίδραση του οργανισμού όταν υπάρχει λοίμωξη στο αμνιακό υγρό.



Ανέλυσαν λοιπόν 190 γονίδια και περισσότερες από 700 γενετικές μεταλλάξεις από 229 γυναίκες και 179 πρόωρα νεογνά, στην Χιλή.



Συνέκριναν τα στοιχεία με δεδομένα που είχαν συλλέξει από τη μελέτη των γονιδίων 600 γυναικών που είχαν γεννήσει τελειόμηνα νεογνά.



Εντόπισαν λοιπόν ορισμένες μεταλλάξεις DNA στο έμβρυο που σχετίζονται με την συχνότητα του πρόωρου τοκετού και επίσης ορισμένα γονίδια στο μητρικό DNA που επίσης αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού.



Στο έμβρυο, η ισχυρότερη γονιδιακή επιρροή ήταν από τον υποδοχέα της ιντερλευκίνης 6, που εμπλέκεται στην αντίδραση του οργανισμού στην φλεγμονή.



Στον μητρικό οργανισμό, οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν στο γονίδιο του ιστικού αναστολέα της μεταλλοπρωτεϊνάσης 2 (TIMP2) που επηρεάζει τις δομές στη μήτρα και τον τράχηλο, και οι οποίες διαρρηγνύονται όταν ξεκινά ο τοκετός.



Ο Δρ Ρομερο εξηγεί ότι όταν υπάρχει φλεγμονή, ο συνδυασμός των δύο αυτών γενετικών προφίλ αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού καθώς το σώμα προσπαθεί να διατηρήσει εν ζωή τόσο τη μητέρα όσο και το κύημα.



Τώρα οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα ευρήματα αυτά θα οδηγήσουν σε γενετικά τεστ που καταγράφουν κατά πόσο μια γυναίκα έχει προδιάθεση στον πρόωρο τοκετό.



Αξίζει να σημειωθεί ότι 13 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως γεννιούνται πρόωρα κάθε χρόνο.



Πηγή: health.in.gr


Οι μισές μητέρες και οι τέσσερις στους δέκα πατέρες δεν αναγνωρίζουν ότι το παιδί τους είναι παχύσαρκο, ενώ το 75% των μαμάδων και το 77% των μπαμπάδων δεν αναγνωρίζουν ότι τα παιδιά τους είναι υπέρβαρα, σύμφωνα με νέα ολλανδική έρευνα.



Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 800 γονείς και 439 παιδιά, έγινε από ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Γκρόνιγκεν με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Σάουερ του Τμήματος Παιδιατρικής και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Acta Paediatrica.



Το 5% των παιδιών του δείγματος κρίθηκαν υπέρβαρα, το 4% παχύσαρκα και τα υπόλοιπα κανονικού βάρους.



Η μελέτη, μεταξύ άλλων, έδειξε ότι:

Οι γονείς των παχύσαρκων και των υπέρβαρων παιδιών είναι σημαντικά βαρύτεροι από τους γονείς των παιδιών με κανονικό βάρος, άρα το πρόβλημα πάχους των παιδιών συχνά σχετίζεται με το πρόβλημα των γονιών.

Οι γονείς είναι πιο ικανοί να αναγνωρίσουν ότι οι ίδιοι έχουν βάρος πάνω από το κανονικό, αλλά λιγότερο ικανοί όταν πρόκειται για το βάρος των παιδιών τους.

Ακόμα και οι γονείς των παιδιών με κανονικό βάρος πιστεύουν ότι τα παιδιά τους είναι πιο λεπτά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα, συνεπώς οι γονείς συστηματικά υποτιμούν το βάρος των παιδιών τους, αν και αυτή η υποεκτίμηση είναι τριπλάσια όταν γίνεται από γονείς που οι ίδιοι είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι.

Οι περισσότεροι γονείς δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για το βάρος των παιδιών τους, αλλά οι μητέρες των παχύσαρκων ανησυχούν πολύ περισσότερο από τις μητέρες παιδιών με φυσιολογικό βάρος (44% έναντι 7%).

Η μεγάλη πλειονότητα (94%) των γονιών με παχουλά παιδιά πιστεύει ότι μπορεί να επηρεάσει τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους (αλλά μάλλον δεν το κάνει προς το καλύτερο).

Οι περισσότεροι γονείς (τέσσερις στους πέντε) επιθυμούν έξωθεν συμβουλές και καθοδήγηση, όταν αναγνωρίζουν ότι παιδί τους έχει παραπάνω κιλά.





Σύμφωνα με τους Ολλανδούς ερευνητές, «τα υπέρβαρα παιδιά είναι πολύ πιθανό να εξελιχθούν σε υπέρβαρους εφήβους και, στη συνέχεια, σε υπέρβαρους ενηλίκους, γι' αυτό χρειάζονται παρεμβάσεις όσο ακόμα είναι τριών έως πέντε ετών, ώστε να προληφθούν τα προβλήματα πάχους αργότερα στη ζωή τους».



Για να γίνει όμως αυτό, όπως τονίζεται, είναι αναγκαία προϋπόθεση οι ίδιοι οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά -πιθανότατα με ευθύνη των ίδιων των γονιών- έχουν πάρει παραπάνω κιλά.



Οι ερευνητές εξέφρασαν ανησυχία ότι, όπως έδειξε η έρευνά τους, οι γονείς δεν φαίνεται να αναγνωρίζουν το πρόβλημα και την ευθύνη τους στο βαθμό που χρειάζεται.



Πηγή: in.gr

7 Φεβ 2010

Παιδιά και ομοιοπαθητική



Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται τακτικά για να θεραπεύσει τα παιδιά, αν και οι συμβατικοί γιατροί δεν την αποδέχονται. Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει τις ασθένειες στα παιδιά που κυμαίνονται από τις ημισοβαρές ασθένειες ως το κοινό κρύο.



Αν και η ομοιοπαθητική λειτουργεί με διάφορους τρόπους, η πιο βασική λειτουργία της είναι να βοηθήσει, να ενισχύσει και να στρέψει το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών και την πρωταρχική αιτία της ασθένειας. Μόλις τα ανοσοποιητικά συστήματα τους γίνουν ισχυρότερα, είναι σε θέση να παλέψουν μακριά τις ασθένειες αποτελεσματικότερα, όπως αναφέρουν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί. Βέβαια, οι γονείς καλό θα ήταν να επισκεφθούν και έναν γιατρό της δυτικής σχολής, ειδικά αν επιμένουν τα συμπτώματα, έτσι ώστε να είναι σίγουροι για την εξάλειψη και αντιμετώπιση της ασθένειας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ομοιοπαθητικοί γιατροί επιτρέπουν στους ασθενείς τους να συνδυάζουν τα ομοιοπαθητικά με τα συμβατικά φάρμακα.





Χαρακτηριστικές εφαρμογές της ομοιοπαθητικής στην παιδιατρική.

Η μοιοπαθητική επεξεργασία εμπίπτει συνήθως σε δύο κατηγορίες είτε σε οξείς είτε σε χρόνιους όρους. Οι οξείς όροι αναφέρονται σε ένα άρρωστο παιδί  που πάσχει από τέτοιες ασθένειες όπως τα κρυολογήματα, τους επώδυνους λαιμούς ή τη γρίπη στομαχιών. Οι χρόνιοι όροι αναφέρονται στις ασθένειες όπως οι αλλεργίες, το άσθμα ή οποιοσδήποτε αριθμός ασθενειών δερμάτων. Είτε εξετάζοντας τους οξείς είτε χρόνιους όρους στα παιδιά, η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί αρκετά αποτελεσματική. Στην περίπτωση των οξέων όρων, οι γονείς μπορούν συχνά να θεραπεύσουν το παιδί στο σπίτι με την ομοιοπαθητική. Εντούτοις, στην περίπτωση των χρόνιων όρων, που συναντιούνται με ένα καλά εκπαιδευμένο ομοιοπαθητικό επαγγελματία μπορεί να είναι απαραίτητος να θεραπεύσει το παιδί.



Βήχας και άσθμα.

Σύμφωνα με τη συμβατική ιατρική, δεν υπάρχει ίαση για το άσθμα. Ανάμεσα στα θεραπευτικά μέσα περιλαμβάνονται και η απομάκρυνση όσο το δυνατόν των αλλεργιογόνων από το περιβάλλον του παιδιού καθώς και η ανοσοθεραπεία για το εποχιακό άσθμα, κυρίως για παιδιά άνω των 6-8 χρόνων. Τα συμβατικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική αντιμετώπιση του άσθματος ανήκουν στις ακόλουθες κατηγορίες: βρογχοδιασταλτικά (Β2 διεγέρτες-θεοφυλλίννη, βρωμιούχο ιπρατρόπιο)-αντιφλεγμονώδη (κορτικοστεροειδή και μη στεροειδή χρωμογλυκονικό Na), αντισταμινικά (κετοτιφένιο, νεδοκρομίλη) με ποικιλίες παρενέργειες: Των Β2-διεγερτών: ανησυχία, αϋπνία, τρόμος, ζάλη, λιποθυμία, εφιδρώσεις, ψυχώσεις, ταχυκαρδία, μεταβολές της αρτηριακής πιέσεως, αίσθημα παλμών, αρρυθμίες, ισχαιμία, ξηροστομία, ναυτία, έμετος, κατακράτηση ούρων, γλαύκωμα, υπεργλυκαιμία, υπερθυρεοειδισμός, βρογχόσπασμος κλπ. Της θεοφυλλίνης, ανορεξία, ναυτία, έμετοι, σύγχυση, διέγερση όταν τα επίπεδα της στο πλάσμα είναι κάτω από 20 mg/I. Πάνω από αυτό το όριο παρουσιάζονται ταχυκαρδία, αρρυθμίες, δύσπνοια και σπασμοί. Τέλος τα κορτικοστεροειδή είναι γνωστό ότι προκαλούν (κυρίως όταν η από του στόματος ή παρεντερική χορήγηση κορτιζόνης ξεπερνά τα 10mgr πρεδνοζολόνης επί μερικές εβδομάδες ή μήνες) πολλές παρενέργειες (ακμή, αργή επούλωση τραυμάτων, μώλωπες, θρομβοφλεβίτιδα, αϋπνία, ψυχώσεις, οίδημα, υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες, διαβήτη, αδυναμία, οστεοπόρωση, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, ενδοκρινικές διαταραχές, γαστρεντερικές διαταραχές κλπ) ενώ τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή λόγω της τοπικής δράσης δεν εμφανίζουν συστηματικές παρενέργειες.



Η ομοιοπαθητική προσέγγιση για το άσθμα επισημαίνει τα εξής στοιχεία:



1.Αρχικά είναι το στοιχείο της κληρονομικότητας.

Αν και επισημαίνεται, χλιαρά μάλλον, ο ρόλος της κληρονομικότητας ως προδιαθεσικού παράγοντα, εν τούτοις αυτό το στοιχείο παραμένει πρακτικά ανεκμετάλλευτο στη συμβατική ιατρική αντιμετώπιση. Αντίθετα στην ομοιοπαθητική το στοιχείο αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί: Είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης του παιδιού επομένως και της πρόγνωσης της αγωγής και αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι συχνά είναι ανεξάρτητο από αυτή καθ' εαυτή τη βιαιότητα των συμπτωμάτων του ασθενούς. Αποτελεί πολλές φορές αποφασιστικό στοιχείο για την επιλογή του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου.



Οι ψυχολογικοί παράγοντες. Σαν τέτοιους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε:

α. Κακές ενδοοικογενειακές σχέσεις.

β. Προβλήματα στη σχολική ή προσχολική περίοδο ή γενικά στην κοινοτική ζωή.

γ. Καταστάσεις ψυχολογικού shock όπως απώλεια συγγενικού προσώπου, φόβος από κάποιο γεγονός κλπ.

δ. Ζήλεια, κυρίως προς κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, συνήθως αδερφό ή αδερφή κλπ.



2. Η συσχέτιση των δερματικών εκδηλώσεων του ασθενούς με τα ασθματικά συμπτώματα. Από πολύ παλιά είχε επισημανθεί από τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς η ευθεία συσχέτιση των δερματικών προβλημάτων με τα συμπτώματα του άσθματος. Όσο πιο πολύ καταπιέζονται τα δερματικά συμπτώματα τόσο επιδεινώνονται τα αναπνευστικά συμπτώματα ενώ αντίθετα, όταν εκτονώνεται στην επιφάνεια η δερματική ευαισθησία του ασθενούς τότε "καθιζάνουν" τα αντίστοιχα αναπνευστικά του προβλήματα.



3. Το στοιχείο της ενδεχόμενης ίασης του άσθματος. Συμβατικά όπως άλλωστε ρητά δηλώνεται, ίαση δεν υπάρχει. Έχουμε απλώς συμπτωματική αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της χρόνιας προληπτικής χορήγησης κυρίως κορτικοστεροειδών για την πρόληψη υποτροπών με άγνωστες όμως ως τώρα ενδεχόμενες, κυρίως μακροπρόθεσμες, παρενέργειες στη συνολικότερη λειτουργία του οργανισμού του ασθενούς. Στην ομοιοπαθητική όμως πράξη, όπως αναφέρουν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί συχνά διαπιστώνεται ότι φτάνουν σε πλήρη ίαση του μικρού ασθενούς αφού πολλές φορές για όλη την υπόλοιπη ζωή του δεν παρατηρούνται αναπνευστικά προβλήματα.



Παράγοντες που συντελούν στην καλύτερη πορεία του ασθματικού παιδιού;

α) Η όσο το δυνατόν ταχύτερη έναρξη της θεραπείας.

β) Η συνέχιση της θεραπείας και της παρακολούθησης εν γένει όχι μόνο μέχρι πλήρους εξαφάνισης της αναπνευστικής ευαισθησίας του παιδιού αλλά ως την ουσιαστική και μόνιμη βελτίωση του επιπέδου υγεία του οργανισμού.

γ) Στην επιλογή του σωστού ή συχνότατα των εκάστοτε σωστών ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

δ) Η αποφυγή λήψης ισχυρών αλλοπαθητικών φαρμάκων κυρίως κορτικοστεροειδών και αντιβιοτικών.

ε) Περιβαλλοντικοί ή ψυχολογικοί παράγοντες που επηρεάζουν, μερικές φορές καίρια την εξέλιξη της νόσου.



Ipecacuanha.

H ipecacuanha παράγεται από το φυτό Ιπεκακουάνα ή κεφαλοειδής. Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο δίνεται όταν υπάρχει αίσθημα ναυτίας ή κρίσεις έμετου, βήχας. Ασθματικές καταστάσεις παιδιών όπου υπάρχει εύκολα έμετος ή τάση για έμετο. Ενδείκνυται κυρίως σε γαστρικές και αναπνευστικές διαταραχές, αλλά και κατά την εγκυμοσύνη σε βήχα και τάση προς έμετο. Επίσης σε αιμορραγίες και μετά από έκθεση σε ακτινοβολία-ραδιενέργεια.



Πως αντιμετωπίζει η ομοιοπαθητική τις παιδικές ιώσεις.

Είναι πολλά τα παράπονα πολλών γονιών ότι τα παιδιά τους κυρίως από την ηλικία που πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς-νηπιαγωγεία κλπ κουβαλούν στο σπίτι μερικές φορές όποια ίωση κυκλοφορεί και πολλές φορές τη μεταδίδουν και στους ίδιους. Αυτό συμβαίνει σε πολλές ομάδες ανθρώπων όταν βρίσκονται σε κοινούς χώρους, πόσο μάλλον στα παιδιά. Οι ευάλωτοι οργανισμοί θα προσβληθούν πιο εύκολα. Η ισορροπία ή η "ειρηνική συνύπαρξη" οργανισμού μικροοργανισμού, στον ευάλωτο με αδύναμη άμυνα και δυνάμεις οργανισμό, εύκολα διαταράσσεται. Και έτσι φτάνουμε στις ιώσεις ή μικροβιακές λοιμώξεις που ταλαιπωρούν παιδιά και γονείς κάθε χειμώνα. Η απόπειρα να βομβαρδίσουμε και να σκοτώσουμε τα μικρόβια μέσα στον οργανισμό του παιδιού και έτσι να τον απαλλάξουμε από το πρόβλημα, δεν γίνεται ποτέ με το αζημίωτο. Πάντα ζορίζεται ο οργανισμός του παιδιού, παρά το ότι σκοτώνονται πράγματι τα μικρόβια. Στη συνέχεια, αν έχει αποθέματα δυνάμεων ο οργανισμός θα επανέλθει στην παλιά κατάσταση υγείας.

Συνήθως όμως βλέπουμε να μη γίνεται αυτό, αλλά να μένει λίγο πίσω, έτσι ώστε πιο εύκολα θα προσβληθεί από την επόμενη ίωση που θα κυκλοφορήσει. Η ίδια αντιμετώπιση θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι σταδιακά το παιδί φτάνει σε αυτό που μας περιγράφουν ότι "αρπάζει" ότι κυκλοφορεί από ιώσεις (κοινό κρυολόγημα, ρινίτιδες, ωτίτιδες, βρογχίτιδες, αμυγδαλίτιδες, κλπ). Συνήθως, όσο γερός είναι ο οργανισμός δίνει εύκολα τη μάχη του και ξεπερνά τέτοιες καταστάσεις. Όταν όμως καταβληθεί, τότε παρουσιάζεται η ανάγκη υποστήριξης. Οι ομοιοπαθητικοί γιατροί δεν θεωρούν υποστήριξη του οργανισμού του παιδιού τη χορήγηση αντιβιοτικών ή άλλων κατασταλτικών φαρμάκων. Υποστήριξη θα έχουν αν καταφέρουν να ενισχύσουν τον ίδιο τον οργανισμό και να τον επαναφέρουν στην αρχική του κατάσταση υγείας, την οποία είχε πριν αρχίσουν οι επανειλημμένες πτώσεις (ιώσεις κλπ), όταν αντιμετώπιζε μόνος του αυτά τα προβλήματα, προσθέτουν οι ίδιοι.



Ενόργανη ομοιοπαθητική VEGA και για τα παιδιά.

Στις μέρες μας που οι άνθρωποι προσπαθούν και αγωνίζονται όλο και περισσότερο, το στρες κατέληξε να είναι μια λειτουργία απόλυτα επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή.

Με την πάροδο του χρόνου, η μόνιμη ένταση καθιστά τον άνθρωπο αγχώδη. Έτσι βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η χωρίς νόημα ένταση και η προσπάθεια για εξοικονόμηση ενέργειας δεν μπορούν να σταματήσουν. Όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες συνδυάζονται με τη δραστηριότητα των ορμονών. Όλες οι ανωμαλίες του οργανισμού, όλες οι ασθένειες και οι πόνοι, έχουν σχέση με το ενδοκρινικό σύστημα.

Ο ενδοκρινολόγος Dr Med Frang Riedwez από το Μόναχο, ανακάλυψε πριν από χρόνια, σχέσεις των ορμονών υπόφυσης και πολλών ασθενειών που εκ πρώτης όψεως δεν έχουν τίποτα κοινό.

Αποδείχθηκε ότι υπάρχει σχέση των φυσικών ενοχλήσεων (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις άγχους) με ανωμαλίες ρύθμισης του ενδοκρινικού συστήματος. Τέτοιου είδους άγχος παρουσιάζεται και στα παιδιά και ένα σύμπτωμα του είναι το πρόβλημα της νυχτερινής ενούρησης. Το σύστημα υψηλής τεχνολογίας Vega σας προσφέρει μια υπηρεσία απόλυτα ασφαλή, ανώδυνη, φιλική για τον οργανισμό και για τα παιδιά, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή συνέντευξη της ομοιοπαθητικής με την ενεργειακή διάγνωση μέσω των μεσημβρινών. Η ενεργειακή αρμονία που πρέπει να υπάρχει στον οργανισμό, καθορίζει την υγεία του ανθρώπου. Η Ακαδημία Grieshaber της Γερμανίας εφαρμόζει, σε συνεργασία με τη Vega, ένα σύστημα, βάσει του οποίου καθετί στον οργανισμό έχει τη δική του συχνότητα, που έχει δυνατότητα να εντοπίζει και να καταγράφει τις συχνότητες του οργανισμού. Έτσι, το σύστημα Vega Som μπορεί να μεταβιβάσει αυτές τις λανθασμένες συχνότητες με έναν ασφαλή τρόπο, ακόμη και για τα παλιά.



Πηγή: περιοδικό "Όλα για το παιδί"

5 Φεβ 2010

Θηλασμός στην εγκυμοσύνη



Πολλές γυναίκες μένουν έγκυες κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Ό θηλασμός δεν είναι μέθοδος αντισύλληψης και δεν θα σας προστατεύσει 100 τοις εκατό από μιά νέα εγκυμοσύνη.

Ο θηλασμός είναι Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ασφαλή;

Πολλές μητέρες ανησυχούν ότι ο θηλασμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είναι ασφαλής.

Πολλές φοβούνται ότι θα πρέπει να απεγαλακτίσουν το μωρό τους αμέσως σε περίπτωση εγκυμοσύνης.

Αν έχετε μείνει έγκυος κατά τη γαλουχία δεν χρειάζεται κατ 'ανάγκη να απογαλακτίσετε το παιδί σας.

Η La Leche League International υποστηρίζει τον θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αν και πολλοί γιατροί έχουν αντίθετη άποψη.

Εδώ είναι μερικές αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για το θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

1.Ό θηλασμός μπορεί να είναι κοινός και για τα δύο παιδιά σας.

2.Δεν πρέπει απαραίτητα να απογαλακτίσετε το μωρό σας εάν μείνετε έγκυος κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Μπορείτε να συνεχίσετε να θηλάζετε τα δύο μωρά σας μαζί μετά την εγκυμοσύνη σας.

3.Ο θηλασμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες συστολές της μήτρας, αλλά οι συσπάσεις της μήτρας συμβαίνουν τακτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως και με την άσκηση ή κατά τη διάρκεια του οργασμού.

4.Ο θηλασμός δεν θα αυξήσει αναγκαστικά τον κίνδυνο αποβολής, εάν δεν είστε ήδη σε κίνδυνο για αποβολή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

5.Θα χρειαστείτε επιπλέον ανάπαυση και μάλλον θα αισθάνεσθε περισσότερο κουρασμένες, αν συνεχιστεί ο θηλασμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

6.Ή κατάλληλη διατροφή είναι απαραίτητη για να υποστηρίξει τις διατροφικές ανάγκες της θηλάζουσας μητέρας καθώς και του εμβρύου της.

Μπορεί άν θέλετε να συμβουλευτείτε διατροφολόγο για να σας εξασφαλίσει ότι τρώτε σωστά ώστε να στηρίξετε τις ανάγκες των παιδιών σας, καθώς και τη δική σας.

7.Πολλές γυναίκες που θηλάζουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους ταλαιπωρούνται απο ενοχλήσεις η πόνο στις θηλές.

Μπορείτε να δοκιμάσετε να αλλάζετε τη θέση του μωρού για να ανακουφίζεστε.

8.Πολλές γυναίκες βρίσκουν ότι το μητρικό γάλα μειώνεται κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου τους.Μπορεί να χρειαστεί να δώσετε συμπλήρωμα σε αυτό το σημείο, αν το μωρό σας δεν παίρνει αρκετή τροφή.

Άλλες φορές, η γεύση του γάλακτος σας μπορεί να αλλάξει όλο αυτό το διάστημα, και μερικά μωρά απογαλακτίζουν επειδή μπορεί να μην τους αρέσει αυτή η αλλαγή.

9.Όποια απόφαση και να πάρετε,θα πρέπει να προχωρήσετε σταδιακά. Αν αποφασίσετε να απογαλακτίσετε θα πρέπει να γίνει σταδιακά, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στα θηλάζοντα βρέφη.

10.Ο θηλασμός είναι μια προσφορά χρόνου και για τους δύο: μητέρα και μωρό. Πολλές γυναίκες βιώνουν με τον θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μια απίστευτη ανταμοιβή, ενώ άλλες προτιμούν να απογαλακτίσουν τα μωρά τους αμέσως μόλις μείνουν έγκυες.

Ανεξάρτητα από την απόφαση που θα πάρετε, θα πρέπει να νιώθετε ότι έχετε υποστήριξη στις προσπάθειές σας.

Αν ψάχνετε για υποστήριξη στον θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δείτε την La Leche League International, μια οργάνωση που προσφέρει υποστήριξη στις θηλάζουσες μητέρες και τα μωρά τους. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους http://www.lalecheleague.org.



Πηγή: mamma.forumotion.com