Τον τελευταίο καιρό σας ρωτάει συνέχεια «τι είπες», βάζει την τηλεόραση στη διαπασών κι εσείς τρελαίνεστε από την αγωνία, με την ιδέα ότι το παιδί σας δεν ακούει καλά.
Είναι πολύ πιθανόν το παιδί να έχει πάθει εκκριτική ωτίτιδα, με άλλα λόγια να έχει μαζευτεί υγρό στην κοιλότητα του μέσου αφτιού, στο χώρο δηλαδή πίσω από το τύμπανο. Η εκκριτική ωτίτιδα είναι πολύ συχνή, ιδίως στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ενώ οι βασικές αιτίες που την προκαλούν είναι:
1. Οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος (ρινίτιδες, λοιμώξεις από τα κρεατάκια, αμυγδαλίτιδες).
2. Η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια).
3. Διάφοροι ανατομικοί λόγοι σχετικοί με τη μικρή ηλικία του παιδιού.
4. Οι υποτροπιάζουσες οξείες ωτίτιδες (μικροβιακές ή ιογενείς)
5. Η αλλεργική ρινίτιδα (σπανιότερα).
Αναγνωρίστε τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα της εκκριτικής ωτίτιδας σχετίζονται με την ηλικία του παιδιού.
1. Μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων η πάθηση μπορεί να μην έχει ιδιαίτερα συμπτώματα. Συνήθως τα παιδιά τραβούν το αφτάκι τους γιατί το αισθάνονται βουλωμένο. Σπανίως η εκκριτική ωτίτιδα προκαλεί ανησυχία ή πόνο (σε μορφή σουβλιάς που διαρκεί λίγα λεπτά). Ποτέ όμως δεν προκαλεί πυρετό, εκτός και αν συνδυάζεται με λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος. Τις περισσότερες φορές ανακαλύπτει το πρόβλημα τυχαία ο παιδίατρος που εξετάζει το παιδί για κάποιον άλλο λόγο.
Συμπτώματα στα βρέφη
1. Τράβηγμα των αυτιών
2. Ανησυχία (σπάνια)
3. Κλάμα λόγω πόνου (σπάνια)
Στα μεγαλύτερα παιδιά, τα οποία μπορούν να επικοινωνήσουν καλύτερα με τους γονείς τους ή το σχολείο, το πιο συχνό σύμπτωμα είναι η βαρηκοΐα, ενώ το παιδί αισθάνεται το αφτί του βουλωμένο. Ζητάει λοιπόν να του επαναλάβουν τι του είπαν, ρωτάει συνέχει «τι», βάζει πιο δυνατά την τηλεόραση και τη μουσική.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η βαρηκοΐα αυτή είναι μέτριου βαθμού και, ευτυχώς, περνάει σχεδόν πάντα μόλις περάσει και το πρόβλημα στα αφτιά.
Τέλος, σπανίως μπορεί η εκκριτική ωτίτιδα να έχει πόνο, ο οποίος είναι παροδικός και τις περισσότερες φορές «χτυπά» κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Συμπτώματα στα μεγαλύτερα παιδιά
1. Αίσθημα ότι το αφτί είναι βουλωμένο.
2. Βαρηκοΐα.
3. Πόνος στο αφτί κατά τη διάρκεια της νύχτας (σπάνια).
Η αντιμετώπιση του προβλήματος
Η αντιμετώπιση ποικίλλει ανάλογα με το χρονικό διάστημα παρουσίας του υγρού στο αφτί καθώς και με την ηλικία του παιδιού. Είναι σημαντικό να αποφεύγεται η άσκοπη χρήση φαρμάκων, ιδιαίτερα των αντιβιοτικών και των αντι-ισταμινικών εκτός αν υπάρχει απόλυτη ένδειξη για να χορηγηθούν (στην περίπτωση π.χ. που η εκκριτική ωτίτιδα είναι αποτέλεσμα αλλεργικής ρινίτιδας). Επίσης, αν συνυπάρχει μικροβιακή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά για τη λοίμωξη και όχι για το υγρό στο αφτί. Το πρόβλημα μπορεί να ξεπεραστεί με τους παρακάτω τρόπους:
1. Κάντε καθημερινά πλύσεις με φυσιολογικό ορό στη μυτούλα του παιδιού σας ώστε να απομακρύνονται οι ρινικές εκκρίσεις.
2. Αν το παιδί έχει πυώδη ρινίτιδα, συστήνονται τοπικές αντισηπτικές ή και αντιβιοτικές σταγόνες στη μύτη.
3. Αν το παιδί έχει πάνω από 2 μήνες υγρό στο αφτί, μπορείτε να βάζετε ρινικό σπρέι.
4. Αν ο γιατρός το κρίνει, μπορεί να σας συστήσει βλεννολυτικά, αποσυμφορητικά ή αντιφλεγμωνώδη για τη θεραπεία του προβλήματος.
5. Τελευταία θεραπευτική αγωγή πριν τη χειρουργική αντιμετώπιση, όταν έχουμε συνεχόμενη παρουσία υγρού στο αφτί του παιδιού για πάνω από 4-5 μήνες, αποτελεί η χορήγηση κορτιζόνης από το στόμα.
Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα περνά με τις παραπάνω φαρμακευτικές αγωγές, μπορείτε να δοκιμάσετε και κάποια «κόλπα» όπως:
1. αναπνευστικές ασκήσεις
2. το μάσημα τσίχλας (χωρίς ζάχαρη προς αποφυγή οδοντικών προβλημάτων)
3. το φούσκωμα μπαλονιών
4. η χρήση μιας ειδικής συσκευής (μπαλόνι που φουσκώνεται με τη μύτη)
5. η εξίσωση (ειδική άσκηση εκπνοής του αέρα από τη μύτη με κλειστό το στόμα για τα μεγαλύτερα παιδιά)
Πότε χρειάζεται χειρουργική επέμβαση
Σε σπάνιες περιπτώσεις το υγρό στο αφτί παραμένει, παρά τις θεραπείες, οπότε και κρίνεται απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεσή του (κάτι το οποίο δεν συνιστάται αν το υγρό βρίσκεται στο αφτί λιγότερο από 5-6 μήνες, εκτός αν συνυπάρχει άλλη ένδειξη χειρουργείου όπως η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων).
Οι επεμβάσεις που συνήθως γίνονται είναι:
1. Η μυριγγοτομή: παρακέντηση του τυμπάνου και αναρρόφηση του υγρού με ή χωρίς τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού. Πρόκειται για μικροσκοπικά σωληνάκια που επιτρέπουν την είσοδο αέρα από το εξωτερικό αφτί προς το μέσο αφτί, εμποδίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη συσσώρευση υγρού.
2. Η αδενοτομή: δηλαδή χειρουργική αφαίρεση στα κρεατάκια.
3. Η αμυγδαλεκτομή: χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών, η οποία συστήνεται σε σπάνιες περιπτώσεις, αλλά μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα λιγότερες λοιμώξεις που οδηγούν σε ωτίτιδα.
Για να ξέρετε: Τα μπάνια στη θάλασσα και το κεφάλι μέσα στο νερό βοηθούν στη θεραπεία της νόσου.
S.O.S tip
Η μείωση της ακοής –ένα σύμπτωμα που μπορεί να συνδέεται με τη συσσώρευση υγρού στο αφτί– μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της ομιλίας αλλά και στη συμπεριφορά και στην κοινωνικότητα του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του. Για το λόγο αυτόν, αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας δεν ακούει καλά, πρέπει να ενημερώσετε αμέσως τον παιδίατρό σας ή να απευθυνθείτε στον ΩΡΛ.
Πηγή: myworld.gr
Μα γιατί δεν ακούει;