Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται τακτικά για να θεραπεύσει τα παιδιά, αν και οι συμβατικοί γιατροί δεν την αποδέχονται. Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει τις ασθένειες στα παιδιά που κυμαίνονται από τις ημισοβαρές ασθένειες ως το κοινό κρύο.
Αν και η ομοιοπαθητική λειτουργεί με διάφορους τρόπους, η πιο βασική λειτουργία της είναι να βοηθήσει, να ενισχύσει και να στρέψει το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών και την πρωταρχική αιτία της ασθένειας. Μόλις τα ανοσοποιητικά συστήματα τους γίνουν ισχυρότερα, είναι σε θέση να παλέψουν μακριά τις ασθένειες αποτελεσματικότερα, όπως αναφέρουν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί. Βέβαια, οι γονείς καλό θα ήταν να επισκεφθούν και έναν γιατρό της δυτικής σχολής, ειδικά αν επιμένουν τα συμπτώματα, έτσι ώστε να είναι σίγουροι για την εξάλειψη και αντιμετώπιση της ασθένειας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ομοιοπαθητικοί γιατροί επιτρέπουν στους ασθενείς τους να συνδυάζουν τα ομοιοπαθητικά με τα συμβατικά φάρμακα.
Χαρακτηριστικές εφαρμογές της ομοιοπαθητικής στην παιδιατρική.
Η μοιοπαθητική επεξεργασία εμπίπτει συνήθως σε δύο κατηγορίες είτε σε οξείς είτε σε χρόνιους όρους. Οι οξείς όροι αναφέρονται σε ένα άρρωστο παιδί που πάσχει από τέτοιες ασθένειες όπως τα κρυολογήματα, τους επώδυνους λαιμούς ή τη γρίπη στομαχιών. Οι χρόνιοι όροι αναφέρονται στις ασθένειες όπως οι αλλεργίες, το άσθμα ή οποιοσδήποτε αριθμός ασθενειών δερμάτων. Είτε εξετάζοντας τους οξείς είτε χρόνιους όρους στα παιδιά, η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί αρκετά αποτελεσματική. Στην περίπτωση των οξέων όρων, οι γονείς μπορούν συχνά να θεραπεύσουν το παιδί στο σπίτι με την ομοιοπαθητική. Εντούτοις, στην περίπτωση των χρόνιων όρων, που συναντιούνται με ένα καλά εκπαιδευμένο ομοιοπαθητικό επαγγελματία μπορεί να είναι απαραίτητος να θεραπεύσει το παιδί.
Βήχας και άσθμα.
Σύμφωνα με τη συμβατική ιατρική, δεν υπάρχει ίαση για το άσθμα. Ανάμεσα στα θεραπευτικά μέσα περιλαμβάνονται και η απομάκρυνση όσο το δυνατόν των αλλεργιογόνων από το περιβάλλον του παιδιού καθώς και η ανοσοθεραπεία για το εποχιακό άσθμα, κυρίως για παιδιά άνω των 6-8 χρόνων. Τα συμβατικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική αντιμετώπιση του άσθματος ανήκουν στις ακόλουθες κατηγορίες: βρογχοδιασταλτικά (Β2 διεγέρτες-θεοφυλλίννη, βρωμιούχο ιπρατρόπιο)-αντιφλεγμονώδη (κορτικοστεροειδή και μη στεροειδή χρωμογλυκονικό Na), αντισταμινικά (κετοτιφένιο, νεδοκρομίλη) με ποικιλίες παρενέργειες: Των Β2-διεγερτών: ανησυχία, αϋπνία, τρόμος, ζάλη, λιποθυμία, εφιδρώσεις, ψυχώσεις, ταχυκαρδία, μεταβολές της αρτηριακής πιέσεως, αίσθημα παλμών, αρρυθμίες, ισχαιμία, ξηροστομία, ναυτία, έμετος, κατακράτηση ούρων, γλαύκωμα, υπεργλυκαιμία, υπερθυρεοειδισμός, βρογχόσπασμος κλπ. Της θεοφυλλίνης, ανορεξία, ναυτία, έμετοι, σύγχυση, διέγερση όταν τα επίπεδα της στο πλάσμα είναι κάτω από 20 mg/I. Πάνω από αυτό το όριο παρουσιάζονται ταχυκαρδία, αρρυθμίες, δύσπνοια και σπασμοί. Τέλος τα κορτικοστεροειδή είναι γνωστό ότι προκαλούν (κυρίως όταν η από του στόματος ή παρεντερική χορήγηση κορτιζόνης ξεπερνά τα 10mgr πρεδνοζολόνης επί μερικές εβδομάδες ή μήνες) πολλές παρενέργειες (ακμή, αργή επούλωση τραυμάτων, μώλωπες, θρομβοφλεβίτιδα, αϋπνία, ψυχώσεις, οίδημα, υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες, διαβήτη, αδυναμία, οστεοπόρωση, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, ενδοκρινικές διαταραχές, γαστρεντερικές διαταραχές κλπ) ενώ τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή λόγω της τοπικής δράσης δεν εμφανίζουν συστηματικές παρενέργειες.
Η ομοιοπαθητική προσέγγιση για το άσθμα επισημαίνει τα εξής στοιχεία:
1.Αρχικά είναι το στοιχείο της κληρονομικότητας.
Αν και επισημαίνεται, χλιαρά μάλλον, ο ρόλος της κληρονομικότητας ως προδιαθεσικού παράγοντα, εν τούτοις αυτό το στοιχείο παραμένει πρακτικά ανεκμετάλλευτο στη συμβατική ιατρική αντιμετώπιση. Αντίθετα στην ομοιοπαθητική το στοιχείο αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί: Είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης του παιδιού επομένως και της πρόγνωσης της αγωγής και αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι συχνά είναι ανεξάρτητο από αυτή καθ' εαυτή τη βιαιότητα των συμπτωμάτων του ασθενούς. Αποτελεί πολλές φορές αποφασιστικό στοιχείο για την επιλογή του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Οι ψυχολογικοί παράγοντες. Σαν τέτοιους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε:
α. Κακές ενδοοικογενειακές σχέσεις.
β. Προβλήματα στη σχολική ή προσχολική περίοδο ή γενικά στην κοινοτική ζωή.
γ. Καταστάσεις ψυχολογικού shock όπως απώλεια συγγενικού προσώπου, φόβος από κάποιο γεγονός κλπ.
δ. Ζήλεια, κυρίως προς κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, συνήθως αδερφό ή αδερφή κλπ.
2. Η συσχέτιση των δερματικών εκδηλώσεων του ασθενούς με τα ασθματικά συμπτώματα. Από πολύ παλιά είχε επισημανθεί από τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς η ευθεία συσχέτιση των δερματικών προβλημάτων με τα συμπτώματα του άσθματος. Όσο πιο πολύ καταπιέζονται τα δερματικά συμπτώματα τόσο επιδεινώνονται τα αναπνευστικά συμπτώματα ενώ αντίθετα, όταν εκτονώνεται στην επιφάνεια η δερματική ευαισθησία του ασθενούς τότε "καθιζάνουν" τα αντίστοιχα αναπνευστικά του προβλήματα.
3. Το στοιχείο της ενδεχόμενης ίασης του άσθματος. Συμβατικά όπως άλλωστε ρητά δηλώνεται, ίαση δεν υπάρχει. Έχουμε απλώς συμπτωματική αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της χρόνιας προληπτικής χορήγησης κυρίως κορτικοστεροειδών για την πρόληψη υποτροπών με άγνωστες όμως ως τώρα ενδεχόμενες, κυρίως μακροπρόθεσμες, παρενέργειες στη συνολικότερη λειτουργία του οργανισμού του ασθενούς. Στην ομοιοπαθητική όμως πράξη, όπως αναφέρουν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί συχνά διαπιστώνεται ότι φτάνουν σε πλήρη ίαση του μικρού ασθενούς αφού πολλές φορές για όλη την υπόλοιπη ζωή του δεν παρατηρούνται αναπνευστικά προβλήματα.
Παράγοντες που συντελούν στην καλύτερη πορεία του ασθματικού παιδιού;
α) Η όσο το δυνατόν ταχύτερη έναρξη της θεραπείας.
β) Η συνέχιση της θεραπείας και της παρακολούθησης εν γένει όχι μόνο μέχρι πλήρους εξαφάνισης της αναπνευστικής ευαισθησίας του παιδιού αλλά ως την ουσιαστική και μόνιμη βελτίωση του επιπέδου υγεία του οργανισμού.
γ) Στην επιλογή του σωστού ή συχνότατα των εκάστοτε σωστών ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
δ) Η αποφυγή λήψης ισχυρών αλλοπαθητικών φαρμάκων κυρίως κορτικοστεροειδών και αντιβιοτικών.
ε) Περιβαλλοντικοί ή ψυχολογικοί παράγοντες που επηρεάζουν, μερικές φορές καίρια την εξέλιξη της νόσου.
Ipecacuanha.
H ipecacuanha παράγεται από το φυτό Ιπεκακουάνα ή κεφαλοειδής. Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο δίνεται όταν υπάρχει αίσθημα ναυτίας ή κρίσεις έμετου, βήχας. Ασθματικές καταστάσεις παιδιών όπου υπάρχει εύκολα έμετος ή τάση για έμετο. Ενδείκνυται κυρίως σε γαστρικές και αναπνευστικές διαταραχές, αλλά και κατά την εγκυμοσύνη σε βήχα και τάση προς έμετο. Επίσης σε αιμορραγίες και μετά από έκθεση σε ακτινοβολία-ραδιενέργεια.
Πως αντιμετωπίζει η ομοιοπαθητική τις παιδικές ιώσεις.
Είναι πολλά τα παράπονα πολλών γονιών ότι τα παιδιά τους κυρίως από την ηλικία που πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς-νηπιαγωγεία κλπ κουβαλούν στο σπίτι μερικές φορές όποια ίωση κυκλοφορεί και πολλές φορές τη μεταδίδουν και στους ίδιους. Αυτό συμβαίνει σε πολλές ομάδες ανθρώπων όταν βρίσκονται σε κοινούς χώρους, πόσο μάλλον στα παιδιά. Οι ευάλωτοι οργανισμοί θα προσβληθούν πιο εύκολα. Η ισορροπία ή η "ειρηνική συνύπαρξη" οργανισμού μικροοργανισμού, στον ευάλωτο με αδύναμη άμυνα και δυνάμεις οργανισμό, εύκολα διαταράσσεται. Και έτσι φτάνουμε στις ιώσεις ή μικροβιακές λοιμώξεις που ταλαιπωρούν παιδιά και γονείς κάθε χειμώνα. Η απόπειρα να βομβαρδίσουμε και να σκοτώσουμε τα μικρόβια μέσα στον οργανισμό του παιδιού και έτσι να τον απαλλάξουμε από το πρόβλημα, δεν γίνεται ποτέ με το αζημίωτο. Πάντα ζορίζεται ο οργανισμός του παιδιού, παρά το ότι σκοτώνονται πράγματι τα μικρόβια. Στη συνέχεια, αν έχει αποθέματα δυνάμεων ο οργανισμός θα επανέλθει στην παλιά κατάσταση υγείας.
Συνήθως όμως βλέπουμε να μη γίνεται αυτό, αλλά να μένει λίγο πίσω, έτσι ώστε πιο εύκολα θα προσβληθεί από την επόμενη ίωση που θα κυκλοφορήσει. Η ίδια αντιμετώπιση θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι σταδιακά το παιδί φτάνει σε αυτό που μας περιγράφουν ότι "αρπάζει" ότι κυκλοφορεί από ιώσεις (κοινό κρυολόγημα, ρινίτιδες, ωτίτιδες, βρογχίτιδες, αμυγδαλίτιδες, κλπ). Συνήθως, όσο γερός είναι ο οργανισμός δίνει εύκολα τη μάχη του και ξεπερνά τέτοιες καταστάσεις. Όταν όμως καταβληθεί, τότε παρουσιάζεται η ανάγκη υποστήριξης. Οι ομοιοπαθητικοί γιατροί δεν θεωρούν υποστήριξη του οργανισμού του παιδιού τη χορήγηση αντιβιοτικών ή άλλων κατασταλτικών φαρμάκων. Υποστήριξη θα έχουν αν καταφέρουν να ενισχύσουν τον ίδιο τον οργανισμό και να τον επαναφέρουν στην αρχική του κατάσταση υγείας, την οποία είχε πριν αρχίσουν οι επανειλημμένες πτώσεις (ιώσεις κλπ), όταν αντιμετώπιζε μόνος του αυτά τα προβλήματα, προσθέτουν οι ίδιοι.
Ενόργανη ομοιοπαθητική VEGA και για τα παιδιά.
Στις μέρες μας που οι άνθρωποι προσπαθούν και αγωνίζονται όλο και περισσότερο, το στρες κατέληξε να είναι μια λειτουργία απόλυτα επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή.
Με την πάροδο του χρόνου, η μόνιμη ένταση καθιστά τον άνθρωπο αγχώδη. Έτσι βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η χωρίς νόημα ένταση και η προσπάθεια για εξοικονόμηση ενέργειας δεν μπορούν να σταματήσουν. Όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες συνδυάζονται με τη δραστηριότητα των ορμονών. Όλες οι ανωμαλίες του οργανισμού, όλες οι ασθένειες και οι πόνοι, έχουν σχέση με το ενδοκρινικό σύστημα.
Ο ενδοκρινολόγος Dr Med Frang Riedwez από το Μόναχο, ανακάλυψε πριν από χρόνια, σχέσεις των ορμονών υπόφυσης και πολλών ασθενειών που εκ πρώτης όψεως δεν έχουν τίποτα κοινό.
Αποδείχθηκε ότι υπάρχει σχέση των φυσικών ενοχλήσεων (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις άγχους) με ανωμαλίες ρύθμισης του ενδοκρινικού συστήματος. Τέτοιου είδους άγχος παρουσιάζεται και στα παιδιά και ένα σύμπτωμα του είναι το πρόβλημα της νυχτερινής ενούρησης. Το σύστημα υψηλής τεχνολογίας Vega σας προσφέρει μια υπηρεσία απόλυτα ασφαλή, ανώδυνη, φιλική για τον οργανισμό και για τα παιδιά, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή συνέντευξη της ομοιοπαθητικής με την ενεργειακή διάγνωση μέσω των μεσημβρινών. Η ενεργειακή αρμονία που πρέπει να υπάρχει στον οργανισμό, καθορίζει την υγεία του ανθρώπου. Η Ακαδημία Grieshaber της Γερμανίας εφαρμόζει, σε συνεργασία με τη Vega, ένα σύστημα, βάσει του οποίου καθετί στον οργανισμό έχει τη δική του συχνότητα, που έχει δυνατότητα να εντοπίζει και να καταγράφει τις συχνότητες του οργανισμού. Έτσι, το σύστημα Vega Som μπορεί να μεταβιβάσει αυτές τις λανθασμένες συχνότητες με έναν ασφαλή τρόπο, ακόμη και για τα παλιά.
Πηγή: περιοδικό "Όλα για το παιδί"
Παιδιά και ομοιοπαθητική