Μια μητέρα που χαίρεται να χαριεντίζεται με το μικρό μωρό της και να το χαϊδολογάει, ίσως εκνευριστεί όταν ο μπόμπιρας των δύο χρόνων επιμένει να την "βάλει στο αυτοκινητάκι του και να την πάει βόλτα". Ένας πατέρας, που είναι πάντα πρόθυμος να φτιάξει με πλαστικά τουβλάκια γέφυρες για το δίχρονο αγοράκι του, μπορεί να βρίσκει ανιαρό και να θεωρεί αγγαρεία το να στήσει διάλογο μ' ένα μωράκι μερικών μηνών.
Αναγνωρίζοντας την κλίμακα και τη σπουδαιότητα των ενδιαφερόντων του παιδιού σ' αυτούς τους μήνες, θα μπορέσετε να δείχνετε ενδιαφέρον και να αντλείτε ικανοποίηση από όλα του τα επιτεύγματα. Παρομοίως, όταν κατανοήσετε σε ποιο αναπτυξιακό στάδιο βρίσκεται το παιδί, θα του βρείτε κατάλληλες και ικανοποιητικές ενασχολήσεις, αφού πια ξέρετε τις ικανότητες του.
Ακόμα και τα πολύ μικρά μωρά, έχουν τον τρόπο να δείξουν ποιες αλληλεπιδράσεις τα ευχαριστούν —κάνοντας γκριμάτσες, παίζοντας "κούκου", ή ρίχνοντας κάτω κάποιο αντικείμενο, για να το σηκώσετε και να τους το ξαναδώσετε. Ακόμα κι αν δεν αισθάνεστε τρισευτυχισμένη, που σκύψατε και μαζέψατε το αρκουδάκι του δέκα φορές σε πέντε λεπτά, θα πρέπει να εκτιμήσετε το γεγονός ότι το μωρό σας μαθαίνει έτσι να επικοινωνεί και βελτιώνει την αντίληψη του.
Συχνά, γονείς που έπαιζαν πολύ με το μωρό τους τον πρώτο καιρό - περισσότερο, σαν μια ενστικτώδη αντίδραση — τα χάνουν όταν το παιδί τους αρχίσει να μπουσουλάει, τη στιγμή δηλαδή που το μωρό θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητες του, αλλά το ρεπερτόριο του είναι ακόμα περιορισμένο. Θα πρέπει να θυμάστε ότι το παιχνίδι μπορεί να είναι πολύ απλό — τόσο απλό, όσο το να δίνετε στο παιδί και να παίρνετε ξανά πίσω ένα αντικείμενο, ή να φοράτε στο κεφάλι του (ή στο κεφάλι σας) ένα καπέλο και να το ξαναβγάζετε. Ακόμα και μικρές παραλλαγές (διαφορετικό αντικείμενο στην πρώτη περίπτωση, ή το καπέλο φορεμένο ανάποδα στη δεύτερη), θα ανανεώσουν το ενδιαφέρον του μωρού, ίσως και το δικό σας.
Για να αξίζουν τον κόπο κάτι τέτοιες άτεχνες προσπάθειες, θα πρέπει να υπενθυμίζετε συχνά στον εαυτό σας πως η συμμετοχή στα παιχνίδια του μωρού — η δική σας, κάποιου άλλου ενήλικου ή μεγαλύτερου αδερφού ή αδερφής — δεν πάει ποτέ χαμένη. Από τις πρώτες κιόλας μέρες, τα περισσότερα παιχνίδια είναι κοινωνικά, με την έννοια πως τα μωρά, ως κοινωνικά πλάσματα, δεν μπορούν να ζήσουν στην απομόνωση, και πολλές από τις δεξιότητες που πρέπει να ασκήσουν, αφορούν τις σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους. Οι σχέσεις του μωρού με τους μεγάλους, στην ηλικία αυτή, αποτελούν τη βάση για τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Παιχνίδια
Οι άνθρωποι λοιπόν, παίζουν τον πρώτο ρόλο. Ωστόσο, τα μωρά ωφελούνται και από διάφορα αντικείμενα, που τα βοηθούν να παίξουν.
Πολλά παιδιά μεγάλωσαν σωστά, με ελάχιστα παιχνίδια του εμπορίου, χρησιμοποιώντας δημιουργικά, πολύ περισσότερο, καθημερινά πράγματα που βρίσκουν μέσα στο σπίτι —για παράδειγμα, ένα παλιό τηγάνι κι ένα κουτάλι. Στην εποχή μας όμως, οι γονείς πιστεύουν πως έχουν καθήκον να αγοράζουν διάφορα παιχνίδια, και είναι γεγονός ότι πολλά απ' αυτά εμπλουτίζουν το καθημερινό παιχνίδι του παιδιού.
O τρόπος που μετρούν οι γονείς την αξία του παιχνιδιού, εκφράζει την ελπίδα τους ότι θα διασκεδάσει και θα απασχολήσει το παιδί, όσο χρειάζεται για να αρχίσουν κι εκείνοι να βάζουν σε τάξη τις εκκρεμότητες τους. Το θετικότερο στοιχείο είναι πως τα παιχνίδια βοηθούν τους γονείς να επικοινωνήσουν καλύτερα με τα παιδιά τους και αυξάνουν το ενδιαφέρον τους στο παιχνίδι. Υπάρχουν πολλά παιχνίδια που υπόσχονται εκπληκτικά εκπαιδευτικά αποτελέσματα, και μερικά πραγματικά το επιτυγχάνουν.
Αυτά τα παιχνίδια, προσφέρονται ίσως περισσότερο για γονείς οι οποίοι νιώθουν πιο ευτυχισμένοι στο ρόλο του δασκάλου, παρά του συντρόφου στο παιχνίδι. Να θυμάστε όμως πάντα, πως όταν οι διαφημίσεις που συνοδεύουν τέτοια παιχνίδια ενθαρρύνουν τους γονείς να τρέφουν εξωπραγματικές προσδοκίες, υπάρχει ο φόβος να μπερδευτούν και να νιώσουν απογοήτευση, όχι μόνο από το παιχνίδι αλλά και από το παιδί τους.
Η επιλογή των παιχνιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Βλέπουμε συχνά γονείς να κουβαλούν αγκομαχώντας στο σπίτι κάτι απίθανα παιχνίδια που για να τα ευχαριστηθεί το παιδί, θα πρέπει να περάσουν χρόνια (οπότε, πιθανότατα, το παιχνίδι θα έχει καταστραφεί εντελώς, ή θα έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές). Όλοι κάνουμε κατά καιρούς παρόμοια λάθη, αλλά το κακό δεν είναι μεγάλο, φτάνει το παιχνίδι να είναι ασφαλές, να μην οδηγεί σε ξεσπάσματα νεύρων ή να κάνει το παιδί να νιώθει αδέξιο και ανίκανο. Κι αν, όσο κι αν κρίνεται "ακατάλληλο", διευρύνει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο γονιό και το παιδί, τότε τα λεφτά δεν πήγαν χαμένα.
Ολοφάνερα, όμως, κάποια κατανόηση των αναπτυξιακών αναγκών του παιδιού σε κάθε στάδιο, θα βοηθήσει στην επιλογή παιχνιδιών τα οποία θα εμπλουτίσουν την εμπειρία και θα το βοηθήσουν να ασκηθεί σε νέες δεξιότητες.
Πηγή: www.mother.gr
Παίζοντας με το παιδί σας