Είναι γνωστό ότι τα προγεννητικά αισθητηριακά ερεθίσματα επηρεάζουν σημαντικά τη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία της ζωής του ατόμου. Η φυσική καθημερινή ομιλία της μητέρας, στην οποία εκτίθεται το έμβρυο, μπορεί να επηρεάσει τις μεταγεννητικές κοινωνικές συναλλαγές και τις γνωστικές λειτουργίες του νεογέννητου.
Το έμβρυο δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον του ερεθίσματα ηχητικά, απτικά καθώς και δονήσεις από κινήσεις της μητέρας. Έχει διαπιστωθεί ότι το έμβρυο ακούει ήδη από τον πέμπτο μήνα ήχους υψηλών και χαμηλών συχνοτήτων, τόσο ενδομήτριους, όσο και άλλους δυνατούς εξωμήτριους. Αντιλαμβάνεται ήχους όπως ο καρδιακός ρυθμός της μητέρας, αγγειακούς και εντερικούς ήχους. Είναι ικανό επίσης να ξεχωρίσει εξωτερικούς ήχους, δηλαδή τη δυνατή μουσική από το κλείσιμο μίας πόρτας. Οι υψηλές συχνότητες του προκαλούν έντονες κινήσεις, ενώ οι χαμηλές τείνουν να μειώσουν τις κινήσεις του.
Το έμβρυο ακόμα μπορεί μέχρις ενός σημείου να κατανοήσει τη μελωδία της ομιλίας. Δείχνει να διακρίνει τη φωνή της μητέρας, ενώ αργότερα, όταν γεννηθεί έχει μία σαφή προτίμηση προς τη φωνή της στρέφοντας το βλέμμα του για να την αναγνωρίσει, να την ψάξει ή να την ακούσει καλύτερα. Επίσης την προτιμά από τη φωνή ενός άλλου προσώπου.
Επιστημονικές παρατηρήσεις δείχνουν αυτή τη σημαντική ιδιαιτερότητα της εμβρυικής ζωής. Συγκεκριμένα οι Ando και Hallor διαπίστωσαν σε έρευνά τους στην πόλη Ιτάμι κοντά στο αεροδρόμιο της Οσάκα στην Ιαπωνία ότι ορισμένα βρέφη ξυπνούσαν στο χαμηλό πέρασμα ενός αεροπλάνου, ενώ άλλα συνέχιζαν να κοιμούνται. Αυτή η διαφορά συνδεόταν με το γεγονός ότι μερικές από τις μητέρες είχαν μείνει κοντά στο αεροδρόμιο σε όλη τη διάρκεια της κύησης, ενώ άλλες για πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Ακόμα ο επαναλαμβανόμενος θόρυβος του εργασιακού περιβάλλοντος της μέλλουσας μητέρας επιδρά στην ακουστική λειτουργία του εμβρύου. Βρέθηκε ότι τα νεογνά που είχαν εκτεθεί σε θόρυβο υφαντουργείου την περίοδο της γένεσης του ακουστικού οργάνου παρουσίασαν βαρηκοΐα. Υπάρχει λοιπόν μία προγεννητική εξοικείωση με τους εξωτερικούς ήχους.
Το έμβρυο αντιδρά στους θορύβους του περιβάλλοντος αυξάνοντας την κινητικότητά του και το ρυθμό των παλμών της καρδιάς του. Πολλές έγκυοι αναφέρουν ότι δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν μία συναυλία για παράδειγμα, γιατί οι έντονοι ήχοι και τα χειροκροτήματα των θεατών προκαλούν έντονες αντιδράσεις στο έμβρυο. Ακόμα κάποιες μητέρες που έπαιζαν ένα μουσικό όργανο ή τραγουδούσαν ανέφεραν ότι τα παιδιά τους έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση προς αυτή τη μουσική της μητέρας τους. Το νεογέννητο επίσης ηρεμεί και ησυχάζει με το λίκνισμα, αν ο ρυθμός του λικνίσματος είναι αντίστοιχος με το ρυθμό των κτύπων της καρδιάς της μητέρας του. Φαίνεται λοιπόν από πολλά και διαφορετικά στοιχεία ότι οι προγεννητικές αυτές εμπειρίες αποτυπώνονται και παραμένουν και στην εξωμήτρια ζωή.
Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα πειράματα, τα οποία διετέλεσε ο Anthony DeCasper δείχνοντας σε γενικές γραμμές ότι τα ανθρώπινα έμβρυα ακούνε στη μήτρα και μάλιστα θυμούνται παραγλωσσικές και γλωσσολογικά συναφείς πλευρές της συνηθισμένης ομιλίας της μητέρας τους. Τα περισσότερα δεδομένα των πειραμάτων που υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση προέρχονται από τη συμπεριφορά νεογέννητων σε συνθήκες συντελεστικής μάθησης.
Πιο συγκεκριμένα τα νεογέννητα δείχνουν μία σαφή προτίμηση προς τη χροιά και τον ήχο της φωνής και ομιλίας της μητέρας τους σε σύγκριση με μιας άλλης γυναίκας, γεγονός που οφείλεται σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πειραμάτων με την εξοικείωση των εμβρύων με τη φωνή της μητέρας τους. Ακόμα σε αυτό συμβάλλουν ιδιαίτερα οι ενδομήτριοι ήχοι των καρδιακών παλμών, οι οποίοι γίνονται ενισχυτές μάθησης για τα νεογέννητα. Το έμβρυο ακούει τη φωνή της μητέρας του σε χαμηλές συχνότητες εφόσον είναι στη μήτρα. Όμως προτιμά τη φωνή της ακόμα και μετά τη γέννηση , όπου την ακούει σε όλες τις συχνότητες (υψηλές και χαμηλές). Ειδικότερα το έμβρυο και αργότερα το νεογέννητο προτιμά περισσότερο την αφιλτράριστη, ‘’καθαρή’’ από άλλους θορύβους φωνή της μητέρας του.
Ένα εξίσου εκπληκτικό αποτέλεσμα των πειραμάτων του Anthony DeCasper είναι το εξής: όταν ένας ομιλητής - είτε η μητέρα είτε κάποιος άλλος - αφηγείται δύο αποσπάσματα, ένα που είχε και η μητέρα αφηγηθεί κατά την εγκυμοσύνη και ένα νέο που πρώτη φορά ακούει το νεογέννητο, τότε εκείνο θα προτιμήσει τους ήχους του αποσπάσματος που είχε αφηγηθεί η μητέρα τους, όταν αυτό ήταν έμβρυο! Τα νεογέννητα λοιπόν έχουν αποκτήσει κάποια γνώση των ακουστικών ιδιοτήτων των ήχων της ομιλίας της μητέρας τους ήδη πριν τη γέννηση.
Αυτά όλα τα αποτελέσματα των πειραμάτων των ερευνητών για το έμβρυο και το αν τελικά ακούει στη μήτρα, είναι πολύ σημαντικά για την επιστήμη της εξελικτικής ψυχολογίας και της παιδοψυχολογίας. Ταυτόχρονα είναι και βοηθητικά για τις μέλλουσες και τις νέες μητέρες, οι οποίες ανησυχούν συχνά για το αν αισθάνονται τα έμβρυά τους το άγγιγμά τους ή για το αν αντιδρούν σε ήχους και θορύβους του εξωτερικού περιβάλλοντος, ακόμα και αν δεν το έχουν γνωρίσει. Αυτές οι προγεννητικές επιδράσεις πάνω στην αντίδραση του νεογέννητου προς τη φωνή της μητέρας του μπορούν σίγουρα να επηρεάσουν τις κοινωνικές του συναλλαγές. Έτσι και η διαφοροποιημένη ευαισθησία των νεογέννητων προς τις γλωσσολογικά συναφείς διαστάσεις της ομιλίας της μητέρας τους μπορεί να επηρεάσει τα πρώτα στάδια της απόκτησης της ‘’μητρικής γλώσσας’’. Σημαντικό είναι λοιπόν οι μητέρες να ‘’μιλούν ‘’ στα έμβρυα, ώστε αυτά να εξοικειώνονται ακόμα πιο πολύ με τη φωνή της. Έτσι εξάλλου προετοιμάζεται καλύτερα η συμβιωτική σχέση που θα αναπτύξουν μεταξύ τους μετά τη γέννηση και κυρίως κατά το θηλασμό.
Πηγή: mitrotita.gr
Ακούνε τα μωρά στη μήτρα;