Της Μαρίας Μπακάλη
Αν ήσασταν έγκυος σε κάποια δυτική χώρα, όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Νορβηγία, και κάνατε αυτή την ερώτηση πιθανότατα θα σας κοιτούσαν περίεργα που δεν θεωρείτε αυτονόητο το 'ναι'. Και φυσικά θα είχαν δίκιο, αφού από την πολιτική του κράτους μέχρι τον κάθε ιδιώτη ο θηλασμός προωθείται έμπρακτα και κυρίως η θηλάζουσα χαίρει προστασίας, ενώ παντού βρίσκει δημόσιους χώρους φιλόξενους και κατάλληλα διαμορφωμένους για να θηλάσει.
Στη χώρα μας, όμως, ο θηλασμός είναι αιτία διχασμού. Κανένα νοσοκομείο δεν προωθεί το θηλασμό, ελάχιστοι γιατροί είναι ένθερμοι υποστηρικτές του και ολοένα και λιγότερες γυναίκες τον επιλέγουν. Γιατί;
Όπως και για πολλά άλλα ζητήματα, μας λείπει η κουλτούρα υπέρ του θηλασμού. Δυστυχώς, κάποιοι δογματικοί υποστηρικτές του θηλασμού, που υποτίθεται ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ρεύμα υπέρ του θηλασμού, συμβάλλουν στο να δημιουργούν ένα κλίμα διχόνοιας τρομάζοντας τις νέες μητέρες. Ολοένα και περισσότερες μητέρες ανακαλύπτουν ότι κανείς δεν τους λέει την αλήθεια. Κάποιες, πέραν του δέοντος φανατισμένες υπέρ του, τους παρουσιάζουν μια ειδυλλιακή εικόνα για το θηλασμό, ενώ κάποιες φανατικές πολέμιες προσπαθούν να τις πείσουν ότι ο θηλασμός δεν αξίζει τον κόπο.
Δεν σας ακούγεται σαν εκκλησιαστικό ζήτημα, σαν μάχη του καλού με το κακό; Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ μακριά, και τόσο απλή! Ο θηλασμός είναι μια προσφορά της μητέρας προς το παιδί της. Είναι μια προσωπική στιγμή και η κάθε μητέρα έχει δικαίωμα στις προσωπικές της στιγμές να κάνει ότι επιθυμεί!
Πολλές μητέρες στην αρχή συναντούν δυσκολίες με το θηλασμό, αλλά με λίγο πείσμα τα καταφέρνουν. Από την άλλη, εκείνες που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να θηλάσουν δεν είναι και κατακριτέες. Άτυχες, ίσως, που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αυτό το δώρο στο παιδί τους. Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να κατακρίνει μια μητέρα, για όποια από τις δύο επιλογές και αν κάνει. Βέβαια, οφείλουμε να το πούμε: με μεγάλη λύπη διαπιστώνουμε καθημερινά ότι οι μητέρες που δεν θηλάζουν έχουν κάποια δίκια!
Κλεισμένες όλη μέρα στο σπίτι, αδυνατούν να βγουν έξω με το μωρό τους, καθώς δεν μπορούν να αδιαφορήσουν στα αδιάκριτα βλέμματα όσων νομίζουν ότι βλέπουν ένα θέαμα εξωπραγματικό ή εργοδότες που δεν τηρούν καμία νομοθεσία για το θηλασμό. Για αυτό χρειάζεται προσοχή στο πως εκφράζουμε τις απόψεις μας, καθώς κινδυνεύουμε να αδικήσουμε κατάφωρα κατηγορίες ολόκληρες μαμάδων που κάνουν διαφορετικές επιλογές από εκείνες που ο καθένας μας θεωρεί σωστές.
Πηγή: περιοδικό Γονείς εν δράσει.....
Αν ήσασταν έγκυος σε κάποια δυτική χώρα, όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Νορβηγία, και κάνατε αυτή την ερώτηση πιθανότατα θα σας κοιτούσαν περίεργα που δεν θεωρείτε αυτονόητο το 'ναι'. Και φυσικά θα είχαν δίκιο, αφού από την πολιτική του κράτους μέχρι τον κάθε ιδιώτη ο θηλασμός προωθείται έμπρακτα και κυρίως η θηλάζουσα χαίρει προστασίας, ενώ παντού βρίσκει δημόσιους χώρους φιλόξενους και κατάλληλα διαμορφωμένους για να θηλάσει.
Στη χώρα μας, όμως, ο θηλασμός είναι αιτία διχασμού. Κανένα νοσοκομείο δεν προωθεί το θηλασμό, ελάχιστοι γιατροί είναι ένθερμοι υποστηρικτές του και ολοένα και λιγότερες γυναίκες τον επιλέγουν. Γιατί;
Όπως και για πολλά άλλα ζητήματα, μας λείπει η κουλτούρα υπέρ του θηλασμού. Δυστυχώς, κάποιοι δογματικοί υποστηρικτές του θηλασμού, που υποτίθεται ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ρεύμα υπέρ του θηλασμού, συμβάλλουν στο να δημιουργούν ένα κλίμα διχόνοιας τρομάζοντας τις νέες μητέρες. Ολοένα και περισσότερες μητέρες ανακαλύπτουν ότι κανείς δεν τους λέει την αλήθεια. Κάποιες, πέραν του δέοντος φανατισμένες υπέρ του, τους παρουσιάζουν μια ειδυλλιακή εικόνα για το θηλασμό, ενώ κάποιες φανατικές πολέμιες προσπαθούν να τις πείσουν ότι ο θηλασμός δεν αξίζει τον κόπο.
Δεν σας ακούγεται σαν εκκλησιαστικό ζήτημα, σαν μάχη του καλού με το κακό; Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ μακριά, και τόσο απλή! Ο θηλασμός είναι μια προσφορά της μητέρας προς το παιδί της. Είναι μια προσωπική στιγμή και η κάθε μητέρα έχει δικαίωμα στις προσωπικές της στιγμές να κάνει ότι επιθυμεί!
Πολλές μητέρες στην αρχή συναντούν δυσκολίες με το θηλασμό, αλλά με λίγο πείσμα τα καταφέρνουν. Από την άλλη, εκείνες που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να θηλάσουν δεν είναι και κατακριτέες. Άτυχες, ίσως, που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αυτό το δώρο στο παιδί τους. Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να κατακρίνει μια μητέρα, για όποια από τις δύο επιλογές και αν κάνει. Βέβαια, οφείλουμε να το πούμε: με μεγάλη λύπη διαπιστώνουμε καθημερινά ότι οι μητέρες που δεν θηλάζουν έχουν κάποια δίκια!
Κλεισμένες όλη μέρα στο σπίτι, αδυνατούν να βγουν έξω με το μωρό τους, καθώς δεν μπορούν να αδιαφορήσουν στα αδιάκριτα βλέμματα όσων νομίζουν ότι βλέπουν ένα θέαμα εξωπραγματικό ή εργοδότες που δεν τηρούν καμία νομοθεσία για το θηλασμό. Για αυτό χρειάζεται προσοχή στο πως εκφράζουμε τις απόψεις μας, καθώς κινδυνεύουμε να αδικήσουμε κατάφωρα κατηγορίες ολόκληρες μαμάδων που κάνουν διαφορετικές επιλογές από εκείνες που ο καθένας μας θεωρεί σωστές.
Πηγή: περιοδικό Γονείς εν δράσει.....
Να θηλάσω;