Γράφει η Ελένη Γ. Αντωνιάδου
Αναπληρώτρια Διευθύντρια
Παιδιατρικής Κλινικής ΜΗΤΕΡΑ
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά μικρότερης ηλικίας εγγράφονται σε παιδικούς σταθμούς.Η είσοδος του παιδιού νηπιακής ηλικίας στην κοινωνία του παιδικού σταθμού προϋποθέτει προετοιμασία τόσο του παιδιού όσο και των γονιών του, ώστε σαν ενότητα η οικογένεια να προσαρμοστεί στις αλλαγές που επέρχονται στο πρόγραμμα του παιδιού, π.χ ξυπνάει νωρίτερα, αλλά κυρίως στις αλλαγές που αφορούν την συμπεριφορά και τον ψυχισμό του.
Το παιδί ξεκινώντας στον παιδικό σταθμό αντιμετωπίζει έναν έντονο αποχωρισμό από το μέχρι τότε γνωστό περιβάλλον του σπιτιού και της οικογένειας.
Η επαφή με την δασκάλα και τα άλλα παιδιά δημιουργεί άγχος το οποίο εκφράζεται έμμεσα, π.χ μειωμένη όρεξη, μελαγχολία, αναζήτηση αγκαλιάς. Επιπλέον το παιδί βρίσκεται σε νέο περιβάλλον που διέπεται από κανόνες στους οποίους πρέπει να πειθαρχήσει για να ενταχθεί στην μικρή κοινωνία του παιδικού σταθμού.
Οι περισσότεροι γονείς περιγράφουν τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες ως τραυματικές. Έχει ωστόσο διαπιστωθεί ότι τα παιδιά που εμφανίζουν ιδιαίτερη δυσκολία να αφομοιωθούν στην νέα κοινωνική ομάδα, δηλαδή την τάξη, αντανακλούν την δυσκολία των γονιών να τα αφήσουν να αυτονομηθούν.
Ωστόσο γρήγορα γίνεται αντιληπτή η θετική επίδραση του παιδικού σταθμού στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας. Tα παιδιά μαθαίνουν να μοιράζονται, να διεκδικούν, να δημιουργούν φιλίες, να αναπτύσσουν ανταγωνισμούς, να συνεργάζονται μεταξύ τους. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, τα παιδιά ολοκληρώνονται και ωριμάζουν ως προσωπικότητες.
Ας μη ξεχνάμε οι γονείς ότι τα μικρά μας είναι άνθρωποι που ανταποκρίνονται στην συζήτηση. Συζητήσεις σε απλή γλώσσα, με παραδείγματα αποτελούν ισχυρό σύμμαχο στην αντιμετώπιση κρίσεων, σε κάθε στάδιο της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Με την συζήτηση μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά καθώς και να τα ανακουφίσουμε από αγωνίες και φόβους. Επιπλέον τους δείχνουμε τα σεβόμαστε και τους δίνουμε την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις, τις αγωνίες, τις ανάγκες, τους φόβους τους.
Από την πλευρά των γονιών, η επίδειξη σταθερότητας στην αντιμετώπιση προβλημάτων αποτελεί αδιαμφισβήτητα την αποτελεσματικότερη τακτική. Για παράδειγμα όταν ο γονιός ενδίδει μερικές φορές που το παιδί κλαίει και αρνείται με πείσμα να περάσει την πόρτα του σταθμού και το παίρνει πίσω στο σπίτι, ενώ άλλες φορές εκνευρίζεται και φωνάζει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η αρχικά αναμενόμενη αντίδραση του παιδιού, θα γίνει μόνιμη συμπεριφορά. Διατηρώντας την ψυχραιμία μας, οι γονείς και με υπομονή μπορούμε να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις δύσκολες καταστάσεις.
Ένα άλλο θέμα που τρομάζει και απασχολεί τους γονείς είναι η αυξημένη νοσηρότητα που παρατηρείται μεταξύ των παιδιών που παρακολουθούν παιδικό σταθμό. Ας υπενθυμίσουμε τα εξής:
Σημαντικό είναι οι γονείς να μην έχουμε απαιτήσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητες ενός επτάχρονου παιδιού. Συμβαίνει αρκετά συχνά από την μια πλευρά τα μαθήματα και οι απαιτήσεις του σχολείου και από την άλλη πλευρά η πίεση από τους γονείς να είναι το παιδί άριστο, να δημιουργήσουν μεγάλο άγχος στο παιδί της πρώτης δημοτικού.
Από την πρώτη δημοτικού η σχέση του παιδιού με τον δάσκαλο ή την δασκάλα βρίσκεται στο επίκεντρο της καθημερινότητας .Επίσης αναπτύσσονται φιλίες μεταξύ των παιδιών οι οποίες έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και μεγαλύτερο βάθος. Ένα πολύ βασικό συστατικό της αυτοπεποίθησης του ανθρώπου είναι η δημοτικότητα. Κάθε παιδί επιθυμεί να είναι δημοφιλές στο σχολείο του και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της προσωπικής ακτινοβολίας, των επιτυχιών στα μαθήματα και τις αθλητικές δραστηριότητες, της κοινωνικότητας του αλλά και μέσω της κατοχής των κατάλληλων ρούχων, παιχνιδιών και σχολικών ειδών. Η συμβολή των γονιών είναι πολύ κρίσιμη στο να καταλάβουν τα παιδιά ποιές αξίες έχουν σημασία.
Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ως ιατρική ειδικότητα ασχολείται με την υγεία του παιδιού από την γέννηση μέχρι την αρχή της εφηβείας και την αφορά εξίσου τόσο η σωματική ανάπτυξη, όσο και η παροχή ευκαιριών ώστε το κάθε παιδί να αναγνωρίσει και να χρησιμοποιήσει πλήρως το εύρος των ικανοτήτων του και να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο ενήλικα. Σαν ιατροί που αναλαμβάνουμε υπεύθυνα την σωματική,πνευματική και συναισθηματική πρόοδο του παιδιών έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιδράσεις που έχουν αντίκτυποo στην ανάπτυξη του παιδιού και στην εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας.
Πηγή: mitera.gr
Αναπληρώτρια Διευθύντρια
Παιδιατρικής Κλινικής ΜΗΤΕΡΑ
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά μικρότερης ηλικίας εγγράφονται σε παιδικούς σταθμούς.Η είσοδος του παιδιού νηπιακής ηλικίας στην κοινωνία του παιδικού σταθμού προϋποθέτει προετοιμασία τόσο του παιδιού όσο και των γονιών του, ώστε σαν ενότητα η οικογένεια να προσαρμοστεί στις αλλαγές που επέρχονται στο πρόγραμμα του παιδιού, π.χ ξυπνάει νωρίτερα, αλλά κυρίως στις αλλαγές που αφορούν την συμπεριφορά και τον ψυχισμό του.
Το παιδί ξεκινώντας στον παιδικό σταθμό αντιμετωπίζει έναν έντονο αποχωρισμό από το μέχρι τότε γνωστό περιβάλλον του σπιτιού και της οικογένειας.
Η επαφή με την δασκάλα και τα άλλα παιδιά δημιουργεί άγχος το οποίο εκφράζεται έμμεσα, π.χ μειωμένη όρεξη, μελαγχολία, αναζήτηση αγκαλιάς. Επιπλέον το παιδί βρίσκεται σε νέο περιβάλλον που διέπεται από κανόνες στους οποίους πρέπει να πειθαρχήσει για να ενταχθεί στην μικρή κοινωνία του παιδικού σταθμού.
Οι περισσότεροι γονείς περιγράφουν τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες ως τραυματικές. Έχει ωστόσο διαπιστωθεί ότι τα παιδιά που εμφανίζουν ιδιαίτερη δυσκολία να αφομοιωθούν στην νέα κοινωνική ομάδα, δηλαδή την τάξη, αντανακλούν την δυσκολία των γονιών να τα αφήσουν να αυτονομηθούν.
Ωστόσο γρήγορα γίνεται αντιληπτή η θετική επίδραση του παιδικού σταθμού στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας. Tα παιδιά μαθαίνουν να μοιράζονται, να διεκδικούν, να δημιουργούν φιλίες, να αναπτύσσουν ανταγωνισμούς, να συνεργάζονται μεταξύ τους. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, τα παιδιά ολοκληρώνονται και ωριμάζουν ως προσωπικότητες.
Ας μη ξεχνάμε οι γονείς ότι τα μικρά μας είναι άνθρωποι που ανταποκρίνονται στην συζήτηση. Συζητήσεις σε απλή γλώσσα, με παραδείγματα αποτελούν ισχυρό σύμμαχο στην αντιμετώπιση κρίσεων, σε κάθε στάδιο της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Με την συζήτηση μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά καθώς και να τα ανακουφίσουμε από αγωνίες και φόβους. Επιπλέον τους δείχνουμε τα σεβόμαστε και τους δίνουμε την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις, τις αγωνίες, τις ανάγκες, τους φόβους τους.
Από την πλευρά των γονιών, η επίδειξη σταθερότητας στην αντιμετώπιση προβλημάτων αποτελεί αδιαμφισβήτητα την αποτελεσματικότερη τακτική. Για παράδειγμα όταν ο γονιός ενδίδει μερικές φορές που το παιδί κλαίει και αρνείται με πείσμα να περάσει την πόρτα του σταθμού και το παίρνει πίσω στο σπίτι, ενώ άλλες φορές εκνευρίζεται και φωνάζει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η αρχικά αναμενόμενη αντίδραση του παιδιού, θα γίνει μόνιμη συμπεριφορά. Διατηρώντας την ψυχραιμία μας, οι γονείς και με υπομονή μπορούμε να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις δύσκολες καταστάσεις.
Ένα άλλο θέμα που τρομάζει και απασχολεί τους γονείς είναι η αυξημένη νοσηρότητα που παρατηρείται μεταξύ των παιδιών που παρακολουθούν παιδικό σταθμό. Ας υπενθυμίσουμε τα εξής:
- Τα φυσιολογικά παιδιά μεγαλώνουν πέφτοντας και αρρωσταίνοντας.
- Για να ωριμάσει ανοσολογικά ο ανθρώπινος οργανισμός και να μπορεί να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις αποτελεσματικά στην ενήλικο ζωή, πρέπει να εκτεθεί σε διάφορους λοιμογόνους παράγοντες στην παιδική ηλικία. Αν όλοι οι γονείς τηρούν τις προφυλάξεις που συνιστώνται διεθνώς, δηλαδή συμμόρφωση με το πρόγραμμα εμβολιασμών, παραμονή του άρρωστου παιδιού στο σπίτι μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάρρωση του τότε εξασφαλίζεται μείωση των κρουσμάτων στον κλειστό χώρο του σταθμού.
Σημαντικό είναι οι γονείς να μην έχουμε απαιτήσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητες ενός επτάχρονου παιδιού. Συμβαίνει αρκετά συχνά από την μια πλευρά τα μαθήματα και οι απαιτήσεις του σχολείου και από την άλλη πλευρά η πίεση από τους γονείς να είναι το παιδί άριστο, να δημιουργήσουν μεγάλο άγχος στο παιδί της πρώτης δημοτικού.
Από την πρώτη δημοτικού η σχέση του παιδιού με τον δάσκαλο ή την δασκάλα βρίσκεται στο επίκεντρο της καθημερινότητας .Επίσης αναπτύσσονται φιλίες μεταξύ των παιδιών οι οποίες έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και μεγαλύτερο βάθος. Ένα πολύ βασικό συστατικό της αυτοπεποίθησης του ανθρώπου είναι η δημοτικότητα. Κάθε παιδί επιθυμεί να είναι δημοφιλές στο σχολείο του και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της προσωπικής ακτινοβολίας, των επιτυχιών στα μαθήματα και τις αθλητικές δραστηριότητες, της κοινωνικότητας του αλλά και μέσω της κατοχής των κατάλληλων ρούχων, παιχνιδιών και σχολικών ειδών. Η συμβολή των γονιών είναι πολύ κρίσιμη στο να καταλάβουν τα παιδιά ποιές αξίες έχουν σημασία.
Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ως ιατρική ειδικότητα ασχολείται με την υγεία του παιδιού από την γέννηση μέχρι την αρχή της εφηβείας και την αφορά εξίσου τόσο η σωματική ανάπτυξη, όσο και η παροχή ευκαιριών ώστε το κάθε παιδί να αναγνωρίσει και να χρησιμοποιήσει πλήρως το εύρος των ικανοτήτων του και να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο ενήλικα. Σαν ιατροί που αναλαμβάνουμε υπεύθυνα την σωματική,πνευματική και συναισθηματική πρόοδο του παιδιών έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιδράσεις που έχουν αντίκτυποo στην ανάπτυξη του παιδιού και στην εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας.
Πηγή: mitera.gr
Η προετοιμασία για τον Παιδικό Σταθμό και Πρώτη Δημοτικού