Η κατάθλιψη δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Γιατί όμως το μεγαλύτερο ποσοστό είναι στις γυναίκες? Γιατί ήμαστε τελειομανής. Θέλουμε όλα να είναι όσο το δυνατόν πιο σωστά κατά την δική μας λογική. Όταν λοιπόν κάτι πάει στραβά που δεν είναι στον έλεγχό μας, τότε αυτό το αίσθημα της ανάγκης για τελειότητα γίνεται πολύ πιο έντονο.
Η δυσκολότερη ίσως περίοδος και πιο σύνηθες είναι μετά από μια γέννα. Στους επόμενους μήνες, λόγω ορμονών κυρίως, στην ψυχολογία της γυναίκας παίζονται πολλά "παιχνίδια". Όταν υπάρχουν και άσχημες καταστάσεις τότε αυτές οι ψυχολογικές καταστάσεις εντείνονται Όσο πιο έντονες είναι τόσο πιο δύσκολο είναι στην μητέρα να αντεπεξέλθει στον καινούριο της ρόλο, της μητρότητας. Το ποσοστό ανέρχεται στο 10-15%.
Πρώτα από όλα δεν είναι καλά με τον εαυτό της. Νοιώθει μειωμένη, απογοητευμένη, εγκλωβισμένη, ανάξια, ανασφαλής, αγχωτική, έλλειψη αυτοεκτίμησης Δεν μπορεί να βρει την χαρά και να ζήσει τις μοναδικές ευτυχισμένες στιγμές με το παιδί της. Σταματά να είναι ενεργό μέλος τόσο στην οικογένειά της όσο και στην κοινωνία. Δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές απαιτήσεις της οικογένειας αλλά της εργασίας της. Γι' αυτό η κατάθλιψη δεν είναι μόνο προσωπικό πρόβλημα, αλλά και κοινωνικό.
Η έλλειψη ύπνου και η μη σωστή διατροφή έχει κατά συνέπεια την αδυναμία του οργανισμού να αντεπεξέλθει και νοιώθει η γυναίκα συνεχής κόπωση.
Αντίκτυπο αυτής της συμπεριφοράς έχει άμεση και στα παιδιά, τα οποία έχουν μεγαλώνοντας περισσότερη ευαισθησία στην ασθένεια αυτή. Στην καθημερινή τους ζωή, βιώνουν την δυσκολία της μητέρας να τα φροντίσει, να εκδηλώσει την αγάπη της, την χαρά της για ζωή και γενικότερα. Νοιώθουν το άγχος, το στρες που έχει η μητέρα. Αγχώνονται και τα ίδια και έχουν έντονη ανησυχία.
Όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες, ποικίλουν. Σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής δεν καταλαβαίνει ότι πάσχει από κατάθλιψη και έτσι είναι στο χέρι του περιβάλλοντός του να το αντιληφθεί και να τον βοηθήσει. Πρέπει να καταλάβει ο ασθενής πρώτα από όλα ότι έχει κατάθλιψη. Να έχει την αυτογνωσία της πάθησής του. Είναι το πρώτο βήμα για να ξεκινήσει μια προσπάθεια να ξεπεράσει πολύ πιο εύκολα την κατάθλιψη. Την περισσότερη δουλειά πρέπει να κάνει το άτομο αυτό κάθε αυτό. Όλοι οι υπόλοιποι που είναι τριγύρω του μπορούν να συμβάλλουν πρακτικά. Να κρατήσουν το παιδί ούτως ώστε η μητέρα να έχει λίγο χρόνο να αφιερώσει στον εαυτό της. Να πάει μία βόλτα, να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα που την ευχαριστεί. Να προσφερθεί κάποιος να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Είναι σημαντικό η μητέρα-ασθενής να βρίσκεται σε ένα καθαρό και τακτοποιημένο περιβάλλον. Η συζήτηση όταν η μητέρα-ασθενής νοιώθει άσχημα να είναι εφικτή σε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή. Να υπάρχει ένα άτομο που να μπορεί να αφιερώσει λίγο χρόνο, όποτε το χρειάζεται η μητέρα-ασθενής για να μιλήσει, ακόμη κι αν είναι τα ξημερώματα! Η θετική σκέψη βοηθάει, και είναι ίσως το σημαντικότερο από όλα! Να μην σκέφτεται να αρνητικά αλλά τα θετικά. Όταν νοιώθει πώς έχει αρνητικές σκέψεις, από μόνη της να βοηθήσει τον εαυτό της και να τις αφήσει, να πιέσει τον εαυτό της να μην έχει αρνητική στάση. Να την προτρέπουν οι γύρω της να βγαίνει έξω, μαζί ή χωρίς τα παιδιά. Να περιποιείται τον εαυτό της. Είναι και γυναίκα, όχι μόνο μάνα ή σύζυγος.
Σε κάποιες περιπτώσεις δυσκολότερες, πρέπει να ζητάμε την βοήθεια ενός ειδικού ψυχιάτρου. Δεν είναι ντροπή, δεν πρέπει να μας κάνει να νοιώθουμε μειωμένα αυτό. Αντίθετα, δείχνουμε δύναμη και θέληση για το καλύτερο. Το παν είναι να σκεφτούμε την οικογένειά μας! Κυρίως τα παιδιά μας! Αυτά και μόνο αυτά που δίνουν την αγάπη τους, με ένα μόνο μικρό χαμόγελο μπορούν να διώξουν την μαυρίλα και να έρθει η λιακάδα και να μείνει για ΠΑΝΤΑ!
Επιλόχια Κατάθλιψη