Αναζητούμε τυχόν συστάσεις του κατασκευαστή, όπως "να χρησιμοποιηθεί υπό την επίβλεψη ενηλίκου" και τις ακολουθούμε, κατά γράμμα.
Διαβάζουμε τις οδηγίες χρήσης και τις οδηγίες συναρμολόγησης του παιχνιδιού και τα εξηγούμε, λεπτομερώς, στα παιδιά μας.
Δεν πετάμε τα υλικά συσκευασίας. Φυλάσσουμε τις πληροφορίες, που αφορούν τον κατασκευαστή. Ενδέχεται να μας είναι χρήσιμες, σε περίπτωση παραπόνων.
Εξηγούμε στο παιδί μας, εκτελώντας μια μικρή επίδειξη, τον τρόπο λειτουργίας του παιχνιδιού. Επισύρουμε την προσοχή του, στους ενδεχόμενους κινδύνους, εξηγώντας του τις κινήσεις ή τους χειρισμούς, που πρέπει να αποφύγει.
Μετά τη χρησιμοποίηση του παιχνιδιού, ελέγχουμε την κατάστασή του. Αν παρουσιάζει κίνδυνο, μετά τη χρήση του, το τοποθετούμε σ’ ένα χώρο απροσπέλαστο, για το παιδί. Αν έχει υποστεί βλάβη, το επισκευάζουμε, όπως πρέπει, ή το πετάμε.
Δεν αφήνουμε, ποτέ, ένα παιχνίδι, που έχει καταστεί επικίνδυνο, στο χέρι ενός αθώου παιδιού ή σε χώρο, που αυτό μπορεί να το φτάσει.
Επιβλέπουμε το παιδί μας, την ώρα, που παίζει, με το καινούργιο του παιχνίδι. Η παρουσία μας μπορεί να προλάβει τυχόν ατύχημα.
Φροντίζουμε το κουτί αποθήκευσης των παιχνιδιών να μην έχει καπάκι ή να έχει ένα πολύ ελαφρύ καπάκι, ώστε, αν κλείσει μόνο του, να μην τραυματίσει το παιδί μας. Το κουτί πρέπει να έχει τρύπες, ώστε αν το παιδί μας «κλειστεί» μέσα, να μπορεί να αναπνέει. Καλό θα ήταν, αν υπάρχει καπάκι, να έχει μηχανισμό ασφαλείας, που να το κρατάει ανοιχτό. Το κουτί δε πρέπει να κλειδώνει, για να μη παγιδεύσει το παιδί μας.
Καταγγέλλουμε, στις αρμόδιες αρχές ή στο ΚΕ.Π.ΚΑ. περιπτώσεις ελαττωματικών ή επικίνδυνων παιχνιδιών, ώστε να προστατευτούν όλα τα παιδιά.
Ελέγχουμε τα μαλακά παιχνίδια, για μικρά κομμάτια, τα οποία μπορεί να αποσπαστούν και να προκαλέσουν πνιγμό.
Τα παιδιά κάτω των 3 ετών συνήθως βάζουν, στο στόμα τους, τα παιχνίδια τους. Ας μην τους αγοράζουμε μικρά παιχνίδια ή παιχνίδια, που αποτελούνται από μικρά κομμάτια.
Ακόμα και μεγαλύτερα παιδιά, όμως, βάζουν, συχνά, παιχνίδια, στο στόμα τους. Για αυτό, πρέπει να γνωρίζουμε τον τρόπο, που παίζει το παιδί μας, ώστε να του αγοράζουμε παιχνίδια, που του ταιριάζουν.
Ελέγχουμε τα μάτια, τις μύτες, τα αυτιά, στα μαλακά παιχνίδια. Μπορεί να ξεκολλάνε εύκολα.
Ελέγχουμε τις ρόδες, τα λάστιχα και όλα τα μικρά μέρη, σε αυτοκινητάκια, φορτηγά κ.λπ., μήπως μπορεί να τα ξεκολλήσει, εύκολα, το παιδί μας.
Ελέγχουμε κουδουνίστρες, πιπίλες, λάστιχα, για τα δόντια, να έχουν μεγάλο μέγεθος, ώστε να μη μπορούν να εισχωρήσουν, στο στόμα ή στο λαιμό και να προκαλέσουν πνιγμό.
Αποφεύγουμε παιχνίδια με κορδόνια, τα οποία μπορεί να τυλιχτούν, γύρω από το λαιμό του παιδιού μας. Ειδικότερα, αποφεύγουμε τα ελαστικά κορδόνια, τα οποία μπορεί να στραγγαλίσουν το παιδί μας.
Αποφεύγουμε τα παιχνίδια, που κάνουν μεγάλο θόρυβο, γιατί μπορεί να προκαλέσουν βλάβη, στην ακοή των παιδιών.
Ελέγχουμε το παιχνίδι να μην έχει αιχμηρά σημεία ή γωνίες, για να μην κοπεί το παιδί μας.
Πηγή: www.dolceta.eu
Συμβουλές για ασφαλές παιχνίδι